Skocz do zawartości


Zdjęcie

Kenoza Jezusa a geneza Adama


  • Please log in to reply
No replies to this topic

#1 bury

bury

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 593 Postów
  • Lokalizacja:Rybnik

Napisano 2009-10-13, godz. 21:34

Pismo mówi, że "I Jehowa Bóg przystąpił do kształtowania człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza dech życia, i człowiek stał się duszą żyjącą." (Rdz 2:7)
Czy tu napisano: "Bóg tchnął dech życia w jego nozdrza i się stał człowiek"? Nie, nie napisano tam: 'i tak powstał człowiek'.
Pismo mówi tam: "człowiek stał się duszą żyjącą". Mówi więc, że ktoś (człowiek) stał się czymś (duszą żyjącą - tak określa również zwierzęta)
Mówi więc o roli jaką zaczęła w tym świecie odgrywać osoba - Adam - stała się na tym świecie jedną z wielu dusz!
Zatem tekst mówi, że przez ożywienie ciała powstał nie tyle człowiek, ale raczej jego dusza.
Człowiek nie był duszą ale się nią stał po ożywieniu ciała. Czyli dusza to atrybut ciała, to rola jaką odgrywa w przyrodzie.


Na pozór wydaje się to dzieleniem włosa na czworo. Jednak właśnie w ten sposób rozumował Paweł. Zwróć uwagę na to, jak użył tego wersetu:"Tak nawet jest napisane: "Pierwszy człowiek, Adam, stal sie dusza żyjąca". Ostatni Adam stal sie duchem życiodajnym." (1Co 15:45) Drugi Adam przed przyjściem na ziemię był Słowem. Ono 'stało się ciałem', czyli ostatnim Adamem, ludzką duszą żyjącą. Syn Boży był tą samą osobą przed przyjściem na ziemię, co po urodzeniu. Później 'dał swoje ciało i krew na ofiarę', "dał swą duszę na okup". Jego duch został oddany Ojcu a dusza spoczęła w Szeolu. Potem Bóg go wzbudził jego duszę z Szeolu jako ducha. Po śmierci i po zmartwychwstaniu to wciąż była ta sama osoba choć w innym ciele.

To nie ciało Jezusa poświęciło same siebie na ofiarę. To osoba posiadająca na własność to ciało ciele poświęciła je. Zabili mu ciało ale nie duszę, choć wylał swą dusze na śmierć (Mt 10:28 - Iz 53:12 - tu chyba najlepiej widac ta grę słów o jakiej ciągle mówię). Zatem osoba Jezusa - jego jaźń i wola - nie były produktem ciała, wynikiem jego funkcjonowania; Jezus nie wyrażał wyrażał woli swego ciała, nie pełnił woli swego ciała! Najlepiej widać to było w Gestemani, gdzie powiedział: "nie moja lecz twoja wola niech się dzieje" i oddał swe ciało i krew na ofiarę. Paweł mówi, że Jezus uczynił to nie z powodu ciała lecz Ducha Wiecznego. Zatem wszystkie ciała w jakich przebywał były tylko narzędziem dla realizacji woli jego osoby, która kierowała sie pragnieniami Ducha Wiecznego. A forma "dusza żyjąca" była tylko przejściową formą bytowania jego osoby w tym świecie! Pierwszy Adam pozostał w tej najniższej roli. Ostatni Adam osiągnął cel postawiony rodzajowi ludzkiemu. Właśnie dlatego, że był to ten sam "Adam", może dla nas stanowić wzór do naśladowania! Paweł tak to ujął:

flp 2:5-11 ns (5) Zachowujcie to nastawienie umysłu, jakie było też u Jezusa Chrystusa, (6) który chociaż istniał w postaci Bożej, nie brał pod uwagę zagarnięcia, mianowicie tego, żeby być równym Bogu. (7) Przeciwnie, ogołocił samego siebie i przybrał postać niewolnika, i stał się podobnym do ludzi. (8) Co więcej, gdy się znalazł w kształcie człowieka, ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci na palu męki. (9) Dlatego też Bóg wyniósł go na wyższe stanowisko i życzliwie dał mu imię, które przewyższa wszelkie inne imię, (10) żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych pod ziemią (11) i żeby wszelki język otwarcie uznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca.

Jak widzicie mowa jest o Jezusie, o osobie Jezusa, którego cechowała niezwykłą pokora i miłość. Ta osoba istniała w postaci Boga, ale odrzuciła tą postać i przyjęła postać człowieka (to jest właśnie to - "i stał się Adam duszą żyjącą"). Potem został on wywyższony i przyjął postać ducha - imię ponad wszelkie imię. Gdyby wola Jezusa pochodziła z jego ciała to to ciało powinno być nagrodzone, nie sądzicie? Ale było inaczej - Jezus pozbył się każdego ciała. To nie ciała zyskały to wielkie imię, ale osoba!

Zarówno ciało fizyczne jak i duchowe jest przedstawiane jako okrycie dla KOGOŚ, kogo Paweł nazywa "człowiek wewnętrzny". W kontekście naszych rozważań to właśnie ten "wewnętrzny człowiek" nazwany imieniem Adam, stał się duszą żyjącą, gdy został przyobleczony w ożywione ciało.




Użytkownicy przeglądający ten temat: 0

0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych