1 reply to this topic

[Olo.]

Nie jestem specjalistą od dat i chronologii. Dlatego prosiłbym Was o obiektywną ocenę i pomoc. Dzisiaj rzucił mi się w oczy pewien werset z Księgi Kapłańskiej, który w zasadzie wielu z nas zna. Ale o nim na końcu.

2Kn 36:21
by się spełniło słowo Jehowy wypowiedziane ustami Jeremiasza, aż ziemia spłaciła swe sabaty. Przez wszystkie dni swego spustoszenia obchodziła sabat, by się dopełniło siedemdziesiąt lat.

Oczywiście wiecie, że w Księdze Jer. prorok dostaje polecenie napisania listu do Babilońskich wygnańców, z przesiedlenia dokonanego jeszcze za bytności Jeruzalem. I w tym okresie też do nich pisze.

Jer 29:10
"Tak bowiem rzekł Jehowa: 'Gdy się dopełni siedemdziesiąt lat w Babilonie, zwrócę na was uwagę i potwierdzę wobec was swoje dobre słowo, sprowadzając was z powrotem na to miejsce'.

Prorok pisze o konieczności dopełnienia 70 lat, na kilka lat przed zburzeniem Jeruzalem. Oczywiście normalny odbiorca tego listu rozumiałby, że owe 70 lat już go dotyczy. Ale chciałbym tu napisać jeszcze coś innego co mnie zaciekawiło. Otóż jeśli przyjmiemy za prawdziwą datę oficjalnie uznawaną - czyli 586 p.n.e. - jako rok zburzenia i spustoszenia Jerozolimy i Judy. To do roku 537 p.n.e., czyli powrotu Żydów upływa 49/(50?) lat. I podobno miały się w owym czasie wypełnić spłaty sabatów. I Izraelici mieli być wolni i wrócić do swej własności. Pokrywałoby się to z prawem Bożym na owe czasy.

Kpł 25:8-13
" 'I odliczysz sobie siedem sabatów lat, siedem razy po siedem lat, a dni owych siedmiu sabatów lat będzie dla ciebie ogółem czterdzieści dziewięć lat.
9 A w siódmym miesiącu, dziesiątego dnia tego miesiąca, każesz zadąć w róg o donośnym dźwięku; w Dniu Przebłagania każecie zadąć w róg po całej waszej ziemi.
10 I uświęcicie rok pięćdziesiąty, i w całej ziemi ogłosicie oswobodzenie wszystkim jej mieszkańcom. Będzie to dla was Jubileusz i powrócicie każdy do swej posiadłości, każdy też powróci do swej rodziny.
11 Rok pięćdziesiąty będzie dla was Jubileuszem. Nie wolno wam siać ani zbierać tego, co wyrosło z rozsypanych ziaren, ani zbierać winogron z nie przycinanych winorośli.
12 Jest to bowiem Jubileusz. Ma być dla was czymś świętym. Możecie jeść wprost z pola to, co rodzi ziemia.
13 " 'W owym roku Jubileuszu macie powrócić każdy do swej własności.


Ja rozumiem, że Izraelici mogli czasami ponosić jakieś dłuższe kary z ręki wrogów. Ale może akurat co do całego narodu, sam Bóg zastosował swoje własne prawo na owe czasy. Ziemia obiecana Abrahamowi Izaakowi i Jakubowi, oraz ich potomstwu nie mogła pozostawać w cudzych rękach dłużej niż 49 lat, według woli którą Bóg objawił Mojżeszowi. Dlatego nie mogła być całkowicie opuszczona lat 70. Owe 70 lat to mogło trwać ogólne wygnanie, lub dominacja Babilonu.

Dodam tylko tyle, że Ezdrasz wspomina w 2Krn, że to "ziemia spłaciła sabaty". Nie ludzie. A ziemia nie miała mocy regulowania należności dłużej niż 49 lat. To by potwierdzało 587/6 p.n.e. jako datę zburzenia a potem całkowitego wyludnienia ziemi Izraelskiej (Judy).

Co o tym sądzicie. Jeszcze nie zbadałem tego tematu, tylko tak luźno coś próbuję skojarzyć. A może ktoś już o tym gdzieś pisał?

[mirek]

Wkleję, to co kiedyś dawno temu napisałem na jednym z forum. Może to cię zainteresuje. Nie wiem jak to się stało, że temat ten nie został przez mnie wcześniej tutaj założony!


Pięćdziesiąt lat spłacania sabatów (587 pne - 537 pne)

Jakiego okresu czasu dotyczy proroctwo wymienione w 2Krn 36:21 i od kiedy do kiedy trwało spłacanie sabatów. o których mówi ten werset?

2Krn 36:21 Bw „Tak wypełniło się słowo Pana, wypowiedziane przez usta Jeremiasza tej treści: Przez cały czas spustoszenia, dopóki kraj nie odpłaci swoich sabatów, będzie odpoczywał, aby dopełnić siedemdziesiąt lat.”

Proroctwo to zapowiada spustoszenie Judei, aż kraj odpłaci swoje sabaty. Nie precyzuje jednak, kiedy się ono tak naprawdę rozpoczęło. Można podejrzewać, że ma ono związek z najazdem Nabuchodonozora na Jerozolimę w 19 roku swojego panowania, chociaż na marginesie warto zaznaczyć, że do całkowitego wyludnienia doszło dopiero 5 lat po zniszczeniu Jerozolimy (Jer 52:29-30). Spustoszenie wypełniło proroctwo Jeremiasza. Raz rozpoczęte, trwało nieprzerwanie do kresu 70 lat dla Babilonu. Utrzymało się zatem "do skończenia 70 lat", czyli, jak mówi tekst biblijny, aby "dopełnić 70 lat". Tekst nie mówi, że zajęło ono całe 70 lat czy że kraj będzie leżał odłogiem przez 70 lat. Nie mówi także, że spustoszenie zakończyło się natychmiast po tym, jak dobiegło one końca. Mówi tylko, że kraj ma spłacić swoje sabaty, aby dopełnić 70 lat (dane dla Babilonu). Faktycznie spustoszenie zaczęło się 22 lata po rozpoczęciu tego okresu i trwało jeszcze 2 lata po jego zakończeniu.

Graficznie można to przedstawić tak:



Wyjaśniając kolejne punkty przedstawione na ilustracji otrzymujemy następujące potwierdzenie biblijne wydarzeń historycznych:

1. Jr 25:12 Bw „A po upływie siedemdziesięciu lat ukarzę króla babilońskiego i ów naród za ich winę - mówi Pan - i kraj Chaldejczyków i obrócę go w wieczną pustynię.”

Zauważmy, że kara dla króla Babilonu nadchodzi po zakończeniu 70 lat. To wydarzenie miało miejsce w roku 539 pne.: króla Babilonu spotkała kara, kiedy to Baltazar został zabity (Dan 5:30) a Nabonid stracił królestwo. Jest oczywiste, że do tego czasu musiało upłynąć 70 lat - zgodnie z tym co napisano powyżej. Tak więc 70 lat przeznaczone dla Babilonu upłynęlo w roku 539 pne., co oznacza, że okres ten rozpoczął się w roku 609 pne.


2. Jr 25:11 Bw „I cała ta ziemia stanie się rumowiskiem i pustkowiem, i narody te będą poddane królowi babilońskiemu, siedemdziesiąt lat.”

Tu prorok Jeremiasz po raz pierwszy w swojej proroczej księdze wspomina o 70 latach. Bóg zapowiada tutaj, że podda narody królowi babilońskiemu na siedemdziesiąt lat. W tym czasie ta ziemia zostanie zniszczona, a po upływie siedemdziesięciu lat Bóg ukarze króla Babilońskiego. Temat tej 70-letniej dominacji Babilonu nad narodami jest poruszany dokładnie w wątku:

http://watchtower.or...?showtopic=2669


3. 2Krl 23:29 Bw „Za jego czasów wyruszył faraon Necho, król egipski, przeciwko królowi asyryjskiemu nad rzekę Eufrat. Gdy król Jozjasz wyprawił się, aby się z nim potykać, ten, gdy go zobaczył, pozbawił go życia pod Megiddo.”

Wydarzenie to miało miejsce w roku 609 pne., kiedy to w bitwie pod Megiddo był raniony król Jozjasz. Rannego króla przewieziono do Jerozolimy i tam zmarł, co mu zresztą przepowiedział sam Jahwe (2 Krl 22:18-20).


4. Okres ostatnich 22 lat panowania królów judzkich: Jehoachaza, Jehojakima, Jehojachina i Sedekjasza - 2 Krl 23:30-32, 34-37; 24:8-9, 17-18)


5. Okres sabatów (49 lat +1). Zapowiedź kary za cofnięcie wyzwolenia niewolników (Jer 34:14,17)

Kpł 25:8-10 Bw „Naliczysz sobie siedem lat sabatowych, siedem razy po siedem lat. Czas tych siedmiu lat sabatowych obejmować będzie czterdzieści dziewięć lat.(9) W dziesiątym dniu siódmego miesiąca każesz zadąć w róg. W dniu pojednania każecie dąć w rogi po całej waszej ziemi.(10) Poświęcicie pięćdziesiąty rok i obwołacie w ziemi wolność dla wszystkich jej mieszkańców. Będzie to dla was rok jubileuszowy. Wrócicie każdy do dawanej swej własności i wrócicie każdy do swojej rodziny.”

Za "czas spustoszenia" uważam więc okres od zburzenia Jerozolimy i świątyni Boga Jahwe do powrotu Izraelitów i podałem "49 lat + 1rok", odnosząc to, jako "siedmiokrotną karę" za grzechy, kończącą się wolnością, jak w roku jubileuszowym (Kpł 26:21)


6. Jr 29:10 Bw „Bo tak mówi Pan: Gdy upłynie dla Babilonu siedemdziesiąt lat, nawiedzę was i spełnię na was swoją obietnicę, że sprowadzę was z powrotem na to miejsce.”

W tym proroctwie Bóg zapewnia tych żydów, którzy poszli już w niewolę do Babilonu, że potrwa ona do momentu, aż dla Babilonu upłynie 70 lat. Po tym czasie zostaną sprowadzeni z powrotem do swojej ziemi. Proroctwo to zostało wypowiedziane, kiedy królem nad Judą był Sedekiasz, a który w tym czasie był już poddanym króla babilońskiego. Skończyło się wydaniem dekretu Cyrusa, króla perskiego (2 Krn 36:22-23).


Z podanego wyżej wykresu możemy więc odczytać, że wydarzenia w tamtym czasie były zgodne z proroctwem Jeremiasza o siedemdziesięciu latach dla Babilonu. A więc proroctwo to wskazuje ewidentnie na rok 587, jako datę zburzenia Jerozolimy.


Ciekawe, że powyższe potwierdza również historyk żydowski Józef Flawiusz (ur. 37), który w swoim dziele "Przeciw Apionowi" tak opisuje:

Relacja ta odpowiada prawdzie i pozostaje w zgodności z naszymi księgami. Napisano w nich bowiem, że Nabuchodonozor w osiemnastym roku swego panowania zniszczył nasz Przybytek, który przez pięćdziesiąt lat przestał istnieć. Dopiero w drugim roku rządów Cyrusa położono fundamenty i znów w drugim roku sprawowania władzy przez Dariusza budowę jego doprowadzono do końca. (Przeciw Apionowi I:21,154)

Te pięćdziesiąt lat to właśnie okres od roku 587 pne. do roku 537 pne. Widać więc jak ładnie chronologia świecka wspólgra z historią biblijną.