Nie oceniam intencji Idy (siostrą jest dla chrześcijan), ale stwierdzam tylko, że pominęła z założenia zdanie osób niewierzących. Od kiedy to każdy kieruje się biblijnym nakazem przebaczania?!
Sądzę, że przebaczanie "na siłę", bo tak każe Bóg jest sztuczne. Do tego mam największą awersję, bo takie wymuszone i narzucone postawy dominują w organizacji.
Nie sugeruję, że Ida pisze o przebaczeniu nieszczerze, ale wybaczanie komuś ze strachu nie jest zdrowe. Czas leczy rany. Co ja mogę pisać o przebaczeniu skoro jestem świeżym odstępcą i rany są jeszcze żywe??? Chciałbym tylko jednego- by nie wlekło się to za mną do końca życia i spowodowało, że będę kiedyś zgorzkniałym staruszkiem.

Dziś wracałem z pracy autobusem i wśród rozmów usłyszałem słowa "zbór" i "zebrania". Od razu dostałem palpitacji. Chciałbym zobojętnieć emocjonalnie na takie sygnały.

Na taką odporność potrzeba chyba przynajmniej dziesięciu lat.
Niedawno spotkałam w kolejce do lekarza "siostrę", którą znałam z innego zboru. Obie chyba udawałyśmy, że siebie nie pamiętamy.I ten moment był fajny, minęło kilkanaście lat i nic mi nie "pikało". Ale (wiem, że zdania nie zaczyna się od ale...) jak ta czcigodna chrześcijanka z zadartą głową wepchnęła się przed wszystkimi czekającymi z dziećmi do gabinetu, to mnie ruszyło! Miałam ochotę poinformować całą oburzoną poczekalnię, że tak właśnie postępują Świadkowie Jehowy. To było świństwo a nie świadectwo. Teraz żałuję, że się nie odezwałam...

Moja siostra studiowała na KUL-u socjologię i jej odcisnęło... chyba zbyt głęboko
KUL potrafi zrobić z ludzi takich samych bezmózgowców, jak Szkoła Teokratyczna w WTS.

A moja kuzynka po KUL-u wzięła się za rodzenie dzieci i nie ma ochoty skończyć... Zaprogramowana jest, czy jak tam uważacie?

Podobno są.
Jedni to sekciarze z Berei, a kolejni to od Scandika

Oj Brzydko, brzydko... I zrób tu coś dobrego! Popieram Scandika, chociaż w życiu często dobre uczynki bywają ukarane.

aa tak.... nie doczytałem dokładnie całego tematu

ojej, ojej, o czym Wy rozmawiacie! Proszę zgasić światlo...

ech, słów brakuje na komenta

amen.

Głosiciele jakoś uporali się z rokiem 1975......
Ale do dziś nie potrafią się uporać z przekonaniem że to już długo nie potrwa, że to już musi się wreszcie skończyć, że to dalej już tak trwać nie może.
Są to cytaty mojej rodziny, które często słyszę.
Więc ich psychika zrozumiała wpadkę roku 1975, ale Armagedonu wyczekują każdego dnia, każdego dnia wierzą, że to może ich ostatni dzień w tym złym świecie.

Często zastanawiam się, czy to im pomaga czy szkodzi. Bo z jednej strony żyją złudną nadzieją i pożyją nią do swojej śmierci, może jest im łatwiej znosić przeciwności losu? Ale gdyby zdali sobie sprawę z tego że wierzą w mrzonkę, może lepiej spożytkowali by swoją bytność podczas swojego życia?
W tej chwili odmawiając sobie wszystkich przyjemności, bo przecież na to będzie czas po armagedonie, umartwiają się....... Nie potrafią planować i realizować przyszłościowo. Ich "inwestycje" są, a właściwie ich nie ma, bo żyją z dnia na dzień...... przecież Armagedon tuż tuż.......

Muszę przyznać, że ta wizja rychłego armagedonu we mnie też mocno siedziała. Pamiętam, jak jakiś czas po wykluczeniu nastąpiły ataki terrorystyczne m.in. na WTC. Zastanawiałam się, co to za wydarzenie, co będzie z moimi dziećmi itd... Oglądałam wszystkie relacje, a widok nowojorskich ulic bardzo przypominał ilustracje z publikacji WTS... To było okropne uczucie

Mam przyjemność poinformować Was o terminie naszego pierwszego spotkania


17 czerwca godzina 18.00



Spotkanie naszej grupy odbędzie się na Przymorzu. Adres i wszystkie szczegóły jak dojechać dla chętnych podam na PM.

Szkoda, że jeszcze tym razem nie mogę być. A może kiedyś będzie jakieś wyjazdowe spotkanie? Na przykład w Licheniu?