10 replies to this topic

[miedziana_cyna]

Ostatnio usłyszałem w wiadomościach radiowych o pewnym bloku z mieszkaniami socjalnymi, gdzie jest tak niebezpiecznie, że nawet policjanci boją się tam zaglądać. Zwykli biedni (ale porządni) ludzie, którzy z różnych przyczyn losowych stracili swoje mieszkania, albo już dawno stamtąd uciekli, albo chcą się wynieść jak najszybciej i w praktyce pozostał tam tylko tzw. "margines". Pijackie burdy z rękoczynami, bitwami na noże itp. są tam na porządku dziennym. Okoliczni mieszkańcy omijają rzeczony blok szerokim łukiem.

I w związku z tym mam pytanie: czy Świadkowie Jehowy głoszą w takich "nieciekawych" okolicach? Czy zaglądają do pijackich melin oraz do lokali socjalnych w barakach i byłych hotelach robotniczych? Praktycznie w każdym mieście można natknąć się na taki zakątek, a ja nie wyobrażam sobie, żeby chodzili tam głosiciele pod krawatem i z teczuszką.

Jak to wygląda w praktyce? Czy ŚJ docierają także i tam? Czy może zdarzyło się Wam głosić w takich miejscach i jak to wyglądało?

I czy w ogóle są jakieś budynki/kwartały/osiedla, gdzie Świadkowie nie głoszą "od drzwi do drzwi"? Jeśli tak, to z jakich przyczyn?

Pozdrawiam!

[malinowa7]

Kiedy ja byłam ŚJ w takich miejscach, uznanych przez braci za mniej bezpieczne od innych, głosili zazwyczaj tylko bracia "w sile wieku" i owszem w przepisowym stroju . Głoszący ŚJ mogą się jednak spotkać z agresywnymi zaczepkami czy wręcz napaścią fizyczną nie tylko w takich "nieciekawych okolicach". Wystarczy "zwykłe" osiedle, zima, ciemno już o 17.00 a tu głosić trzeba, łazić po ciemnych klatkach schodowych (a przed klatką na ławeczce "nieprzychylna" młodzież), jeździć windą itd. Wielu ŚJ stosuje różne środki ostrożności i wie,że w służbie może spotkać różnych ludzi, ale w większość zupełnie nie potrafią zachować się w obliczu takiego niebezpieczeństwa. Ja często bałam się głosić w niektórych miejscach, albo po zmroku no ale nie wypadało za bardzo o tym mówić. Kiedyś głosiłam z jednym chuderlawym bratem w bloku dla osób po eksmisjach, no po prostu melina.Przy wejściu do klatki schodowej zaczepiło nas trzech wyrostków.Byli wulgarni i agresywni.Ten brat to był tak przerażony,że myślałam,że zaraz ucieknie i mnie zostawi. Zaczął im wersety cytować! Masakra.Ja próbowałam zachować zimną krew Jakoś się jednak odczepili. Pomyślałam sobie,że taki braciszek wylękniony to żadna ochrona dla siostry (słabszej przecież kobiety ). Ale z kolei, gdy kiedyś dwóch skinheadów zaczęło bić mojego, wówczas 15 letniego, brata dosłownie pod oknami naszego mieszkania to mój tato (ŚJ) wybiegł do nich bynajmniej nie ze słowem bożym

Użytkownik malinowa7 edytował ten post 2008-08-30, godz. 16:20

[A_Kloo]

Moim terenem była np. Brzeska i Ząbkowska, a one jednako się kojarzą Ale nie było tak źle

[Emka]

Heh, u nas taki hotel socjalny był po drodze do Sali Królestwa Nieraz zdarzało się słyszeć różne przemiłe słowa od tych ludzi Czasami nawet ktoś oberwał w głowę jakimś kamyczkiem czy czymś, ale wszyscy zawsze zachowywali kamienny spokój i po prostu tamtędy szli. Zdaje się nawet, że w którychś potrzebach zboru była taka sugestia, żeby nie wdawać się z tymi ludźmi w jakieś gierki słowne, tylko szybko tamtędy przechodzić. Czyli uznano, że dreptanie z teczuszkami przed ich nosem było wystarczającym świadectwem i wykazali oni, że nie są godni dobrej nowiny i niech ich pochłonie gniew Jehowy.

A bardziej poważnie - przydzielanie takiego terenu siostrom czy ludziom starszym byłoby bardzo nie na miejscu. Jeśli już w ogóle ktoś chciałby go opracowywać, to powinno się go poinformować o ewentualnych niebezpieczeństwach. I, moim zdaniem, śnieżnobiała koszula i krawat nie pomogłyby zbytnio w trafieniu do serc tych ludzi

[odeszłam]

Miałam teren w ponoć najniebezpieczniejszej dzielnicy miasta. I fakt, bracia przestrzegali aby nie głosić po zmroku bez silnego brata przy boku. Czasami ktoś krzyknął, ale choć mieszkał tam tzw. margines ( cokolwiek by to nie oznaczało ) to ludzie nie byli wrodzy.A może po prostu miałam szczęście. W dzień głosiłam z siostrami, ale wieczorem lub zimą starałam się tylko z braćmi. Więcej strachu było z samym dotarciem na tern niz jego opracowaniem. Musiałam minąć "trójkąt bermudzki" i później już jakoś szło.

[wyrzucona]

Ja głosiłam w nieciekawej okolicy, ale muszę powiedzieć, że to był świetny teren, prawie każdy chciał rozmawiać (mimo że codziennie pił, cała okolica to jedna wielka melina). Głosiło się o niebo lepiej niż gdzie indziej

[Sebastian Andryszczak]

okazywali zainteresowanie nauczaniem strażnicy czy pozorowali zainteresowanie, aby innym razem poprosić Ciebie jako "znajomą" o 1zł brakujące im do kolejnej flaszki?

[wyrzucona]

okazywali zainteresowanie nauczaniem strażnicy czy pozorowali zainteresowanie, aby innym razem poprosić Ciebie jako "znajomą" o 1zł brakujące im do kolejnej flaszki?

Nie prosili o pieniądze (aż dziwne). W sumie nie wiem czemu rozmawiali, ale wątpię, żeby to było szczere zainteresowanie nauczaniem strażnicy. Myślę że tacy ludzie czują się wyrzuceni poza społeczństwo i nie chcą przypuścić okazji gdy ktoś okazuje im zainteresowanie i specjalnie do nich przychodzi. Na tym terenie było wyjątkowo dużo studiów biblijnych...

[Sebastian Andryszczak]

rzeczywiście dziwne, ale tacy ludzie mogą odczuwać różnice między odrzuceniem na co dzień oraz zainteresowaniem ze strony akwizytorów strażnicy i może to ich skłania do życzliwego potraktowania głosicieli. Ja sam wspominam raczej niezbyt przyjemnie głoszenie w "cygańskiej dzielnicy" miasta Kowary. Nigdy nie wiadomo, czy co tam czlowieka spotka: tynk z sufitu, pies czy człowiek z siekierą, ale cóż... trzeba było to i tam chodziłem, z efektem (z perspektywy oceniając: na szczęście) mizernym...

[wyrzucona]

Wielu lubi tylko rozmawiać, ale niektórzy przychodzą na zebrania, nawet regularnie. Ale wątpię, by alkoholizm i takie sąsiedztwo pomogło komuś wyzwolić się z tego nałogu i zostać ŚJ (choć to też różnie bywa...), bo piją nadal i co niektórzy przychodzą na zebrania (trzeźwi), ale nie robią "Postępów duchowych", czyli nie chcą przestać pić.

[lidia2]

Wielu lubi tylko rozmawiać, ale niektórzy przychodzą na zebrania, nawet regularnie. Ale wątpię, by alkoholizm i takie sąsiedztwo pomogło komuś wyzwolić się z tego nałogu i zostać ŚJ (choć to też różnie bywa...), bo piją nadal i co niektórzy przychodzą na zebrania (trzeźwi), ale nie robią "Postępów duchowych", czyli nie chcą przestać pić.

Byłaś św.Jehowy i nie wiesz,ze tych ludzi zmienia wpływ Ducha Świętego a nie twoje studiowanie?
Dlatego znajdujecie się na tym forum a nie na żebraniach.

Ostatnio usłyszałem w wiadomościach radiowych o pewnym bloku z mieszkaniami socjalnymi, gdzie jest tak niebezpiecznie, że nawet policjanci boją się tam zaglądać. Zwykli biedni (ale porządni) ludzie, którzy z różnych przyczyn losowych stracili swoje mieszkania, albo już dawno stamtąd uciekli, albo chcą się wynieść jak najszybciej i w praktyce pozostał tam tylko tzw. "margines". Pijackie burdy z rękoczynami, bitwami na noże itp. są tam na porządku dziennym. Okoliczni mieszkańcy omijają rzeczony blok szerokim łukiem.

I w związku z tym mam pytanie: czy Świadkowie Jehowy głoszą w takich "nieciekawych" okolicach? Czy zaglądają do pijackich melin oraz do lokali socjalnych w barakach i byłych hotelach robotniczych? Praktycznie w każdym mieście można natknąć się na taki zakątek, a ja nie wyobrażam sobie, żeby chodzili tam głosiciele pod krawatem i z teczuszką.

Jak to wygląda w praktyce? Czy ŚJ docierają także i tam? Czy może zdarzyło się Wam głosić w takich miejscach i jak to wyglądało?

I czy w ogóle są jakieś budynki/kwartały/osiedla, gdzie Świadkowie nie głoszą "od drzwi do drzwi"? Jeśli tak, to z jakich przyczyn?

Pozdrawiam!

Skoro ja głoszę na tym forum to i takie meliny nie są straszne.
Zawsze w pracy głoszenia uczestnicz anioł,który jest dla ślepców niewidzialny.
Katolicy nazywają go aniołem stróżem.Chroni głoszących przed ewentualnymi atakami demonów.