6 replies to this topic

[miedziana_cyna]

NS "Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Czemu
jesteś daleki od wybawienia mnie, od słów mego ryku?"

Mam pytanie: czy jest jakieś uzasadnienie, żeby właśnie w ten sposób przetłumaczyć pogrubione przeze mnie słowo? Bo gdy przeczytałem ten psalm w przekładzie Nowego Świata, myślałem, że padnę ze śmiechu.

Ogólnie język biblijny jest dla mnie śmieszny, ale w większości tłumaczeń z powodu wymyślnych i niezrozumiałych archaizmów (np. Maryja będąca "w stanie odmiennym"). Przyznam jednak, że do ksiąg poetyckich (np. do Księgi Psalmów) taki język pasuje. Tymczasem Psałterz z PNŚ jest wyjątkowo mało poetycki. I nie chodzi tu o samo uwspółcześnienie, lecz o całkowity brak melodyki i poetyckiego piękna, w którego uzyskaniu archaizmy pomagają, ale nie są przecież konieczne.

To zaś słowo w innych przekładach oddawane jest jako "krzyk, "jęk", "wołanie". Żadne z tych słów nie jest ani archaiczne, ale udziwnione. Więc czy "ryk" jest w tym miejscu lepszy, jeśli chodzi o dosłowność tłumaczenia, czy mogą być jakieś inne ku temu powody?

Pozdrawiam

[Matuzalem]

Faktycznie, brzmi to nieco dziwnie.
Z leksykonów wynika tyle, że hebrajskie słowo użyte w tym psalmie oznacza dosłownie 'ryk lwa'. Stąd też wzięło się pewnie takie tłumaczenie. Niektóre angielskie przekłady rownież tłumaczą to słowo jako "roaring" (ryk).

Pozdrawiam

Użytkownik Matuzalem edytował ten post 2008-01-09, godz. 15:34

[mirek]

Ps 22:2 Bg „Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.”

Ps 22:2 BT „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.”

Ps 22:2 Bw „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił...? Czemuś tak daleki od wybawienia mego, od słów krzyku mojego?”

Ps 22:2 Bp „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił, czemu pozostajesz głuchy na moje błagania, na jęk moich słów?”

Ps 22:1 NS „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Czemu jesteś daleki od wybawienia mnie, od słów mego ryku?”

Widzimy, że podobnie jak PNŚ oddaje to BG. Jednak czy takie tłumaczenie oddaje proroczy sens tego wersetu? Przecież podkreślone słowa wymówił Jezus umierając na krzyżu/palu. Odpowiedzcie sami, czy Jezus wtedy ryczał, krzyczał, czy jęczał?

Mt 27:46 Bw "A około dziewiątej godziny zawołał Jezus donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?"

Mk 15:34 Bw "O godzinie dziewiątej zawołał Jezus donośnym głosem: Eloi, Eloi, lama sabachtani? Co się wykłada: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?"

Użytkownik mirek edytował ten post 2008-06-04, godz. 13:31

[Agape]

Odpowiedzcie sami, czy Jezus wtedy ryczał, krzyczał, czy jęczał?

Nie wiemy.
Ale w jezyku polskim rycza raczej zwierzeta albo nieznosne dzieciaki. Jezus raczej zawolal, czyli krzyczal. ("zawołał Jezus donośnym głosem")

[mirek]

Jezus raczej zawolal, czyli krzyczal.

A więc czy zgodzimy się, że w przypadku tego wersetu najpoprawniej oddaje go Biblia Warszawska?

Ps 22:2 Bw „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił...? Czemuś tak daleki od wybawienia mego, od słów krzyku mojego?”

Użytkownik mirek edytował ten post 2008-06-04, godz. 18:58

[mirek]

Oto skan z leksykonu Gesenius objaśniający znaczenie hebrajskiego słowa SHEAGAH:



A więc rzeczywiśce słowo to oznacza również "ryk lwa", alenie jest to jednak znaczenie jedyne.

Ciekawe, iż słowo to występuje jeszcze na przykład w Psalmie 32:3 ale tutaj Strażnica oddaje je poprzez "jęczenie":

Ps 32:3 Bg „Gdym milczał, schnęły kości moje w narzekaniu mojem na każdy dzień.”

Ps 32:3 BT „Póki milczałem, schnęły kości moje, wśród codziennych mych jęków.”

Ps 32:3 Bw „Gdy milczałem, schły kości moje Od błagalnego wołania przez cały dzień.”

Ps 32:3 Bp „Dopóki milczałem, kości moje wysychały pośród nieustannych moich jęków;”

Ps 32:3 NS „Gdy milczałem, kości moje niszczały od mego jęczenia przez cały dzień.”

Ps 32:3 LXX „(31:3) οτι εσιγησα επαλαιωθη τα οστα μου απο του κραζειν με ολην την ημεραν ”

Ciekawe czym spowodowana jest ta niekonsekwencja.

[mirek]

Ten sam wyraz hebrajski SHEAGAH występuje jeszcze w poniższym wersecie, gdzie służy do opisu okrzyku zwyciężającego króla:

Ez 19:7 Bg „Poburzył też pałace ich, i miasta ich spustoszył, tak, iż i ziemia i pełność jej od głosu ryku jego spustoszała.”

Ez 19:7 BT „Napadało na ich pałace, niszczyło ich miasta. Kraj i to, co go napełnia, ulegał przerażeniu na głos jego ryku.”

Ez 19:7 Bw „Burzył ich pałace i plądrował ich miasta, tak, że przerażony był kraj i co w nim było, z powodu donośnego jego ryku.”

Ez 19:7 Bp „Rozwalało ich twierdze i ich miasta burzyło. Niszczał kraj i to, co go napełnia, od jego głośnego ryku.”

Ez 19:7 NS „I poznał jego wieże mieszkalne, i pustoszył ich miasta, tak iż ziemia została spustoszona, i napełnił ją odgłosem swego ryku.”

Ez 19:7 LXX „και ενεμετο τω θρασει αυτου και τας πολεις αυτων εξηρημωσεν και ηφανισεν γην και το πληρωμα αυτης απο φωνης ωρυματος αυτου ”