12 replies to this topic

[mirek]

J 5:28-29 Bg „Nie dziwujcież się temu; boć przyjdzie godzina, w którą wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego;(29) I pójdą ci, którzy dobrze czynili, na powstanie żywota; ale ci, którzy źle czynili, na powstanie sądu.”

J 5:28-29 BT „Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego:(29) a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia.”

J 5:28-29 Bw „Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego;(29) i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd.”

J 5:28-29 Bp „Nie dziwcie się temu, bo zbliża się godzina, w której wszyscy spoczywający w grobach usłyszą Jego głos.(29) Wtedy ci, którzy dobrze czynili, wyjdą (z grobów). aby zmartwychwstać i żyć, a ci, którzy źle postępowali, aby zmartwychwstać (i iść) na potępienie.”

J 5:28-29 NS „Nie dziwcie się temu, ponieważ nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego głos(29) i wyjdą: ci, którzy czynili to, co dobre, na zmartwychwstanie życia; ci, którzy się dopuszczali tego, co podłe, na zmartwychwstanie sądu.”

J 5:28-29 WH „μη θαυμαζετε τουτο οτι ερχεται ωρα εν η παντες οι εν τοις μνημειοις ακουσουσιν της φωνης αυτου(29) και εκπορευσονται οι τα αγαθα ποιησαντες εις αναστασιν ζωης οι τα φαυλα πραξαντες εις αναστασιν κρισεως”


Które tłumaczenie jest właściwe? Użyte w Przekładzie Nowego Świata wyrażenie "grobowce pamięci" sugeruje bowiem Czytelnikowi, iż chodzi tu o zmartwychwstanie osób, będących w pamięci u Boga. Świadkowie Jehowy nie wierzą bowiem w egzystencje dusz po śmierci, stąd też takie tłumaczenie. Pomijając już kwestię, że takie zmartwychwstanie nie byłoby zmartwychwstaniem w sensie biblijnym tylko ponownym stwarzaniem z prochu ziemi, o czym Pismo Święte jednak nie uczy, zachodzi jednak pytanie: Czy takie tłumaczenie jest dopuszczalne, czy raczej można je w tym wypadku nazwać tendencyjnym?

[mirek]

A ja sprawdziłem sobie wszystkie wystąpienia greckiego słowa MNEMEION, oznaczającego, jak podaje słownik grecko-polski, "nagrobek", "pomnik", "grobowiec" czy "grób" i zauważyłem, że Strażnica zawsze tłumaczy to słowo jako "grobowiec pamięci", poza tylko jednym przypadkiem:

Mk 15:46 NS "Ten więc kupił delikatną tkaninę lnianą i zdjąwszy go, owinął w tę delikatną tkaninę lnianą, i złożył go w grobowcu, który był wykuty w masywie skalnym; i przytoczył kamień przed wejście do tego grobowca pamięci."

Mk 15:46 WH „και αγορασας σινδονα καθελων αυτον ενειλησεν τη σινδονι και εθηκεν αυτον εν μνηματι ο ην λελατομημενον εκ πετρας και προσεκυλισεν λιθον επι την θυραν του μνημειου”

Mk 15:46 Byz „και αγορασας σινδονα και καθελων αυτον ενειλησεν τη σινδονι και κατεθηκεν αυτον εν μνημειω ο ην λελατομημενον εκ πετρας και προσεκυλισεν λιθον επι την θυραν του μνημειου”

Słowo MNEMEION występuje w NT 40 razy. Greka zna jeszcze inne podobne słowo oznaczające "grobowiec". To słowo to MNEMA, wystepujące w NT 8 razy (Mk 5:3, 5; Łk 8:27, 23:53, 24:1; Dz 2:29, 7:16; Obj 11:9) - Strażnica zawsze oddaje sformułowaniem "grobowiec". Jest jeszcze inne słowo oznaczające "grób", "grobowiec", "mogiła". Jest to słowo TAPHOS, występujące w NT tylko 7 razy (Mt 23:27, 29, 27:61, 64, 66, 28:1; Rz 3:13). Strażnica oddaje zawsze przez "grób".

[mirek]

W książce "Czego naprawdę uczy Biblia" w rozdziale "Niezawodna nadzieja dla naszych bliskich, którzy umarli" na stronie 71 w akapicie 13 czytamy takie słowa:

A czy rozsądna jest wiara w przyszłe zmartwychwstanie? Oczywiście, sam Jezus uczył, że kiedyś zostaną wskrzeszeni wszyscy znajdujący się "w grobowcach pamięci" (J 5:28). Jehowa stworzył wszelkie formy życia. Czy trudno uwierzyć, że jest też w stanie to życie odtworzyć? Rzecz jasna dużo zależy od Jego pamięci. Czy to możliwe, by pamiętał naszych bliskich, którzy umarli? Pomyślmy: Wszechświat jest pełen niezliczonych bilionów gwiazd, a przecież Bóg "wszystkie je woła po imieniu"! (Izajasza 40:26). W takim razie potrafi również zapamiętać każdy szczegół związany ze zmarłymi ludźmi i przywrócić im życie.

A więc sugestia jest oczywista: Bóg pamięta zmarłe osoby i przywraca im życie! Zacytowano nawet "spreparowany" werset biblijny. Jednak Świadkowie Jehowy swoim rozumowaniem, pewnie nieświadomie, potwierdzają naukę o duszy nieśmiertelnej. Skoro bowiem Bóg pamięta zmarłe osoby, to oznacza to, że osoby te istnieją (chociażby w pamięci u Boga). A zatem ich śmierć nie jest więc stanem niebytu (co najwyżej stanem nieświadomości istnienia, ale to zupełnie inny temat). Jeśli teraz dusza jest synonimem (albo kopią) osoby, to defacto dusza ta istnieje, bowiem czeka u Boga (w pamięci) na zmartwychwstanie ciała. A więc dusza ludzka jest nieśmiertelna - jest to właśne ten niezniszczalny pierwiastek ludzkiego EGO znajdujący się u Boga, który połączy się z ciałem podczas jego zmartwychwstania.

W ogóle, to brak nieśmiertelności duszy jest sprzeczny z nauką o zmartwychwstaniu. Bez duszy nieśmiertelnej (duszy jako formy i naszego „ja”) nie byłoby zmartwychwstania, lecz ponowne stwarzanie z prochu ziemi (Rdz 2:7), a tego Biblia nie uczy - patrz rozróżnienie ożywienia umarłych i powoływania do istnienia:

Rz 4:17 Bw „jak napisano: Ustanowiłem cię ojcem wielu narodów, zapewniona przed Bogiem, któremu zaufał, który ożywia umarłych i który to, czego nie ma, powołuje do bytu.”

Z tego wynika, że jak dawno była znana nauka o zmartwychwstaniu, tak długo była znana nauka o duszy nieśmiertelnej. Nawet więc Strażnica swoim rozumowaniem potwierdziła istnienie duszy nieśmiertelnej po śmierci ciała.

Użytkownik mirek edytował ten post 2007-03-07, godz. 00:23

[mirek]

W książce "Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi" napisano, iż słowo HADES oznacza grób. Oto skan ze strony 86:



Niestety nie jest to prawdą, że greckie słowo HADES (hebr. SZEOL) oznacza grób. Dla określenia "grobu" Nowy Testament używa bowiem innych słów greckich jak MNEMA czy MNEMEION (J 11:17, Mt 8:28, Mk 6:29, Łk 24:2, Dz 2:29) lub w Starym Testamencie terminu hebr. GUEBER (Iz 53:9, Ps 88:6, Job 10:19, 2Krn 34:28). Zobaczmy np skany z J 1:17 czy Łk 24:1-2:





W biblii nie znajdziemy nigdzie wersetu mówiącego, że ciało Łazarza czy ciało Jezusa leżało w Hadesie, bowiem leżało w grobie.

[mirek]

Dla porządku dziennego powinienem podać znaczenia słów będącymi w Biblii synonimami wyrazu "grób". Słowa te to MNEMA, MNEMEION oraz TAPHOS, które to były już szczegółowo omawiane w jednym z postów powyżej. Oto skany pochodzące z leksykonu Thayer tych wyrazów.

MNEMA



MNEMEION



TAPHOS



Natomiast słowo HADES nie oznacza wcale "grób" lecz "kraina umarłych":

HADES

[Adelfos]

, iż słowo HADES oznacza grób.

W dodatkach zamieszczonych w PNŚ jest wyjaśnienie, że nie chodzi o miejsce pochówku.

[mirek]

W dodatkach zamieszczonych w PNŚ jest wyjaśnienie, że nie chodzi o miejsce pochówku.

A możesz podać co tam piszą? I czy jest to zgodne z tym, co na temat słowa HADES znajdujemy w słowniku greckim?

[Adelfos]

, co na temat słowa HADES znajdujemy w słowniku greckim?

Nie jestem zainteresowany tym, co mówią słowniki nt. mojego STANU po śmierci.

A możesz podać co tam piszą?

Proszę sobie samemu zweryfikować.

Użytkownik Adelfos edytował ten post 2008-11-01, godz. 19:24

[mirek]

Słowniki podają znaczenie danego słowa, a ty skąd możesz wiedzieć, czy to co mówi Strażnica jest prawdą?

[Adelfos]

, czy to co mówi Strażnica jest prawdą?

Napisałem, że w dodatkach do (niepolecanego przeze mnie!) PNŚ jest uściślenie (autorów - nie moje!), że termin hades nie oznacza miejsca pochówku.

[szpak]

We wspomnianym dodatku do PNŚ pod hasłem "Gehenna" jest napisane, że do doliny Hinnona "wrzucano też ciała straconych przestępców, których uważano za niegodnych przyzwoitego pochówku w grobowcu pamięci". Jest także takie zdanie:"Ponieważ wrzucanym tam martwym przestępcom odmawiano godnego pochówku w grobowcu pamięci, symbolu nadziei zmartwychwstania"

Tak więc ŚJ raz mówią, że grobowiec pamięci to pamięć Boga, od której dużo zależy (jak piszą na 71 str."Czego naprawdę uczy Biblia?"),a wyjaśniając hasło Gehenna w ich własnym przekładzie Biblii mówią, że jest to konkretne miejsce "przyzwoitego pochówku", które jest symbolem nadziei zmartwychwstania (PNŚ str.1643)

[gambit]

Tak więc ŚJ raz mówią, że grobowiec pamięci to pamięć Boga, od której dużo zależy (jak piszą na 71 str."Czego naprawdę uczy Biblia?"),a wyjaśniając hasło Gehenna w ich własnym przekładzie Biblii mówią, że jest to konkretne miejsce "przyzwoitego pochówku", które jest symbolem nadziei zmartwychwstania (PNŚ str.1643)

Nie wiem dlaczego źle zrozumiałeś "szpaku", przypisując PNŚ Gehenna = przyzwoity pochówek (szeol/hades)? Przecież nie tak należy rozumieć. Zacytuję więc ów fragment PNŚ str.1643.

Dolina Hinnoma stała się wysypiskiem śmieci i spalarnią nieczystości z Jerozolimy. Wrzucano tam ciała martwych zwierząt, by spłonęły w ogniu podsycanych siarką. Wrzucano też ciała straconych przestępców, których uważano za niegodnych przyzwoitego pochówku w grobowcu pamięci.

Czy nie wynika ze słów, że znajdujący się w Gehennie, są niegodni, by znaleźć się w (heb) szeolu (gr) hadesie? Dla mnie jest sprawą oczywistą szeol i hades to 'grobowiec pamięci' do zmartwychwstania. Natomiast w Gehennie są niegodni takiej pamięci zmartwychwstania. Uważam więc zarzut jako bezpodstawny, jakoby PNŚ Gehennę nazywał "przyzwoitym pochówkiem".

[koziarskiadam]

W leksykonie biblijnym "Wnikliwe poznawanie Pism" pod hasłem "grobowiec pamięci" t.1, s.755, jest wyjaśnione, że jest to miejsce pochówku, gdzie składano zwłoki zmarłego w nadziei, że nie będzie zapomniany.Powołując się na wypowiedź prof. A.T. Robertsona stwierdzono,że słowo "mnemeion" może się odnosić do pamięci lub wspomnienia o czymś lub o zmarłym a także do pamiątkowego nagrobka czyli do grobowca. Wyraz "tafos"wskazuje głównie na grób i dokonany pogrzeb, ale "mnema"i "mnemeion"kładą nacisk na zachowanie pamięci o zmarłym.Są one spokrewnione z łacińskim "monumentum" ( "pomnik", "pamiątka").Podobnie tłumaczy to Vine w "Expository Dictionary of Old and New Testament Words" 1981,t.2,s.173. Jak wydać z powyższego wypowiedź Jezusa dotyczy osób zmarłych będących w pamięci u Boga i określenie "grobowiec pamięci" jest poprawne z językowego punktu widzenia a także ściślejsze od zwykłego określenia "grób".