6 replies to this topic

[mirek]

Świadkowie Jehowy uważają Jezusa za zwykłego człowieka. Znalazło to nawet odbicie w ich Biblii. Celowo aby ukazać niższość Syna wobec Ojca, wszędzie, gdzie pada greckie słowo PROSKYNEO dotyczące Ojca Strażnica oddaje jako "cześć", natomiast dotyczące Syna przez"hołd", tak samo jak wobec ludzi. Według Świadków Jehowy bowiem hołd jest mniej ważny niż cześć.

Oto kilka przykładów tendencyjności Przekładu Nowego Świata, gdzie to samo greckie słówko PROSKYNEO oddano:

• w stosunku do Jezusa - jako złożyć hołd: Mt 2:2,8,11; 8:2; 9:18; 14:33; 15:25; 18:26; 20:20; 28:9,17; Mk 5:6; 15:19; Łk 24:52; J 9:38; Hbr 1:6

• W stosunku do ludzi - jako złożyć hołd: Dz 10:25

• W stosunku do Boga - jako czcić albo oddawać cześć: Mt 4:10; Łk 4:8; J 4:20-24 (6 razy); 1 Kor 14:25; Hbr 11:21; Obj 4:10; 5:14; 7:11; 11:16; 14:7; 15:4; 19:4,10; 22:9

• W stosunku do szatana diabła, demonów, bestii czy smoka - jako oddawać cześć: Mt 4:9; Łk 4:7; Obj 9:20; 13:4,8,12,15; 14:9,11; 16:2; 19:20; 20:4

O tym, że słowa te powinny być w stosunku do Ojca i Syna tłumaczone tak samo, świadczy Obj 5:13-14, gdzie Jezus i Bóg Ojciec wymienieni są razem i pada tam również greckie słówko PROSKYNEO:

Ap 5:13-14 NS „I usłyszałem, jak każde stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: "Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków''.(14) A cztery żywe stworzenia mówiły: "Amen!", starsi zaś upadli i oddali cześć.”

Bardzo ciekawym wersetem, gdzie również występuje greckie słowo PROSKYNEO a sprawiającym trudność Świadkom Jehowy jest werset Hbr 1:6:

Hbr 1:6 Bg „A zasię, gdy wprowadza pierworodnego na okrąg świata, mówi: A niech się mu kłaniają wszyscy Aniołowie Boży.”

Hbr 1:6 BT „Skoro zaś znowu wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży!”

Hbr 1:6 Bw „I znowu, kiedy wprowadza Pierworodnego na świat, mówi: Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży.”

Hbr 1:6 Bp „Kiedy zaś powtórnie wprowadza pierworodnego na świat, powiada: 'Niech padną przed Nim na twarz wszyscy aniołowie Boży'.”

Hbr 1:6 NS „Lecz gdy znowu wprowadza swego Pierworodnego na zamieszkaną ziemię, mówi: "I niech mu złożą hołd wszyscy aniołowie Boży".”

Hbr 1:6 WH „οταν δε παλιν εισαγαγη τον πρωτοτοκον εις την οικουμενην λεγει και προσκυνησατωσαν αυτω παντες αγγελοι θεου”

Warto zastanowić się może nad następującym pytaniem: jeśli sami aniołowie oddają cześć Jezusowi, to i czy również my nie powinni tego robić?

Trochę więcej informacji na ten temat znajdziemy tutaj:

http://watchtower.or...zbin/hebraj.htm

http://www.carm.org/jw/heb1_6.htm

http://www.carm.org/...t_proskuneo.htm

[mirek]

Skany z KIT (Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures) - przekładu interlinearnego pism greckich, wydanego przez Towarzystwo Strażnica ukazujące niekonsekwencję tłumaczenia greckiego słowa PROSKYNEO:

Hbr 1:6

Mt 2:11

Mt 14:33

J 9:38


Widać wyraźnie, iż Straznica słowo to zastosowane w stosunku do Jezusa (przedstawiają to pierwsze cztery skany powyżej) tłumaczy jako "złożyć hołd", natomiast w stosunku do Boga Ojca (co obrazują dwa ostatnie skany poniżej) jako "oddawać cześć". Przypadek czy raczej tendencyjność?

Hbr 11:21

Obj 7:11

[mirek]

Wracając do tego wątku zwróćmy uwagę w jaki sposób PNŚ oddaje poniższy werset:

Ap 7:11 Bg „A wszyscy Aniołowie stali około stolicy i starców i czworga zwierząt, i upadli przed stolicą na oblicze swoje, i kłaniali się Bogu,”

Ap 7:11 BT „A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu,”

Ap 7:11 Bw „A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu,”

Ap 7:11 Bp „A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i padli na twarz przed tronem, i oddali Bogu pokłon,”

Ap 7:11 NS „A wszyscy aniołowie stali wokół tronu i starszych, i czterech żywych stworzeń i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali cześć Bogu,”

Ap 7:11 WH „και παντες οι αγγελοι ειστηκεισαν κυκλω του θρονου και των πρεσβυτερων και των τεσσαρων ζωων και επεσαν ενωπιον του θρονου επι τα προσωπα αυτων και προσεκυνησαν τω θεω”

Widzimy więc wyraźnie, że w tekście występuje tutaj greckie słowo PROSKYNEO, które Strażnica w stosunku do oddawania czci Bogu oddaje sformułowaniem "oddawać cześć". Dlaczego nie stosuje tego samego wyrażenia w stosunku do Jezusa? Przecież słowa z Hbr 1:6 są cytatem ze ST (Ps 97:7; Pwt 32:43) i są one tam odnoszone do Boga Jahwe. Jeśli więc na podstawie Hbr 1:6 ŚJ przyznają Chrystusowi „cześć względną” to również taką powinni przydzielić Bogu. W Hbr 1:5-6 Bóg, którego są to słowa, nakazuje czcić Jezusa, a w Mt 4:10 Jezus każe czcić Ojca. Na koniec zauważmy jeszcze, że ŚJ nie zauważyli tekstu z 2 Tes 1:10 i 12, który mówi o „uwielbianiu” Chrystusa. Zobaczmy jak oddają go różne przekłady Biblii:

2Tes 1:10-12 Bg „Gdy przyjdzie, aby był uwielbiony w świętych swoich i aby się dziwnym okazał we wszystkich wierzących (dlatego iż uwierzono naszemu świadectwu u was) w on dzień. (12) Aby było uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:10-12 BT „w owym dniu, kiedy przyjdzie, aby być uwielbionym w świętych swoich i okazać się godnym podziwu dla wszystkich, którzy uwierzyli, bo wyście dali wiarę świadectwu naszemu. (12) Aby w was zostało uwielbione imię Pana naszego Jezusa Chrystusa - a wy w Nim - za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:10-12 Bw „gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym wśród świętych swoich i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli, bo świadectwu naszemu uwierzyliście. (12) aby imię Pana naszego Jezusa Chrystusa było uwielbione w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:10-12 Bp „w dniu, w którym przyjdzie, aby być uwielbiony w swoich świętych i podziwiany przez wszystkich wierzących w Niego. (12) Aby było w was uwielbione imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, a wy w Nim, za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:10-12 NS „gdy przyjdzie, by się okryć chwałą w związku ze swymi świętymi i by w owym dniu odnoszono się do niego z podziwem w związku ze wszystkimi, którzy uwierzyli, ponieważ świadectwo nasze zostało wśród was przyjęte z wiarą. (12) aby imię naszego Pana, Jezusa, było okryte chwałą w was, a wy w jedności z nim, zgodnie z niezasłużoną życzliwością naszego Boga, a także Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:10-12 WH „οταν ελθη ενδοξασθηναι εν τοις αγιοις αυτου και θαυμασθηναι εν πασιν τοις πιστευσασιν οτι επιστευθη το μαρτυριον ημων εφ υμας εν τη ημερα εκεινη (12) οπως ενδοξασθη το ονομα του κυριου ημων ιησου εν υμιν και υμεις εν αυτω κατα την χαριν του θεου ημων και κυριου ιησου χριστου”

Pozostawiam bez komentarza!

Użytkownik mirek edytował ten post 2007-07-20, godz. 22:22

[mirek]

Biblia naucza, że Jezus ma być czczony w dokładnie taki sam sposób jak ma być czczony Bóg Ojciec:

J 5:23 Bw "aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał."

Na temat tego wersetu i terminu TIMAO istnieje oddzielny wątek na forum:

http://watchtower.or...?showtopic=1066

Towarzystwo Strażnica oczywiście uważa inaczej, dlatego musiało pozmieniać w PNŚ miejsca w których jest o tym mowa. Aby to zauważyć spójrzmy na przykład uważnie na poniższy werset:

Ap 7:11 Bw „A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu,”

Ap 7:11 NS „A wszyscy aniołowie stali wokół tronu i starszych, i czterech żywych stworzeń i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali cześć Bogu,”

W tekście greckim występuje tam wyraz PROSKYNEO:

Ap 7:11 WH „και παντες οι αγγελοι ειστηκεισαν κυκλω του θρονου και των πρεσβυτερων και των τεσσαρων ζωων και επεσαν ενωπιον του θρονου επι τα προσωπα αυτων και προσεκυνησαν τω θεω”

i PNŚ oddaje go zwrotem "oddać cześć". Ten sam wyraz występuje również w innym wersecie:

Mt 14:33 Bw „A ci, którzy byli w łodzi, złożyli mu pokłon, mówiąc: Zaprawdę, Ty jesteś Synem Bożym.”

Mt 14:33 NS „Wtedy ci w łodzi złożyli mu hołd, mówiąc: "Rzeczywiście jesteś Synem Bożym".”

Mt 14:33 WH „οι δε εν τω πλοιω προσεκυνησαν αυτω λεγοντες αληθως θεου υιος ει”

jednak w tym przypadku PNŚ oddaje go sformułowaniem "złożyć hołd". Dlaczego taka niekonsekwencja? Powodem jest oczywiście pozbawienie Jezusa należnej czci, jaka mu się również należy.

Porównajmy na koniec jeszcze te wspomniane wyżej teksty w KIT (Kingdom Interlinear Translation - Przekład Interlinearny Pism Greckich wydany przez Towarzystwo Strażnica). Po lewej stronie widzimy skan wersetu z Obj 7:11, natomiast po prawej skan wersetu z Mat 14:33:



Jak łatwo można zauważyć w obydwóch miejscach występuje to samo słowo PROSEKUNESAN (pochodzące od PROSKUNEO). Jednak w pierwszym przypadku przetłumaczono je jako "worship" (wielbić, oddać cześć) a w drugim jako "did obeisance" (złożyć hołd). Widzimy niekonsekwencję? A przecież w przedmowie do wydania PNŚ zaznaczono, że starano się każdemu słowu oryginału greckiego przypisać jeden odpowiednik słowa tłumaczonego!


Innym ciekawym przykładem świadczącym o wyższości Jezusa nad aniołami, czyli jego boskości, jest werset z Hbr 1:6, który jest właśnie głównym tematem tego wątku. Przypomnijmy go jeszcze raz:

Hbr 1:6 Bw „I znowu, kiedy wprowadza Pierworodnego na świat, mówi: Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży.”

Hbr 1:6 NS „Lecz gdy znowu wprowadza swego Pierworodnego na zamieszkaną ziemię, mówi: "I niech mu złożą hołd wszyscy aniołowie Boży".”

Hbr 1:6 WH „οταν δε παλιν εισαγαγη τον πρωτοτοκον εις την οικουμενην λεγει και προσκυνησατωσαν αυτω παντες αγγελοι θεου”

Jak widzimy występuje tutaj również słowo PROSKUNESATOSAN, pochodzące od omawianego wcześniej tego samego wyrazu PROSKUNEO. I okazuje się, że Strażnica oddaje go tutaj jako "złożyć hołd". Ale dlaczego wróciłem do tego przykładu? Otóż dlatego, że w ciągu swojego istnienia Strażnica kilka razy zmieniała interpretację tego miejsca w Biblii. I tak na przykład w wydaniu KIT z roku 1969 oddawała ten wyraz jako "worship" (oddawać cześć) ale już w wydaniu z roku 1985 zmieniła na "do obeisance" (złożyć hołd).

Skan Hbr 1:6 z KIT wydanego w roku 1969:




Skan Hbr 1:6 z KIT wydanego w roku 1985:




Na koniec spójrzmy także do Mat 28:9, gdzie Jezusowi jest oddawana cześć i porównajmy to z Mat 4:10. W obydwóch miejscach występuje to samo słowo greckie PROSKUNEO, które oznacza oddawać w stosunku do Jezusa cześć boską. Zauważmy także, iż w Flp 2:9-10 wyraźnie napisane jest, iż to na imię Pana Jezusa ma się zgiąć każde kolano.

A przy okazji zwróćmy również uwagę na Obj 22:8-9, gdzie anioł nie pozwala prorokowi oddać sobie pokłonu, gdyż byłoby to z jego strony przywłaszczeniem sobie czci należnej wyłącznie Bogu. Ale oto zarówno w Obj 5:8 jak i Łk 5:8; 24:52; Mk 5:6-9 i w wielu innych miejscach Pisma Świętego Jezus przyjmuje pokłony i nikogo z tego powodu nie karci, tak jak to uczynił wspomniany wyżej anioł w stosunku do apostoła Jana.

[mirek]

Jak to już było mówione, Towarzystwo Strażnica różnie (tendencyjnie) oddaje grecki wyraz PROSKYNEO. Przypomnę, iż występuje on ogólem 60 razy w NT, gdzie to grecki zwrot oddano w następujących miejscach przez:

• w stosunku do Jezusa - jako złożyć hołd: Mt 2:2,8,11; 8:2; 9:18; 14:33; 15:25; 20:20; 28:9,17; Mk 5:6; 15:19; Łk 24:52; J 9:38; Hbr 1:6 (15 razy)

• W stosunku do ludzi - jako złożyć hołd: Mt 18:26 (królowi); Dz 10:25 (apostołowi Piotrowi); Obj 3:9 (zwycięzcy)

• W stosunku do Boga - jako czcić albo oddawać cześć: Mt 4:10; Łk 4:8; J 4:20-24 (9 razy); 1 Kor 14:25; Hbr 11:21; Obj 4:10; 5:14; 7:11; 11:16; 14:7; 15:4; 19:4,10; 22:9 (22 razy)

• W świątyni - jako oddawać cześć: J 12:20; Dz 8:27; 24:11; Obj 11:1 (4 razy)

• W stosunku do aniołów - jako oddawać cześć: Obj 19:10; 22:8 (2 razy)

• W stosunku do bałwanów - jako oddawać cześć: Dz 7:43 (1 raz)

• W stosunku do diabła - jako oddawać cześć: Mt 4:9; Łk 4:7 (2 razy)

• W stosunku do demonów - jako oddawać cześć: Obj 9:20 (1 raz)

• W stosunku do smoka, bestii czy jej wizerunku - jako oddawać cześć: Obj 13:4 (2 razy), 8,12,15; 14:9,11; 16:2; 19:20; 20:4 (10 razy)

Do ciekawych jednak wniosków można dojść, jeśli rozpatrzy się konstrukcje gramatyczne ze słowem PROSKYNEO. Otóż występujące z tym słowem wyrazy określające w przeważającej większości występują w celowniku (dativ). I wtedy nie określają czci boskiej tylko zwykły ludzki hołd. Jednak istnieje grupa tekstów, w których podmiot określający znajduje się w bierniku (accusativ) i wtedy autor ma na myśli cześć boską. Są to miejca (zob. też Daniel B. Wallace, Greek Grammar Beyond the Basics, strony 172-173):

• odnoszące się do Boga Ojca: Mt 4:10; Łk 4:8; J 4:23-24 (2 razy)

• odnoszące się do Jezusa: Łk 24:52

• odnoszące się do demonów: Obj 9:20

• odnoszące się do smoka i bestii: Obj 13:8,12; 14:9,11; 20:4

Co ciekawe Strażnica w części starała się uwzględnić tę właściwość. Oto parę przykładów:

Mt 4:10 Bw „Wtedy rzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz.”

Mt 4:10 NS „Wtedy Jezus rzekł do niego: "Precz, Szatanie! Jest bowiem napisane: 'Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę' ".”

Mt 4:10 WH „τοτε λεγει αυτω ο ιησους υπαγε σατανα γεγραπται γαρ κυριον τον θεον σου προσκυνησεις και αυτω μονω λατρευσεις”

W tym przykładzie oczywiście najwierniej w stosunku do oryginału (poza oczywiście wystąpieniem imienia bożego) oddaje ten werset PNŚ. Podobnie jest w Łk 4:8. Natomiast w drugim przykładzie najwierniej w stosunku do oryginału oddaje poniższy werset BT i BP:

Ap 9:20 BT „A pozostali ludzie, nie zabici przez te plagi, nie odwrócili się od dzieł swoich rąk, tak by nie wielbić demonów ani bożków złotych, srebrnych, spiżowych, kamiennych, drewnianych, które nie mogą ni widzieć, ni słyszeć, ni chodzić”

Ap 9:20 Bp „Pozostali zaś ludzie - nie zabici przez te plagi - nie zerwali z dziełami swoich rąk, nie zaprzestali (też) wielbić demonów ani bożków złotych, srebrnych, spiżowych, kamiennych, drewnianych, które nie mogą widzieć ani słyszeć, ani chodzić.”

Ap 9:20 NS „Ale pozostali ludzie, których te plagi nie zabiły, nie okazali skruchy za dzieła swych rąk, tak by już nie oddawać czci demonom ani bożkom ze złota i srebra, i miedzi, i kamienia, i drewna, które nie mogą ani widzieć, ani słyszeć, ani chodzić:”

Ap 9:20 WH „και οι λοιποι των ανθρωπων οι ουκ απεκτανθησαν εν ταις πληγαις ταυταις ου μετενοησαν εκ των εργων των χειρων αυτων ινα μη προσκυνησουσιν τα δαιμονια και τα ειδωλα τα χρυσα και τα αργυρα και τα χαλκα και τα λιθινα και τα ξυλινα α ουτε βλεπειν δυνανται ουτε ακουειν ουτε περιπατειν”

Moim zdaniem jeśli Strażnica w taki sposób potraktowałaby słowo PROSKYNEO to nikt nie mógłby przyczepić się do tendencyjności. Ale wtedy czy byłoby to zgodne z nauczaniem Strażnicy, aby Jezusowi oddawać cześć boską?

Lk 24:52-53 BT „Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy,(53) gdzie stale przebywali w świątyni, <wielbiąc i> błogosławiąc Boga.”

Lk 24:52-53 NS „A oni złożyli mu hołd i z wielką radością wrócili do Jerozolimy.(53) I wciąż przebywali w świątyni, błogosławiąc Boga.”

Lk 24:52-53 WH „και αυτοι [[προσκυνησαντες αυτον]] υπεστρεψαν εις ιερουσαλημ μετα χαρας μεγαλης(53) και ησαν δια παντος εν τω ιερω ευλογουντες τον θεον”

Zauważmy, że co ciekawe przekład grecki ma w tym miejscu pogrubione pierwsze słowa w nawiasie, co sugeruje, że nie ma ich w niektórych rękopisach. Jednak PNŚ oddaje te słowa nie poddając ich w wątpliwość. Podobnego zdania jest krytyk biblijny Bruce M. Metzger, który w swoim komentarzu A Textual Commentary on the Greek New Testament na stronie 163 opowiada się za autentycznością tekstu.

[mirek]

Oto skan z leksykonu Thayer omawianego w tym wątku wyrazu PROSKYNEO:



oraz jeszcze słowa ENDOXAZO, również występującego w tym wątku:

[mirek]

Oto kilka wybranych miejsc z greckiej Septuaginty, w których wystepuje słowo PROSKYNEO:

Rdz 18:2 Bw „A podniósłszy oczy, ujrzał trzech mężów, którzy stanęli przed nim. Ujrzawszy ich, wybiegł od wejścia do namiotu na ich spotkanie i pokłoniwszy się aż do ziemi,”

Rdz 18:2 NS „Podniósłszy oczy, spojrzał, a oto trzech mężów stało w pewnej odległości od niego. Kiedy ich ujrzał, pobiegł im na spotkanie od wejścia do namiotu i kłaniał się im aż do ziemi.”

Rdz 18:2 LXX „αναβλεψας δε τοις οφθαλμοις αυτου ειδεν και ιδου τρεις ανδρες ειστηκεισαν επανω αυτου και ιδων προσεδραμεν εις συναντησιν αυτοις απο της θυρας της σκηνης αυτου και προσεκυνησεν επι την γην ”

--------------------------------------------------------------------------------

Rdz 19:1 Bw „Pod wieczór przyszli dwaj aniołowie do Sodomy, a Lot siedział w bramie Sodomy. Gdy ich Lot ujrzał, powstał, by wyjść na ich spotkanie, i pokłonił się aż do ziemi,”

Rdz 19:1 NS „Pod wieczór przybyli do Sodomy ci dwaj aniołowie, a Lot siedział w bramie Sodomy. Kiedy Lot ich ujrzał, wstał, by wyjść im na spotkanie, i pokłonił się twarzą do ziemi.”

Rdz 19:1 LXX „ηλθον δε οι δυο αγγελοι εις σοδομα εσπερας λωτ δε εκαθητο παρα την πυλην σοδομων ιδων δε λωτ εξανεστη εις συναντησιν αυτοις και προσεκυνησεν τω προσωπω επι την γην ”

--------------------------------------------------------------------------------

Rdz 22:5 Bw „Wtedy rzekł Abraham do sług swoich: Zostańcie tutaj z osłem, a ja i chłopiec pójdziemy tam, a gdy się pomodlimy, wrócimy do was.”

Rdz 22:5 NS „I rzekł Abraham do swych sług: "Pozostańcie tu z osłem, ja zaś i chłopiec chcemy tam pójść i oddać cześć, i do was wrócić".”

Rdz 22:5 LXX „και ειπεν αβρααμ τοις παισιν αυτου καθισατε αυτου μετα της ονου εγω δε και το παιδαριον διελευσομεθα εως ωδε και προσκυνησαντες αναστρεψωμεν προς υμας ”

--------------------------------------------------------------------------------

Rdz 23:7 Bw „Wtedy wstał Abraham i pokłonił się ludowi tego kraju, Chetytom,”
Rdz 23:12 Bw „Wtedy pokłonił się Abraham przed ludem tego kraju”

Rdz 23:7 NS „Wówczas Abraham wstał i pokłonił się tamtejszym mieszkańcom, synom Heta,”
Rdz 23:12 NS „Wtedy Abraham pokłonił się tamtejszym mieszkańcom,”

Rdz 23:7 LXX „αναστας δε αβρααμ προσεκυνησεν τω λαω της γης τοις υιοις χετ”
Rdz 23:12 LXX „και προσεκυνησεν αβρααμ εναντιον του λαου της γης ”

--------------------------------------------------------------------------------

Rdz 24:26 Bw „Wtedy ów mąż padł na kolana, oddał pokłon Panu”

Rdz 24:26 NS „Mąż ten zaś pokłonił się i padł na twarz przed Jehową.”

Rdz 24:26 LXX „και ευδοκησας ο ανθρωπος προσεκυνησεν κυριω ”

--------------------------------------------------------------------------------

Sdz 7:15 Bw „Gdy tedy Gedeon usłyszał opowiadanie tego snu i jego wykład, oddał cześć Bogu, potem powrócił do obozu izraelskiego i rozkazał: Wstańcie, gdyż Pan wydał w wasze ręce obóz Midiańczyków.”

Sdz 7:15 NS „A gdy tylko Gedeon usłyszał opowieść o tym śnie oraz jego wyjaśnienie, oddał cześć Bogu. Potem wrócił do obozu Izraela i rzekł: "Wstańcie, bo Jehowa wydał obóz Midianu w waszą rękę".”

Sdz 7:15 LXX „και εγενετο ως ηκουσεν γεδεων την διηγησιν του ενυπνιου και την συγκρισιν αυτου και προσεκυνησεν κυριον και επεστρεψεν εις την παρεμβολην ισραηλ και ειπεν αναστητε οτι παρεδωκεν κυριος εν χερσιν υμων την παρεμβολην μαδιαμ”

Pierwszy, trzeci i dwa ostatnie wersety wyraźnie informują, iż słowem tym określa się cześć oddawaną samemu Bogu.