Napisano 2007-08-21, godz. 07:23
Ciekawe, że taka sama sytuacja jak dla Kol 3:23-24 występuje również w liście do Efezjan:
Ef 6:5-9 Bw „Słudzy, bądźcie posłuszni panom na ziemi, z bojaźnią i ze drżeniem, w prostocie serca swego, jak Chrystusowi,(6) nie pełniąc służby dla oka, jakobyście chcieli ludziom się przypodobać, lecz jako słudzy Chrystusowi, którzy pełnią wolę Bożą z całej duszy,(7) służąc dobrą wolą jako Panu, a nie ludziom,(8) wiedząc, że każdy, czy niewolnik, czy wolny, otrzyma od Pana zapłatę za to, co dobrego uczyni.(9) A wy, panowie, postępujcie względem nich tak samo, zaniechajcie groźby, wiedząc, że zarówno wy, jak i oni mają Pana w niebie i że On nie ma względu na osoby.”
Ef 6:5-9 NS „Wy, niewolnicy; bądźcie posłuszni tym, którzy są waszymi panami w sensie cielesnym, z bojaźnią i drżeniem w szczerości waszych serc, jak Chrystusowi,(6) nie przez służbę dla oka jako przypodobujący się ludziom, lecz jako niewolnicy Chrystusa, wykonujący wolę Bożą z całej duszy.(7) Służcie jako niewolnicy mający dobre skłonności, tak jak dla Jehowy, a nie dla ludzi,(8) bo wiecie, że każdy - cokolwiek by dobrego uczynił - otrzyma to z powrotem od Jehowy, czy jest niewolnikiem, czy wolnym.(9) Również wy, panowie, postępujcie tak samo wobec nich, zaniechawszy grożenia, bo wiecie, że w niebiosach jest Pan zarówno ich, jak i wasz, a u niego nie ma stronniczości.”
Ef 6:5-9 WH „οι δουλοι υπακουετε τοις κατα σαρκα κυριοις μετα φοβου και τρομου εν απλοτητι της καρδιας υμων ως τω χριστω(6) μη κατ οφθαλμοδουλιαν ως ανθρωπαρεσκοι αλλ ως δουλοι χριστου ποιουντες το θελημα του θεου εκ ψυχης(7) μετ ευνοιας δουλευοντες ως τω κυριω και ουκ ανθρωποις(8) ειδοτες οτι εκαστος εαν τι ποιηση αγαθον τουτο κομισεται παρα κυριου ειτε δουλος ειτε ελευθερος(9) και οι κυριοι τα αυτα ποιειτε προς αυτους ανιεντες την απειλην ειδοτες οτι και αυτων και υμων ο κυριος εστιν εν ουρανοις και προσωπολημψια ουκ εστιν παρ αυτω”
Widać jak na dłoni, iż to samo słowo greckie KYRIOS Strażnica raz interpretuje jako Jahwe a raz jako Pan, chociaż kontekst wyraźnie mówi o Chrystusie. Na podanym przykładzie jasno widać, które tłumaczenie wierniej oddaje myśl oryginału. Wyraźnie widać, że Panem, któremu mamy służyć z całej duszy jest Chrystus. Wprowadzenie imienia Jehowa jest wtrętem powodującym naruszenie powagi tekstu biblijnego i zniekształcenie jego znaczenia.
Ja znalazłem jeszcze kilka innych ciekawych podobnych miejsc:
Dz 20:19 NS „służąc Panu jako niewolnik z największym uniżeniem umysłu i ze łzami oraz w doświadczeniach, które mnie spotkały z powodu zmów żydowskich;”
Dz 20:19 WH „δουλευων τω κυριω μετα πασης ταπεινοφροσυνης και δακρυων και πειρασμων των συμβαντων μοι εν ταις επιβουλαις των ιουδαιων”
Ciekaw jestem dlaczego tutaj Strażnica nie wstawiła imienia Jehowa. Czyżby coś nie pasowało?
Rz 12:11 NS „Nie bądźcie opieszali w tym, czym się zajmujecie. Pałajcie duchem. Służcie Jehowie jako niewolnicy.”
Rz 12:11 WH „τη σπουδη μη οκνηροι τω πνευματι ζεοντες τω κυριω δουλευοντες”
Tutaj z kolei znowu bez uzasadnienia wstawiła sobie imię Jehowa, chociaż tekst grecki zawiera słowo KYRIOS - Pan!
Rz 14:18 NS „Bo kto pod tym względem służy Chrystusowi jako niewolnik, ten jest godny upodobania Boga i ma uznanie u ludzi.”
Rz 14:18 WH „ο γαρ εν τουτω δουλευων τω χριστω ευαρεστος τω θεω και δοκιμος τοις ανθρωποις”
Tu oczywiście mowa jest o Chrystusie, więc nic nie zmieniono!
A komu mamy służyć?
Rz 16:18 Bw "Tacy bowiem nie służą Panu naszemu, Chrystusowi, ale własnemu brzuchowi, i przez piękne a pochlebne słowa zwodzą serca prostaczków."
Hbr 9:14 Bw "o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu."
Ostatni werset jest też bardzo ciekawy, również z tego względu, ponieważ wyraźnie naucza o Trójcy Świętej. Widać w nim wymienione wszystkie osoby boskie (zostały podkreślone). Autor podkreśla w nim też wieczność Ducha Świętego, a wieczny jest tylko Bóg. Gdyby Duch Święty nie był osobą zbędne byłyby określenia „święty” i „wieczny”, bo Bóg posiadał moc zawsze i była ona święta. Określenia te mają więc potwierdzić osobowość i Bóstwo Ducha Świętego.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)
