AUDYCJE RADIOWE I TELEWIZYJNE
1 Ponieważ polem działalności świadków Jehowy jest cały świat, mają oni w obecnym krótkim okresie przedarmagedonowym wiele zajęcia przy ogłaszaniu wśród wszystkich narodów tej dobrej nowiny o Królestwie w celu wydania świadectwa. Chcąc wszystkim ludziom dać sposobność usłyszenia poselstwa, posługują się wszelkimi środkami, jakie stoją do dyspozycji. Do nowoczesnych udogodnień obecnego wieku elektronowego należy radio i telewizja. Stały się one pomocą dla sług Bożych. Przed nadejściem Armagedonu może być jeszcze wiele okazji posłużenia się tymi środkami telekomunikacyjnymi. Powinniśmy te sposobności pilnie wykorzystać.
2 Postanowieni w obwodach świadków Jehowy słudzy informacji publicznych zostali pouczeni przez Towarzystwo, w jaki sposób zwracać się do zarządów stacji radiowych i telewizyjnych, aby uzyskać zgodę na audycję. Niniejsza lekcja jest przeto poświęcona przygotowaniu materiału do audycji oraz sposobowi przedstawienia go.
3 Ponieważ czas użytkowania anteny jest kosztowny i ograniczony, chcąc z niej korzystać, trzeba mieć coś do powiedzenia ludziom. To znaczy, że trzeba się starannie przygotować, aby w wyznaczonym czasie mówić w najskuteczniejszy sposób. Poza tym do takich audycji jest zwykle potrzebny manuskrypt, a wielu kierowników radiostacji chce, żeby ten manuskrypt przedłożyć im przed transmisją; trzeba więc być na to przygotowanym. Toteż dobrze jest mieć kilka kopii manuskryptu. Dobrze przygotowany, czysty manuskrypt robi korzystne wrażenie na kierownikach radiostacji, ponieważ widzą, że znasz się na rzeczy i jesteś przygotowany. Nabiorą pewności, że program będzie „grał” i utrzyma się w granicach wyznaczonego czasu.
4 Przygotowując się do audycji, należy pamiętać o tym, że lepiej jest nie dotykać zbytnio kwestii spornych. Lepiej jest nie potępiać wtedy wierzeń innych ludzi. Mamy dopowiedzenia tyle dobrych rzeczy o prawdzie i o rozrządzeniach poczynionych przez Jehowę na naszą korzyść, że cały czas przyznany nam na antenie możemy poświęcić tym rzeczom, niosąc pociechę ludziom strapionym. To znaczy, że powinnyśmy przygotować poselstwo przyjazne. Należy obrać sobie jakiś temat, a potem starannie opracować szkic, który odpowiada temu tematowi, upewniając się, czy wszystko jest przedstawione jasno, logicznie i spoiście.
5 Celem audycji radiowej i telewizyjnej jest wzbudzenie zainteresowania u ludzi. Ma utorować drogę słudze Bożemu, żeby był mile witany i spotykał się ze słuchającymi uszami, gdy pójdzie od domu do domu. Nie chodzi przy tym o argumentowanie, czyli zbijanie błędnych poglądów. Nasze audycje przybierają zwykle formę wywiadu lub przyjaznej dyskusji. Jeśli mamy przygotować pytania i odpowiedzi, to jakie tematy możemy wybrać, o jakich sprawach możemy mówić? Oto niektóre stosowne tematy: Królestwo, błogosławieństwa nowego świata, wychowawcze dzieło świadków Jehowy, Społeczeństwo Nowego Świata, misjonarska praca świadków Jehowy albo szerzenie prawdziwego wielbienia. W miarę możności powinniśmy w swych wywodach nawiązywać do najnowszych wydarzeń, aby słuchacze mogli zobaczyć, że jesteśmy postępowymi chrześcijanami, którzy pojmują, że proroctwa odnoszą się do naszych czasów.
6 A może będziemy mogli wykazać nasz stosunek do nietolerancji i fanatyzmu pewnych ruchów politycznych oraz zwrócić uwagę na to, jak prześladowania nie powstrzymały naszego dzieła w krajach dyktatorskich. W ten sposób ludzie zobaczą, że nie mamy nic wspólnego z polityką. Możemy przytoczyć niektóre podstawowe wierzenia świadków Jehowy. Dobrze jest przy tym wziąć pod uwagę religię, która przeważa na danym terenie, i dostosować swe wyłuszczenia do miejscowej ludności. Jeśli w mieście, w którym się znajduje radiostacja, i istnieje zbór, możemy opowiedzieć jego historię podać, kiedy został założony, gdzie jest jego główna siedziba i jak się rozwijał z biegiem lat. Jeśli w tym czasie odbywa się jakieś większe zgromadzenie, możemy o nim coś opowiedzieć.
7 Niekiedy wywiad jest przeprowadzany na poczekaniu, czyli bez przygotowania, kiedy to sprawozdawca radiowy stawia własne pytania. W takim wypadku dobrze jest przygotować uprzednio na piśmie niżej podane punkty i wręczyć je sprawozdawcy, co pomoże mu w ułożeniu trafnych, rozsądnych pytań: Rodzaj i zasięg działalności konwencyjnej, z jakich miast pochodzą uczestnicy, cel konwencji, dlaczego konwencja odbywa się w tym mieście, przewidywana liczba obecnych, główne punkty konwencji (przede wszystkim wykład publiczny), mówcy, sposób ogłaszania (ulotkami, plakatami; które miejscowości będą opracowane itd.), zakwaterowanie, chrzest (ten szczegół budzi największe zainteresowanie), aprowizacja (sposób żywienia, rodzaj posiłków, liczba nakarmionych itd.) oraz inne działy konwencji. A co do samych świadków Jehowy, to możemy podać kilka informacji o organizacji, finansach (skąd są czerpane)‚ jak świadkowie szkolą się na kaznodziejów (szkoły kaznodziejskie itd.), warstwa społeczna (do jakich klas i zawodów należą), praca misjonarska świadków Jehowy i jej rozwój w innych krajach. Możemy też dołączyć krótkie oświadczenie co do głównej nauki lub nauk głoszonych przez świadków Jehowy. Sprawi to, że wywiad będzie znacznie skuteczniejszy.
8 Podczas audycji możemy często wspominać o wykładzie publicznym, podając jego temat, nazwisko mówcy, czas i miejsce oraz że publiczność jest mile widziana. Powinniśmy przemawiać do ludzi jako ich przyjaciele, spokojnie, szczerze, z przekonaniem i w przekonywający sposób. Audycje te przyjmują zwykle formę wywiadu. Jeśli tak jest, wysuń stosowne zagadnienia i podziel wywiad na krótsze części. Jest lepiej, żeby rozmowa była dwustronna. Jak to bywa w rzeczywistej rozmowie, żeby miała charakter informacyjny i przypadkowy, a nie żeby tylko jedna osoba mówiła lub dawała zbyt długie odpowiedzi. Wtedy jest znacznie łatwiej przysłuchiwać się. Unikaj takiej informacji, jaką stosujesz przy wygłaszaniu kazania. Masz jedynie zakomunikować w życzliwy sposób fakty, których ludzie chcą się dowiedzieć.
9 Przed transmisją nie zapomnij omówić z drugimi wywiadu czy audycji, którą przygotowujesz. Zrób próbę. Zwróć uwagę na to, czy posługujesz się tonem rozmownym. Zasięgnij w tej sprawie rady u drugich. Upewnij się co do właściwej wymowy wszystkich użytych przez ciebie słów. Podczas audycji głos twój nie powinien brzmieć tak, jakby materiał był czytany.
10 Przy wywiadach bez przygotowania, które się zdarzają szczególnie w telewizji, powinieneś mieć w pamięci z góry ustalone punkty, które chcesz przedstawić, i wpleć je w rozmowę. Jednak powinieneś odpowiedzieć na pytania zadane przez rozmówcę. W stosunku do rozmówcy zachowuj się bardzo spokojnie, uprzejmie i grzecznie, starając się uniknąć kwestii spornych. Jeśli wyłania się kwestia sporna, odpowiedz w taktowny, przyjemny sposób.
11 Wywiad będzie zwykle dotyczył organizacji i dzieła świadków Jehowy, ich pracy misjonarskiej lub odbywanej konwencji. Nie należy wtedy w każdym zdaniu czy ustępie mówić coś o Królestwie; raczej odpowiedz na zadane pytania. Już sam fakt, że świadek Jehowy przemawia przez radio i może odpowiadać na pytania, opisując wielki rozmiar i wzrost naszej organizacji, oraz że sprawozdawca radiowy stawia zwykle pytania dotyczące pory i miejsca zapowiadanego wykładu publicznego, jest wystarczającym usprawiedliwieniem czasu zajętego przez nas na antenie. Jeśli ktoś próbuje naszpikować przeprowadzany z nim wywiad zbyt wielką porcją kaznodziejstwa, to może być nie dopuszczony do ponownego skorzystania z urządzeń tej radiostacji. Oczywiście, jeśli zadane pytanie dotyczy jakiegoś punktu doktrynalnego, należy na nie chętnie odpowiedzieć. Nie zwlekaj z odpowiedziami. Powolna, rozwlekła audycja — zwłaszcza w telewizji — rozczaruje zarówno dyrektora programowego jak i słuchaczy.
12 Należy być zawsze grzecznym i uprzejmym. Poza tym, szczególnie w audycjach telewizyjnych, bardzo troskliwie zwracaj uwagę na swój wygląd; ubieraj się schludnie. Zwykle najlepiej wygląda ciemne, zwłaszcza granatowe ubranie.
13 Do audycji telewizyjnej jest dobrze zabierać ze sobą egzemplarze Strażnicy i Przebudźcie się! lub innych publikacji, aby mleć je pod ręką. Udzielając wyjaśnień co do organizacji, możesz unieść trzymaną w ręce Strażnicę i powiedzieć: „To jest nasz oficjalny organ, nasze czasopismo.” Można też posłużyć się plakatami. Do takich przedmiotów operator przeważnie zbliża kamerę. Przydatne są także zdjęcia różnych scen konwencyjnych, a zwłaszcza chrztu lub bufetu. Zdjęcie powinno być duże i zrobione na papierze matowym. W czasie pokazywania ich można objaśniać przedstawione sceny.
14 Po transmisji jest dobrze skierować do radiostacji list z wyrazami uznania oraz wspomnieć w nim o pożytku, jaki dała audycja, pomagając wam do pomyślniejszego przebiegu waszej pracy i konwencji. Uważni słudzy Jehowy będą sobie cenić takie sposobności i będą poważnie traktować swój obowiązek pilnego przygotowania się do nich, a występując w audycji okażą się przed ludźmi, że są prawdziwymi kaznodziejami chrześcijańskimi.
--
źródło: "Wykwalifikowani do służby kaznodziejskiej"
Zalecane (wg wskazanej instrukcji):
— unikanie polemiki,
— odstąpienie od przywoływania czy rozwijania kontrowersyjnych tematów,
— odcięcie się od fanatyzmu, nietolerancji i polityki,
— wskazanie na doznawane prześladowania i dzielne ich znoszenie,
— budowanie przekonania o postępowości świadków Jehowy,
— staranie o należytą przystępność wypowiedzi (unikanie "kaznodziejstwa"),
— przyjmowanie przyjaznej i uprzejmej postawy względem słuchaczy,
— budowanie pozytywnego wizerunku społeczności świadków Jehowy.
Odnośnie tej ostatniej pozycji: radzi się, by przygotować pytającemu zestawienie konkretnych zagadnień do poruszenia w wywiadzie/audycji. Przy czym szczególnie mile widziane są te kwestie, które ułatwią przedstawienie społeczności świadków Jehowy jako: licznej, zjednoczonej, wolnej od podziałów społecznych, dobrze zorganizowanej, wyznaczającej sobie szczytne cele, finansowanej z dobrowolnych datków, etc.
Myślę, że cytowane porady, chociaż nie pochodzą z najnowszej literatury, to jednak nadal się sprawdzają i są realizowane.
