3 replies to this topic

[starowinka]

Jak to jest, że pewne osoby po kilkutygodniowym nauczaniu określają spowiedź jako praktykę niebiblijną, a zarazem w tym samym czasie przyjmują obowiązek raportowania głoszenia jako obowiązujący chrześcijan. Co takiego dokonuje się w tych umysłach, że akceptują coś co sami ganią? Jak to możliwe?

Użytkownik starowinka edytował ten post 2010-03-21, godz. 19:54

[and]

Od lat próbuję to zrozumieć.

[Ida]

Spowiedź kojarzy się z wyznawaniem grzechu, nieprzyjemną stroną życia chrzescijańskiego, z popełnianymi błędami, niedopisywaniem, rozmijaniem się z celami duchowymi. Natomiast raportowanie pracy ewangelizacyjnej dotyczy rzeczy przyjemnej - pochwalenia się owocami działalnosci kaznodziejskiej, zaprezentowania poziomu swego zaangażowania w służbę dla Boga i niesie pozytywna myśl o dawaniu cząstki siebie w budowanie Bożej Organizacji. Ludzie mają to do siebie, że bywają nieco próżni. Zbiorą pochwałę i już serce rośnie, pragną robić więcej dla Teokracji/Organizacji. I nie oburzają się na wymaganą przez WTS sprawodawczość z działalności.

[babilon]

To samo się dotyczy piramidki przywilejów. Podział na pionierów, ustalenie progów godzin służby.
W Biblii tego nie ma. Stworzyły to systemy korporacji ze względu na motywację i mydlenie oczu pracownikom - cel uświęca środki.