14 replies to this topic

[jb]

Miłość nie powinna wybierać

autor: Ewa Śniadek



Natan był maleńkim chłopcem, gdy jego rodzice zdecydowali się na rozwód. Powodem był konflikt na tle religijnym. Matka chłopaka została świadkiem Jehowy, a gdy jej mąż nie chciał uczynić podobnie, wspólne pożycie stało się pasmem awantur. Sprawa rozwodowa trwała aż sześć lat, a jej główną treścią stała się zażarta walka o opiekę nad dziećmi. - Mamy trzech synów. Gdy to wszystko się zaczęło Kuba miał sześć miesięcy, Natan dwa i pół roku, a najstarszy syn Daniel trzy i pół. Natan od początku chciał zostać ze mną – opowiada Krzysztof Ż. By zatrzymać choć to jedno dziecko przy sobie musiał poddawać się kolejnym weryfikacjom przez psychologów, orzeczników i opiekunów społecznych. - Jeździłem do psychologa do Warszawy, bo jeszcze w czasie sprawy wróciłem do Kołobrzegu, do mojej mamy. Syna musiałem ciągać po pociągach ze sobą. Gdy w końcu sędzina mi go przyznała zgodziłem się na wszystko inne. Wyrokiem sądu Natan został przy ojcu, a wizyty u pozostałych dzieci wyznaczono mu na każdą drugą sobotę miesiąca w określonych godzinach. Ojcu zasądzono również alimenty na jedno z dzieci, które pozostały przy matce. - Płaciłem miesiąc w miesiąc, choć było mi bardzo ciężko. Zgodziłem się również na podwyższenie alimentów, mimo że po operacji serca straciłem pracę i musiałem iść na rentę.

Tylko we dwoje

Początki były bardzo trudne. Natan z ojcem, po powrocie z Warszawy, zamieszkali wraz z mamą pana Krzysztofa w małej kawalerce bez wygód. Na początku rodzina utrzymywała się z kuroniówki, potem mężczyzna pracował na nocnych zmianach, by sprostać obowiązkom rodzicielskim za dnia i móc zająć się pod...adającą na zdrowiu babcią. Z czasem, dzięki szczodrości swojego pracodawcy, udało mu się wygospodarować miejsce na łazienkę i pokoik dla syna. Ale że los jest kapryśny, doświadczył pana Krzysztofa poważną chorobą serca – po zawale wszczepiono my bajpasy. Musiał przejść na rentę. - Ale dobrze nam było razem – podkreślają zgodnie obaj. Natan nie chorował, jego wyniki w nauce przynosiły chlubę ojcu, który nie myślał o znalezieniu partnerki na resztę życia. Dlaczego? - Mężczyźnie chyba łatwiej jest zaakceptować nieswoje dziecko, niż kobiecie. Poza tym nie stać mnie było na kobiety, a jeszcze jak by taka dała klapsa Natanowi, to chyba by mi serce pękło – wyjaśnia. Kierowała nim również wewnętrzna potrzeba, by zrekompensować synowi brak matki i izolację od rodzeństwa. - Jak wysyłałem synom paczki, to ona je odsyłała. Jak jeździliśmy do Warszawy, a przecież to daleko, to nie wpuszczała nas do domu. Prezenty dla synów musiałem zostawiać pod drzwiami. Mężczyzna usiłował szukać pomocy u warszawskich policjantów, ci jednak byli bezradni. Kobieta z dziećmi mieszkała u matki, w miejscu innym niż wskazane w miejscu zameldowania. - A była teściowa mieszka na strzeżonym osiedlu i jak do niej dzwoniliśmy, to twierdziła, że nie wie gdzie jest jej córka i wnuki. Natan usiłował dotrzeć do matki na własną rękę, ale ta była nieugięta. - Odcięła się od nas. Jak jej wysłałem zaproszenie na osiemnastkę to nawet słowa nie odpisała – nie ukrywa żalu chłopak. Z całej trójki tylko Kuba przejawiał zainteresowanie ojcem i bratem. Chłopak dzwonił do nich po kryjomu, dopóki matka nie zabroniła mu tego. Nawet święta nie były pretekstem do zbliżeń. - Bo Jehowi nie uznają ani Wielkanocy, ani Bożego Narodzenia – kwituje Ż. Ironią losu jest fakt, że rodzeństwo byłej żony nigdy nie zerwało kontaktu z Natanem i jego ojcem. - Oni w ogóle nie rozumieją jej zachowania – podkreśla pan Krzysztof.


Jakby napluł w twarz

Natan zdecydował się na naukę w Technikum Elektromechanicznym w Koszalinie. By uniknąć dojazdów zamieszkał w internacie. Jego ojciec, by sprostać opłatom zaczął pogrążać się w długach. - Tata już po prostu nie daje rady, a ja chcę iść na studia – wyjaśnia Natan, który po osiągnięciu pełnoletności zdecydował się na podanie matki o alimenty. Sąd w Kołobrzegu przychylił się do jego roszczeń i zasądził na jego rzecz 700 złotych. Matka się odwołała do sądu w Koszalinie i tam obniżono kwotę na 550 złotych. Wysokość alimentów wynika z faktu, że mama Natana jest właścicielką doskonale prosperującej firmy w Warszawie, której dochody wynoszą około 50 tysięcy złotych miesięcznie. Kobieta nie dość, że od wyroku nie przekazała synowi ani złotówki, to jeszcze odrzuciła wszystkie jego próby odnowienia kontaktów. Natan chciał nakłonić matkę do układu – skoro ona nie chce sfinansować jego edukacji, to chociaż niech zwolni jego ojca od płacenia alimentów na Kubę. - Przed sprawą chciałem się z nią przywitać, podać rękę, porozmawiać, a ona się po prostu odwróciła. Podobnie potraktował Natana jego już 21 – letni brat Daniel. Przysłał list napisany na zniszczonej ulotce, w którym ironicznie wyjaśnił, że słyszał, że ojciec nie ma pieniędzy, dlatego przysyła mu 300 dolarów na chleb i smalec do chleba. I rzeczywiście w kopercie były trzy studolarowe banknoty. Fałszywe. Natan długo nie mógł się pogodzić z perfidią brata. Definitywnie stracił nadzieję, że uda mu się naprawić kontakty z braćmi i matką. Sprawa zaległych alimentów trafiła do warszawskich komorników. Przez półtora roku zajmowało się nią aż trzech urzędników. Bezskutecznie. Żaden z egzekutorów nie ściągnął z kobiety ani złotówki mimo znajomości wszystkich danych jej i jej firmy. Natan założył matce kolejną sprawę. Tym razem o celowe uchylanie się od płacenia. Jako linię obrony, adwokat matki przyjął udowodnienie jej niepoczytalności. Na ostatniej rozprawie sąd umorzył sprawę na dwa lata. Na rozprawie nie było żadnej ze stron, bo ani Natana, ani jego ojca nie wywołano na salę rozpraw. - A byłej żony nie było wcale. Jak ona może bronić się niepoczytalnością? Skoro rzeczywiście jest niepoczytalna, to jak może wychowywać szesnastoletniego Kubę? - nie ukrywa oburzenia starszy z Ż.
Matka Natana Bogusława J. nie chciała z nami rozmawiać. Z góry zarzuciła nam, że materiał będzie niezgodny z rzeczywistością, ale odmówiła odpowiedzi na nasze pytania, które mogłyby naświetlić historię z jej strony. Dociekania dlaczego nie chce utrzymywać kontaktów z synem, ani łożyć na jego wykształcenie skwitowała stwierdzeniem, że to jej prywatne sprawy.

--
źródło: "Gazeta Kołobrzeska" (czerwiec 2007), link

[Maryhna]

ehhh ...
Nasz (mój i mojego partnera) przyjaciel (27) po kilku długich latach życia w stanie kawalerskim ( nie spotkał przez ten czas odpowiedniej kobiety...) związał się ze znajomą z pracy. Po jakimś czasie zamieszkali razem. Układało się różnie, raz lepiej, raz gorzej. Oboje w pewnym stopniu byli nieodpowiedzialni ponieważ w czasie kiedy układało się między nimi, nie zabezpieczali się. Kiedy zaś doszło do którejś z kolei kłótni, mój przyjaciel postanowił powiedzieć swojej dziewczynie (35) że jednak powinni sie zabezpieczać bo to nie jest odpowiedni moment na dziecko.
Ona oznajmiła mu wtedy, że jest w ciąży. Spór jakoś się załagodził a mój przyjaciel był cały "w skowronkach". Nawet sobie nie wyobrażacie jak niesamowicie uśmiechała mu się twarz kiedy mówił o dziecku. Razem jeździli na badania. Nie wyobrażał sobie innego rozwiązania jak poród rodzinny.
Znowu sie pożarli. Tym razem definitywnie się rozstali. Jakoś to "przetrawił" i postanowił żyć dalej z myślą, że co prawda osobno, ale oboje będą uczestniczyć w wychowaniu ich dziecka.
Zrodziło się realne podejrzenie, że ojcem dziecka nie jest jednak mój przyjaciel. Ale ciągle jednak zakłada, że to jego dziecko.
Kiedy przyjechał do nas, całą noc rozmawialiśmy o wszelkich możliwych rozwiązaniach. Już teraz jego dziewczyna nie życzy sobie jego obecności na badaniach. On nie wyobraża sobie bycia "weekendowym" ojcem a tym bardziej walki w sądzie i "wyciągania brudów".
Przekonywaliśmy go do tego żeby walczył, ale nie z nią tylko o kontakt z dzieckiem. Tłumaczyłam mu (jako dziecko wychowane tylko przez jednego rodzica), że jeśli nawet będą to spotkania "weekendowe" to powinien je maksymalnie wykorzystać do tego, żeby mieć dobry kontakt z dzieckiem i zdobywać jego szacunek i zaufanie.
Ostatnio mój przyjaciel zaczął myśleć o wyjeździe za granicę, na stałe. Mówił, że podejmuje rozmowy ze swoją "byłą" i jak tylko dojdą do jakiegoś konsensusu to zaraz coś się "pieprzy".
Nam serce pęka bo tylu naszych dobrych znajomych i przyjaciół wyjechało. Z masą ludzi mamy sporadyczny kontakt. Część z nich nie wraca w ogóle. A nam serce pęka że stracimy najlepszego przyjaciela i to z takiego powodu.
Prosiłam go, nakłaniałam, krytykowałam tłumacząc, ze to nieodpowiedzialne tak "odpuścić" sobie, tłumaczyłam, że jako dziecko wychowywane tylko przez mamę wolałabym mieć ojca na weekend niż nie mieć go wcale.
Udało nam sie "wywalczyć" to, że znajomy poczeka jeszcze z decyzją wyjazdu, zrobi dziecku badania genetyczne i wtedy zdecyduje co dalej. Ale równie dobrze może stracić siłę na "czekanie" i wyjechać jeszcze przed świętami (bo pojawiła się taka okazja).
Ludzie co ja mam robić, żeby wytłumaczyć mu, że bycie "weekendowym" ojcem jest trudne ale możliwe?

Użytkownik Maryhna edytował ten post 2007-11-14, godz. 15:07

[sebol]

a ta kobieta znajomego to jakiego wyznania jest ;-) ?

[Maryhna]

hehe sebciu, tutaj akurat nie ma kwestii wyznania, nigdy to nie był dla nich problem, oboje są formalnie katolami ;-)

[sebol]

hehe to tak dla ścislosci ;-) bo dlaczego tylko SJ mają miec baty ;-)

[wojtek37]

hehe to tak dla ścislosci ;-) bo dlaczego tylko SJ mają miec baty ;-)

Ale skoro tak twierdzą, że są najlepszymi świadkami Jahwe - to czemu nie stosują się jednak do zasady...

Mt 5:39-41 BT
"A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! "

Interesujące jest, że ten takst był napisany w czasach, kiedy pobożnego Żyda, w Szabas mógł jedynie zmusić okupant rzymski, do złamania nakazu nie przemieszczania się powyżej 1000 kroków.

To samo tyczy się reszty, więc.... jaki jest ten przyklad?. Znam kilku katolików co nie chodzą po sądach by dowodzić swego, a żadnego ŚJ, który by tak postępował.

[edd]

[...]

To samo tyczy się reszty, więc.... jaki jest ten przyklad?. Znam kilku katolików co nie chodzą po sądach by dowodzić swego, a żadnego ŚJ, który by tak postępował.

No wiesz jakby jej maz byl tez SJ to raczej starszyzna wybila by jej z glowy takie sadzenie "dla zachowania czystkosci organizacji i tego jak ja postrzegaja inni" i napewno sami by zalatwili te sprawe - wszak to najbardziej uniwersalni prawnicy poczawszy od rozwodow, przez kradziez do gwaltu etc.

[wojtek37]

No wiesz jakby jej maz byl tez SJ to raczej starszyzna wybila by jej z glowy takie sadzenie "dla zachowania czystkosci organizacji i tego jak ja postrzegaja inni" i napewno sami by zalatwili te sprawe - wszak to najbardziej uniwersalni prawnicy poczawszy od rozwodow, przez kradziez do gwaltu etc.

Dobre spostrzeżenie.

[hubert684]

raczej subiektywne spostrzezenie . rodzica, ktory zadaje sobie pytanie gdzie zawiodl. ale nie ma na tyle odwagi by znalesc odpowiedz i latwiej jest zrzucac wine na SJ.

wiem wredne to co napisalem ale krew mnie zalewa ze niektorzy odzywaja sie tylko po to by dac upust swej nienawisci

--
Do wszystkich: Proszę o dyskusję wokół kwestii podjętych w artykule. | Moderator

[Abriella]

Niesamowita historia! Co to za matka, co to za kobieta, jak bardzo wyprano jej mózg, zeby udowadniac licho wie co i licho wie komu? i to jakim kosztem- kosztem przyszłości swojego dziecka, jego wykształcenia i dalszych perspektyw na zycie- nie mieści mi sie to w głowie... to niepojęte...

[Fly]

Niesamowita historia! Co to za matka, co to za kobieta, jak bardzo wyprano jej mózg, zeby udowadniac licho wie co i licho wie komu? i to jakim kosztem- kosztem przyszłości swojego dziecka, jego wykształcenia i dalszych perspektyw na zycie- nie mieści mi sie to w głowie... to niepojęte...

Niepojęte jest dla mnie to, że ludzie wydają takie kategoryczne sądy po przeczytaniu krótkiego tekstu w gazecie. Papier jak wiadomo zniesie wszystko a rzetelni dziennikarze w Polsce to gatunek na wymarciu. Co my naprawdę wiemy o tych ludziach, o których pisze artykuł? Prawie nic. A założę się, że gdyby opisywana w artykule matka mogła przedstawić swoją wersję, to sprawa wyglądałaby inaczej.

[Czesiek]

(...) A założę się, że gdyby opisywana w artykule matka mogła przedstawić swoją wersję, to sprawa wyglądałaby inaczej.

Mogła tylko zrezygnowała z tego.

[paradise1874]

Przykład ten pokazuje że w sytuacji kiedy w grę wchodzą pieniądze, tak naprawdę nie ma znaczenia czy ktoś jest śJ, katolikiem, ateistą czy kimkolwiek innym. W takich sytuacjach wychodzi z nas poprostu człowiek, okazuje się kto naprawdę kim jest i jakie prezentuje wartości w życiu.
Żądza pieniądza i władzy są w stanie wydobyć z człowieka najgorsze (wręcz zwierzęce) zachowania.
ŚJ nie są tu wyjątkiem co poraz kolejny stawia ich w świetle przeciętnych ludzi a nie jako szczególych wybrańców Boga. Natomiast tłumaczenie że nikt nie jest doskonały jest tu zupełnie chybione. Pan Jezus powiedział po czym mają byc rozpoznawani Jego naśladowcy - miłość!
Czy zachowanie kobiety opisanej w tym artykule można zaliczyć do naśladowania Chrystusa? Odpowiedź nasuwa sie sama. I nie jest to odosobniony przykład.

[kantata]

Przykład ten pokazuje że w sytuacji kiedy w grę wchodzą pieniądze, tak naprawdę nie ma znaczenia czy ktoś jest śJ, katolikiem, ateistą czy kimkolwiek innym.

Ale w tej sprawie akurat nie chodzi o pieniądze.
Matka nie chce mieć nic wspólnego z synem, dlatego konsekwentnie odmawia płacenia alimentów.

[paradise1874]

Ale w tej sprawie akurat nie chodzi o pieniądze.
Matka nie chce mieć nic wspólnego z synem, dlatego konsekwentnie odmawia płacenia alimentów.

Niechęć do kontaktów z synem nie usprawiedliwia łamania prawa i uchylania się od obowiązku alimentacyjnego. Nikt jej nie zmusi do utrzymywania kontaktu z synem, natomiast odpowiedzialność względem prawa, jaka na niej spoczywa jest niepodważalna. Jakkolwiek to ująć daje 'piękny' wzorzec jako śJ. Jest to kolejny przykład jak to WTS 'scala' rodziny i ma 'zbawienny' wpływ na życie ludzkie.