Skocz do zawartości


Zdjęcie

syndrom odstępcy....


  • Please log in to reply
13 replies to this topic

#1 qwerty

qwerty

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 2138 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2010-02-27, godz. 18:58

"Potrzeba niezależności jest związana z naturalnym dążeniem człowieka do autonomii, samodzielności. „Cechą bowiem podstawową ludzi- podmiotów jest właśnie samodzielność”3 Przez samodzielność rozumiemy „zdolność człowieka do realizowania własnych potrzeb i celów w sposób niezależny od innych, bądź wspólnie z innymi ludźmi”4. Nie mogąc być autonomiczną jednostką w Organizacji Świadków Jehowy wiele ludzi decyduje się odejść.

Wyznawcy sygnalizują wiele psychicznych problemów po opuszczeniu grup o charakterze totalitarnym (zwłaszcza). Mogą oni odczuwać takie symptomy jak: niepokój, poczucie winy, wstyd i strach. Owe problemy mogą też znaleźć swoje odbicie w stanie depresji, przeżywanym w ciągu w czasie kilku pierwszych miesięcy po odejściu z grupy. Były członek takiej wspólnoty z mniejszą intensywnością odczuwa radość płynącą z wyzwolenia, dzieje się to bowiem kosztem „ciepłej” atmosfery, dającej poczucie bezpieczeństwa czy celów określających dotychczas jego drogę życia. Żyje wówczas w trudnym o zniesienia stanie „głodu”, podobnie jak alkoholik czy narkoman w czasie kuracji odwykowej.

W konsekwencji może on stracić zainteresowanie lub sentyment dla spraw, do których wcześniej przywiązywał dużą wagę (np. higiena osobista, wygląd zewnętrzny, zarabianie pieniędzy, dotrzymywanie obietnic i zobowiązań).Takie zobojętnienie może słusznie martwić innych lub wywołać wściekłość. Krewni i przyjaciele jednak nie powinni sądzić, że mają do czynienia z nieodwracalnymi zmianami fizjologicznymi i psychologicznymi. Znacznie częściej są to skutki wpływów, które jedynie modyfikują świadomość. Najpotężniejsze szkody występują w następstwie głębszego zaangażowania się w grupę o charakterze totalitarnym. Tego typu grupa jest z reguły odtwórcza, a nie twórcza. Inny problem po opuszczeniu Organizacji to skłonność do tego, by być zależnym. W Organizacji większość życiowych decyzji podejmowana jest w oparciu o zdanie jej przywódców. Członkowie są wręcz zachęcani do posłuszeństwa. Konsekwencją jest trudność w podejmowaniu decyzji. „Pracowałem z ludźmi, którzy nie wiedzieli jakie danie wybrać w restauracji, w co się ubrać, jakie książki czytać, na jaki film iść do kina, jakie powinny być ich następne kroki w podejmowaniu nauki lub pracy”- pisze Steven Hassan. Dla ludzi, którzy zawsze musieli prosić o pozwolenie robienia rzeczy zwykłych, znalezienie się z powrotem w świecie, gdzie każdy odpowiada za siebie, może być przytłaczające.5

Organizacja Świadków Jehowy często nie jest wyborem na całe życie. Najczęściej przychodzi moment, kiedy wyznawca mówi „dość” i odchodzi, czasem pozbywa się go sama wspólnota. Odejście z Organizacji to jedno, wypędzenie jej z samego siebie to zupełnie coś innego. Były Świadek musi przyzwyczaić się na nowo do samodzielnego myślenia, do wyrażania własnych uczuć, do słuchania często fałszywie brzmiących dźwięków, pochodzących ze świata.

Bez względu na to czy opuścił on Organizację z własnej inicjatywy, czy też został przez nią usunięty, ponowne ułożenie sobie życia w społeczeństwie nie przychodzi mu łatwo. Wyznawca, który opuszcza Organizację Świadków Jehowy jest bardzo często osamotniony i zagubiony. Jego krąg znajomości początkowo zacieśniał się, by wreszcie ograniczyć się wyłącznie do współwyznawców, obecnie unikających z nim wszelkich kontaktów. Teraz musi stawić czoła lękowi, który wcześniej pchnął go w stronę azylu, jakim była dla niego wspólnota Lęk ten powraca, pogłębiony poczuciem wstydu i przegranej.

W procesie zdrowienia bardzo ważnym etapem jest zrozumienie mechanizmów psychomanipulacyjnych w kontekście osobistych wspomnień pobytu w toksycznej wspólnocie; proces ten znacznie ułatwia dialog z ludźmi, którzy w przeszłości mieli podobny problem.

Jest rzeczą naturalną, że osoby, które odeszły ze wspólnoty mogą żywić wobec niej bardzo mieszane uczucia. W niektórych przypadkach jednostka, mimo swego rozczarowania Organizacją i jej członkami, nadal wierzy w pewne zasady głoszenia przez ruch i w związku z tym ma poczucie winy z powodu opuszczenia grupy. „Aby eksczłonkowie pogodzili się nie tylko z własną przeszłością, należy ograniczyć do minimum niejasności dotyczące ich pobytu w ruchu: ich głos powinien zostać uczciwie wysłuchany, przyczyniając się do właściwej oceny tego, co ostatecznie jest ich własnym, osobistym doświadczeniem”6

Próbie opuszczenia szeregów Świadków Jehowy towarzyszy lęk, poczucie winy i zamęt myślenia. Wielu podejmuje uprzednio próby wprowadzenia zmian wewnątrz Organizacji (rozmowy, listy). Dość szybko pozbawiają się jednak iluzji dostrzegając niechęć, z jaką Towarzystwo przyjmuje propozycje zmian od szeregowych Świadków. Czasami zgodnie z poradą starszych (czy też publikacji), osoby mające wątpliwości czekają latami na zmiany wprowadzane „odgórnie” (tzw. „nowe światło”). Momentem przełomowym w stosunkach z Organizacją odważne spojrzenie na nią jak też na otaczający świat: własnymi oczyma”. Jest to najczęściej następstwem przeżycia czegoś szokującego we wspólnocie. Takie decyzje przyśpieszają decyzje o odejściu. Decyzja to wiąże się jednak z poważnym obciążeniem psychiki. Siła doznanego urazu zależy od wielu czynników między innymi od długości czasu związku z Organizacją, zaangażowania, struktury (kondycji) psychicznej jednostki, siły osobowości, czasu z jakim następuje odłączenie się, pozostania w Organizacji osób bliskich, pomocy z zewnątrz. Towarzyszą temu w różnym stopniu: strach, lęk, wściekłość, zazdrość, rozczarowanie, natrętne myśli, stany depresyjne, myśli samobójcze. Bardzo często przejawia się utrata sensu życia i towarzyszący żal utraty lat i możliwości. Dla osób stabilnych emocjonalnie jest to najczęściej pierwszy poważny uraz życiowy. Obserwacje dowodzą, iż podjęcie decyzji o odejściu z Organizacji Świadków Jehowy jest niezwykle trudne. Wiele osób powstrzymuje się z podjęciem tej decyzji niekiedy przez wiele lat. Dostrzeganie błędów w doktrynie, czy niekonsekwencji postępowania, nie jest czynnikiem decydującym. Towarzystwo wypracowało przez lata wiele mechanizmów utrudniających odejście. Do takich należą między innymi:

krytykowaniewspólnoty, utożsamiane jest z krytykowaniem Boga,
odejście z Organizacji równoznaczne ze śmiercią w Armagedonie, dostrzeganie błędów oznaką słabości duchowej jednostki,
wytworzenie świadomości przynależności do elity tego świata, wytworzenie tzw. „kolein myślowych” (utrudniających myślenie samodzielne),
stałe przypominanie o koniecznej wdzięczności wobec Organizacji,
przedstawianie otaczającego „świata” jako skupiska wszelkiego zła,
wyrobienie stereotypu myślowego jakoby wprowadzanie zamętu w Organizacji było cechą charakterystyczną czasów końca,
uzależnienie procesów decyzyjnych jednostki od Organizacji,
wytworzenie poczucia niekompetencji teologicznej u szeregowych Świadków,
uprzednie zniszczenie kontaktów społecznych poza Organizacją
obrzydzenie wszelkich alternatywnych ugrupowań religijnych,
bezwzględny zakaz kontaktów z osobami wyłączonymi,
oczernianie byłych Świadków, i tym podobne. 7
Wielu, pomimo faktycznego odejścia, pozostaje jednak latami w silnym uzależnieniu od własnej przeszłości. „Ci, którzy pewien czas swojego życia spędzili w wysoce manipulacyjnym i totalitarnym środowisku a potem znaleźli się poza jego obrębem zwykle mają problemy z osiągnięciem stabilności psychicznej społecznej. Mimo fizycznego odejścia z sekty psychicznie tkwią w niej bardzo mocno Interpretują pewne aspekty rzeczywistości (zdrowie, rodzina, edukacja, relacje interpersonalne) według niemalże identycznych kryteriów jakie obowiązywały w ich grupie”8. Stagnacja życiowa sprzyja stałemu krążeniu myślami w wyżłobionych koleinach. Silne przyzwyczajenie się do dotychczasowego rytmu życia, jak też myślenie wyuczonymi stereotypami, prowadzi niekiedy do związania się z inną, podobną wspólnotą. W tym momencie należy zwrócić uwagę na niebezpieczeństwo tzw. wtórnej wiktymizacji. Często reakcja społeczna wobec eksczłonków stanowi barierę uniemożliwiającą powrót do normalnego życia. „Społeczeństwo poprzez nadmierne zainteresowanie, z reguły ujemnie oceniającej wcześniejsze moralne i religijne wybory takiego człowieka, poprzez dyskredytację jakiejkolwiek inności, w szczególności w sferze religijnej, wskazuje brak jakiegokolwiek zrozumienia i akceptacji sytuacji takiej ofiary. Ofiara doznaje wtedy poniżenia ( pokrzywdzenia) za strony społeczeństwa, do którego powraca.”9. Nie znajdując zrozumienia ani wsparcia ze strony otoczenia jednostka taka często wraca do środowiska, przekonań, wartości grupy psychomanipulacyjnej.

Aby skutecznie pozbyć się psychicznego uzależnienia od środowiska Świadków Jehowy, jak też ideologii Towarzystwa, konieczne jest zastąpienie dotychczasowych przyjaźni, poglądów, wartości etycznych, celów i struktury życia - nowymi. Niewątpliwie bolesna jest utrata wieloletnich (często jedynych) przyjaźni. Należy jednak uświadomić sobie, iż wydany przez Towarzystwo zakaz kontaktów z byłymi Świadkami ma za zadanie chronić Organizację przed masowym odejściem. Ponadto osobom pozostającym w Organizacji, sytuacja osób wyłączonych jest zupełnie obojętna. Przez odpowiednią interpretację powodów wyłączenia, pozostający we wspólnocie traktują decyzje Komitetów Sądowniczych jako sprawiedliwe. Tym, którzy chcieliby ewentualnie podjąć polemikę, grozi również wyłączenie. Olbrzymią pomocą dla osób zrywających kontakt jest zachętą, że również poza Organizacją można funkcjonować sensownie i wartościowo. Odważne i samodzielne spojrzenie na otaczający świat pomaga zbudować nowe kontakty socjalne (niezwykle ważny element uzyskania równowagi psychicznej). Konieczne, choć niewątpliwie trudne jest wytyczenie nowych celów życiowych. Stałe uświadamianie sobie, iż kształtować można tylko przyszłość (przeszłości nie da się zmienić), jak też wiara we własny potencjał możliwości stać się może źródłem potrzebnej energii. Bez względu na wiek możliwy jest rozwój hamowanych wcześniej talentów. Zajęcie się czynnościami dotychczas zabronionymi (studia, sport, hobby), będzie nie tylko wypełnieniem czasu, ale też rekompensatą strat emocjonalnych."



Ewelina Smetaniuk


I TERAZ KILKA SŁÓW KOMENTARZA, ZNALAZŁAM TU ODPOWIEDZI NA KILKA WĄTKÓW TOCZĄCYCH SIĘ OBOK.
Pawdobku, aby Ktoś zaczął myślec logicznie czego skutkiem będzie odejście od przenajświętszej, musi przezyć jakiś szok! Na priv dam ci pomysł, bo naogólny się nie nadaje :(
I o naszej koleżance, która w swoisty sbosób odreagowuje bytność w jedynej słusznej..... też tu napisano, to bardzo ciężki okres i nie każdy musi w tym czasie byc idealny......
I wogóle podpisuję się pod tym bo to bardzo prawdziwe......
nie potrafiłam uwierzyć.......

#2 wyrzucona

wyrzucona

    Początkujący (1-50)

  • Członkowie
  • Pip
  • 88 Postów
  • Płeć:Female
  • Lokalizacja:lubuskie

Napisano 2010-02-27, godz. 21:30

I o naszej koleżance, która w swoisty sbosób odreagowuje bytność w jedynej słusznej..... też tu napisano, to bardzo ciężki okres i nie każdy musi w tym czasie byc idealny......

Czy mnie masz na myśli? Ja czuję wściekłość na "jedynie słuszną organizację" (ale nie w większości na braci, chyba że na 2 starszych, którzy mnie bardzo skrzywdzili w czasie mojego odejścia). Na szczęście odejście z TS nie spowodowało zerwanie więzi z Bogiem i Chrystusem, wręcz przeciwnie ani podważenia zaufania do Słowa Bożego. Przez kilka miesięcy miałam tylko koszmary z WTS w roli głównej... No i czułam się jak na odwyku... Ale też poczułam prawdziwą wolność...

#3 Ida

Ida

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 715 Postów
  • Płeć:Female

Napisano 2010-02-27, godz. 23:16

Chyba nie mam syndromu odstępcy. Nie mam problemu z wypełnieniem czasu, wręcz przeciwnie czuję jego brak. ;) Ale to pewnie moje niedostateczne umiejętności gospodarowania 24 godzinami.

Qwerty- bardzo ciekawy artykuł. :)
"Ten, kto wyrusza na poszukiwanie Boga ... może przebiec wiele ścieżek. Zgłębić wiele religii, wstąpić do wielu sekt, ale w ten sposób nie spotka Boga. Ponieważ Bóg jest tutaj, teraz, obok nas." P.Coelho

#4 easypadcx

easypadcx

    Forumowicz (51-500)

  • Członkowie
  • PipPip
  • 245 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2010-02-27, godz. 23:24

mnie tez zainteresowal... to konsystencja moich wlasnych obserwacji. Dlatego ja, by zlagodzic proces odejscia, postanowilem odchodzic na raty. Wlasnie jestem na etapie bycia nieczynnym. Mam za soba konsekwentne ograniczenie kontaktow towarzyskich z wieksza czescia znanych mi braci. Ten czas niepelnej izolacji wykorzystalem na odbudowe kontaktow socjalnych. Z powodzeniem.

#5 novanna

novanna

    Forumowicz (51-500)

  • Członkowie
  • PipPip
  • 404 Postów
  • Płeć:Female
  • Lokalizacja:3miasto

Napisano 2010-02-28, godz. 09:18

Bardzo dobry artykuł. Kwinteesencja. 

#6 ble

ble

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 1026 Postów
  • Płeć:Male
  • Lokalizacja:Warszawa

Napisano 2010-02-28, godz. 11:36

Świetny artykuł. Można go przypiąć do wielu innych tematów. Rzeczywiście Organizacja często pozostawia piętno na człowieku, zgniliznę, uczucie niesmaku. Niech więc ci którzy mnie niedawno tak krytykowali i obrzucali mięsem postawią się w mojej sytuacji. Może po części zrozumieją moją traumę.

Ten artykuł to kolejny dowód na to, że organizacja potrafi być zagrożeniem dla zdrowia fizycznego i psychicznego jej członków. Zaś osobiste doświadczenia wielu użytkowników tego forum to wyraźnie potwierdzają.

Użytkownik ble edytował ten post 2010-02-28, godz. 14:36


#7 dawid1234

dawid1234

    Forumowicz (51-500)

  • Członkowie
  • PipPip
  • 370 Postów
  • Płeć:Not Telling
  • Lokalizacja:dolny śląsk

Napisano 2010-03-01, godz. 08:35

krytykowaniewspólnoty, utożsamiane jest z krytykowaniem Boga,
odejście z Organizacji równoznaczne ze śmiercią w Armagedonie, dostrzeganie błędów oznaką słabości duchowej jednostki,
wytworzenie świadomości przynależności do elity tego świata, wytworzenie tzw. „kolein myślowych” (utrudniających myślenie samodzielne),
stałe przypominanie o koniecznej wdzięczności wobec Organizacji,
przedstawianie otaczającego „świata” jako skupiska wszelkiego zła,
wyrobienie stereotypu myślowego jakoby wprowadzanie zamętu w Organizacji było cechą charakterystyczną czasów końca,
uzależnienie procesów decyzyjnych jednostki od Organizacji,
wytworzenie poczucia niekompetencji teologicznej u szeregowych Świadków,
uprzednie zniszczenie kontaktów społecznych poza Organizacją
obrzydzenie wszelkich alternatywnych ugrupowań religijnych,
bezwzględny zakaz kontaktów z osobami wyłączonymi,
oczernianie byłych Świadków, i tym podobne. 7
Wielu, pomimo faktycznego odejścia, pozostaje jednak latami w silnym uzależnieniu od własnej przeszłości. „

Ewelina Smetaniuk

I wogóle podpisuję się pod tym bo to bardzo prawdziwe......


Rzetelny materiał . Pozwolę sobie trzy grosze dorzucić, mianowicie krytycyzm i konsekwencja wobec siebie-"swojej"organizacji, oraz poznanie jej zasad, pozwalają na odejście. Wiara w to co głosi Zniewalacz wbrew pozorom może pomóc w zrozumieniu że to nie jest Boże dzieło, w sensie w jakim się przedstawia zniewalacz.
Bez powodzenia ale czasem do zastosowania polecam: przedstawić "świadkowi" do wyboru, dwa lub więcej sprzecznych ze sobą, dogmatów drukowanych przez zniewalacza. Niech zdecyduje czy któryś odrzucić, w który wierzyć.
Podobnie jak w innych związkach wyznaniowych, tak i u "świadków" jest wąska grupa zapaleńców,- którzy w większej części według mnie, odchodzą bądź są wykluczani- i reszta z rutyną i bez wiary i bez znajomości poglądów-doktryn tzw. organizacji.

Użytkownik dawid1234 edytował ten post 2010-03-01, godz. 08:37


#8 pawdob7

pawdob7
  • Gadu-Gadu:4734141
  • Płeć:Male
  • Lokalizacja:Poznań

Napisano 2010-03-01, godz. 13:08

Swego czasu Ewelina Smetaniuk napisała kilka naprawdę sensownych artykułów, które zamieszczono 5 lat temu na stronie Berei. Zainteresowanym podaje linki:

Dlaczego Organizacja Świadków Jehowy przyciąga nowych wyznawców

Miarodajna komunikacja ze Świadkami Jehowy według Hassana

Funkcjonowanie dzieci Świadków Jehowy w środowisku szkolnym

Świadkowie Jehowy a pozycje nieklasyczne

Nakazy i zakazy jako narzędzie kontroli

Problem usuwania ze wspólnoty

#9 pawdob7

pawdob7
  • Gadu-Gadu:4734141
  • Płeć:Male
  • Lokalizacja:Poznań

Napisano 2010-03-01, godz. 21:02

Cyt: Wielu, pomimo faktycznego odejścia, pozostaje jednak latami w silnym uzależnieniu od własnej przeszłości.

Czasami zadaję sobie pytanie, co ja tutaj robię. Przecież minęło tyle lat. Czyżbym nie do końca rozliczył się z własną przeszłością?

#10 qwerty

qwerty

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 2138 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2010-03-01, godz. 21:09

Czasami zadaję sobie pytanie, co ja tutaj robię. Przecież minęło tyle lat. Czyżbym nie do końca rozliczył się z własną przeszłością?

Wiem, wiem na pewno, że trzymają nas tutaj dwie sprawy....... Pawdobku, znam Cię i wiem, że tak jak ja jesteś dobrym człowiekiem i lubisz pomagać...... druga sprawa, obydwoje szukamy sposobu na uwolnienie bliskich na których nam zalezy..... więc to nie tak, że jesteśmy silnie uzależnieni od przeszłości......
Moim zdaniem silne uzaleznienie od przeszłości objawia się w ten sposób, że człowiek nie jest już swiadkiem, ale nadal mysli jak swiadek, nadal uważa że swiadkowie mają rację i tylko on się nie nadaje..... i znajdzie się kilka osób na forum które da się podciągnąć pod tę kategorię uzaleznienia :)
nie potrafiłam uwierzyć.......

#11 caius

caius

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 888 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2010-11-09, godz. 09:19

Ja akurat już nie czuję tego syndromu na sobie,ale był taki okres,że porozbijany tą luką w życiorysie nie moglem poskladac myśli i nie czułem jeszcze wolności,a racjonalnośc w myśleniu była jeszcze bardzo raczkująca.
Ale jest to zjawisko powszechne i jest pandemią 20 i 21 wieku na które nie mamy wpływu,mamy jedynie wpływ pomagania sobie nawzajem,aby każdy z nas mógł odnaleśc światełko w tunelu zagubionej rzeczywistości.
Wielu jest tak porozbijanych życiowo,że nie potrafi nawiązac kontaktów z ludźmi,a często gęsto zachowuje się irracjonalnie i infantylnie jeżeli ktoś propnuje przyjaźń,koleżeństwo lub jakąś pomoc :( i to nie tylko samotni,ale również dorośli,żonaci mający dzieci. :(
"Przez świat idę w szlachetnych celach,ale gubię kompas życia i nie wiem dokąd zmierzam,będąc w matni ... sensualnej" - caius


VIS ET HONOR ... ET AMOR


//http://www.youtube.com/watch?v=2eMq307PT74&feature=related

#12 warmiaczka

warmiaczka

    Początkujący (1-50)

  • Członkowie
  • Pip
  • 47 Postów
  • Płeć:Female
  • Lokalizacja:Polska

Napisano 2010-11-09, godz. 18:06

Tak syndrom odstępcy jest mi bliski!!!Mam przez to spieprzoną psychikę.Już chyba nigdy nie dojdę do siebie!!! :(

#13 caius

caius

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 888 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2010-11-09, godz. 18:14

Tak syndrom odstępcy jest mi bliski!!!Mam przez to spieprzoną psychikę.Już chyba nigdy nie dojdę do siebie!!! :(



Warmiaczko dojdziesz do siebie ja Ci to obiecuję,tylko musisz wierzyc i uwierzyc,że życie jest piękne i niepowtarzalne,a przeszłośc niech tam sobie będzie przyszłośc musimy kształtowac.Nie jesteś sama Warmiaczko z takimi problemami jest setki takich osób,ale wspólna intagracja,wsparcie i troska - tutaj na forum i nie tylko - może przezwyciężyc nie jedno z martwienie i pustkę.


Warmiaczko jestem z Tobą :)

Pozdrawiam ciepło :)

Użytkownik caius edytował ten post 2010-11-09, godz. 18:15

"Przez świat idę w szlachetnych celach,ale gubię kompas życia i nie wiem dokąd zmierzam,będąc w matni ... sensualnej" - caius


VIS ET HONOR ... ET AMOR


//http://www.youtube.com/watch?v=2eMq307PT74&feature=related

#14 tusserboy

tusserboy

    Site Admin

  • Członkowie
  • PipPipPipPipPipPip
  • 4 Postów

Napisano 2011-09-19, godz. 09:03

Kawiarenki internetowe, publikacje, codzienna prasa, programy radiowe i telewizyjne, sheer, dyskusje sa; wyrazem ogromnej potrzeby wiedzy. Rozwijana w grupie tzw. pamie;c' transakcyjna sk?ada sie; z wiedzy poszczególnych cz?onków grupy, ale i sieci komunikacji umoz.liwiaja;cej dzielenie sie; nia; z pozosta?ymi cz?onkami grupy. A prawie zawsze pamie;c' grupy recreation wyz.sza niz. najlepszego jej cz?onka (z 222 badanych przypadków tylko 3 osoby zachowa?y pamie;c' wyz.sza; od pamie;ci grupy). Do mitów nalez.y zaliczyc' silny wp?yw samotnego, ale przekonuja;cego odste;pcy, który potrafi oprzec' sie; argumentom i naciskom wie;kszos'ci i przekonac' ja; do zmiany stanowiska. Nalez.y to do wyja;tkowych sytuacji, zdarza sie; niezmiernie rzadko. Syndrom mys'lenia grupowego opiera sie; na fakcie, z.e cz?onkom grupy bardziej zalez.y na dobrych wzajemnych stosunkach i zgodzie niz. na krytycznej ocenie odmiennych pogla;dów i punktów widzenia. Moz.liwa communicate sytuacja, z.e mniejszos'c' przekona innych do swego stanowiska, ale szanse te zalez.a; od spe?nienia odpowiednich warunków: mniejszos'c' trzyma sie; konsekwentnie i wytrwale swych pogla;dów; pocza;tkowo podziela ona pogla;dy wie;kszos'ci; communicate gotowa do pewnych kompromisów; ma przynajmniej pewne poparcie ze strony innych; nie ma na celu z.adnych osobistych korzys'ci; przedstawia swe pogla;dy jako „w zasadzie" zgodne z wie;kszos'cia;, tylko nieco je wyprzedzaja;ce; odbiorcom zalez.y na podje;ciu s?usznej decyzji.




Użytkownicy przeglądający ten temat: 0

0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych