Jeszcze raz podkreślam, że JLV nigdy przedtem nie był wrogiem ŚJ.
Krótki poradnik, jak odpowiadać na trudne pytania - dla ŚJ.
Poradnik poniższy posiada ©, wszelkie prawa zastrzeżone, Brooklin, Świadkowie Jehowy Co.
I. Przeznaczenie.
Zdarza się, że ten i ów napotyka argument, którego nie sposób obalić lub udowodnić o Biblię. Ponieważ Biblia jest dla nas autorytetem najwyższym, chyba, że Ciało Kierownicze twierdzi inaczej, należy poznać metody radzenia sobie z takimi argumentami celem wykazania swoich racji. Wykuć na pamięć! Trenować! Materiały porównawcze pokazujące zastosowania praktyczne zob. Onet, foum Kościół na Świecie.
II. Metody.
Ponieważ celem jest wykazanie, że to my mamy rację zaleca się następujący tryb postępowania.
1. a) Twierdzić gromko, że Biblia ma rację zawsze.


Często skutkuje. Są jednak nieprzejednani. Mogą podać jakiś konkretniejszy wywód. Sposób reakcji patrz pkt 2.
2. Ewentualne wywody poklasyfikować. Uwaga! Dany wywód oponenta może być zaliczony do kilku klas na raz. Sposoby postępowania w takim przypadku zob. pkt. 3.
a) filozoficzne - odrzucać z definicji. Argument: filozofia nie jest nauką biblijną. Można wzmocnić - nauka Szatana.

c) fizyczne - jw. Można ratunkowo twierdzić, że były inne prawa fizyki. Nie dać się zepchnąć w głąb tematu! - dalej pkt. 4.
d) logiczne - pkt. 4.
e) biologiczne
e1) ewolucyjne - ignorować, jeżeli tylko są sprzeczne z kreacjonizmem. Ewentualne dowody ignorować.
e2) inne - twierdzić, że Jehowa jakoś sobie z tym poradził.
f) inne - w miarę możliwości ignorować. Jak się nie da, patrz pkt. 4.
3. W przypadku, gdy można tezę oponenta zakwalifikować pod kilka kryteriów na raz rozpocząć od najsłabszego. Może oponent nie zauważy i nie uruchomi silniejszego uzasadnienia. Jak uruchomi, patrz pkt. 4.
4. Zastosować techniki (wybiórczo lub zbiorowo).
a) arabeska boczna - dać kontrzarzut w innej kwestii. Np. oponent pyta się o potop, zarzucić, że nie wierzy w istnienie Ewy.

c) redukcja mocy argumentu - potwierdzić, ale osłabiając siłę. Np. w przypadku potopu przyznać rację, ale stwierdzić, że góry były niższe lub ludzie tak wysoko nie mieszkali (zawsze jest szansa, że oponent pójdzie za ciosem odczepiając się od głównego zarzutu).
d) cytatologia stosowana masowa - podać możliwie dużo cytatów dotyczących lub nie dotyczących tematu. Duża szansa, że oponent nie będzie tego weryfikował, a będzie pod wrażeniem ilości - może przejdzie sama w jakość?
e) podmiana części zdania - np. ktoś się pyta, ile, my odpowiadamy co. Np. pada pytanie, ile razy można obchodzić Pamiątkę. Odpowiadać na pytanie, że Pamiątkę trzeba obchodzić.
f) podmiana pytania - oponent zadaje pytanie X, my odpowiadamy na Y w oczywisty sposób udawadniając swoją rację. Np. oponent pyta się o techniczne warunki budowy arki, my odpowiadamy, że wszak budowa arki jest możliwa.
5. Jeżeli i to nie pomoże zastosować techniki zastępcze.
a) tetragram imienia bożego JHWH - opisać, zacytować. Korelacja z kwestią podjętą przez oponenta jest zbędna, czasami szkodliwa. Za to można długo.

c) zażądać skromności i pokory. Definicja: oponent jest skromny i pokorny wtedy i tylko wtedy, gdy uznaje prawdę biblijną w sensie Świadków. Jeżeli nie uznaje, to nie jest pokorny, co uniemożliwia mu zrozumienie. Duża szansa, że oponent nie połapie się w tautologii tu ukrytej. Dla początkujących wyjaśnienie: "pokora tutaj oznacza uznanie naszych argumentów jako prawdziwe, zanim zostaną sformułowane, zatem jak już zostaną, to są prawdziwe, co kończy dyskusję".
6. Warianty przetrwalnikowe:
a) od domu do domu - wysłać inną grupę,

6. Warianty ostateczne:
a) unik boczny - stwierdzić, że oponent i tak nic nie zrozumie, póki nie zrozumie całego planu Bożego. To trwa i można wtedy skutecznie rozmyć każdy temat. Sprowadza się to w dalszym ciągu do pkt. 5c.

c) bluzg ostry - objechać z grubej rury, użyć paru inwektyw. Uwaga! nie stosować w pracy od domu do domu, bo można po pysku dostać.
7. Zakończenie dyskusji.
Przejść w fazę osobistego reprezentanta Jehowy na ziemi i stwierdzić, że nie ma z kim rozmawiać. W ten sposób pokazujemy własną skromność i pokorę oraz w praktyce realizujemy słowa Chrystusa o posyłaniu lekarza do chorego. Zawsze też można użyć cytatu o rzucaniu pereł prawdy brooklińskiej przed wieprze, czym pokazujemy praktycznie w działaniu przykazanie miłości i o przebaczaniu współbraciom nie 7, a 77 razy. Założyć licznik!
III. Uwagi dodatkowe:
A. Wzory i dowody. Jak jest błąd, to od razu zjechać z grubej rury od nieuków. Gorzej, jak nie ma. Wtedy a) ignorować,

B. Archeologia - zignorować wszystko, co nie pasuje. Nie jest to nauka ścisła, więc zawsze będzie jakiś archeolog potwierdzający naszą tezę. Tego chwalić (używać określeń: największy, w światowej czołówce itd).
C. Biologia - najlepiej odwrotnie. Dopisać trzy zera i stwierdzić, że np. metoda C-14 źle się sprawuje, bo wychodzą jej dane np. 200 tyśięcy lat plus minus 50 tysięcy. Ostrożnie: oponent może się połapać, że dla nas świat ma dopiero ok. 7000 lat. W takim przypadku skok do pkt. 5.
D. Fizyka i chemia. Unikać jak ognia.
E. Filozofia - nauka szatana.
IV. Motta:
"Wszyscy są durnie, tylko my mamy wiedzę."
"Jeżeli fakty nie pasują do naszych stwierdzeń, tym gorzej dla faktów"
"Nie matura, lecz chęć szczera zrobi z ciebie głosiciela"
V. Wnioski.
Nie myśleć, krzyczeć! Nie konwersować, powtarzać swoje do znudzenia. Pod żadnym pozorem nie pozwolić na jakikolwiek harmonogram dyskusji uniemożliwiający skoki boczne.
Opracowanie: jlv na podstawie postów ze Świadkami. Niektóre materiały zaczerpnięto:
a) z tajnego archiwum Watykanu dostępnego jednak dla Brooklinu,

c) z technik indoktrynacyjnych, stosowanych nie tylko przez Świadków.
(jlv, 2003-05-02 22:14:27)