Strona 28, akapit 11
Jezus oczywiście dostrzegał obłudę tych, którzy próbowali go usidlić. Nie dawał się wciągnąć przeciwnikom w bezowocne dysputy. Ilekroć uznał to za stosowne, krótko i dobitnie im odpowiadał, kierując uwagę na jakąś zasadę, podając przykład lub cytując Pisma (Mateusza 12:38-42; 15:1-9; 16:1-4). Natomiast gdy widział, że nie osiągnąłby w ten sposób pozytywnych rezultatów, po prostu nie udzielał odpowiedzi (Marka 15:2-5; Łukasza 22: 67-70).
Strona 30, akapit 18
Rada, by zachowywać 'opanowanie w obliczu zła', dotyczy wszystkich chrześcijan (2 Tymoteusza 2:24). Pierwotnie została jednak skierowana do Tymoteusza, który bardzo jej potrzebował, gdy usługiwał jako starszy w zborze efeskim. Niektórzy z tamtejszych chrześcijan otwarcie propagowali własne poglądy i szerzyli fałszywe nauki. Ponieważ nie do końca rozumieli cel istnienia Prawa Mojżeszowego, nie potrafili też docenić roli wiary, miłości i czystego sumienia. Owładnięci pychą, angażowali się w spory o słowa, a nie dostrzegali tego, co najważniejsze w naukach Chrystusa, i przeoczali znaczenie zbożnego oddania. W tej sytuacji Tymoteusz musiał umiejętnie zachować równowagę między niezłomnym obstawaniem przy prawdach biblijnych a przejawianiem łagodności w kontaktach z braćmi. Podobnie jak dzisiejsi starsi wiedział, że powierzona mu trzoda nie jest jego własnością i że powinien postępować w sposób sprzyjający chrześcijańskiej miłości i jedności (Efezjan 4:1-3; 1 Tymoteusza 1:3-11*; 5:1, 2; 6:3-5*).
__________________
*1Tm 1:3-11 Bw
(3) Gdy wybierałem się do Macedonii, prosiłem cię, żebyś pozostał w Efezie i żebyś pewnym ludziom przykazał, aby nie nauczali inaczej niż my
(4) i nie zajmowali się baśniami i nie kończącymi się rodowodami, które przeważnie wywołują spory, a nie służą dziełu zbawienia Bożego, które jest z wiary.
(5) A celem tego, co przykazałem, jest miłość płynąca z czystego serca i z dobrego sumienia, i z wiary nieobłudnej,
(6) czego niektórzy nie osiągnęli i popadli w próżną gadaninę,
(7) chcą być nauczycielami zakonu, a nie rozumieją należycie ani tego, co mówią, ani tego, co twierdzą.
(8) Wiemy zaś, że zakon jest dobry, jeżeli ktoś robi z niego właściwy użytek,
(9) wiedząc o tym, że zakon nie jest ustanowiony dla sprawiedliwego, lecz dla nieprawych i nieposłusznych, dla bezbożnych i grzeszników, dla bezecnych i nieczystych, dla ojcobójców i matkobójców, dla mężobójców,
(10) rozpustników, mężołożników, dla handlarzy ludźmi, dla kłamców, krzywoprzysięzców i dla wszystkiego, co się sprzeciwia zdrowej nauce,
(11) zgodnej z ewangelią chwały błogosławionego Boga, która została mi powierzona.”
*1Tm 6:3-5 Bw
(3) Jeśli kto inaczej naucza i nie trzyma się zbawiennych słów Pana naszego Jezusa Chrystusa oraz nauki zgodnej z prawdziwą pobożnością,
(4) ten jest zarozumiały, nic nie umie, lecz choruje na wszczynanie sporów i spieranie się o słowa, z czego rodzą się zawiść, swary, bluźnierstwa, złośliwe podejrzenia,
(5) ciągłe spory ludzi spaczonych na umyśle i wyzutych z prawdy, którzy sądzą, że z pobożności można ciągnąć zyski.”
