mam kłopot w terminologii „antropologicznej” śJ w oparciu o PNŚ. Przy całej wieloznaczności wyrazu dusza, duch, tchnienie itp. próbowałem sobie usystematyzować te pojęcia.
Zestwiłem sobie kilka, wydaje się, kluczowych tekstów, ale nijak nie mogę się połapać, jak to jest.
Stworzenie:
Rdz 2:7 "I Jehowa Bóg przystąpił do kształtowania człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza dech życia, i człowiek stał się duszą żyjącą."
Zatem:
Człowiek = istota żywa = proch (ciało) + dech życia = dusza żyjąca; I dalej:
Kazn 12:7 „Wtedy proch wraca do ziemi, tak jak był, duch zaś wraca do prawdziwego Boga, który go dał.”
Czy stąd wynika, że duch = dech życia? Nic ten wers biblijny na ten temat niestety nie mówi. Ale z drugiej strony jednak chyba nie, bo Izajasz 42:5 jakoś odróżnia dech i ducha:
„Oto, co rzekł prawdziwy Bóg, Jehowa, Stwórca niebios, Wspaniały, który je rozpina; Ten, który rozpościera ziemię i jej plon, Ten, który daje dech ludziom na niej i ducha tym, którzy po niej chodzą:”
Zatem człowiek posiada dech i ducha, stąd może:
Proch (ciało) + dech życia + duch = dusza żyjąca (istota żywa).
I dalej: Rdz 6:17 „A oto ja sprowadzam potop wód na ziemię, żeby wytracić spod niebios wszelkie ciało, w którym działa siła życiowa. Wszystko, co jest na ziemi, wyginie. oraz
Rdz 7:15 „I wchodziły do Noego do arki, para po parze — z wszelkiego ciała, w którym działała siła życiowa.”
Czyżby stąd wynikało, że dech życia = siła życiowa? A może to duch = siła życiowa?, albo jeszcze duch + dech życia = siła życiowa? Zatem:
Proch (ciało) + siła życiowa (dech życia+duch) = istota żyjąca (dusza). A dalej mamy:
Dz 17:25 „ani nie jest obsługiwany rękami ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował, ponieważ on sam daje wszystkim życie i dech, i wszystko.”, gdzie dech odróżniony jest od życia.
A zatem dech życia = dech”, a duch = życie” ? A może jednak „życie”, to „siła życiowa"?
Jakoś nie mogę sobie tego poukładać, aż tu nagle jeszcze przychodzi Jezus i mówi:
„Mt 22:37: „On rzekł do niego: „ ‚Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem’.”
Co wydaje się cytatem z Pwt 6:5: „A ty masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całą swą siłą życiową.”
Czyżby tu Pan Jezus utożsamiał ‘siłę życiowę' z ‘umysłem’? Zgłupiałem
.Może zatem ‘siła życiowa’ to ‘życie’, a może i synonim ‘ducha’, zatem może ‘umysł’ wg Kazn 12:7 wraca do Boga?
Oczywiście jak pomyślę, że pominąłem jeszcze inne teksty, że krew to dusza, czy ma duszę, czy dusza jest we krwi oraz trójpodział na (duszę, ducha i ciało) z 1Tes 5:23, tu już się całkowicie pogubiłem.
Chyba z tym miom zrozumieniem "antropologii" jest coś nie tak, albo zbytnio chciałem iść na łatwiznę.
Pozdrawiam
Sylwan
