; szczegółów nie znam (najpewniej donos). Bracia zawezwali go przed oblicze i postawili ultimatum — albo przenosi papiery do ZSZ, albo do widzenia. On próbował tłumaczyć, że ma same piątki, że przecież dużo głosi itp. Nic z tego. Ale tym razem rodzice nie pozwolili mu na tę głupotę i kazali dalej uczyć się w technikum. Oni zostali za to upomnieni, a on wykluczony. Po skończeniu technikum upomniała sie o naszego bohatera armia. Jako urodzony "w prawdzie" miał wstręt do służby wojskowej. Już po maturze napisał list z prośbą o przyłączenie, ale... nie zamierzał pójść z tego powodu do więzienia. A zatem poszedł na politechnikę, natomiast list o przyłączenie oczywiście odrzucono. Studiował tak długo, aż przestało się nim interesować WKU. Po skończeniu studiów ponownie prosił o przyłączenie, chodził na zebrania itp. W międzyczasie pracował na stanowisku kierowniczym w dużym zakładzie pracy.
Przyłączono go bodaj po 5 latach starań (!). Bracia nie mogli mu wybaczyć grzechu nabywania wiedzy. Nie mogli też zrozumieć, że człowiek może chcieć osiągnąć coś więcej ponad bycie pionierem; strach przed więzieniem też nie wchodził w rachubę...
Obecnie, z tego co wiem, ten człowiek nadal jest świadkiem, prowadził duży sklep RTV-AGD w pewnym mieście... Można by powiedzieć, że historia z happy endem. Ale czy potrzebna??
