Skocz do zawartości


Zdjęcie

Proroctwo o 40 latach spustoszenia Egiptu


  • Please log in to reply
6 replies to this topic

#1 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2006-02-24, godz. 07:43

Czy ktoś może wie w jaki sposób wypełniło sie proroctwo Ezechiela o 40 latach spustoszenia dla Egiptu?

Ez 29:11-13 Bw „Nie przejdzie przez nią noga ludzka ani też nie przejdzie przez nią noga zwierzęcia, będzie nie zamieszkana przez czterdzieści lat.(12) I obrócę ziemię egipską w pustynię wśród ziem spustoszonych, i jej miasta będą pustynią wśród zrujnowanych miast przez czterdzieści lat; rozproszę Egipcjan wśród narodów i rozrzucę ich po ziemiach.(13) Bo tak mówi Wszechmocny Pan: Po upływie czterdziestu lat zbiorę Egipcjan spośród ludów, wśród których byli rozproszeni.”

Interesują mnie różne punkty widzenia, zarówno świeckie jak również co ma Strażnica do powiedzenia w tej sprawie!
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#2 Fly

Fly

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 712 Postów

Napisano 2006-02-27, godz. 18:28

Podbijam temat. Sam kiedyś się nad tym zastanawiałem i próbowałem szukać w źródłach historycznych, ale nic nie znalazłem. A to bardzo ważna kwestia. Spełnienie proroctwa może świadczyć o Bożym natchnieniu Biblii, a brak spełnienia o braku natchnienia.
Oto co znalazłem w Insight... ("esencja" na końcu - pogrubiona)

At Ezekiel 29:1-16 a desolation of Egypt is foretold, due to last 40 years. This may have come after Nebuchadnezzar’s conquest of Egypt. While some commentaries refer to the reign of Amasis (Ahmose) II, the successor of Hophra, as exceedingly prosperous during more than 40 years, they do so primarily on the testimony of Herodotus, who visited Egypt over a hundred years later. But as the Encyclopaedia Britannica (1959, Vol. 8, p. 62) comments on Herodotus’ history of this period (the “Saitic Period”): “His statements prove not entirely reliable when they can be checked by the scanty native evidence.” The Bible Commentary by F. C. Cook, after noting that Herodotus even fails to mention Nebuchadnezzar’s attack on Egypt, says: “It is notorious that Herodotus, while he faithfully recorded all that he heard and saw in Egypt, was indebted for his information on past history to the Egyptian priests, whose tales he adopted with blind credulity. . . . The whole story [by Herodotus] of Apries [Hophra] and Amasis is mixed with so much that is inconsistent and legendary that we may very well hesitate to adopt it as authentic history. It is by no means strange that the priests should endeavour to disguise the national dishonour of having been subjected to a foreign yoke.” (Note B., p. 132) Hence, while secular history provides no clear evidence of the prophecy’s fulfillment, we may be confident of the accuracy of the Bible record.

#3 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2007-03-02, godz. 19:43

Najgorsze jest to, że Pismo Święte nigdzie nie podaje, od kiedy należy liczyć ten okres spustoszenia. Świadectwa świeckie również skąpo wypowiadają się w tym temacie i nie podają, czy i kiedy Egipt został zdobyty.

Spróbujemy jednak na podstawie Biblii i pewnych świeckich źródeł oszacować czas spustoszenia Egiptu. Proroctwa przeciw Egiptowi obejmują siedem wyroczni: Ez 29:1-16; 29:17-21; 30:1-19; 30:20-26; 31:1-18; 32:1-16 i 32:17-32. Poza drugą wyrocznią (Ez 29:17-21), której data wskazuje na rok 570 pne, pozostałe pięc powstało w latach między rokiem 586 pne a 585 pne.


Egipt będzie spustoszony przez 40 lat:

Ez 29:10-12 Bw „dlatego Ja wystąpię przeciwko tobie i przeciwko twojemu Nilowi; obrócę ziemię egipską w ruinę i pustynię, od Migdolu do Syeny i aż do granic Etiopii.(11) Nie przejdzie przez nią noga ludzka ani też nie przejdzie przez nią noga zwierzęcia, będzie nie zamieszkana przez czterdzieści lat.(12) I obrócę ziemię egipską w pustynię wśród ziem spustoszonych, i jej miasta będą pustynią wśród zrujnowanych miast przez czterdzieści lat; rozproszę Egipcjan wśród narodów i rozrzucę ich po ziemiach.”


Po upływie 40 lat stanie się małym królestwem:

Ez 29:13-14 Bw „Bo tak mówi Wszechmocny Pan: Po upływie czterdziestu lat zbiorę Egipcjan spośród ludów, wśród których byli rozproszeni.(14) I odmienię los Egipcjan, i sprowadzę ich z powrotem do ziemi Patros, do ziemi, z której pochodzą: lecz tam stanowić będą małe królestwo.”


Ostatnie proroctwo zostało wypowiedziane w 27 roku licząc od wygnania proroka Ezechiela:

Ez 29:17 Bw „W dwudziestym siódmym roku, w pierwszym miesiącu, pierwszego dnia miesiąca, doszło mnie słowo Pana tej treści:”


Egipt zostanie zdobyty przez Nabuchodonozora:

Ez 29:19-20 Bw „Dlatego tak mówi Wszechmocny Pan: Oto Ja dam Nebukadnesarowi, królowi babilońskiemu, ziemię egipską i zabierze jej bogactwo, i złupi ją, i obrabuje, i to będzie zapłatą dla jego wojska.(20) Jako zapłatę za trud, jaki podjął, dam mu ziemię egipską, gdyż dla mnie pracował - mówi Wszechmocny Pan.”

Ez 30:10 Bw „Tak mówi Wszechmocny Pan: Położę kres okazałości Egiptu przez Nebukadnesara, króla babilońskiego.”



Ludnośc miała zostać zabrana do niewoli:

Ez 30:17-18 Bw „Młodzi wojownicy On i Pi-Beset padną od miecza, a ich kobiety pójdą do niewoli.(18) W Tachpanches dzień stanie się ciemnością, gdy złamię tam berło Egiptu; i skończy się jego dumna potęga. Okryje go obłok, a jego córki pójdą do niewoli.”


Skoro Pismo Święte nie podaje od kiedy do kiedy należy liczyć ten okres spustoszenia, musimy zdać się jedynie na domysły. Czy istnieją jakieś źródła świeckie informujące o upadku Egiptu? Okazuje się, że informacje są bardzo skąpe. Istnieje na przykład kronika babilońska BM 33041, która mówi, że miała miejsce potyczka wojsk babilońskich z wojskami Egiptu. Tekst dotyczy kampanii przeciwko królowi Amazysowi w trzydziestym siódmym roku panowania Nabuchodonozora. Niestety tekst tabliczki jest mocno uszkodzony, i nie można stwierdzić z całą pewnością, czy miało wtedy miejsce rozgromienie armii egipskiej i jaki był ostateczny rezultat wojny. Niemniej ciekawe jest to, że wymieniona bitwa miała miejsce w dwa lata po wypowiedzeniu przez proroka Ezechiela ostatniego proroctwa dotyczącego Egiptu.

Chronologia świecka datuje 37 rok panowania Nabuchodonozora na lata 568/567 pne. (zauważmy, że jest to dwa lata po wypowiedzeniu przez Ezechiela ostatniego proroctwa przeciwko Egiptowi). Przyjmując tę datę jako początek spustoszenia Egiptu i uwzględniając 40 lat otrzymujemy datę 528/527 pne., czyli 12 lat po zdobyciu Babilonu przez wojska perskie Cyrusa Wielkiego. Byłoby to zgodne z tym, że przez ten dwunastoletni okres Egipt miał dosyć czasu na odbudowanie zniszczeń poczynionych przez Babilończyków. Wiemy przecież, że zgodnie z chronologą swiecką również i Żydzi odbudowali świątynię w roku 517 pne, a więc 70 lat po zburzeniu Jeruzalem przez króla Nabuchodonozora w roku 587 pne., a około 20 lat po wyjściu z niewoli babilońskiej.

Z drugiej strony jeśli powyższe wydarzenie podboju (?) Egiptu przez Babilon umieścić zgodnie z chronologią Towarzystwo Strażnica, która datuje 37 rok Nabuchodonozora na rok 588/587 pne., oraz uwzględniając 40 lat spustoszenia otrzymamy rok 548 pne., czyli 9 lat przed podbojem Babilonu przez Medów i Persów, które jak wiemy miało miejsce w roku 539 pne. Byłoby to jednak niezgodne z proroctwem wzięcia do niewoli jeńców, ktorzy przeciez dopiero po roku 539 pne mogli wrócić do swoich wcześniejszych siedzib. Czyżby więc proroctwo o 40 latach spustoszenia Egiptu było kolejnym dowodem na poprawnośc świeckiej daty 587 pne zburzenia Jerozolimy a błędność daty 607 pne? Jak myślicie?
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#4 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2007-03-04, godz. 19:20

A ja jeszcze chciałem dodać, że według informacji jakie posiadam Towarzystwo Strażnica nigdy oficjalnie nie wypowiedziało się na temat czasu trwania proroctwa o 40 latach spustoszenia Egiptu - może dlatego, że nie popiera teorii o roku zburzenia Jeruzalem. W leksykonie INSIGHT ON THE SCRIPTURES - "Wnikliwe badanie Pism" pod hasłem EGYPT, EGYPTIAN na stronie 698 czytamy takie oto słowa:

Defeat by Nebuchadnezzar.

But Egypt's bid to reestablish Egyptian control in Syria and Palestine was short-lived; Egypt was doomed to drink the bitter cup of defeat, according to Jehovah's prophecy already pronounced by Jeremiah (25:17-19). Egypt's downfall began with its decisive defeat at Carchemish on the Euphrates River by the Babylonians under Nebuchadnezzar as crown prince in 625 B.C.E., an event described at Jeremiah 46:2-10 as well as in a Babylonian chronicle.

Nebuchadnezzar, now king of Babylon, next took over Syria and Palestine, and Judah became a vassal state of Babylon. (2Ki 24:1) Egypt made one last attempt to remain a power in Asia. A military force of Pharaoh (his name is not mentioned in the Bible) came out of Egypt in answer to King Zedekiah's request for military support in his revolt against Babylon in 609-607 B.C.E. Producing only a temporary lifting of the Babylonian siege, Egypt's troops were forced to withdraw, and Jerusalem was left to destruction.-Jer 37:5-7; Eze 17:15-18.

Despite vigorous warning by Jeremiah (Jer 42:7-22), the remnant of Judah's population fled to Egypt as a sanctuary, evidently joining Jews already in that land. (Jer 24:1, 8-10) Places specifically mentioned where they took up dwelling are Tahpanhes, apparently a fortress city in the Delta region (Jer 43:7-9); Migdol (Nu 33:7, 8); and Noph, considered to be the same as Memphis, an early capital in Lower Egypt (Jer 44:1; Eze 30:13). Thus, "the language of Canaan" (evidently Hebrew) was now being spoken in Egypt by these refugees. (Isa 19:18) Foolishly they renewed in Egypt the very idolatrous practices that had brought Jehovah's judgment against Judah. (Jer 44:2-25) But the fulfillment of Jehovah's prophecies caught up with the Israelite refugees when Nebuchadnezzar marched against Egypt and conquered the land.-Jer 43:8-13; 46:13-26.

One Babylonian text, dated to Nebuchadnezzar's 37th year (588 B.C.E.), has been found that mentions a campaign against Egypt. Whether it relates to the original conquest or merely to a subsequent military action cannot be said. At any rate, Nebuchadnezzar received Egypt's wealth as his pay for military service rendered in Jehovah's execution of judgment against Tyre, an opposer of God's people.-Eze 29:18-20; 30:10-12.

At Ezekiel 29:1-16 a desolation of Egypt is foretold, due to last 40 years. This may have come after Nebuchadnezzar's conquest of Egypt. While some commentaries refer to the reign of Amasis (Ahmose) II, the successor of Hophra, as exceedingly prosperous during more than 40 years, they do so primarily on the testimony of Herodotus, who visited Egypt over a hundred years later. But as the Encyclopaedia Britannica (1959, Vol. 8, p. 62) comments on Herodotus' history of this period (the "Saitic Period"): “His statements prove not entirely reliable when they can be checked by the scanty native evidence.” The Bible Commentary by F. C. Cook, after noting that Herodotus even fails to mention Nebuchadnezzar's attack on Egypt, says: "It is notorious that Herodotus, while he faithfully recorded all that he heard and saw in Egypt, was indebted for his information on past history to the Egyptian priests, whose tales he adopted with blind credulity.... The whole story [by Herodotus] of Apries [Hophra] and Amasis is mixed with so much that is inconsistent and legendary that we may very well hesitate to adopt it as authentic history. It is by no means strange that the priests should endeavour to disguise the national dishonour of having been subjected to a foreign yoke." (Note B., p. 132) Hence, while secular history provides no clear evidence of the prophecy's fulfillment, we may be confident of the accuracy of the Bible record.


Jak widzimy z opisu rozważany leksykon również wspomina o wojnie z Egiptem w 37 roku panowania Nabuchodonozora (tabliczka BM 33041), jednak umieszcza ją w roku 588 pne. (jest to zrozumiałe, skoro datowanie wydarzeń zostało przesunięte aż o 20 lat). Zgodnie jednak z chronologią świecką bitwa ta miała miejsce w roku 568 pne. Jak wspomniano w poprzednim poście, jeśli od daty tej należy liczyć czas spustoszenia Egiptu, to data ta pasuje znakomicie do wydarzeń z chronologii świeckiej (patrz też niżej), natomiast nie pasuje w ogóle do chronologii Strażnicy, ponieważ okres ten wtedy kończy się w roku 548 pne, czyli na 10 lat przed podbojem Babilonu przez Medów i Persów w roku 539 pne.

Oczywiście, jak to również podaje wymieniony leksykon, w historii Egiptu nigdzie nie znajdziemy informacji o tym, że kraj ten był spustoszony przez okres 40 lat. Nie znaczy to jednak, że proroctwo Ezechiela nigdy nie spełniło się. Jest to również w zgodzie z tym, że w historii świata poważane państwa, a szczególnie Egipt, nigdy nie pisały wprost o swoich dużych porażkach, zwłaszcza z ręki samego Boga, i starały się ukryć ten fakt. Zauważmy przecież, że w historii Egiptu nigdzie również nie ma wzmianki o klęsce wojsk faraona, gdy Izraelici uciekając z niewoli egipskiej, przeszli przez Morze Czerwone. Czy wyciągniemy z tego wniosek, że wydarzenie to nigdy nie miało miejsca? Oczywiście, że nie!

Jednak jest pewna godna uwagi informacja, o której wspomina również podany wyżej leksykon, jak również grecki historyk i podróżnik Herodot z Halikarnasu. Chodzi o czas panowania króla Amazysa, za którego zaszły wyżej opisane wydarzenia najazdu wojsk Nabuchodonozora na Egipt. Otóż czas jego panowania ocenia się na okres około 44 lat (od 570 pne do 526 pne - zauważmy jak okres ten "zakleszcza się" wspaniale w okresie 40 lat spustoszenia Egiptu - od 568 pne do 528 pne). Okres panowania Amazysa jest poświadczony zarówno przez Herodota, jak i kapłana egipskiego Maneto, oraz w oparciu o wnioski z zapisów papirusa Rylands'a IX, Kroniki Demotyczne i inne starożytne napisy. Jeśli jednak spojrzymy na chronologię Strażnicy, to zauważymy, że władca ten powinien panować ponad 60 lat, bo aż prawie 65 lat, aby zachowana została liczba lat poszczególnych faraonów egipskich. Jest to jednak sprzeczne z wszystkimi dostępnymi źródłami historycznymi, które szacują czas jego panowania na 44 lat i o tym wspomina również Strażnica w wymienionym leksykonie - poszczególne interesujące nas fragmenty w opisie z leksykonu pogrubiłem.

Tak więc jak widać nawet Towarzystwo Strażnica nie jest w zgodzie samo ze sobą jeśli chodzi o proroctwo o 40 latach spustoszenia Egiptu.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#5 vilgefortz

vilgefortz

    Forumowicz (51-500)

  • Członkowie
  • PipPip
  • 219 Postów

Napisano 2008-08-03, godz. 09:26

Hmm, o spustoszeniu Egiptu nie znajdujemy wzmianki nawet u Manetona, choć jego dzieło znamy tylko z fragmentów, na które powoływali się inni historycy starożytni a samo jako takie się nie zachowało. Jeśliby jednak kiedyś odnaleziono Aegiptice z pewnością znaleźlibyśmy odpowiednie fragmenty. Wydaje się logiczne, że okres spustoszenia Egiptu można umieścić w czasie panowania Amazisa zwłaszcza, że doszło wówczas do najazdu Babilonu na Egipt a tylko dzięki pomocy greckich najemników udało się odeprzeć Nebokadnezara. Poza tym po bitwie pod Karkemisz, Egipt stracił znaczenie jako mocarstwo i schodził na pozycje coraz bardziej defensywne.
------------> TUTAJ SPÓJRZ i załóż konto na chomiku. Większość rzeczy możesz pobrać za darmo, bo 50 mb wystarcza w zupełności :)

A oto, dla Ciebie, chomiki zajmujące się WTS-em: trochę prywaty, czyli mój chomik ;)
SCORP1ON, obywatel.gg, arturszylopl, fakirek, wts, WTLibrary, Watchtower-files, PAROUSIA, daryelko, Grzema

#6 bury

bury

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 593 Postów
  • Lokalizacja:Rybnik

Napisano 2009-09-28, godz. 19:48

Czy ktoś może wie w jaki sposób wypełniło sie proroctwo Ezechiela o 40 latach spustoszenia dla Egiptu?

Ez 29:11-13 Bw „Nie przejdzie przez nią noga ludzka ani też nie przejdzie przez nią noga zwierzęcia, będzie nie zamieszkana przez czterdzieści lat.(12) I obrócę ziemię egipską w pustynię wśród ziem spustoszonych, i jej miasta będą pustynią wśród zrujnowanych miast przez czterdzieści lat; rozproszę Egipcjan wśród narodów i rozrzucę ich po ziemiach.(13) Bo tak mówi Wszechmocny Pan: Po upływie czterdziestu lat zbiorę Egipcjan spośród ludów, wśród których byli rozproszeni.”

Interesują mnie różne punkty widzenia, zarówno świeckie jak również co ma Strażnica do powiedzenia w tej sprawie!

POczątkowo myślałem, że to proroctwo o narodzie egipskim, czy też państwie tego narodu,
ale wiadomo, że literalnie nigdy nie zostai oni spustoszeni w taki sposób w jaki tu to opisano.
Za to z drugiej strony wydaje mi się, że ten popis przypomina do złudzenia opis dziejów Izraela i proroctw zapowiadajacych jego los.
Może więc w ten właśnie sposób Bóg chciał pokazać nam, że Izrael niewierny jest jak Egipt, do którego wciąż wracało serce Żydów?
Czterdzieści lat pustoszenia odpowiada jakby wędrówce Zydów przez pustynię, w które wymarło pokolenie pamiętające Egipt,
które zbyt mocno się do Egiptu przywiązało, a może nawet utożsamiło z nim i jego zwyczajami.

Co wy na takie podejście?

#7 belszaccar7

belszaccar7

    Forumowicz (51-500)

  • Członkowie
  • PipPip
  • 140 Postów
  • Lokalizacja:kolberg

Napisano 2010-12-23, godz. 13:02

A ja jeszcze chciałem dodać, że według informacji jakie posiadam Towarzystwo Strażnica nigdy oficjalnie nie wypowiedziało się na temat czasu trwania proroctwa o 40 latach spustoszenia Egiptu - może dlatego, że nie popiera teorii o roku zburzenia Jeruzalem. W leksykonie INSIGHT ON THE SCRIPTURES - "Wnikliwe badanie Pism" pod hasłem EGYPT, EGYPTIAN na stronie 698 czytamy takie oto słowa:

Defeat by Nebuchadnezzar.

But Egypt's bid to reestablish Egyptian control in Syria and Palestine was short-lived; Egypt was doomed to drink the bitter cup of defeat, according to Jehovah's prophecy already pronounced by Jeremiah (25:17-19). Egypt's downfall began with its decisive defeat at Carchemish on the Euphrates River by the Babylonians under Nebuchadnezzar as crown prince in 625 B.C.E., an event described at Jeremiah 46:2-10 as well as in a Babylonian chronicle.

Nebuchadnezzar, now king of Babylon, next took over Syria and Palestine, and Judah became a vassal state of Babylon. (2Ki 24:1) Egypt made one last attempt to remain a power in Asia. A military force of Pharaoh (his name is not mentioned in the Bible) came out of Egypt in answer to King Zedekiah's request for military support in his revolt against Babylon in 609-607 B.C.E. Producing only a temporary lifting of the Babylonian siege, Egypt's troops were forced to withdraw, and Jerusalem was left to destruction.-Jer 37:5-7; Eze 17:15-18.

Despite vigorous warning by Jeremiah (Jer 42:7-22), the remnant of Judah's population fled to Egypt as a sanctuary, evidently joining Jews already in that land. (Jer 24:1, 8-10) Places specifically mentioned where they took up dwelling are Tahpanhes, apparently a fortress city in the Delta region (Jer 43:7-9); Migdol (Nu 33:7, 8); and Noph, considered to be the same as Memphis, an early capital in Lower Egypt (Jer 44:1; Eze 30:13). Thus, "the language of Canaan" (evidently Hebrew) was now being spoken in Egypt by these refugees. (Isa 19:18) Foolishly they renewed in Egypt the very idolatrous practices that had brought Jehovah's judgment against Judah. (Jer 44:2-25) But the fulfillment of Jehovah's prophecies caught up with the Israelite refugees when Nebuchadnezzar marched against Egypt and conquered the land.-Jer 43:8-13; 46:13-26.

One Babylonian text, dated to Nebuchadnezzar's 37th year (588 B.C.E.), has been found that mentions a campaign against Egypt. Whether it relates to the original conquest or merely to a subsequent military action cannot be said. At any rate, Nebuchadnezzar received Egypt's wealth as his pay for military service rendered in Jehovah's execution of judgment against Tyre, an opposer of God's people.-Eze 29:18-20; 30:10-12.

At Ezekiel 29:1-16 a desolation of Egypt is foretold, due to last 40 years. This may have come after Nebuchadnezzar's conquest of Egypt. While some commentaries refer to the reign of Amasis (Ahmose) II, the successor of Hophra, as exceedingly prosperous during more than 40 years, they do so primarily on the testimony of Herodotus, who visited Egypt over a hundred years later. But as the Encyclopaedia Britannica (1959, Vol. 8, p. 62) comments on Herodotus' history of this period (the "Saitic Period"): “His statements prove not entirely reliable when they can be checked by the scanty native evidence.” The Bible Commentary by F. C. Cook, after noting that Herodotus even fails to mention Nebuchadnezzar's attack on Egypt, says: "It is notorious that Herodotus, while he faithfully recorded all that he heard and saw in Egypt, was indebted for his information on past history to the Egyptian priests, whose tales he adopted with blind credulity.... The whole story [by Herodotus] of Apries [Hophra] and Amasis is mixed with so much that is inconsistent and legendary that we may very well hesitate to adopt it as authentic history. It is by no means strange that the priests should endeavour to disguise the national dishonour of having been subjected to a foreign yoke." (Note B., p. 132) Hence, while secular history provides no clear evidence of the prophecy's fulfillment, we may be confident of the accuracy of the Bible record.


Jak widzimy z opisu rozważany leksykon również wspomina o wojnie z Egiptem w 37 roku panowania Nabuchodonozora (tabliczka BM 33041), jednak umieszcza ją w roku 588 pne. (jest to zrozumiałe, skoro datowanie wydarzeń zostało przesunięte aż o 20 lat). Zgodnie jednak z chronologią świecką bitwa ta miała miejsce w roku 568 pne. Jak wspomniano w poprzednim poście, jeśli od daty tej należy liczyć czas spustoszenia Egiptu, to data ta pasuje znakomicie do wydarzeń z chronologii świeckiej (patrz też niżej), natomiast nie pasuje w ogóle do chronologii Strażnicy, ponieważ okres ten wtedy kończy się w roku 548 pne, czyli na 10 lat przed podbojem Babilonu przez Medów i Persów w roku 539 pne.

Oczywiście, jak to również podaje wymieniony leksykon, w historii Egiptu nigdzie nie znajdziemy informacji o tym, że kraj ten był spustoszony przez okres 40 lat. Nie znaczy to jednak, że proroctwo Ezechiela nigdy nie spełniło się. Jest to również w zgodzie z tym, że w historii świata poważane państwa, a szczególnie Egipt, nigdy nie pisały wprost o swoich dużych porażkach, zwłaszcza z ręki samego Boga, i starały się ukryć ten fakt. Zauważmy przecież, że w historii Egiptu nigdzie również nie ma wzmianki o klęsce wojsk faraona, gdy Izraelici uciekając z niewoli egipskiej, przeszli przez Morze Czerwone. Czy wyciągniemy z tego wniosek, że wydarzenie to nigdy nie miało miejsca? Oczywiście, że nie!

Jednak jest pewna godna uwagi informacja, o której wspomina również podany wyżej leksykon, jak również grecki historyk i podróżnik Herodot z Halikarnasu. Chodzi o czas panowania króla Amazysa, za którego zaszły wyżej opisane wydarzenia najazdu wojsk Nabuchodonozora na Egipt. Otóż czas jego panowania ocenia się na okres około 44 lat (od 570 pne do 526 pne - zauważmy jak okres ten "zakleszcza się" wspaniale w okresie 40 lat spustoszenia Egiptu - od 568 pne do 528 pne). Okres panowania Amazysa jest poświadczony zarówno przez Herodota, jak i kapłana egipskiego Maneto, oraz w oparciu o wnioski z zapisów papirusa Rylands'a IX, Kroniki Demotyczne i inne starożytne napisy. Jeśli jednak spojrzymy na chronologię Strażnicy, to zauważymy, że władca ten powinien panować ponad 60 lat, bo aż prawie 65 lat, aby zachowana została liczba lat poszczególnych faraonów egipskich. Jest to jednak sprzeczne z wszystkimi dostępnymi źródłami historycznymi, które szacują czas jego panowania na 44 lat i o tym wspomina również Strażnica w wymienionym leksykonie - poszczególne interesujące nas fragmenty w opisie z leksykonu pogrubiłem.

Tak więc jak widać nawet Towarzystwo Strażnica nie jest w zgodzie samo ze sobą jeśli chodzi o proroctwo o 40 latach spustoszenia Egiptu.


40 LAT EGIPTU

Miasto Tyr leżało na stałym lądzie i na niewielkiej wyspie. Armia Nabucho-
donozora II, jak się zdaje, zajęła część miasta, która znajdowała się na lądzie,
spełniając w ten sposób proroctwo Izajasza 23:1: „Zostanie bowiem złupiony,
żeby (nie być) domem, (żeby nie być miejscem), do którego się wchodzi”. Po-
nieważ jednak armia nie dysponowała okrętami, nie była w stanie zdobyć wy-
spiarskiej części miasta. Według Ez 29:17, 18, Nabuchodonozor (II) działał
w służbie JHWH, gdy zaatakował Tyr, ale nie otrzymał żadnej zapłaty. To
stwierdzenie może się odnosić do nieudanego podboju całego miasta przez Na-
buchodonozora. Zatem Nabuchodonozor miał otrzymać Egipt jako zapłatę za
swą służbę, zgodnie z wersetem 19. Jr 43:10-12 i 46:19-26 również wykazują, że
Nabuchodonozor miał dokonać podboju Egiptu.

Wyroki na Egipt wygłasza Ezechiel w swym dziesiątym roku, jak zapisano
w Ez 29:1. Prorok trafił do Babilonu w 7 roku panowania Nabuchodonozora,
czyli w 617 r. według chronologii Oslo; 10 rokiem Ezechiela w Babilonie byłby
wtedy 607 r., ten sam, w którym zburzono Jerozolimę. W proroctwie tym Eze-
chiel stwierdził, że miasta Egiptu staną się bezludnym pustkowiem na 40 lat,
a Egipcjanie zostaną rozproszeni wśród narodów (29:12). Dwadzieścia lat pó-
źniej, w 27 roku (29:17) pobytu w Babilonie, czyli w 587 r., Ezechiel wygłosił już
wspomniane proroctwo, mówiące, iż Nabuchodonozor II miał wziąć Egipt jako
zapłatę. Jeśli chodzi o umiejscowienie w czasie, 29:18 wskazuje, że oblężenie
Tyru zdarzyło się w przeszłości, a Nabuchodonozor II nie osiągnął sukcesu. Na-
stępnie werset 19 odnosi się do przyszłości i stwierdza, iż Nabuchodonozor II
weźmie Egipt jako zapłatę. Wobec tego w 27 roku Ezechiela (587) kampania Na-
buchodonozora przeciw Egiptowi, po której miasta miały się stać bezludnym
pustkowiem, jeszcze nie nastąpiła. Fragment Ez 29:13, 14 stwierdza, że po 40 la-
tach rozproszony lud Egiptu zostanie sprowadzony z powrotem do ziemi po-
chodzenia. Proroctwo to powinno zgodnie z logiką kończyć się w tym samym
okresie, co 70 lat Tyru, pod koniec istnienia imperium nowobabilońskiego. Pa-
sowałoby zatem, żeby stan opuszczenia Egiptu nie trwał 70 lat - za długo, by
mógł się skończyć w 539 r. - lecz by trwał 40 lat. Pomiędzy rokiem, w którym
zostało wygłoszone drugie proroctwo, to jest 587 r., a rokiem 539, pozostaje
48 lat, więc najazd na Egipt i jego czterdziestoletnie opuszczenie mogłoby być
możliwe. Należy dodać, że jeśli użyjemy chronologii tradycyjnej, 27 rokiem Eze-
chiela jest 567 r., a dodając do tego 40 lat, otrzymujemy 527 r., czyli 12 lat po
upadku Babilonu. Widać więc, że proroctwo o 40 latach Egiptu daje to samo do
zrozumienia, co proroctwa o 70 latach Tyru i 70 latach Jerozolimy - tradycyjnie
uznane wyliczenie okresu od śmierci Nabuchodonozora II do upadku Babilonu
jest o 20 lat za krótkie.
Czy mamy dowody na podbój Egiptu przez Nabuchodonozora II? Jak
wspomniano, praktycznie nie istnieją oryginalne dokumenty dotyczące historii
Babilonu po 11 roku panowania Nabuchodonozora. Dysponujemy jednak po-
nownie świadectwem pośrednim. Józef Flawiusz (Starożytności, X, 180-182 [ix, 7])
stwierdza:
(Starożytności, X, 180-182 [ix, 7]) Skoro tam przybyli [Jeremiasz i inni Żydzi będący
w Egipcie po zburzeniu Jeruzalem] Bóg objawił prorokowi, że król babiloński przy-
gotowuje wyprawę na Egipcjan; i kazał Bóg oznajmić ludowi, że Egipt zostanie
podbity i zdobywca jednych z nich zabije, a innych pogna jako jeńców do Babi-
lonu. I tak się stało. W piątym bowiem roku po zburzeniu Jerozolimy, który był
dwudziestym trzecim rokiem panowania Nabuchodonozora, król ten powiódł swe
zastępy na Celesyrię, zajął ją i walczył przeciwko Moabitom i Ammanitom. A ujarz-
miwszy oba te narody, wdarł się do Egiptu, by podbić tę krainę. Zabił króla, który
wtedy tam panował, i wyznaczył nowego, a przebywających w Egipcie Żydów
znowu pojmał w niewolę i uprowadził do Babilonu (tłum. Z. Kubiak).
Wśród narodów, które według 25 rozdziału Jeremiasza w zostały podbite
przez Nabuchodonozora, znajdowały się Egipt, Gaza, Ekron, Aszdod, Edom,
Moab i Amman. Józef Flawiusz stwierdza, że w 23 roku rządów Nabuchodono-
zor zaatakował Celesyrię oraz Ammonitów i Moabitów. Podbiwszy te narody,
napadł na Egipt. Według chronologii Oslo, 23 rokiem Nabuchodonozora II był
601 r., 62 lata przed upadkiem Babilonu w 539 r. Józef nie mówi, po jak długim
czasie od 601 r. Nabuchodonozor zaatakował Egipt, ale jego ramy czasowe zga-
dzają się z ramami Ezechiela, który, jak wspomniano wyżej, stwierdza, iż najazd
miał miejsce po 587 r. (27 roku Ezechiela). Pozostaje więc dość czasu na czter-
dziestoletnie wyludnienie Egiptu. Oprócz Józefa Flawiusza natrafiamy na pewne
tradycje midraszowe. Kroniki Jerachmeela (Gaster 1899, 185) twierdzą, że Nabu-
chodonozor zaatakował Egipt w 27 roku panowania i podbił go. Nie dysponu-
jemy świadectwami historycznymi ani archeologicznymi, które mówiłyby
o stanie, w jakim znajdował się Egipt w połowie VI w. p.n.e. Są jednak dowody
pośrednie, potwierdzające prorocze słowa 25 rozdziału Jeremiasza, mianowicie,
że kilka osad podmiejskich koło Nippur w Babilonii nosi nazwy: Aszkelon, Gaza
i Kedar (Zadok 1978, 57-65). Nazwy osiedli wskazują, że wygnańców z tych
miast zabrano do Babilonu. To, że część przekazów Jeremiasza i Józefa Flawiu-
sza o podporządkowanych narodach znalazła potwierdzenie, pozwala sądzić, że
reszta również mówi prawdę. W związku z proroctwami czasu zauważamy
stwierdzenie Józefa, że Nabuchodonozor zaatakował Ammonitów i Moabitów
w 23 roku swego panowania. Jeśli to się zgadza, można spostrzec, że nie każdy
z podbitych narodów musiał doświadczyć pełnych 70 lat Jerozolimy i Tyru, aby
spełniło się proroctwo. Jednakże dwa narody, co do których padła liczba 70 lat,
musiały przejść przez cały ten okres. To samo dotyczy 40 lat Egiptu. Niektórzy
uczeni wątpią, czy Nabuchodonozor II podbił Egipt, gdyż brakuje świadectw
bezpośrednich, może z wyjątkiem jednego dokumentu pisma klinowego38. Myślę
jednak, że dobrze byłoby wziąć pod uwagę ostrożne komentarze Alexandra
(1986, 891) do 29 rozdziału Ezechiela:
Gdy Egipt pozostawał opustoszały przez 40 lat (w. 11), jego mieszkańcy byli roz-
proszeni wśród narodów (w.12). Choć w literaturze starożytnego Egiptu nie
można dotrzeć do żadnych szczegółowych danych o tym rozproszeniu, mogło ono
najpewniej zostać spowodowane rękami Babilończyków. Gdyby zdobyli oni Egipt
około 568 r. p.n.e., jak można wnioskować z kronik królów Babilonu, wówczas
czterdziestoletnia „niewola” Egiptu skończyłaby się za panowania perskiego. Po-
nieważ praktyką Persów było wysyłanie z powrotem licznych ludów, które de-
portowali Babilończycy, to może być właśnie taki przypadek. Źródła do historii
Egiptu i Babilonii w tym okresie są nieliczne. Co więcej, władcy starożytnego Bli-
skiego Wschodu zwykle nie przyznawali się do porażek.

;)






Użytkownicy przeglądający ten temat: 0

0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych