No replies to this topic

[bury]

W Piśmie mówi się o tym, że nad Przebłągalnią widać było nadprzyrodzone światło oznaczające Obecność Boga. I właśnie znad tej płyty Przebłagalni, ze światłości nad obliczami i pomiędzy cherubami wychodziło słowo Jahwe.

To przedziwne miejsce jest wspomniane również w Nowym Testamencie w Liście do Hebrajczyków 9,4: „Znajdowało się w [Arce Przymierza] naczynie złote z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza. Nad nią zaś były cheruby Chwały, które zacieniały przebłagalnię (hilastérion)”. Tego samego słowa używa św. Paweł w Liście do Rzymian 3,25: „[Jezusa Chrystusa] ustanowił Bóg narzędziem przebłagania (hilastérion) przez wiarę mocą Jego krwi”. Tak więc dosłownie św. Paweł nazywa Jezusa przebłagalnią.

Równolegle mowa jest o Imieniu Boga, które spocznie w miejscu przez Niego wybranym.

Pwt 12,5.11: „…szukać będziecie miejsca, które sobie wybierze Pan, Bóg wasz, spomiędzy wszystkich pokoleń, aby tam umieścić swe imię na mieszkanie (aby mieszkać – leszicheni)”; „gdy wybierze sobie Pan, Bóg wasz, miejsce na mieszkanie (zamieszkać – leszaken) dla imienia swego”

Słowa te spełniły się na Synu Boga i jego Ciele.

– J 1,14: „A Słowo stało się ciałem i rozbiło namiot (eskénosen) wśród nas”;

– Łk 2,25: „A Duch Boży spoczął na Nim”;

– Dz 2,3: „i na każdym z nich spoczął jeden”;

– 1 P 4,14: „Duch Boży na was spoczywa”;

– Ef 2,22: „by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha”;

– 1 Kor 3,16: „żeście świątynią Boga?”;

– 1 Kor 6,19: „ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego”.

A co Wam przypominają te wypowiedzi Talmudu?

„Skąd wiadomo, że Święty Jedyny (niech będzie błogosławiony!) znajduje się w synagodze? Powiedziano bowiem: «Bóg wstaje w zgromadzeniu Bożym» (Ps 82,1). A skąd wiadomo, że jeśli dziesięciu ludzi zbierze się na modlitwę, Szechina jest wśród nich? Jest bowiem napisane: «Pośród sędziów sprawuje sąd (tamże). Skąd zaś wiadomo, że gdy dwóch ludzi zasiada, by razem studiować Torę, Szechina jest wśród nich? Jest bowiem powiedziane: «Tak mówili między sobą ludzie bojący się Boga, a Pan uważał i to posłyszał» (Ml 3,16). A skąd wiadomo, że jeśli nawet pojedynczy człowiek zasiada i oddaje się studiowaniu Tory, Szechina jest z nim? Jest bowiem napisane: «Na każdym miejscu, gdzie każę ci wspominać moje imię, przyjdę do ciebie i będę ci błogosławił» (Wj 20,24). Tak samo głosił rebe Szymon ben Jochaj: „Wszędzie, dokąd idą sprawiedliwi, idzie z nimi Szechina”.

W tradycji rabinicznej Szechina, tajemnica chwalebnej obecności Boga, ma swój odpowiednik: rydwan Boży w ruchu (merkawa). Prorok Ezechiel miał widzenie tej tajemnicy (Ez 1,4-28), przebywając na wygnaniu w Babilonii nad rzeką Kebar. Widział rydwan Boży poruszający się w powietrzu. Obecność Boża zmieniła miejsce: opuściła Świątynię, miejsce swego zamieszkania, gdyż Jerozolima miała zostać zburzona; przybyła, aby zamieszkać wśród wyznawców, dzielić los ludu Bożego.

Innym pojęciem rabinicznym, mającym wskazywać na bliskość Boga i Jego bezpośredni wpływ na człowieka, jest ruach ha-kodesz (duch świętości). Wyobraźnia chrześcijańska nieuchronnie kojarzy je z Duchem Świętym, trzecią Osobą Boską. W mistycznej żydowskiej Sefer Jecira (Księdze Stworzenia) (1,9) czytamy: „Dziesięć sefir nicości [sefira – prasubstancja, idea, zapis]. Pierwsza: duch Boga Żywego, błogosławione Imię Jego, Boga Wiekuistego. Głos, tchnienie i mowa – oto duch świętości (ruach ha-kodesz)”. Jednak w rozumieniu starotestamentowym duch świętości, tożsamy z duchem Bożym z Rdz 1,2, nie był osobą, lecz przejawem Bożej mocy. Zobaczmy, dokąd nas zaprowadzą powyższe intuicje.