Napisano 2008-08-15, godz. 13:08
Oto objaśnienie jakie mamy w Leksykonie ŚJ --
"Na czym polega chrzest, „aby być umarłymi”?
Słowa z 1 Koryntian 15:29 tłumaczone są różnie: „Cóż tedy uczynią ci, którzy się dają chrzcić za umarłych?” (Bw); „którzy się chrzczą nad umarłymi” (Bg); „przyjmują chrzest za zmarłych” (BWP, Wp); „dla zmarłych”, „ze względu na zmarłych” (przyp. w BT); „dają się ochrzcić, aby być umarłymi” (NŚ).
Istnieje sporo propozycji wyjaśnienia tego wersetu. Najczęściej spotyka się pogląd, iż Paweł nawiązał tu do zwyczaju dokonywania chrztów zastępczych, to jest chrzczenia w wodzie osób żywych w imieniu i na korzyść zmarłych. Nie ma jednak dowodów na stosowanie takiej praktyki za dni tego apostoła. Nie byłaby ona również zgodna z wersetami mówiącymi wyraźnie, że chrzest był udzielany „uczniom”, którzy ‛ochoczo przyjęli słowo’ i osobiście „uwierzyli” (Mt 28:19; Dz 2:41; 8:12).
Słownik grecko-polski (red. Z. Abramowiczówna, Warszawa 1965, t. IV, s. 409), podaje, iż wyraz hypér, który w 1 Koryntian 15:29 jest użyty z dopełniaczem, oznacza m.in.: „zamiast”, „za”, „w imieniu”, „z powodu”, „dla”, „co się tyczy”, „względem”, a w zdaniach celowych także „aby”, „ażeby”. Już w r. 1728 J. Elsner zebrał cytaty ilustrujące, jak różni pisarze greccy stosowali wyraz hypér z dopełniaczem w znaczeniu celowym, czyli wyrażającym zamiar, i wskazał, że konstrukcja występująca w 1 Koryntian 15:29 ma właśnie taki sens (Observationes Sacræ in Novi Foederis Libros, Utrecht, t. II, ss. 127-131). Dlatego też w Przekładzie Nowego Świata słusznie użyto w tym wersecie zdania celowego, wprowadzonego słowem „aby”.
Tam, gdzie jakieś sformułowanie ze względu na jego strukturę gramatyczną można przetłumaczyć na rozmaite sposoby, poprawny jest ten przekład, który harmonizuje z kontekstem. Otóż w 15 rozdziale 1 Koryntian omawiana jest głównie sprawa wiary w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, co wynika z wersetów 3 i 4. W następnych wersetach przedstawiono dowody uzasadniające taką wiarę (w. 5-11), wyliczono poważne konsekwencje odrzucenia wiary w zmartwychwstanie (w. 12-19), nadmieniono, iż wskrzeszenie Chrystusa stanowi rękojmię zmartwychwstania innych ludzi (w. 20-23), a ponadto wykazano, jak to wszystko przyczyni się do pojednania wszelkich rozumnych stworzeń z Bogiem (w. 24-28). Werset 29 najwyraźniej stanowi nieodłączny element tych rozważań. Ale o czyim zmartwychwstaniu jest w nim mowa? Czy osób, o których chrzcie tu wspomniano? A może o zmartwychwstaniu tych, którzy zmarli wcześniej, przed owym chrztem? Na co wskazują następne zdania? Z wersetów 30-34 wynika, że przedmiotem analizy są przyszłe perspektywy żyjących chrześcijan, a wersety 35-58 precyzują, iż chodzi o wiernych chrześcijan, którzy mają nadzieję niebiańską.
Pozostaje to w zgodzie z Rzymian 6:3, gdzie napisano: „Czyż nie wiecie, że my wszyscy, którzy zostaliśmy ochrzczeni w Chrystusie Jezusie, zostaliśmy ochrzczeni w jego śmierci?” A zatem nie chodzi o chrzest za kogoś, kto już umarł, lecz o chrzest mający wpływ na przyszłość danej jednostki.
W jakim więc sensie chrześcijanie ci ‛dawali się ochrzcić, aby być umarłymi’, lub zostawali ‛ochrzczeni w śmierci Chrystusa’? Tak jak on wstępowali na drogę życiową, która ze względu na zachowywanie prawości prowadziła ich do śmierci, ale jednocześnie dawała nadzieję na wskrzeszenie do nieśmiertelnego bytu duchowego w niebie (Rz 6:4, 5; Flp 3:10, 11). Nie chodziło tu o chrzest dokonywany szybko, jak to jest w wypadku zanurzenia w wodzie. Ponad trzy lata po ochrzczeniu w wodzie Jezus mówił o chrzcie, który dla niego jeszcze się nie dopełnił i który w przyszłości czekał również jego uczniów (Mk 10:35-40). Ponieważ ów chrzest wiedzie do wskrzeszenia i życia w niebie, więc rozpoczyna się wtedy, gdy duch Boży zaszczepia w danej osobie nadzieję niebiańską, a kończy się nie z chwilą jej śmierci, lecz podczas zmartwychwstania, stanowiącego urzeczywistnienie jej widoków na nieśmiertelne życie duchowe (1Ko 6:14; 2Ko 1:21, 22)." -- Tom I, strona 376, hasło główne CHRZEST.
Widać jak Strażnica potrafi zwieść swoją interpretacją miliony ludzi na całej ziemi. W tekście biblijnym nie ma bowiem słowa "być" oraz rozpatrzone przykłady innych wystąpień słowa HYPER z dopełniaczem nie pozostawiają żadnej wątpliwości, iż interpretacja Strażnicy jest fałszywa.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)