5 replies to this topic

[mirek]

2Tes 1:12 Bg „Aby było uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:12 BT „Aby w was zostało uwielbione imię Pana naszego Jezusa Chrystusa - a wy w Nim - za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:12 Bw „aby imię Pana naszego Jezusa Chrystusa było uwielbione w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:12 Bp „Aby było w was uwielbione imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, a wy w Nim, za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:12 NS „aby imię naszego Pana, Jezusa, było okryte chwałą w was, a wy w jedności z nim, zgodnie z niezasłużoną życzliwością naszego Boga, a także Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:12 WH „οπως ενδοξασθη το ονομα του κυριου ημων ιησου εν υμιν και υμεις εν αυτω κατα την χαριν του θεου ημων και κυριου ιησου χριστου”

Jest to kolejny werset nazywający Jezusa wprost Bogiem. Jednakże Strażnica wstawiając do tłumaczonego tekstu słowa "a także" sugeruje, iż mowa jest tu o dwóch różnych osobach. Występująca jednak w tekście greckim konstrukcja gramatyczna pozwala odnieść całą frazę tylko do jednej osoby: naszego Boga i Pana, Jezusa Chrystusa (por. J 20:28). W tekście greckim mamy bowiem:

KATA TEN CHARIN TOU THEOU HEMON KAI KYRIOU IESOU CHRISTOU - według łaski Boga naszego i Pana, Jezusa Chrystusa

Widzimy więc co zrobili twórcy Przekładu Nowego Świata: oddali grecki wyraz KAI będący spójnikiem "i" poprzez sformułowanie "a także" sugerując, iż mowa jest w tym wyrażeniu o dwóch osobach. Jednak w tekście greckim w tym fragmencie występuje tylko jeden rodzajnik TOU, co sugeruje, że chodzi o jedną osobę. Gdyby apostoł Paweł miał na mysli dwie osoby wstawiłby dwa rodzajniki TOU: przed THEOU - Boga oraz KURIOU - Pana, całośc wyglądałaby więc jakoś tak:

KATA TEN CHARIN TOU THEOU HEMON KAI TOU KYRIOU IESOU CHRISTOU - według łaski Boga naszego oraz Pana Jezusa Chrystusa

Zresztą apostoł Paweł robił tak często w swoich listach o czym świadczą chociażby poniższe wersety:

1Tes 3:11 Bw „A sam Bóg i Ojciec nasz, i Pan nasz Jezus Chrystus, niechaj utoruje naszą drogę do was!”

1Tes 3:11 WH „αυτος δε ο θεος και πατηρ ημων και ο κυριος ημων ιησους κατευθυναι την οδον ημων προς υμας”


2Tes 2:16 Bw „A sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pocieszenie wieczne, i dobrą nadzieję z łaski,”

2Tes 2:16 WH „αυτος δε ο κυριος ημων ιησους χριστος και [ο] θεος ο πατηρ ημων ο αγαπησας ημας και δους παρακλησιν αιωνιαν και ελπιδα αγαθην εν χαριτι”

W tekście greckim w miejscach podkreślonych znajdują sie następujące wyrażenia:

HO THEOS KAI PATER HEMON KAI HO KYRIOS HEMON IESOUS (1 Tes 3:11)

HO KYRIOS HEMON IESOU CHRISTOS KAI HO THEOS HO PATER HEMON (2 Tes 2:16)

Widzimy więc w powyższych miejscach Biblii w oryginalnym tekście dwa rodzajniki rozdzielające greckie słówko KAI. W taki właśnie sposób Paweł rozdzielał osobę Boga Ojca i Pana Jezusa od siebie dając do zrozumienia, że chodzi mu o dwie różne osoby. Ponieważ jednak w tekście 2 Tes 1:12 nie użył dwóch rodzajników tylko jednego, mamy prawo twierdzić, iż chodziło mu tylko o jedną osobę.

Wątki o podobnej tematyce:

http://watchtower.or...?showtopic=1120

http://watchtower.or...?showtopic=1124

Użytkownik mirek edytował ten post 2007-01-03, godz. 19:04

[mirek]

W najnowszym przekładzie omawiany werset oddano w następujący sposób:

2Tes 1:12 NP „W ten sposób będzie uwielbione imię imię naszego Pana, Jezusa, w was, a wy w Nim dzięki łasce naszego Boga i Pana, Jezusa Chrystusa.”

A więc bardzo wyraźnie widać potwierdzenie Bóstwa Jezusa Chrystusa. Ostatnią tezę potwierdza jeszcze fakt, że 2 Tes 1:10-12 to cytat ze ST odnoszący się do Boga Jahwe (Ps 88:9; Iz 24:15; 59:19; 66:5) a zastosowany jednak w NT do Jezusa:

2Tes 1:9-12 Bw „Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego,(10) gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym wśród świętych swoich i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli, bo świadectwu naszemu uwierzyliście.(11) W tej myśli też modlimy się zawsze za was, aby Bóg nasz uznał was za godnych powołania i w mocy doprowadził do końca wszystkie wasze dobre zamierzenia i dzieła wiary,(12) aby imię Pana naszego Jezusa Chrystusa było uwielbione w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

Werset 2 Tes 1:9 omawiany jest w innym wątku: http://watchtower.or...?showtopic=1088

Z dodatkowej niesprawdzonej argumentacji warto wymienić, że w błogosławieństwach apostoła Pawła często Chrystus jest jedynym i wyłącznym źródłem łaski (CHARIS) - osiem wystąpień w jego listach:

Rz 16:20 Bw „A Bóg pokoju rychło zetrze szatana pod stopami waszymi. Łaska Pana naszego, Jezusa, niechaj będzie z wami.”

1Kor 16:23 Bw „Łaska Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami!”

2Kor 13:13 Bw „Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi.”

Ga 6:18 Bw „Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z duchem waszym, bracia. Amen.”

Flp 4:23 Bw „Łaska Pana Jezusa Chrystusa niechaj będzie z duchem waszym. Amen.”

1Tes 5:28 Bw „Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niechaj będzie z wami. Amen.”

2Tes 3:18 Bw „Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z wami wszystkimi. Amen.”

Flm 1:25 Bw „Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem waszym. Amen.”

Fakt ten musi z kolei być zrównowazony tym, że z kolei w pozdrowieniach apostoła Pawła zarówno Ojciec jak i Chrystus jako wymienieni razem są wspólnym źródłem łaski (CHARIS) - dziewięć wystąpień w jego listach:

Rz 1:7 Bw „wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.”

1Kor 1:3 Bw „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Kor 1:2 Bw „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.”

Ga 1:3 Bw „Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa,”

Ef 1:2 Bw „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa.”

Flp 1:2 Bw „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:2 Bw „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.”

1Tm 1:2 Bw „do Tymoteusza, prawowitego syna w wierze: Łaska, miłosierdzie i pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, Pana naszego.”

Flm 1:3 Bw „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa.”

Jednak nasz omawiany werset z 2 Tes 1:12 nie jest niestety ani błogosławieństwem ani przywitaniem czy pozdrowieniem.

[mirek]

Na jednym z forum jeden z jego uczestników podał bardzo ciekawy werset, który wiąże się z tematyką tego wątku:

Rz 1:7 Bw „wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.”

Rz 1:7 WH „πασιν τοις ουσιν εν ρωμη αγαπητοις θεου κλητοις αγιοις χαρις υμιν και ειρηνη απο θεου πατρος ημων και κυριου ιησου χριστου”

Jesli teraz porównamy go z wersetem o który toczy się dyskusja tutaj:

2Tes 1:12 Bw „aby imię Pana naszego Jezusa Chrystusa było uwielbione w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

2Tes 1:12 WH „οπως ενδοξασθη το ονομα του κυριου ημων ιησου εν υμιν και υμεις εν αυτω κατα την χαριν του θεου ημων και κυριου ιησου χριστου”

to zauważymy, że praktycznie wypowiedź pogrubiona jest właściwie ta sama. Jednak w pierwszym wersecie mowa jest ewidentnie o dwóch osobach (Bogu Ojcu oraz Panu Jezusie). Czyżby więc i w wersecie 2 Tes 2:12 również chodziło o dwie osoby? Oczywiście nie neguję tego, ale jest coś, co może sugerować, iż w naszym wersecie mowa jest o jednak o jednej osobie - występowanie rodzajnika. Zauważmy bowiem, iż w wersecie pierwszym nie ma w ogóle rodzajników przed słowem THEOS i KYRIOS a w wersecie drugim występuje tylko jeden raz przed słowem THEOS a nie ma go przed słowem KYRIOS. Z reguły Sharpa sugerowałoby to, że może chodzić o jedną osobę. Jednak zagadką dla mnie pozostaje, dlaczego brak jest jakiegokolwiek rodzajnika w pierwszym wersecie. Może ktoś pomoże rozwiązać ten problem?

Użytkownik mirek edytował ten post 2007-08-18, godz. 15:32

[mirek]

Oto skan z Grecko-polski Nowy Testament wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi, Oficyna Wydawnicza "Vocatio":



Jak widać w tekście greckim wystepuje przed sformułowaniem "Boga naszego i Pana" jeden rodzajnik TOU. Sugeruje on, że w wersecie tym chodzi o jedną osobę, Jezusa Chrystusa, którego apostoł Paweł nazwał Bogiem i Panem.

2Tes 1:12 Bw „aby imię Pana naszego Jezusa Chrystusa było uwielbione w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.”

Lecz oto co robi Strażnica w PNŚ:

2Tes 1:12 NS „aby imię naszego Pana, Jezusa, było okryte chwałą w was, a wy w jedności z nim, zgodnie z niezasłużoną życzliwością naszego Boga, a także Pana Jezusa Chrystusa.”

nie dość, ze wstawia zamiast wyrazu KAI oznaczającego spójnik "i", wyrażenie złożone "a także", składające się z dwóch słów, to jeszcze zamiast sformułowania "Boga naszego" zmienia szyk wyrazów uzyskując "naszego Boga". Wstawia też przecinek pomiędzy spójnik "a" a wyrazem "Boga". To wszystko służy negacji Bóstwa Chrystusa.

[mirek]

Byłoby stosowne w tym temacie podanie kilku przykładów, w jaki sposób w tekście greckim odróżniano od siebie osoby. Podam więc przykład demonstrujący fakt, iż jeśli mowa jest o więcej niż jednej osobie, to w tekście greckim poszczególne osoby oddzielone są rodzajnikami:

2Tm 1:5 Bw „przywodzę sobie na pamięć nieobłudną wiarę twoją, która była zadomowiona w babce twojej Loidzie i w matce twojej Eunice, a pewien jestem, że i w tobie żyje.”

2Tm 1:5 NS „Wspominam bowiem nieobłudną wiarę, która jest w tobie i która najpierw mieszkała w twej babce Lois oraz w twej matce Eunike, a która, jak ufam, jest również w tobie.”

Zgodzimy się bezsprzecznie, że tekst mówi o dwóch osobach: babce oraz matce Tymoteusza. Zobaczmy w tekście greckim w jaki sposób oddzielono te osoby od siebie:

2Tm 1:5 WH „υπομνησιν λαβων της εν σοι ανυποκριτου πιστεως ητις ενωκησεν πρωτον εν τη μαμμη σου λωιδι και τη μητρι σου ευνικη πεπεισμαι δε οτι και εν σοι”

Jak widzimy w tekście greckim występuje (podkreślone) słówko KAI (i), które znajduje się pomiędzy dwoma pogrubionymi członami poprzedzonymi rodzajnikiem TE (pogrubiono z podkreśleniem). Właśnie dzięki takiej konstrukcji wiadomo, że chodzi o dwie osoby.

Innym przykładem jest:

Mk 10:7 BT „dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę”

Mk 10:7 WH „ενεκεν τουτου καταλειψει ανθρωπος τον πατερα αυτου και την μητερα”

Również zgodzimy się bezsprzecznie, iż tekst mówi o dwóch różnych osobach, matce i ojcu. Także i tutaj daje się zauważyć, iż oddzielono rodzajnikami poszczególne osoby od siebie.


Trzeci przykład jest troszkę bardziej skomplikowany:

J 11:5 Bw „A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza.”

J 11:5 NS „A Jezus miłował Martę oraz jej siostrę i Łazarza.”

J 11:5 WH „ηγαπα δε ο ιησους την μαρθαν και την αδελφην αυτης και τον λαζαρον”

Jak jednak widzimy w tekście mowa jest o trzech osobach i wszystkie zostaly rozdzielone odpowiednimi rodzajnikami.


Czwarty przykład jest również bardzo ciekawy:

Dz 26:30 Bw „I powstał król i namiestnik, i Berenika, i ci, którzy z nimi siedzieli;”

Dz 26:30 NS „I wstał król, a także namiestnik i Berenike oraz ci, którzy z nimi zasiadali.”

Dz 26:30 WH „ανεστη τε ο βασιλευς και ο ηγεμων η τε βερνικη και οι συγκαθημενοι αυτοις”

Jest to o tyle ciekawy przykład, że w tekście występują aż cztery rodzajniki, odzielające osoby od siebie. Rodzajnik męski HO (2x) odzielajcy osobę króla od osoby namiestnika, rodzajnik żeński HE (stojący przed kobietą o imieniu Berenike) oraz rodzajnik męski OI dla liczby mnogiej. Widać więc, że PNŚ również zaznacza ten fakt używając w miejscu greckiego spójnika KAI sformułowania "a także" czy też "oraz". Dlaczego jednak stosuje to również dla wersetu z 2 Tes 1:12 skoro występuje tam tylko jeden rodzajnik? Odp. aby ukryć tożsamość Jezusa, czyli jego Bóstwo!

[mirek]

W Biblii istnieją jeszcze inne przykłady wersetów, podobne w konstrukcji gramatycznej, które mogłyby służyć za dowód Bóstwa Chrystusa. Sprawdźmy dokładnie, czy odpowiadają one miernikom reguły Sharpa:

1Tm 5:21 Bw „Zaklinam cię przed Bogiem i Chrystusem Jezusem i wybranymi aniołami, abyś się tego trzymał bez zastrzeżeń, nie czyniąc niczego stronniczo,”

1Tm 5:21 NS „Uroczyście przykazuję ci przed Bogiem i Chrystusem Jezusem, i wybranymi aniołami, żebyś tego przestrzegał bez uprzedzenia, nie czyniąc nic z nieprzychylnym nastawieniem.”

1Tm 5:21 WH „διαμαρτυρομαι ενωπιον του θεου και χριστου ιησου και των εκλεκτων αγγελων ινα ταυτα φυλαξης χωρις προκριματος μηδεν ποιων κατα προσκλισιν”

Tutaj występuje konstrukcja

- rodzajnik (TOU)
- rzeczownik (THEOU)
- spójnik KAI
- imię własne (CHRISTOU JESOU)

Z gramatycznego punktu widzenia nie jest to więc konstrukcja spełniająca regułę Sharpa (z powodu występowania imienia własnego, które nie musi być poprzedzone rodzajnikiem). Mowa więc może być o dwóch odrębnych osobach - Bogu Ojcu oraz Jezusie Chrystusie. Gdyby jednak nawet tak przyjąć, to werset ten zdaje się nawiązywać w pewien sposób do Trójcy Świętej. Zauważmy bowiem, iż tekst wymienia trzy obiekty:

- Bóg - to bez wątpienia osoba Boga Ojca
- Jezus Chrystus to osoba Syna Bożego, drugiej osoby boskiej
- wybrani aniołowie to przedstawiciele Ducha Świętego, bowiem wiadomo, iż aniołowie to duchy (Hbr 1:7), a te duchy tutaj to bez wątpienia święte duchy, skoro taką specjalną rolę pełnią.

Tutaj ten fragment biblijny popierałby więc stanowisko gambita, który tak właśnie rozumie osobę Ducha Świętego.


Drugi przykład jest podobny ale troszkę bardziej skomplikowany:

1Tm 6:13 Bw „Nakazuję ci przed obliczem Boga, który wszystko ożywia, przed obliczem Chrystusa Jezusa, który przed Poncjuszem Piłatem złożył dobre wyznanie,”

1Tm 6:13 NS „W obliczu Boga, który zachowuje wszystko przy życiu, oraz Chrystusa Jezusa, który jako świadek złożył wspaniale publiczne wyznanie przed Poncjuszem Piłatem, nakazuję ci,”

1Tm 6:13 WH „παραγγελλω σοι ενωπιον του θεου του ζωογονουντος τα παντα και χριστου ιησου του μαρτυρησαντος επι ποντιου πιλατου την καλην ομολογιαν”

Tutaj również mamy konstrukcję gramatyczną nie spełniającą reguły Sharpa. Mowa jest więc o dwóch oddzielnych osobach.


Trzeci przykład jest wręcz identyczny z pierwszym:

2Tm 4:1 Bw „Zaklinam cię tedy przed Bogiem i Chrystusem Jezusem, który będzie sądził żywych i umarłych, na objawienie i Królestwo jego;”

2Tm 4:1 NS „Uroczyście przykazuję ci przed Bogiem i Chrystusem Jezusem, który ma sądzić żywych i umarłych, oraz ze względu na jego ujawnienie się i jego królestwo:”

2Tm 4:1 WH „διαμαρτυρομαι ενωπιον του θεου και χριστου ιησου του μελλοντος κρινειν ζωντας και νεκρους και την επιφανειαν αυτου και την βασιλειαν αυτου”

Tutaj również budowa tego zdania zawiera imię własne (Jezus Chrystus) poprzedzone spójnikiem KAI. Mowa więc może być o dwóch odrębnych osobach. Jednak zauważmy, iż cały ten człon zakończony jest stwierdzeniem w liczbie pojedynczej a nie mnogiej (który ma sądzić). Byłby to z kolei dobry argument dla tych, który chcieliby widzieć w tym wersecie wyznanie przez apostoła Pawła Bóstwa Chrystusa.


Podobnie byłoby z wersetem

Ef 5:5 Bw „Gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym.”

Ef 5:5 NS „Wiecie to bowiem i sami sobie uświadamiacie, iż żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec ? to znaczy bałwochwalca ? nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga.”

Ef 5:5 WH „τουτο γαρ ιστε γινωσκοντες οτι πας πορνος η ακαθαρτος η πλεονεκτης ο εστιν ειδωλολατρης ουκ εχει κληρονομιαν εν τη βασιλεια του χριστου και θεου”

który to fragment wielu biblistów uważa za wyznanie Bóstwa Chrystusa. Konstrukcja gramatyczna w tym przypadku jest bowiem trochę inna niż w pozostałych przykładach:

- rodzajnik (TOU)
- imię własne (CHRISTOU)
- spójnik KAI
- rzeczownik (THEOU)

Jeśli więc rzeczownik THEOU nie byłby imieniem własnym, to można rozumieć ten werset jako mówiący o jednej osobie, bowiem nie występuje przed nim rodzajnik. Może dlatego, aby wykluczyć taką możliwość niektóre rękopisy posiadają w tym miejscu przestawiony szyk wyrazów: najpierw słowo THEOU a potem imię własne Chrystus (a więc TOU THEOU KAI CHRISTOU - Boga i Chrystusa). Chociaż niektóre zawierają konstrukcję CHRISTOU TOU THEOU (Chrystusa, Boga) uwypuklającą jego Bóstwo w sposób bardziej znaczący.