95 replies to this topic

[Tygrysek]

Przeczytałam uwaznie wasze posty,mogę sie tylko zgodzic z tym
ale jak soebie poradzic?
nie wiem czy juz nie zrobiłam bledu na pooczatku znajomosci , zamiast oficjalne powiedziec rodzinie o feliksie ja rozpoczęlam konspiracje , wszystko sie wydalo po naszym wspolnym wyjezdzie, rozpoczely sie rozmowy i komitet sadowniczy, teraz jestem zawieszona i trudno mi, bo czuje sie bardzo zle.Owładnieta strachem o utrate kontaktow z rodizna porostu powiedzialm ze zerwie z feliksem.Mimo to nadla sie kontaktujemy bo nie umiem i nie chce powiedziec mu koniec poprostu go kocham.Wiem ,ze go zawiodlam po raz drugi.
na tym forum poradzono mu aby mial wobec mnie konkretne plany i zapewnil mnie o tym. Nio i feliks sie mi oswiadczyl..........
a ja po raz trzeci go zawiodlam bo odrzucilam oswiadczyny.Moze pomyslicie o mnie ze jestem niedojrzala, ze bawie sie nim.....ale nie jest tak
Poprostu ja sie miotam dla mnie to wszystko ten komitet i itd to wszystko za szybko . Spadło na mnie jak laiwna...
Feliks jak sam mowi ma juz dosc i moze po pewnym czasie bedzie tez mial i mnie dosc....a to bedzie dla mnie najwieksza porazka
Tak trudno dokonac wyboru...... Paralizuje mnie strach...
Feliks naprawde jest kochany tyle razy daje mi szanse....ale tez wiem ze jego cierpliwosc się konczy ........A ja poprostu sie miotam
co mam zrobic???????

[Henryk]

„Tygrysku”...
Pragniesz rzeczy niewykonalnej.
Nikt nie pomoże Tobie...
Jest to Twoje życie i Twoje rozterki.
Oczywiście rozumie i współczuję.
Każda rada będzie zła.
Jesteście młodzi; miłość, zauroczenie, kiedyś „spowszednieje”.
Pozostanie ŻYCIE...ze swymi problemami...
Sprawa różnic światopoglądowych jest też bardzo ważną.
Będzie to jeszcze jeden problem do przezwyciężenia.
Nie można nie zwracać na to uwagi.
Wierz mi – coś o tym wiem...
Takie to nasze życie...
- Ale będzie lepiej!

[Tygrysek]

henryk radzisz mi rzucenie feliksa????

[Henryk]

henryk radzisz mi rzucenie feliksa????

Tygrysku!
Naprawdę nic nie radzę!
Sam nie jestem Świadkiem.
Może i On (narzeczony) będzie wraz z tobą głosił?
Może Ty zostaniesz wykluczona, odrzucona od rodziny?
Jest to za duża dla mnie odpowiedzialność, aby coś radzić.
Boję się!
Nie umie pomóc.

Możesz uważać mnie za tchórza.

[Tygrysek]

oki rozumiem....
feliks nie chce byc sj

[Tygrysek]

feliks nie ma zamiaru zosstc sj dla niego to bajki dla dorosłych.

[Henryk]

Dla mojej żony było wstydem być pod jednym dachem z "jehowitą".
Już daaaawno to się rozleciało...
Ale nie jest to rada! dla Ciebie!

[Tygrysek]

czyli twoja zona nie chcial byc z toba bo byles sj a teraz nie jestes?

[Henryk]

Nie Tygrysku.
Byłem i jestem Badaczem Pisma Świętego.
Dla ludzi wszyscy jesteśmy "kociarzami".
Sadzę, że gdybyśmy mieszkali osobno od jej rodziców, mogłoby to potoczyć się inaczej.
Znam "mieszane" małżeństwa bardzo szczęśliwe. ale wszysdcy muszą być wyrozumiali.
Proboszcz także miał niemałą zasługę.
A pozatym, dla Katolika ślub cywilny - to nie ślub.
Hulaj dusza...
- Ale sobie powspominałem...

[titam]

jak jest u ciebie titiam ??
jak sie teraz uklada?

a ja ledwo zyje... rozstaje sie wlasnie z moja miloscia... wciaz mam watpliwosci, bo moge wszystko zmienic, bo moge zaczac studium, bo moge wszystko... Wciaz nosze w sobie straszny niepokoj juz nie tylko dotyczacy tego co bedzie z nami, ale tego jak zyc... bo normalnie juz nie umiem. Tygrysku - bylabym wdzieczna za kontakt priv.

[Sebastian Andryszczak 0501346907]

rozumiem Cię titam, że jest Ci ciężko. Obawiam się, że po przeczytaniu tej mojej wypowiedzi będziesz miała jeszcze większego doła, ale wybacz mi: MUSZĘ to napisać, a dotyczy to odpowiedzi na pytanie, jak żyć.

Przede wszystkim, NIE GWAŁCIĆ SUMIENIA.

załóżmy, że ulegniesz i dla ratowania miłości zgodzisz się na studium, będziesz głosicielką, może nawet weźmiesz chrzest. Nie z miłości do Boga, nie z przekonania o prawdziwości religii ŚJ, ale dla nieutracenia chłopaka.

Chłopak teraz nie umiał przeciwstawić się rodzinie. Później np. urodzi się Wam dziecko i w razie wypadku będzie potrzebowało krwi. I on będzie się bardziej bał sekty niż Boga i sumienia. I on pozwoli, aby dziecko umarło. Nie jakieś tam dziecko. Twoje dziecko, najkochańsze na świecie, Twoje dziecko, które Ty nosiłaś pod sercem, może umrzeć, jeśli Twój chłopak, a wtedy mąż, nie będzie umiał podejmować męskich decyzji.

Co więcej. Nie myśl, że ktokolwiek w sekcie uszanuje świętość małżeństwa. W Tobie wcześniej czy później narosną wątpliwości i jak 30-70% ŚJ, staniesz się nieaktywna, albo odejdziesz z organizacji. Tak się nie da żyć, tego terroru psychicznego większość normalnych ludzi nie wytrzymuje. I co wtedy pobożni jehowici zaczną doradzać Twemu (już wtedy) mężowi? Ano, doradzą mu, aby wymienił Cię na nowszy model. Będą mu truli d..., aż w końcu wykorzystają jakiś kryzys małżeński i będą się cieszyć, gdy wasze małżeństwo się rozpadnie.

Przecież u ŚJ można wziąć rozwód "zgodny z Pismem Św."

I można "zgodnie z Pismem Św" złamać Tobie życie i poranić Cię okropnie.

Ale Twoje złamane serce obchodzić ich będzie tyle, co zeszłoroczny śnieg...

Ostatnio w chwili przygnębienia pisałaś, o rozjechaniu Cię przez tiry. Biorąc pod uwagę, jak ŚJ potrafią zmiażdżyć ludzką psychikę, to rozjechanie przez tira, wydaje się niemal rozkoszą.

Wiem, że to przykre pisać takie rzeczy. Wiem, że będziesz zdołowana, gdy to przeczytasz...

Ale bądź świadoma, na jakie koszmary się decydujesz, gdybyś została ŚJ.

To naprawdę straszne, ale ŚJ są grupą tak totalitarną, że potrafią nie tylko w ojcach, ale i w matkach zagłuszyć głos sumienia do tego stopnia, że matka patrzy, że jej dziecko umiera i nic nie robi, aby temu zapobiec. I to nie jest opowieść o ludziach z marginesu. To jest opowieść o "normalnych" osobach, które kochają swoje dzieci, ale bardziej od miłości do Boga rozwinęły w sobie "miłość do Jehowy", czytaj: ślepe posłuszeństwo wobec organizacji ŚJ

Czy chcesz się świadomie zdecydować na tak wielki koszmar?!

---------
*Dalsza towarzyska wymiana zdań przeniesiona tutaj: link | jb

[swiatlo7]

Mam pytanie.
Co czują śJ, gdy bez przerwy czytają o tym jak to wszyscy poza Organizacją są źli,sami zapewne to powtarzają w swoim gronie, a po zebraniach spotykają się z osobami,które kompletnie nie potwierdzają tego,co jest napisane w Strażnicach??A czasem nawet takie osoby postępują bardziej moralnie niż śJ..Przecież śJ żyją niekiedy w bardzo bliskich stosunkach z ludźmi spoza organizacji.
Czy oni w ogóle się nad tym zastanawiają??Jak można żyć w takiej sprzeczności??Czy chodzi tu o jakis mechanizm nie dopuszczania do siebie faktów??

[Sebastian Andryszczak 0501346907]

Otóż nie jest do końca tak, jak napisałeś, światło7.

Oni nie mówią, że wszyscy ludzie poza organizacją są źli. Oni mówią, że oni są przecietnie lepsi od przeciętnej ze świata. Mówią, że w świecie jest wielu dobrych ludzi, "którzy jeszcze nie weszli do organizacji". Jeśli więc ktoś Cię polubi, to dziwi się, że nie jesteś jeszcze ŚJ i zaczyna Cię agitować.

Co innego osoby, które ODESZŁY - to są zdrajcy, Judasze, itd. Im nie wolno powiedzieć "cześć" na ulicy. Tego, że odstępca nie jest zły, ŚJ nie zweryfikuje, bo mu się nie wolno w ogóle kontaktować z odstępcą.

[swiatlo7]

Sebastian.
Jestem katolikiem.Czytam "o sobie" w publikacjach Strażnicy.Obraz jest zupełnie inny niż w rzeczywistości.Nie zauważyłem,żeby pisano tam,że istnieją jakieś wyjątki-ludzie postępujący właściwie.Skoro nie należę do Organizacji, tzn. kłamię, przeklinam, oddaję się rozpuście itd...(dużo epitetów pada)Wydaje mi się,że w publikacjach istnieje jasny podział na ludzi z Organizacji (cud, miód) i pozostałych (....sami wiecie..). Może jestem przewrażliwiony-ale czy na pewno?
Znam kilku świadków całkiem dobrze,poznałem ich nieco bliżej (co uważam za sukces) i oni nie są w stanie nawet zacząć nakłaniać do "jedynej słusznej Organizacji bożej"-bo świadectwo; ich postępowanie nie daje im ku temu podstaw. Nie mogą mówić nic o hipokryzji, zakłamaniu, niemoralnym postępowaniu, braku miłości z mojej strony do bliźnich.Zastanawia mnie co oni mogą czuć do takich ludzi jak ja...NO BO Z JAKIEJ RACJI JA MOGĘ TAK POSTĘPOWAĆ?????PRZECIEŻ JESTEM ZE ŚWIATA!!!!!!!!TO NIEMOŻLIWE!!!!!!!!

pozdrawiam

[and]

swiatło7 zgadzam się,
mnie się też pytali dlaczego nie jestem w organizacji

[DAWIDUS_KOSZALIN]

Titan - moze cie pociesze....
Wiec ja na to patrze z "tej drugiej strony" otóż do niedawna byłem jeszscze świadkiem a mam dziewczyne KK. Jesteśmy na chwile obecną już prawie 5 lat. Zaczeło sie od spodkania na 1 roku studiów. Wspólne spodkania... wtedy zauroczenie... które w zasadzie trwa do teraz. Ale to inna kwestia. Ale do tematu. Najpierw wydawało mi sie ze wszystko bedzie ok, ze razem bedziemy z czasem chodzić sobie na zebranka... poginać z torebeczkami... itp. Wiesz co mam na myśli. Niestety (na tamtą chwile) moja dziewczyna, kultruralnie ale stanowczo odmawiała wizyt na zebraniach. Najpierw sie niepokoiłem ale potem powoli powoli odchodziłem od organizacji. Co prawda złożylo sie to z tym ze sie dowiedzieli ze mam dziwczyne ze świata wiec poleciałem z przywilei "byłem obywatelem 2 kategori", nie ważne było to ze cały ogólniak poginałem z torebeczką nawet jako pionier. Poprostu źle i koniec... co potem... Zaczeły rodzić sie wątpliwości po co mi ta walka... dlaczego musze walczyć ze sobą aby być z kims kogo kocham. Dlaczego postrzegany jestem za złego ze kogoś kocham. Moja kobieta nic sie w takich sytuacjach nie odzywała... chciała i co sie jej zresztą udało... aby była to moja decyzja abym do niej dojrzał... bo dzieci SJ dojrzewają później... gdyż zazwyczaj ich decyzje podejmują inni np rodzice starsi itd. Ale czas płyął a ja brnąłem coraz głębiej w ten związek... na chwile obecną nie jestem już SJ mam zasady których sie trzymam ale chce być szczesliwy... a szczesliwy moge być tylko z Iwoną. Co z tego płynie dla ciebie... nie naciskaj... nie naciskaj i po stokroć nie naciskaj.. nie zmuszaj. To naprawde ważna decyzja, z którą mężczyzna długo sie bije. Musi wywrucić całe swoje życie. Musi przeciwstawić sie przedewszystkim swoim rodzicom a to oni byli do tej pory jego podporami w życiu. Co moge ci radzić.. bądz cierpliwa a wygrasz. Stwórz, skoro go kochasz i chcesz z nim być, nowy swiat. Gdzie ty bedziesz jego centrum. Motywuj go a nie zniechecaj swoimi fochami... facet zrobi bardzo dużo dla swojej kobiety... kwestia to tylko odpowiednia motywacja... podstawą każdej wygranej bitwy jest dobry rekonesans i odpowiednie środki. Jeśli bedziesz dla niego idealną kobietą, a wierze ze tak jest, zrobi dla ciebie wzystko wiem to z doświadczenia... i nigdy nie pomyśli ze jest "pantoflem" bo co innego jest spełnianie bezsensownych fochów a co innego walka o cały związek. O dzieciach i różnych problemach o których pisano kilka postów wyżej, narazie nie myśl... na takie decyzje trzeba miec swoje lata... dlatego dzieci ja chce mieć za kilka lat a nie zaraz po skończeniu studiów. Od spotykania sie nie robią sie dzieci... na wszystko jest czas i miejsce. Skoncentrujcie sie na sobie a na dzieci... przyjdzie czas
Reasumując bo troche sie rozpisałem:
Bedziesz idealna to bedzie twój... bedziesz sie fochać zostanie bo tam mu bedzie dobrze...
Alem sie napisał.... koniec
pozdrawiam