5 replies to this topic

[mirek]

Aktualizacja: 19.01.07

1Kor 2:8 Bg „Której żaden z książąt tego świata nie poznał; bo gdyby byli poznali, nigdy by Pana chwały nie ukrzyżowali;”

1Kor 2:8 BT „tę, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały;”

1Kor 2:8 Bw „której żaden z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali.”

1Kor 2:8 Bp „Tej mądrości nie pojął nikt z władców tego świata, bo gdyby ją byli pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały.”

1Kor 2:8 NS „Mądrości tej nie poznał żaden z władców tego systemu rzeczy, bo gdyby ją znali, nie zawiesiliby na palu chwalebnego Pana.”

1Kor 2:8 WH „ην ουδεις των αρχοντων του αιωνος τουτου εγνωκεν ει γαρ εγνωσαν ουκ αν τον κυριον της δοξης εσταυρωσαν”

W wersecie tym Strażnica oddała greckie wyrażenie TON KYRION TES DOXES, oznaczające dosłownie "Pana chwały" poprzez całkiem odmienne sformułowanie "chwalebnego Pana". Dlaczego to uczyniono? Aby odwrócić uwagę od jakiegokolwiek skojarzenia z osobą Boską, której chwała była obecna na górze Synaj oraz wypełniała świątynię żydowską:

Wj 16:10 Bw „I stało się, gdy jeszcze Aaron przemawiał do całego zboru synów izraelskich, zwrócili się ku pustyni, a oto ukazała się chwała Pańska w obłoku.”

Wj 24:16 Bw „I zamieszkała chwała Pana na górze Synaj, a obłok okrywał ją przez sześć dni. Siódmego dnia zawołał na Mojżesza z obłoku.”

Wj 25:8 Bw „I wystawią mi świątynię, abym zamieszkał pośród nich,”

Wj 40:34 Bw „Wtedy obłok zakrył Namiot Zgromadzenia, a chwała Pana napełniła przybytek.”

Bo to właśnie Chrystus był tą chwałą Pańską! Swoim błędnym tłumaczeniem wersetu Strażnica uczyniła więc z Jezusa - "Pana chwały" niczym więcej jak tylko zwykłym człowiekiem - "chwalebnym Panem", pozbawiając go należnej mu Boskości. Warto zwrócić też uwagę na fakt, iż Strażnica nie ma problemu z właściwym tłumaczeniem tej samej praktycznie konstrukcji gramatycznej jeśli mowa jest w wersecie o Bogu Ojcu:

Dz 7:2 NS „A on powiedział: "Mężowie, bracia i ojcowie, słuchajcie. Bóg chwały ukazał się naszemu praojcu Abrahamowi, gdy ten był w Mezopotamii, zanim osiedlił się w Charanie,”

Ef 1:17 NS „aby Bóg naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w dokładnym poznaniu go;”

Występujące w tych wersetach wyrażenia greckie "HO THEOS TES DOXES" czy "HO PATER TES DOXES" zostały w powyższych wersetach oddane poprawnie poprzez odpowiednio "Bóg chwały" czy "Ojciec chwały" a nie "chwalebny Bóg" czy "chwalebny Ojciec". Dlaczego więc takie same wręcz sformułowanie "HO KYRIOS TES DOXES" autorzy Przekładu Nowego Świata oddają poprzez "chwalebny Pan" a nie analogicznie "Pan chwały"? Odpowiedź jest w rzeczywistości wręcz bardzo prosta i oczywista: aby ograbić Jezusa z jego Boskości!

Dz 7:2 WH „ο δε εφη ανδρες αδελφοι και πατερες ακουσατε ο θεος της δοξης ωφθη τω πατρι ημων αβρααμ οντι εν τη μεσοποταμια πριν η κατοικησαι αυτον εν χαρραν”

Ef 1:17 WH „ινα ο θεος του κυριου ημων ιησου χριστου ο πατηρ της δοξης δωη υμιν πνευμα σοφιας και αποκαλυψεως εν επιγνωσει αυτου”

Wątek o podobnej tematyce:

http://watchtower.or...?showtopic=1061

[ariel]

W wersecie tym Strażnica oddała greckie wyrażenie TON KYRION TES DOXES, oznaczające dosłownie "Pana chwały" poprzez całkiem odmienne sformułowanie "chwalebnego Pana". Dlaczego to uczyniono?

Pewnie dlatego, że potraktowano to jako genetivus hebraicus. Całkiem poprawne tłumaczenie. Co nie zmienia faktu, że w Dz 7:2 i Ef 1:17 już tego rodzaju genetivu nie zauważyli. Na pewno niekonsekwencja, ale czy coś więcej? Problematyczne.

[mirek]

Po głębszym zbadaniu innych podobnych konstrukcji można dojść do wniosku, że jednak widać tu pewną tendencyjność Strażnicy. Spójrzmy chociażby na poniższe wersety biblijne:

Dz 7:2 NS „A on powiedział: "Mężowie, bracia i ojcowie, słuchajcie. Bóg chwały ukazał się naszemu praojcu Abrahamowi, gdy ten był w Mezopotamii, zanim osiedlił się w Charanie,”

Ef 1:17 NS „aby Bóg naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w dokładnym poznaniu go;”

1P 4:14 NS „Jeżeli was lżą ze względu na imię Chrystusa, to jesteście szczęśliwi, ponieważ spoczywa na was duch chwały, duch Boga.”

Przekład Nowego Świata oddaje te zwroty poprawnie poprzez wyrażenia "Bóg chwały", "Ojciec chwały" czy "Duch chwały". Jednak te same wręcz konstrukcje gramatyczne, jeśli dotyczą Jezusa oddawane są poprzez zwrot "chwalebny Pan" a nie analogicznie "Pan chwały". Poniżej porównanie z Biblią Warszawską, która oddaje ten zwrot prawidłowo:

1Kor 2:8 Bw „której żaden z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali.”

1Kor 2:8 NS „Mądrości tej nie poznał żaden z władców tego systemu rzeczy, bo gdyby ją znali, nie zawiesiliby na palu chwalebnego Pana.”

Przypadek? Istnieje jednak jeszcze jeden werset, w którym twórcy PNŚ zapomnieli być konsekwentnymi:

Jak 2:1 Bw „Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały.”

Jak 2:1 NS „Bracia moi, czyż trzymacie się wiary naszego Pana, Jezusa Chrystusa - naszej chwały - gdy okazujecie względy w sposób stronniczy?”

Tak więc nawet sam PNŚ zdradza poprawne znaczenie omawianego wersetu!

[mirek]

Chyba najciekawszym wersetem o Trójcy Świętej jest chwała wszystkich osób boskich:

Dz 7:2 Bw „On zaś odrzekł: Mężowie bracia i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, zanim zamieszkał w Haranie,”

Ef 1:17 Bw „aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu jego,”

1Kor 2:8 Bw „której żaden z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali.”

Jk 2:1 Bw „Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały.”

1P 4:14 Bw „Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was.”

Jest to tak mocny argument na istnienie Trójcy Świętej, że nawet Straznica musiała dopuścić się zmian w treści przekazu biblijnego. Aby niedopuścić, że Jezus jest Panem chwały zmieniła werset 1 Kor 2:8 i wstawiła wyrażenie "chwalebny Pan" chociaż w tekście greckim jest wyrażenie HO KYRIOS TES DOXES - Pan chwały. Widać jak fałszywie wobec Jezusa postępuje, bo te same wyrazenia greckie HO THEOS TES DOXES - Bóg chwały, HO PATER TES DOXES - Ojciec chwały, TO PNEUMA TES DOXES - Duch chwały, oddaje poprawnie.

HO THEOS TES DOXES - Bóg chwały
HO PATER TES DOXES - Ojciec chwały
TO PNEUMA TES DOXES - Duch chwały
HO KYRIOS TES DOXES - Pan chwały

Dz 7:2 WH „ο δε εφη ανδρες αδελφοι και πατερες ακουσατε ο θεος της δοξης ωφθη τω πατρι ημων αβρααμ οντι εν τη μεσοποταμια πριν η κατοικησαι αυτον εν χαρραν”

Ef 1:17 WH „ινα ο θεος του κυριου ημων ιησου χριστου ο πατηρ της δοξης δωη υμιν πνευμα σοφιας και αποκαλυψεως εν επιγνωσει αυτου”

1Kor 2:8 WH „ην ουδεις των αρχοντων του αιωνος τουτου εγνωκεν ει γαρ εγνωσαν ουκ αν τον κυριον της δοξης εσταυρωσαν”

Jk 2:1 WH „αδελφοι μου μη εν προσωπολημψιαις εχετε την πιστιν του κυριου ημων ιησου χριστου της δοξης”

1P 4:14 WH „ει ονειδιζεσθε εν ονοματι χριστου μακαριοι οτι το της δοξης και το του θεου πνευμα εφ υμας αναπαυεται”

[mirek]

Pewnie dlatego, że potraktowano to jako genetivus hebraicus. Całkiem poprawne tłumaczenie. Co nie zmienia faktu, że w Dz 7:2 i Ef 1:17 już tego rodzaju genetivu nie zauważyli. Na pewno niekonsekwencja, ale czy coś więcej? Problematyczne.

A na jakiej podstawie twierdzisz, że jest to genetivus hebraicus? Przecież NT był pisany w języku greckim a nie hebrajskim. Poza tym moim zdaniem, jeśli już się przy tym upierasz, genetivus hebraicus jest wtedy, gdy w wyrażeniu nie ma rodzajnika, a w naszym przypadku właśnie jest. Forma KYRIOS TES DOXES to po dosłownym przetłumaczeniu "Pan chwały", natomiast "chwalebny Pan" to raczej KYRIOS DOXES (czyli bez rodzajnika rodzaju żeńskiego HE w dopełniaczu).

Z moich obserwacji wynika, że tak właśnie zaznaczano w tekście greckim genitivus hebraicus. Aby nie być gołosłownym przytoczę parę przykładów. I tak na przykład PNEUMA TOU THEOU znaczy oczywiście "Duch Boga" natomiast PNEUMA THEOU - "Duch Boży". Analogicznie HYIOS THEOU oznacza "Syn Boży" natomiast HYIOS TOU THEOU - "Syn Boga":

Mt 16:16 Bw „A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego.”

Mt 16:16 WH „αποκριθεις δε σιμων πετρος ειπεν συ ει ο χριστος ο υιος του θεου του ζωντος”

--------------------------------------------------------------------------------

Lk 1:35 Bw „I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym.”

Lk 1:35 WH „και αποκριθεις ο αγγελος ειπεν αυτη πνευμα αγιον επελευσεται επι σε και δυναμις υψιστου επισκιασει σοι διο και το γεννωμενον αγιον κληθησεται υιος θεου”

Jednak nie wszyscy tłumacze trzymają się tej konwencji, chociaż uważam, że powinni!

[mirek]

Zdaje się, że chyba odpowiednikiem słowa "chwalebny" dla wersetu z 1 Kor 2:8 w sensie rozumianym przez Strażnicę byłoby słowo EPAINOS - pochwała, uznanie, sława:

Flp 4:8 BT „W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli!”

Flp 4:8 NS „W końcu, bracia, cokolwiek jest prawdziwe, cokolwiek zasługuje na poważne zainteresowanie, cokolwiek jest prawe, cokolwiek jest nieskalanie czyste, cokolwiek jest miłe, o czym tylko mówi się dobrze, jakakolwiek jest cnota i jakakolwiek jest rzecz chwalebna - to stale rozważajcie.”

Flp 4:8 WH „το λοιπον αδελφοι οσα εστιν αληθη οσα σεμνα οσα δικαια οσα αγνα οσα προσφιλη οσα ευφημα ει τις αρετη και ει τις επαινος ταυτα λογιζεσθε”