No replies to this topic

[kjt]

Żeby nikt nie zarzucił mi dowolnosci interpretacyjnej pozwole sobie zacytowac p. Tadeusza Józefa Michalskiego ze Zwiazku Gmin Wyznaniowych Zydowskich w RP:
"Artykuł XIII.
Wierze niezbicie, że nastanie czas wskrzeszenia zmarłych, kiedy taka będzie wola Boga, niech Imie Jego będzie błogosławione a Jego pamięć wywyższona na wieki wieków.
W tym Ikkarze jest mowa o przeznaczeniu człowieka. Wiara w techijjat hammetim (wskrzeszenie zmarłych, zmartwychwstanie ciał) wyraża przekonanie, że człowiek stanowi tak wielką jedność psychofizyczną (jedność duszy i ciała), iż może być tylko wtedy naprawdę szczęsliwy, gdy ma duszę i ciało razem. Dlatego zadne pozaświatowe rozkosze duszy, jakie Bóg mógłby zgotować człowiekowi, nie zastapią mu potrzeby i szczęścia bytowania w ciele. (...) Bóg, który sam ukształtował człowieka, dobrze to wszystko rozumie i nie zamierza krzywdzić sprawiedliwych przez odebranie im ciał na zawsze, dlatego we właściwym czasie zwróci im cielesne powłoki.
Myśl zawarta w biblijnej opowieści o Adamie i Ewie w ogrodzie Eden jest jasna. Zamiarem Boga było stworzenie człowieka nieśmiertelnego i wiecznie szczęśliwego, lecz pewne niedoskonałości natury człowieka spowodowały skierowanie go na inną drogę. Techijjat hammetim będzie właśnie urzeczywistnieniem pierwotnego zamysłu Boga, z którego On nigdy nie zrezygnował. Sprawiedliwi po poddaniu ich próbie życia w śmiertelnym ciele i selekcji otrzymają z powrotem swoje ciała i bedą żyli na ziemi wiecznie młodzi i szczęsłiwi, bez smierci, chorób, cierpienia, strachu i walki o byt.
Teologia żydowska nie snuje żadnych spekulacji na temat, kiedy to będzie. Zaznaczone to jest zresztą w Ikkarze: "kiedy taka będzie wola Boga". Zastanawiano się jednak nad tym, jak to się stanie. Starożytni Hebrajczycy rozumieli termin techijja (zmartwychwstanie) dosłownie, jako powstanie z grobu. Dlatego zmarłych chowano w pozycji siedzącej, najchetniej w przewiewnych grotach mumifikujących ciało. Do dziś pozostał w tradycji zydowskiej pochówek ciał w gotowości do powstania z grobu oraz zakaz ekshumacji i kremacji. (...)
Dusze potepione nigdy nie odzyskaja swych ciał. Po smierci jako bardzo cięzkie zapadną się w ziemię, w ciemnosci szeolu, a po Jom ha-Din (Dniu Sądu) zostana wrzucone w ogień i unicestwione jako niepotrzebne odpadki świata.(...) Walka z samym sobą i ze światem o zbawienie jest dla każdego prawowiernego Żyda nie tylko walką o piękne, beztroskie życie w gan Eden, ale i walką o istnienie w ogóle.
Dlatego też tak wielkie zainteresowanie budziła zawsze wśród Żydów Kabała czyli tzw. Trzecia Nauka (po Tanachu i Talmudzie). Z wielkim zaparciem prości Żydzi przedzierali sie przez aramejskie teksty księgi Zohar (Blask), której autorstwo przypisywano powszechnie Szymonowi bar Jochaj, uczonemu palestyńskiemu z XL/II w. (XL w. wg kalendarza żydowskiego, II w. wg chrześcijańskiej rachuby - przyp. kjt). Znajdowano tam między innymi ideę reinkarnacji, tzn. powtórnego wcielenia duszy w drugie śmiertelne ciało. "

Tak więc wiara Żydów w istnienie duszy niesmiertelnej nie podlega żadnej watpliwości. Z kolei Ikkar VIII wyraźnie stwierdza, że Tora posiadana obecnie przez Żydów, jest tą samą Torą, jaka dana została Mojżeszowi.

Wyjasnienie:
JAG IKKARIM to 13 artykułów żydowskiego wyznania wiary. Kazdy żyjący Żyd ma obowiazek odczytywać je głosno przynajmniej raz w roku. Rabini i mełamedzi oraz wydawcy książek o treści religijnej raz na tydzień, a chasydzi codziennie. Żyd, który stwierdzi, że jakikolwiek punkt wyznania wiary wywołuje u niego jakąkolwiek watpliwość, traci prawo do uznawania się za wyznawcę religii mojżeszowej.