1 reply to this topic

[Olo.]

Zapewne znacie tą historie biblijną w której to Jefte postanowił złożyć na ofiarę Bogu to co pierwsze wyjdzie mu na spotkanie gdy wracał do domu. Oczywiście wyszła mu na spotkanie jego córka. I tutaj zaczynają się dywagacje, czy złożył on ją na całopalenie, czy też zaszła inna sytuacja. Różni ludzie różnie to wyjaśniają. Mnie natomiast zaciekawiła interpretacja Żydów z II/IV w n.e. zawarta w Talmudzie, Tahchuma Hakadosz Bechukotaj:

Jefte był prostakiem jak pniak sykomory, dlatego doprowadził do zguby własną córkę. Kiedy to sie stało? Gdy walczył z Ammonitami i ślubował: I niech sie stanie, że to co wyjdzie mi na przeciw z bramy mojego domu, złożę na ofiarę całopalną.
W tej chwili rozgniewał się na niego Święty Błogosławiony i rzekł: A gdyby z obejścia jego wyszedł pies, świnia albo wielbłąd, to czyżby złoży mi go w ofierze?
I sprawił, że wyszła mu naprzeciw córka.
I stało się, że dostrzegł ją i zawołała: Biada moja córko. otworzyłem moje usta do Pana i nie mogę się już cofnąć.
Lecz przecie był tam Pinchas!
Ale Pinchas rzekła: Jakże to? Ja wielki kapłan syn wielkiego kapłana poniżę się i pójdę do prostaka?
Zaś Jefte rzekł: Jakże to ja głowa całego Izraela i wódz poniżę się i pójdę do byle kogo?
W ten sposób pomiędzy nimi dwoma zginęła nieszczęsna.
Obaj jednak zostali ukarani. Pinchasa opuścił Duch Święty. Kości Jeftego zostały rozproszone, jak powiedziano: I został pogrzebany w grodach Gileadu.
Gdy Jefte postanowił ofiarować swą córkę rzekła doń: Ojcze, ojcze czy napisano w Torze, że Izrael ma składać na ołtarzu ofiarnym swoje dzieci?
Odpowiedział: Córko moja ślubowałem.
Rzekła mu: A przecież praojciec nasz Jakub ślubował: Ze wszystkiego co mi dasz złożę Ci dziesięcinę. A kiedy Święty Błogosławiony dał mu dwunastu synów, czyż ofiarował jednego z nich?
Przekonywała go ale on jej nie słuchał. Wstąpił na stopnie ołtarza i zabił ją przed obliczem tego , który jest Święty Błogosławiony.
Rozległ sie okrzyk Ducha Świętego: Czy żądałem byś ofiarował mi istoty ludzkie? Przecie nie nakazałem tego, nie mówiłem ani mi to na myśl nie przyszło.

Widać że tekst jest pisany językiem rabinów. Jednak kryje ze sobą tradycyjny przekaz sięgający blisko czasów Jezusa. O ile Strażnica przedstawia czyn Jeftego jako ofiarny i pozytywny. Przy tym tłumaczy, ze owa córka nie zginęła, tylko poszła na służbę do domu Bożego. To rabini uważali postępek Jeftego za haniebny. Ciekawa jest tu argumentacja z tym psem czy świnią. Oraz wypowiedź córki o synach Jakuba. Poza tym można też zauważyć jak Duch Święty przemawia w pierwszej osobie, nawet u nietrynitarnych Żydów. Podobnie jak w Dz 13:2.

Użytkownik Olo. edytował ten post 2008-02-23, godz. 09:03

[bury]

Poza tym można też zauważyć jak Duch Święty przemawia w pierwszej osobie, nawet u nietrynitarnych Żydów. Podobnie jak w Dz 13:2.

A w jakim sensie Żydzi nie są trynitarni? Jakim cudem wyznawcy Nieskończonego mogliby oddzielić Go od Jego Obajwienia i Tchnienia? Albo jak kto woli, który Żyd potrafi oddzielić Jahwe od jego Mądrości czy Słowa, albo Mocy? Rabinom się to nie udało, więc nie rozumiem jak można nie nazywać ich trynitarystami. Jeden z nich, Paweł mówi, że tą Mocą, Mądrością nie jest abstrakcyjnie pojmowana cecha ale jest nimi osoba, Syn Boży, Jezus. Jan mówi również, że "Słowo było Bogiem". Mamy więc Boskość, Świętość Jahwe w dwóch osobach, stanowiących jedność.

Żydzi nie wyprą się trynitaryzmu, chyba żę nie będą mówić po hebrajsku! Ich słowa jakimi określają Tego, który jest są trynitarne z natury. Jak wiesz hebrajski ma trzy liczby gramatyczne: pojedyńczą, podwójną i mnogą. Elohim tłumaczone na Bóg oraz Adonai tłumaczone na Pan występują nie tak jak u nas w liczbie pojedyńczej ani nawet w podwójnej, tylko w MNOGIEJ! A więc conejmniej trzy! Nawet imię Jahwe w Semmie występuje z dwuznacznym EHAD, co jak pokazały różne dyskusje wskazuje na JEDNOŚĆ.

A co powiedzieć o hebrajskim użyciu pojęcia IMIĘ? Czy imię Jahwe w nie występuje w Piśmie jako odrębny od Jahwe Byt? Czy posyłającym je nie jest Duch Jahwe? I co, czy to nie jakaś forma trynitaryzmu? Choćby Żydzi chcieli nie przypominać trynitarnych chrześcijan, to i tak nie mogą.

Poza tym Pismo ukazuje nam fakt, że Posyłający (Bóg) i posłani (aniołowie) są JEDNO i występują w jednym imieniu! Aniołowie rozmawiają z ludźmi nazywając się i będąc nazywani imionami Jahwe, Pan, czy Bóg.

Użytkownik bury edytował ten post 2008-06-17, godz. 10:20