CHRZEŚCIJAŃSKI OŚRODEK APOLOGETYCZNY

/ Destrukcyjne sekty / Świadkowie Jehowy / Artykuł

W Obronie Wiary

37. SPOWIEDŹ ŚWIĘTA

 

      37.1. Pytają, jak możemy osobom, które też grzeszą (księża) wyznawać nasze przewinienia? Korzystają przy tym z naszej niewiedzy dot. ich nauk. W wyd. w 1921r. w Polsce ulotce pisali: "Kto udowodni, że Apostołowie ustanowili ustną spowiedź i że rozgrzeszali podobnie, jak dzisiaj rzym.-kat. kapłani, otrzyma 10.000 Mkp. [marek polskich] nagrody", a w wyd. w USA "100 dolarów" ("Bitwa na niebie..." s.5; "Nagroda za obronę..." por. "Rocznik Świadków Jehowy 1994" s.182).

      Odpowiedź. 1) ŚJ sami wyznają swym współwyznawcom grzechy, które popełnili wobec nich (wobec innowierców raczej tego nie praktykują aby nie wiedzieli na ile są słabymi i grzesznymi ludźmi). Gdy ŚJ podpadnie poważnie siada do "spowiedzi", czy raczej do przesłuchania przed zborowym "komitetem sądowniczym", który zadaje mu karę (por. Strażnice: Nr 11, 2001   s.30; Nr 2, 1996 s.18, które nakazują wyznawanie grzechów starszym zboru). Widać więc, że  odrzucając spowiedź chrześcijańską ŚJ wprowadzili zastępczą formę wyznawania grzechów. Wyjawiają swe przewinienia też wobec grzesznych osób, które im albo wybaczają, albo nie. Mogą też odwoływać się do  wyższych czynników. Aby przesłuchania przed zborowym komitetem sądowniczym przebiegały odpowiednio, ŚJ wyd. w latach 1977-81, podręcznik (trzy zeszyty - razem 159 str.) dla nadzorców pt. "Uważajcie na samych siebie i na całe stado. Podręcznik Kursu Służby Królestwa" [ukazała się też nowa wersja, do której autor do dziś nie dotarł]. Jest to tajna instrukcja, o czym świadczą słowa zawarte w niej: "Niniejszy Podręcznik Kursu Służby Królestwa (ks81) wraz z poprzednimi wydaniami (ks77 i ks79) jest przewidziany WYŁĄCZNIE do użytku nadzorców podróżujących oraz starszych zboru i nie wolno go dawać ani wypożyczać innym osobom, nawet członkom własnej rodziny" (s.113). Zawiera on np. rozdz.: "Gdy zapada decyzja o wykluczeniu" (s.58), "Ponowne przyjęcie do społeczności" (s.59), "Sprawy poufne" (s.61), "Udział w Komitecie Sądowniczym" (s.62), "Przesłuchania przed Komitetem Sądowniczym" (s.64), "Przesłuchania przed Komitetem Odwoławczym" (s.149). O powoływaniu tego ostatniego komitetu napisano: "Jeżeli ktoś uważa, że został potraktowany niesprawiedliwie, może odwołać się od decyzji o wykluczeniu. W takim wypadku byłoby najlepiej, gdyby starsi napisali do Towarzystwa, podając przy tym swoje zalecenie, kto najlepiej by się nadawał do komitetu odwoławczego" (s.59). Czy ŚJ znaleźli uzasadnienie biblijne dla swej tajnej instrukcji i komitetów sądowniczych? Por. Mt 7:1n., Łk 12:14. Strażnica Nr 8, 1996 s.28-9 na podst. J 20:23 potwierdza, że Apostołom Jezus udzielił prawa do odpuszczania grzechów. Uważa jednak, że dot. to jedynie ich samych, a nie późniejszych chrześcijan. Strażnica Nr 6, 1991 s.6 uczyła czego innego. Mówiła, że w J 20:23 Jezus powierzył "uczniom władzę usuwania ze zboru" i rozciągali to prawo na nadzorców ŚJ. "Złoty Wiek" Nr 14, 1925 ('Kącik zapytań') uczył, że J 20:23 daje prawo odpuszczania grzechów tylko klasie niebiańskiej, a "Prawda was wyswobodzi" (s.236-7) mówi, że Apostołom.

      2) Biblia ukazuje wyznawanie grzechów. Jezus "Apostoł i Arcykapłan" (Hbr 3:1) wiele razy odpuszczał ludziom grzechy, "Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów" Mt 9:6. Jako Arcykapłan przekazał tę władzę Apostołom, których zapowiedzią w ST byli kapłani (Hbr 9:1, 6n., Mt 23:34). Biblia mówi o Apostołach, że "będzie należało do nich kapłaństwo na mocy nieodwołalnego prawa" Wj 29:9. Oni też otrzymali władzę odpuszczania grzechów: "Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo..." (Łk 22:29), "Którym odpuścicie grzechy są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są  im zatrzymane" J 20:23. Innym razem Chrystus nazwał ich "mędrcami i uczonymi" (Mt 23:34) i powiedział: "Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie" Mt 18:18. Nie wszystkich Chrystus upoważnił do tego szczególnego dzieła. Jakub mówi: "Niech zbyt wielu z was nie uchodzi za nauczycieli..." Jk 3:1 por. Mt 23:34. Dlatego też początkowo Jezus wybrał Dwunastu do tej czynności. Mieli  oni być "oddani posługiwaniu" (2Kor 4:1), "umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze" Dz 14:22. Św.Paweł mówi, że sam Bóg przez Apostołów "udziela napomnień" (2Kor 5:20) i zlecił im "posługę  jednania" 2Kor 5:18. Wiąże się ona z odpuszczaniem grzechów (por. J 20:23). Choć może się wydawać, że Jakub zachęca nas wszystkich abyśmy wyznawali sobie grzechy nawzajem (Jk 5:16), to jednak ten fragm. (Jk 5:13-16) mówi tylko o chorych i prezbiterach tzn. starszych (Jk 5:14). Widać więc, że to im wyznawano grzechy. Jan pisząc: "Jeżeli wyznajemy nasze grzechy Bóg jako wierny i  sprawiedliwy odpuści je nam..." (1J 1:9), ma na myśli nie tylko wyznawanie ich bezpośrednio Bogu (On zna nasze serca bez tego wyznania), ale też i prezbiterom takim jak on (por. pkt 4). W tym czasie bowiem, "Przychodziło też wielu wierzących wyznając i  ujawniając swoje uczynki" (Dz 19:18) przed Apostołami. Patrz też "Pytania nieobojętne" J.Salij  OP, rozdz. 'Wyznawać  Bogu swoje grzechy'. ST zachował przykłady wyznawania grzechów (Kpł 5:5n., 16:21, Joz 7:19nn., 1Sm 7:6, Neh 1:6n., 9:2n.), a i przed Janem Chrzcicielem wyznawano je (Mt 3:6). Nikt nie gorszył się tym, że przewinienia swe przedstawiał też osobom słabym i grzeszącym. Niektórzy  bibliści sądzą, że słowa: "Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty" (J 13:10) i "wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi" (J 13:14), są aluzją do chrztu i wyznawania grzechów. Patrz też wyznanie grzechów syna marnotrawnego swemu ojcu (Łk 15:21).

      3) Świadectwem mówiącym o odpuszczaniu grzechów, więc i ich wyznawaniu są słowa Mateusza. Pisząc o tym, że Jezus odpuścił grzechy paralitykowi dodał, że Bóg "takiej mocy udzielił ludziom" Mt 9:8. Chociaż w tym fragm. mowa jest tylko o Chrystusie to jednak wiemy, że On przekazał Apostołom tę władzę (Łk 24:47). Pamiętajmy, że Jezus był w innej sytuacji niż Apostołowie, bo Jemu nie trzeba było bezpośrednio wyznawać grzechów, bo znał On ludzkie serca. Później 1Kor 3:9 nazwie Apostołów i prezbiterów "pomocnikami Boga", w odróżnieniu od reszty ludu Bożego, który nazywa uprawną rolą. Im więc "pomocnikom Boga" przysługuje szczególnie odpuszczanie grzechów w imieniu Pana (Łk 24:47).

      4) Pisma starochrześcijańskie o wyznawaniu grzechów:

      "Didache" (ok.90) "W dniu Pana, w  niedzielę gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie, a  wyznawajcie ponadto wasze grzechy (...), a jeśli kto drugiego obrazi, niechaj nikt z nim nie mówi, niechaj nie usłyszy od was ani słowa, dopóki nie odprawi pokuty" (14:1, 15:3).

      "List Barnaby" (ok.130) "Wyznawaj  grzechy twoje. Nie chodź na modlitwę z nieczystym sumieniem" (19:12).

      Orygenes (ur.185) pisał o tym, że grzeszników zachęcano do otwarcia swych serc kapłanom (Homilie do Księgi Liczb i Psalmów 10:1 i 2:6) a w "Homiliach do Ewangelii św.Łukasza" (17) pouczał: "Jeżeli to uczynimy i odkryjemy grzechy nasze nie tylko przed Bogiem, lecz także przed tymi, co mogą uleczyć nasze rany i grzechy, zgładzi nam je...". Tertulian (ur.155) pisał, że "jeśli masz wątpliwości co do spowiedzi, to rozważ sobie piekło (...). Wyobraź sobie najpierw wielkość kary, abyś się nie wahał przyjąć środka zaradczego." ("O  pokucie" 12). Patrz też Ireneusz (ur.130-40) Adversus haereses I:13,7 i Cyprian ( 258) De  Lapsis 28:29.


[ Powrót do spisu treści ]

Tytuł "W Obronie Wiary", podtytuł: "37. Spowiedź Święta"
URL: http://watchtower.org.pl/w_obronie_wiary-37.php
Autor: Włodzimierz Bednarski
Wprowadzono: 2001-02-13 (id:134). Ostatnie zmiany: 2002-03-04

Chrześcijański Ośrodek Apologetyczny
Copyright © 1999-2024 Jarosław Zabiełło (http://apologetyka.co)