29 replies to this topic

[and]

zgadza się, wojsko przeniosło krawaty z rodzinnych stron, stroju eleganckiego mężczyzny.

[Czesiek]

zgadza się, wojsko przeniosło krawaty z rodzinnych stron, stroju eleganckiego mężczyzny.

A kim był ten elegancki mężczyzna jak nie odstępczym chrześcijaninem? Jakby więc nie patrzeć to noszenie krawata wychodzi na "szatański" wymysł.

[ewa]

A kim był ten elegancki mężczyzna jak nie odstępczym chrześcijaninem? Jakby więc nie patrzeć to noszenie krawata wychodzi na "szatański" wymysł.

A skąd wiesz? Może to jednak "chrześcijański" wymysł ("chrześcijański" w rozumieniu nauk WTS)? Może pomysłodawca należał do "prawdziwych czcicieli Boga"? Jak wiadomo, WTS uważa, że w przeszłości, pomiędzy I a XIX wiekiem n.e., zawsze byli jacyś prawdziwi czciciele

PS. Czesiu, potraktuj mój post trochę z przymrużeniem oka

[pawel r]

A kim był ten elegancki mężczyzna jak nie odstępczym chrześcijaninem? Jakby więc nie patrzeć to noszenie krawata wychodzi na "szatański" wymysł.

A w dodatku rozpowszechniło się dzięki żołnierzom

[ewa]

A w dodatku rozpowszechniło się dzięki żołnierzom

Eee ... nie dzięki żołnierzom, tylko dzięki królowi

[Czesiek]

A skąd wiesz? Może to jednak "chrześcijański" wymysł ("chrześcijański" w rozumieniu nauk WTS)? Może pomysłodawca należał do "prawdziwych czcicieli Boga"? Jak wiadomo, WTS uważa, że w przeszłości, pomiędzy I a XIX wiekiem n.e., zawsze byli jacyś prawdziwi czciciele

PS. Czesiu, potraktuj mój post trochę z przymrużeniem oka

Jakoś "prawdziwi czciciele" nie tworzą mody tylko akceptują jako obowiązujący strój to, co już dawno zaakceptował świat jako ubiór przyzwoity. Tym samym wątpię aby krawat jako męską ozdobę szyi wymyślił "prawdziwy czciciel.

Eee ... nie dzięki żołnierzom, tylko dzięki królowi

no a ten król to na pewno był prawdziwym czcicielem

[Noc_spokojna]

no a ten król to na pewno był prawdziwym czcicielem

Król był z Babilonu . Jestem tego prawie pewna .

Pozdrawiam cieplutko

Dosia

[ewa]

Jakoś "prawdziwi czciciele" nie tworzą mody tylko akceptują jako obowiązujący strój to, co już dawno zaakceptował świat jako ubiór przyzwoity. Tym samym wątpię aby krawat jako męską ozdobę szyi wymyślił "prawdziwy czciciel.

Eee ... no bez przesady, ktoś tam kiedyś wymyślił, żeby nosić kolorowe chusty Może był katolikiem, może protestantem, może innego wyznania i może WTS w swojej łaskawości zaliczyłby go do prawdziwych czcicieli

Króla to już by chyba nie zaliczył

[edd]

W PS byly kiedys artykulu o tym skad wizial sie krawat np (podkreslenie moje):

Kto wymyślił krawat?

OD NASZEGO KORESPONDENTA W NIEMCZECH

NA CAŁYM świecie dzień w dzień zakłada je jakieś 600 milionów mężczyzn. Oczywiście mowa o krawatach, których przeciętny Niemiec ma około 20. Wiążąc krawat, niejeden poirytowany pan zadaje sobie pytanie: „Ciekawe, kto wymyślił coś takiego?” Skąd zatem wziął się krawat?

„Wymyślenie” krawata dumnie przypisuje sobie belgijskie miasto Steenkerke. W roku 1692 stacjonujące tam wojska francuskie zostały niespodziewanie zaatakowane przez oddziały angielskie. Według niemieckiej gazety Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung „[francuscy] oficerowie nie zdążyli się odpowiednio ubrać. Jedynie luźno zawiązali wokół szyi szarfy od munduru i przewlekli ich końcówki przez dziurki od guzików w żakietach. Tak oto pojawiła się pierwotna forma krawata”.

Jednakże ów nowatorski element żołnierskiego stroju nie był zupełną rewelacją. Znawcy historii krawata twierdzą bowiem, iż wiele stuleci wcześniej wojownicy chińskiego cesarza Czenga (Szy Huang Ti) nosili na szyi paski tkaniny, które wskazywały ich rangę.

Najsłynniejsze jednak były chyba szarfy Chorwatów walczących po stronie króla Francji Ludwika XIV. Podczas zwycięskiego pochodu w Paryżu tak się spodobały Francuzom, iż nadali im nazwę cravates (od Cravate — Chorwat) i sami zaczęli je nosić. „Od tamtej pory”, podaje wspomniana gazeta, „nastała moda na krawaty, chociaż po raz pierwszy węzeł na szarfie zrobili żołnierze ze Steenkerke”.

W okresie rewolucji francuskiej (1789-1799) po kolorze „chorwatki”, czyli szarfy okalającej szyję, rozpoznawano orientację polityczną jej właściciela. W XIX wieku ten element ubioru „odkryli” europejscy eleganci. Z wojska i świata polityki krawat trafił wówczas do męskiej garderoby. Dzisiaj w większości społeczeństw jest nie tylko ogólnie przyjęty, lecz w pewnych okolicznościach wręcz wymagany.

Czy krawat to nie samo zlo? Nie dosc ze pochodzi od wojska to jeszcze od szkarlatnej bestii - polityki

[pawel r]

Od naszych czytelników

Krawaty Bardzo dziękuję za artykuł „Kto wymyślił krawat?” [8 maja 1996]. Jako kaznodzieja Świadków Jehowy, głosząc od drzwi do drzwi, noszę krawat nawet w 30-stopniowe upały. Często myślałem sobie, że musiał go wymyślić jakiś okrutny XIII-wieczny inkwizytor, który chcąc wydusić z heretyka przyznanie się do winy, groził mu łamaniem kołem, miażdżeniem palców, gotowaniem w oleju lub noszeniem krawata w letnie popołudnie.

W. B., USA

Niektórzy uważają, że bez względu na rodzaj pogody noszenie krawata to tortura. Na uznanie zasługuje jednak fakt, iż w kręgach kulturowych, w których krawat jest stosownym elementem ubioru, Świadkowie Jehowy z reguły gotowi są znosić niewygodę wkładania go na czas służby kaznodziejskiej i chrześcijańskich zebrań. (Wyd.)

Krawaty dawniej i dziś

OD TYSIĄCLECI mężczyźni lubili ozdabiać swe szyje. Na przykład około 1737 roku p.n.e. faraon podarował Józefowi złoty naszyjnik (Rodzaju 41:42).

Dzisiaj w wielu stronach świata mężczyźni noszą krawaty. Jak podają różne źródła, ich pierwowzory pojawiły się w Anglii i Francji w drugiej połowie XVI wieku. Mężczyźni ubierali się wtedy w krótkie kaftany zwane wamsami. Dla ozdoby zakładali na szyję krezę. Najczęściej była to duża, spłaszczona opaska, która okalała szyję i mogła mieć kilkucentymetrową grubość. Wykonywano ją z białej tkaniny i usztywniano, by zachowywała swój kształt.

Z czasem krezę zastąpił duży, wykładany kołnierz. Był biały, okrywał całe ramiona i opadał niżej. Nazywano go kołnierzem w stylu van Dycka. Nosili takie między innymi purytanie.

W XVII wieku pod zwykłe, długie okrycie zaczęto wkładać kamizelkę. Szyję owijano paskiem materiału przypominającym szal. Okręcano go wokół szyi kilkakrotnie, a luźne końce spuszczano z przodu. Obrazy z drugiej połowy XVII wieku wskazują, że była to wówczas bardzo popularna ozdoba.

Owe szale wykonywano z muślinu, batystu, a nawet koronki. Te ostatnie były bardzo drogie. Podobno król Anglii Jakub II za koronkowy szal na koronację zapłacił 36 funtów i 10 szylingów, co stanowiło wówczas dość pokaźną sumę. Niekiedy taka koronkowa ozdoba osiągała spore rozmiary. Na wizerunku Karola II w Opactwie Westminsterskim ma ona 15 centymetrów szerokości i 86 długości.

Szal można było wiązać na mnóstwo sposobów. Aby dobrze się trzymał, nierzadko przyczepiano do niego jedwabną wstążkę, z której robiono wielką kokardę pod brodą. Ten typ ozdoby nazywano solitaire. Kokarda przypominała dzisiejszą muszkę. Podobno istniało co najmniej sto sposobów wiązania szali. Anglik Beau Brummell, który wywarł duży wpływ na modę męską, rzekomo wiązał kiedyś szal cały ranek, dopóki nie uzyskał pożądanego efektu.

W latach sześćdziesiątych XIX wieku szal z długimi końcami przypominał już dzisiejszy krawat i tak też zaczęto go nazywać. W modę weszły koszule z kołnierzykami. Krawat wiązano pod brodą, a jego długie końce opadały na przód koszuli. Wtedy właśnie pojawiły się krawaty znane obecnie. Pewien ich rodzaj to muszka, która stała się popularna w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku.

Dzisiaj wielu uważa krawat za istotną część garderoby. Niektórzy właśnie na podstawie jego wyglądu wyrabiają sobie opinię o nieznajomych. Dlatego warto zadbać o to, żeby był czysty, a jego wzór i kolor pasował do koszuli, marynarki i spodni.

Wybrany węzeł powinien być starannie zawiązany. Chyba najbardziej znany jest węzeł prosty (zobacz rysunek na stronie 14). Wygląda porządnie, skromnie i nadaje się na uroczyste okazje. Inny popularny węzeł, nieco większy od prostego, to tak zwany windsor. Zwykle tuż pod węzłem robi się wgłębienie.

Sporo mężczyzn czuje się w krawacie nieswojo. Nie lubią, kiedy ściska im gardło. Niektórzy jednak przekonali się, że to nieprzyjemne wrażenie wiąże się raczej z rozmiarem koszuli. Gdyby ów problem dotyczył ciebie, sprawdź, czy nie masz za małego kołnierzyka. Jeżeli jego rozmiar jest właściwy, możesz w ogóle nie czuć, że nosisz krawat.

W wielu krajach krawat uznawany jest za niezbędny element stroju oficjalnego. Dlatego chrześcijańscy mężczyźni zwykle noszą krawaty, gdy biorą udział w bardziej oficjalnych gałęziach służby. Ten pasek materiału okalający szyję rzeczywiście może przydać mężczyźnie godności i sprawić, że jego wygląd będzie budzić szacunek.