I
Biblia sama definiuje swoją zawartość, sama ustanawia swój autorytet, sama się interpretuje i wreszcie – sama rozstrzyga wszelkie zagadnienia doktryny, pobożności i moralności. ‘Sama’ to znaczy: nie potrzebuje do tego żadnego ludzkiego autorytetu.
Wynika to stąd, że jej tekst jest jasny, a wszelkie przeprowadzane w oparciu o niego wnioskowania, przebiegają zgodnie z powszechnie uznanymi zasadami logiki.
II
Biblia nie jest samodzielnym autorytetem. Jest jeszcze Kościół, w ramach którego powstała i który w mniejszym lub większym stopniu ją interpretuje. Jednak Kościół ten w doktrynalnej i duszpasterskiej części swojego nauczania nie powinien wykraczać poza egzegezę jej zawartości.
III
Wersje pośrednie pomiędzy I a II. Np.:
1 Biblia zrodziła się wśród autorytetów ludzkich, lecz po ich śmierci jest autorytetem jedynym.
2 Owszem, Kościół jest autorytetem wiary, ale tylko jako sprawujący pieczę nad zachowaniem czystości nauk podanych w Piśmie. W żadnej sferze swojej działalności Kościołowi nie wolno wykraczać poza zawartość Biblii.
IV
Biblia jako autorytet wiary, nieco paradoksalnie, sama ustanawia inne autorytety (Kościół) oraz wyznacza im zakres kompetencji wykraczający poza jej egzegezę. Biblia jest świadkiem historii zbawienia, lecz nie jest jedynym głosem Boga skierowanym do ludzi.
Historycznie rzecz biorąc, najpierw była wersja IV (katolicko-prawosławna), później II (protestantyzm pierwotny), która ewoluując stopniowo przez wersje III-2 i III-1 (i pewnie wiele pośrednich), doszła do wersji I.
Wszelkie uwagi mile widziane
