on1988

Moim zdaniem wcale nie musisz być sw. Jehowy by być na zawsze ze swoją ukochaną. Ale rada by "pobierać się w Panu" jest mądra (patrz parę postów wyżej).

Co do strachu i depresji u św. Jehowy - takie stany na pewno występują , chociaż nie w takim nasileniu jak niektórzy ŻYCZLIWI tu opisują.

znam to zasade i mi sie bardzo podoba .... postanowilem i nie tylko dla nie pozostac sw. jehowy a;e rowniez dla siebie ... dzieki temu porzucilem zgubne nalogi oraz poczesci skonczylem z nalogiem poznalem kilka bardzo sympatycznuch osob itd.

Witam.
Mam problem, jak wiele osób na tym forum.
Jestem w związku ze ŚJ. Od początku nie było łatwo, zero pokazywania się razem, wyrzeczenia. Ale zaryzykowaliśmy. Moi rodzice, wyznający katolicyzm, którzy są bardzo tolerancyjni uznają go. Jednak Jego, wytrwali w swej wierze ŚJ, mnie nie. Zakazali wszelkich kontaktów ze mną, jednak On, gotowy na poświęcenia i na gniew ze strony rodziców, kontynuuje naszą znajomość. Oczywiście, musimy wyzbyć się niektórych błahych 'rzeczy', jak np. okazywanie sobie miłości w miejscach publicznych. Jednak to nie jest problemem. Rodzice, rodzicami, jak zobaczyli cierpienie syna, było im ciężko. Uważam, że przy dobrych kontaktach udałoby się wzbudzić u nich pozytywne nastawienie do mnie. Chodzi tu raczej o zgromadzenie. Z moim chłopakiem rozmawiamy dużo na temat naszej wiary, odpowiada na wiele nurtujących mnie pytań. Sumując, nie ma między nami sporów ze względu na wyznawanie innej wiary. Rozmawiamy o tym luźno, jedno toleruje drugiego, i nikt nie narzuca drugiemu swoich poglądów.
Interesującą mnie kwestią jest to, co stałoby się, gdyby zbór dowiedział się o naszym związku?
Dodam, że mój partner jest od urodzenia wychowany w wierze ŚJ oraz jest głosicielem. Jest to jedyne pytanie, na które nie potrafi i nie chce mi odpowiedzieć. Twierdzi, że to skomplikowane. Zdradził jednak, że pozbawiono by go głosicielstwa. Ale.. co więcej?
Pozdrawiam wszystkich i czekam na jakąkolwiek odpowiedź!
( dla zainteresowanych, mamy po 17, blisko 18 lat. Proszę nie oceniać po wieku, gdyż często ludzie młodsi mają więcej mądrości i rozwagi, niż Ci dorośli. Oboje głęboko wierzymy w te uczucie, i wiemy, że nie oddając się całkowicie okazywaniu miłości, i kierując się rozsądkiem oraz trzeźwym myśleniem jesteśmy w stanie dalej to kontynuować. Nie liczę na odradzanie czy współczucie, gdyż sytuacja nie jest ciekawa, choć nauczyliśmy się z nią żyć. Czekam na sprecyzowane odpowiedzi.)

to nie prawda ze przezto ze jestescie razem ma miec jakies konsekwencje ... jest zasada pobierajcie sie w panu ale to nie jest nakaz ... wasz zwiazek moze istniec i nikt mu nie zaszkodzi... poki bedziecie przestrzegac dalszych zasad postepowania ...Sw.J

witam
mam podobny problem co wiekszosc osob tutaj ...
poznalem piekna pod zwgledem intelektualnym dziewczyne okazalo sie po pewnym czasie ze jest sw. jehowy .
bylismy z soba ponad rok czasu ... i bylo wsztsko ok az poki nie poslismy ze saba do lozka ... po czym zaczelo sie wszystko psuc...
chcieli ja z zboru wydalic ... poszedlem na rozmowe i uprosilem ze to nie jej wina i zeby ja nie wyrzucali ... dzis juz mija pol roku odkad sie z nia nie spotykam ... ale zaczelem uczeszczac na zebrania i zaczelem studiowac pismo sw... moim zdanie jesli sie kocha naprawde osobe to mozana dla tej osoby duzo zrobic a jesli ona jeszcze prowadzi cie do twojego szczescia to tyb bardziej powinnismy sie z postarac ...
przytoczylem swoj przyklad poniewaz na poczatku przeklinalem sw. jehowy za ich postepowania , a teraz sie z nimi zgadzam procz z jedna rzecza mianowicie za duzy strach jest wsrod braci i siostr ktory ukrywaja i wiekszsc osob alwczy z depresja ... co sadzicie na ten temat .
pozdrawiam


ps. mam nadzieje ze w przyszlosci dobrze sie to skonczy i ze bedziemy razem