Podkreślam: pierwsze, główne prawdy chrześcijańskiej ewangelii. Dokładnie o to chodzi w Ap3,14: o pierwotność logiczną a nie czasową, o zręby, o szkielet doktryny. Aż się prosi, aby użyć terminu łacińskiego – o PRYNCYPIA nauki pańskiej. Dokładnie takim pryncypium (arche pierwszych filozofów) stworzenia jest Jezus.Hebr. 5:12
12. I bowiem, będąc zobowiązani, by być nauczycielami przez ten czas, znowu potrzebę macie by nauczać was ktoś elementów początku słów Boga (tes arches ton logion tou Theou); i staliście się potrzebę mającymi mleka, [i] nie twardego pokarmu. (Przekład Interlinearny)
Warto bliżej przyjrzeć się tym tekstom ponieważ występuje tu niemal kopia gramatyczna wyrażenia z Obj. 3,14.
he arche (nominativ) tes ktiseos (genitiv) tou Theou (genitiv).
początek stworzenia Bożego
tes arches (genitiv) ton logion (genitiv) tou Theou (genitiv).
początku słów Boga
Kontekst świadczy o tym, iż autorowi Listu do Hebrajczyków chodziło o pierwsze, główne prawdy chrześcijańskiej ewangelii (kontrast pomiędzy mlekiem a twardym pokarmem).
Hbr5,12 jest więc doskonałym przykładem, że arche+genetivus nie musi oznaczać początku zachodzenia jakiegoś procesu. Oznacza natomiast klucz interpretacyjny do zrozumienia jakiejś prawdy.
PS. Arku, nieprawdziwa jest dysjunkcja, od której zaczynasz: ‘w świetle Ap3,14 Jezus albo jest stworzycielem, albo sam jest stworzony’. To, że jest On zasadą stworzenia nie wyklucza, że sam został stworzony (rozumowanie unitariańskie przebiega wg standardowej interpretacji J1,3 oraz Kol1,15n).