Skocz do zawartości


Zdjęcie

1 P 3:15 a Iz 8:12-13


  • Please log in to reply
9 replies to this topic

#1 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2005-10-07, godz. 18:30

Jednym z dalszych dowodów, iź pisarze Nowego Testamentu teksty ze Starego Testamentu o Bogu Jahwe odnosili do Jezusa Chrystusa, jest właśnie 1 list Piotra 3:14-15:

1P 3:14-15 NS „Lecz nawet gdybyście mieli cierpieć ze względu na prawość, jesteście szczęśliwi. Nie bójcie się jednak tego, co wzbudza u nich bojaźń, ani nie wpadajcie we wzburzenie.(15) Ale w swych sercach uświęcajcie Chrystusa jako Pana, zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto od was żąda uzasadnienia nadziei, którą macie w sobie, lecz czyńcie to w łagodnym usposobieniu i z głębokim respektem.”

Zaznaczony fragment jest cytatem z księgi Izajasza 8:12-13, który brzmi:

Iz 8:12-13 NS „"Nie mówcie: 'Spisek!' o wszystkim, o czym ten lud mówi: 'Spisek!', a tego, co wzbudza ich bojaźń, nie bójcie się ani przed tym nie drżyjcie.(13) Jehowa Zastępów - to jego macie uważać za świętego i wobec niego macie żywić bojaźń, i on ma wzbudzać w was drżenie".”

Podobieństwo jest aż nazbyt widoczne. Dlaczego więc autorzy Przekładu Nowego Świata nie wstawili do tekstu imienia Jehowa? Ano dlatego, że otrzymaliby wyrażenie "uświęcajcie Chrystusa jako Jehowę". Byłoby to jeszcze jednym dobitnym dowodem, iż Jezus był dla pierwszych Chrześcijan po prostu Bogiem Jahwe ze Starego Testamentu.

Gdyby tak spojrzeć do oryginalnego tekstu Septuaginty, skąd Piotr czerpał tekst:

Iz 8:12-13 LXX „μηποτε ειπητε σκληρον παν γαρ ο εαν ειπη ο λαος ουτος σκληρον εστιν τον δε φοβον αυτου ου μη φοβηθητε ουδε μη ταραχθητε (13) κυριον αυτον αγιασατε και αυτος εσται σου φοβος ”

oraz do tekstu greckiego NT:

1P 3:14-15 WH „αλλ ει και πασχοιτε δια δικαιοσυνην μακαριοι τον δε φοβον αυτων μη φοβηθητε μηδε ταραχθητε(15) κυριον δε τον χριστον αγιασατε εν ταις καρδιαις υμων ετοιμοι αει προς απολογιαν παντι τω αιτουντι υμας λογον περι της εν υμιν ελπιδος αλλα μετα πραυτητος και φοβου”

Widzimy co się stało: apostoł Piotr po prostu przepisał prawie dosłownie tekst z Septuaginty i zamiast greckiego wyrazu - zaimka AUTOS (jego) wstawił imię Chrystusa. Czyż nie jest to dobitny dowód, za kogo Piotr uważał Jezusa?
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#2 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2005-10-08, godz. 11:06

Tetragram w 1 P 3:15 występuje w przekładach hebrajskich o numerach: J7, J8, J11-14, J16, J17, J24. Oto skan z J7:

Dołączona grafika

skan pochodzi z artykułu:

http://www.catholic-...leo/hiding.html
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#3 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2006-03-10, godz. 09:54

I na koniec jeszcze skan z KIT, gdzie samo Towarzystwo Strażnica potwierdza występowanie tetragramu w wymienionych wyżej przekładach hebrajskich:

Dołączona grafika

Dlaczego więc w PNŚ brak imienia Bożego w omawianym wersecie? Ponieważ byłoby to niewygodne dla nauki Towarzystwa Strażnica, iż Jezus też nosi to imię.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#4 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2006-09-06, godz. 12:45

Chciałbym wrócić do tego wątku i przedstawić pewne rozumowanie, które bez wątpienia będzie ciekawe dla zwolenników występowania imienia Bożego w NT.

Cytowany w 1 P 3:15 werset z Iz 8:12-13 w Septuagincie brzmi:

Iz 8:12-13 LXX „μηποτε ειπητε σκληρον παν γαρ ο εαν ειπη ο λαος ουτος σκληρον εστιν τον δε φοβον αυτου ου μη φοβηθητε ουδε μη ταραχθητε κυριον αυτον αγιασατε και αυτος εσται σου φοβος ”

ŚJ twierdzą, iż w czasach apostołów Septuaginta zawierała imię Boże. Tekst zatem powinien brzmieć (zamiast słowa KYRION wstawiam tetragram JHWH):

Iz 8:12-13 LXX „μηποτε ειπητε σκληρον παν γαρ ο εαν ειπη ο λαος ουτος σκληρον εστιν τον δε φοβον αυτου ου μη φοβηθητε ουδε μη ταραχθητε יהוה αυτον αγιασατε και αυτος εσται σου φοβος ”

I teraz apostoł Paweł przepisuje tekst z Septuaginty do swojego listu wstawiając jednoczesnie zamiast zaimka AUTON wyrażenie DE TON CHRISTON. Otrzymujemy więc:

1P 3:14-15 WH „αλλ ει και πασχοιτε δια δικαιοσυνην μακαριοι τον δε φοβον αυτων μη φοβηθητε μηδε ταραχθητε יהוה δε τον χριστον αγιασατε εν ταις καρδιαις υμων ετοιμοι αει προς απολογιαν παντι τω αιτουντι υμας λογον περι της εν υμιν ελπιδος αλλα μετα πραυτητος και φοβου”

Słowa te jednak oznaczają:

1P 3:14-15 NS „Lecz nawet gdybyście mieli cierpieć ze względu na prawość, jesteście szczęśliwi. Nie bójcie się jednak tego, co wzbudza u nich bojaźń, ani nie wpadajcie we wzburzenie.(15) Ale w swych sercach uświęcajcie Chrystusa jako Jehowę, zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto od was żąda uzasadnienia nadziei, którą macie w sobie, lecz czyńcie to w łagodnym usposobieniu i z głębokim respektem.”

Jednak wersja apostoła Piotra w PNŚ jest inna - Chrystusa jako Pana. Tekst ten jednak jest tłumaczeniem z greckiego (to samo co wyżej, tylko zamiast tetragramu zwykłe słowo KYRION):

1P 3:14-15 WH „αλλ ει και πασχοιτε δια δικαιοσυνην μακαριοι τον δε φοβον αυτων μη φοβηθητε μηδε ταραχθητε κυριον δε τον χριστον αγιασατε εν ταις καρδιαις υμων ετοιμοι αει προς απολογιαν παντι τω αιτουντι υμας λογον περι της εν υμιν ελπιδος αλλα μετα πραυτητος και φοβου”

Pytanie: czy apostoł Piotr przepisując tekst z Septuaginty użył imienia Bożego w stosunku do Jezusa, czy też usunął tetragram z tekstu greckiego Septuaginty? (Zaraz okaże się, że apostoł Piotr był odstępcą :lol: ) A może apostołowie w ogóle nie uzywali Septuaginty z tetragramem i to wszystko, to tylko bujda Strażnicy? Jak myślicie?

Widzimy, że biblia to doskonała układanka. Jeśli więc jakaś teoria (w tym wypadku teza Straznicy na temat występowania imienia Bożego w Nowym Testamencie) nie sprawdza się chociaż na jednym wersecie, to oznacza, że nie jest ona prawdziwa. Chyba, że ŚJ uznają, że Jezus nosi też imię Jehowa, ale do tego im bardzo daleko. Tak więc CK sfałszowało Biblię, ponieważ potraktowało całość bardzo wybiórczo i umieściło imię Boże w NT tam gdzie mu się żywnie podobało a usunęło tam, gdzie nie pasowało do ideologii. Ale oczywiście sprytnie wciska farmazony swoim współwyznawcom. Kto jednak zna Biblię szybko wykryje kłamstwo.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#5 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2007-02-18, godz. 17:31

Dołączona grafika
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#6 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2007-09-07, godz. 10:45

Dziwię się, że jeszcze nikt nie podjął z tym wątkiem polemiki. Czyżby temat był niewygodny dla Strażnicy?

Ja wracając do tego wątku chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt. Najpierw porównajmy ze sobą następujące wersety:

Iz 8:13 Bw „Tylko Pana Zastępów miejcie za Świętego, niech On będzie waszą bojaźnią i On waszym lękiem!”

1P 3:15 BT „Pana zaś Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest.”


Pierwszy werset mówi o tym, że tylko Jahwe jest święty, natomiast drugi (będący właśnie głównym tematem naszego wątku), że tym świętym jest właśnie Chrystus. Takich miejsc, które oddają podobną myślą, jest więcej:

Ps 99:5 Bw „Wysławiajcie Pana, Boga naszego, I oddajcie pokłon u podnóżka stóp jego! On jest święty!”

Dz 3:13-14 Bw „Bóg Abrahama i Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych, uwielbił Syna swego, Jezusa, którego wy wydaliście i zaparliście się przed Piłatem, który uważał, że należało go wypuścić na wolność;(14) wy jednak zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, i prosiliście o ułaskawienie wam mordercy.”


Łatwiej nam teraz będzie zrozumieć inną wypowiedź proroka Izajasza, który wcześniej ujrzał świątynię i słyszał serafy wołające "Święty, Święty, Święty" (Iz 6:3) - nie dwa, ani cztery, ale dokładnie trzy razy:

Iz 6:3 Bw "I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały jego."

To trzykrotne zawołanie "Święty, święty, święty" odnosi się do błogosławionej Trójcy: Ojca, Syna i Ducha Świętego i skierowane jest rzecz jasna do każdej z osób odzielnie. Trzej w Jedności, Jeden w Trzech, "który był i który jest, i który ma przyjść", i który jedynie z tego powodu wiecznie włada nad wszystkim (Obj 1:8).

Dołączona grafika

Zobaczmy, iż rzeczywiście każda z trzech osób wchodzących w skład Trójcy jest święta:

Bóg Ojciec
J 17:11 Bw "I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak my."


Syn Boży
Lk 1:35 Bw "I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym."


Duch Święty
Hbr 9:14 Bw „o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu.”

W ostatnim wersecie autor podkreśla wieczność Ducha Świętego, a wieczny jest tylko Bóg. Gdyby bowiem Duch Święty nie był osobą zbędne byłyby określenia "święty" i "wieczny", bo Bóg posiadał moc zawsze i była ona święta. Określenia te mają więc potwierdzić osobowość i Bóstwo Ducha Świętego.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#7 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-04-06, godz. 15:43

Bardzo często ŚJ powołują się na Restored Name King James Version, ponieważ jest to jeden z ciekawych przekładów Biblii, który podobnie jak PNŚ w wielu miejscach NT zawiera nieprzetłumaczony tetragram zamiast greckiego słowa KYRIOS czy THEOS. Z moich informacji wynika, że powstał on grubo przed PNŚ oraz zawiera hebrajski tetragram YHWH ponad 1000 razy w NT.

Do tej pory nie zajmowałem się szczegółowo tym przekładem, ale wzrok mój padł na werset omawiany w tym wątku. Zobaczmy w jaki sposób oddaje go ten przekład:

1P 3:15 RNKJV „But set apart יהוה Elohim in your hearts: and be ready always to give an answer to every man that asketh you a reason of the hope that is in you with meekness and fear:”

A więc widać wyraźnie, że w tekście wstawiono tutaj tetragram, jako, iż jest to cytat ze ST. Dlaczego wobec tego werset ten w PNŚ nie brzmi następująco:

1P 3:14-15 „Lecz nawet gdybyście mieli cierpieć ze względu na prawość, jesteście szczęśliwi. Nie bójcie się jednak tego, co wzbudza u nich bojaźń, ani nie wpadajcie we wzburzenie.(15) Ale w swych sercach uświęcajcie Pana jako JHWH, zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto od was żąda uzasadnienia nadziei, którą macie w sobie, lecz czyńcie to w łagodnym usposobieniu i z głębokim respektem.”

Nie wnikam oczywiście, czy jest to postępowanie uczciwe, ale na podanym przykładzie widać, że Strażnica nie jest odosobniona w swojej teorii. Bowiem to ŚJ często pieją z radości, gdy mają możliwość pokazania, iż nie tylko ich przekład zawiera w NT imię Boże, ale zapominają, że te inne przekłady nie są stronnicze i umieszczają tetragram również w tych miejscach, gdzie tekst biblijny dotyczy Jezusa.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#8 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-09-25, godz. 06:35

Ciekawy komentarz do omawianego wersetu znajdujemy na przykład w dziele "Ks. Stanisław Hałas - Nowy Komentarz Biblijny, Nowy Testament, Pierwszy List św. Piotra, tom XVII":

Dołączona grafika

http://www.domini-ca...6e02d0fc06f493b

Na stronach 251-252 czytamy na temat 1 Piotra 3:15 następujące słowa:

Również i początkowe słowa z wersetu 15. są zaczerpnięte z tego samego tekstu Izajasza, który kontynuuje swa, wcześniejszą myśl i mówi o uznaniu świętości Jahwe i respekcie, jaki należy okazywać Jemu, nie zaś ludziom. Autor omawianego Listu przejmuje jedynie początkową część Izajaszowego wersetu na temat „uświęcenia” Boga, dodając w miejsce zaimka osobowego auton (Jego samego”) swą własną interpolację: ton Christon. Sprawia ona, że polecenie „uświęcenia” odnosi się już nie do Boga, jak było w tekście Septuaginty, lecz do Chrystusa, którego został określony jako Pan. Autor Listu tak zmodyfikował cytat z Izajasza, aby pozostawić to ważne określenie wskazujące na najwyższą godność Chrystusa jako Pana (gr. Kyrios). Z podobną modyfikacją mieliśmy już do czynienia wcześniej, a mianowicie w 1, 25, gdzie zmienił Izajaszowe rhema tou Theou (slowo Boga”) na rhema Kyriou („słowo Pana”) w sensie Ewangelii jako słowa Chrystusowego.

Biblia wielokrotnie mówi o poświęceniu swoich darów dla Boga (np. Wj 28, 38; Kpł 27, 16), o poświęceniu dla Niego pewnych ludzi, zwłaszcza kapłanów (np. Wj 28, 41; Kpł 8, 12) oraz uświęceniu człowieka przez Boga, polegającym na oddzieleniu go od grzechu i wprowadzeniu w sferę Jego świętości (Kpł 20, 8). Pojęcie hagiadizein, jako odpowiednik hebrajskiego qiddas, jest bardzo charakterystyczne zwłaszcza dla redakcji kapłańskiej Starego Testamentu. Zostało ono także użyte w Syr 36, 3 i Ez 36, 23 w sensie manifestacji świętości przez Boga. Z kolei o uświęceniu Boga przez ludzi, które polega na oddaniu Mu należnej czci, mówi Izajasz w 29, 23. O podobnym „uświęceniu” imienia Bożego mowa jest także w modlitwie Pańskiej, gdzie używa się tego samego czasownika hagiadzo (Mt 6, 9; Łk 11, 2). Został on także użyty w odniesieniu do Chrystusa w Ewangelii Janowej, gdzie jednak określa działanie Boże polegające na uzdolnieniu Go do pełnienia misji Bożego Wysłannika. Określenie nim działania ludzkiego w stosunku do Chrystusa jest osobliwe i jedyne w całym Nowym Testamencie. Należy je jednak rozumieć w sensie analogicznym do uświęcenia Boga i Jego imienia przez ludzi wierzących. Oznacza więc szeroko rozumianą proklamację świętości Chrystusa i oddanie mu czci.

W waszych sercach...

Aby można było lepiej zrozumieć, na czym polega owo „uświęcenie” Chrystusa przez chrześcijan, Autor Listu dodał swój własny komentarz. Wynika z niego, że czynność ta powinna dokonać się w sercach adresatów Listu (en tais kardiais hymon). Serce zaś oznacza w Biblii wewnętrzną dyspozycję człowieka, która leży u podstaw zewnętrznego działania. Wcześniej w 3, 4 była mowa o wewnętrznej postawie chrześcijańskich kobiet zakorzenionej w sercu i w analogiczny sposób należy rozumieć to określenie również i w naszym tekście. Istnieje bowiem pewna analogia między treścią pouczenia skierowanego do kobiet oraz pouczenia skierowanego do wszystkich chrześcijan, aby przez swoją postawę wewnętrzną i zewnętrzną proklamowali świętość Chrystusa. Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku pojęcie serca jako ośrodka świętości chrześcijańskiej związane jest z postawą łagodności i dobroci wewnętrznej określonej jako prays w 3, 4 i praytes w 3, 16.

Omawiany List stosunkowo dużo mówi na temat świętości chrześcijan, używając w tym celu pojęcia hagios. Chodzi zarówno o uświęcające działanie Ducha (1, 2; por. 1, 12), jak i naśladowanie przez chrześcijan świętości Ojca (1, l5n), a także świętych niewiast Starego Przymierza (3, 5). Chodzi wreszcie o całą społeczność chrześcijańską określoną jako święte kapłaństwo (2, 5) oraz lud święty (2, 9). Proklamacja i uczczenie świętości Chrystusa dokonuje się przede wszystkim przez zachowanie własnej świętości, która powinna być szczera i osadzona we wnętrzu chrześcijańskiej osobowości. Do tego ludzkiego wnętrza nawiązuje także zachęta, aby zachowywać „dobre sumienie” (syneidesis agathe), które jednak wyraża się w zachowaniu właściwej postawy chrześcijańskiej (agathe anastrofe — w. 16).

On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#9 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2009-04-05, godz. 14:58

Oto co na temat wersetu z 1 P 3:15 ma do powiedzenia jeszcze Robert H. Countess w swojej słynnej książce (strony 57-59).

Dołączona grafika

Dołączona grafika

Dołączona grafika
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#10 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2009-04-09, godz. 23:24

Ostatnio udałem się do biblioteki narodowej w Monachium i wypożyczyłem bardzo stare dzieło, którego stronę tytułową niniejszym prezentuję:

Dołączona grafika

Jak nazwa wskazuje jest to Nowy Testament w czterech językach: hebrajskim, greckim, łacinie oraz niemieckim. Autorem dzieła jest Elias Hutter. Pochodzi ono z roku 1602 i w sensie tzw. przekładów hebrajskich odpowiada numerowi J7, chociaż jest o trzy lata starsze i zawiera tylko wersję cztero-językową. Okazało się, iż bardzo opłacało się mi poświęcić wiele trudu, aby wypożyczyć to dzieło, skserować interesujące strony oraz porównać z tym, co ujawniła Strażnica a jakie informacje zawiera same dzieło. W kolejnych postach w różnych wątkach będę odkrywał jego tajemnicę.

W tym wątku zajmujemy się wersetem z 1 P 3:15. W jednym z pierwszych jego postów przedstawiłem skan z przekładu hebrajskiego o numerze J7, który zawierał tetragram we wspomnianym tekście. Przyszedł czas na kolejny dowód. Niniejszym prezentuję skan interesującej nas strony:

Dołączona grafika

Idąc od lewej mamy tam cztery kolejne szpalty zawierające wersje językowe którymi są kolejno: hebrajska, grecka, łacińska oraz niemiecka. W przypadku pierwszej i ostatniej (druga i trzecia szpalta wskutek zagniecenia grzbietu książki podczas skanowania jest prawie nieczytelna) zaznaczyłem na skanie kolorem czerwonym interesujące nas miejsce.

Dla tych co nie znają niemieckiego informuję, iż słowo HERR oznacza PAN. Napisane jest z dużych liter, aby można było łatwo odróżnić w tekście, iż chodzi o miejsce będące cytatem ze ST.

Czego można się dowiedzieć z podanego skanu? A no tego, iż w naszym wersecie odnoszącym się do Jezusa występuje tetragram bowiem jest to cytaz ze ST. Czyż trzeba więc lepszych dowodów na to kim jest Jezus? Dlaczego jednak Strażnica nigdy na łamach Strażnicy czy nawet w dodatku do PNŚ nie podała, iż w tym miejscu występuje w przekładach hebrajskich tetragram? Czyż nie jest to ukrywanie faktycznego stanu rzeczy oraz tożsamości Jezusa?

Uważny czytelnik zauważył, iż po stronie lewej, a więc w szpalcie tekstu hebrajskiego podkreślono wiekszą część tekstu. Co ona oznacza? Dosłownie tłumacząc mamy tam wyrażenie: JHWH ELOHIM HA MASHIACH, co oznacza "Jehowa Bóg, który jest Chrystusem". Jest do więc dosłowne tłumaczenie tesktu greckiego, który był już tutaj omawiany.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)




Użytkownicy przeglądający ten temat: 0

0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych