Strażnica z 15 sierpnia 1968. Oto oryginalny tekst angielski (pogrubienie moje):
Polski odpowiednik -
Strażnica nr5 z 1969
16 „Nabunaid (Nabonid) dzielił władzę królewską ze swym najstarszym synem, Belszazarem (Balsazarem). W inskrypcjach babilońskich Belszazar nazywany bywa następcą tronu. ( ... ) Skoro więc Belszazar rzeczywiście był w Babilonie współwładcą i zapewne piastował te funkcję do samego końca, księga Daniela (5:30) słusznie przedstawia go jako ostatniego króla Babilonu. Babilon wpadł w ręce Cyrusa Persa w siedemnastym roku panowania Nabunaida. Dokładane dane co do tego roku podaje Kronika Nabunaida. W czternastym dniu miesiąca Taszritu, czyli dnia 10 października roku 539 przed Chr., oddziały perskie zajęły Sippar; w dni szesnastym, czyli 12 października, wojska Cyrusa bez walki wkroczyły do Babilonu’, a w trzecim dniu miesiąca Arahszamnu, czyli 29 października, odbył się wjazd miasta samego Cyrusa.
17 Inni badacze podają: „Kronika Nabunaida (...) stwierdza, że Sippar padł pod naporem sił perskich VII/14/17 (10 października roku 539), że Babilon padł VII/16/17 (12 października) i że Cyrus wkroczył do Babilonu VIII/3/17 (29 października). Ustalą to koniec panowania Nabunaida i początek rządów Cyrusa. Rzecz interesująca, że ostatni dokument datowany według panowania Nabunaida to tabliczka pochodząca z Uruk, która nosi datę o jeden dzień późniejszą niż zajęcie Babilonu przez Cyrusa. Wiadomość o jego zdobyciu widocznie nie dotarła od razu do tego miasta, położonego w odległości jakichś 200 kilometrów na południe.” — Brown University Studies, tom XIX; Parker i Dubberstein: Babylonian Chronology 626 B.C. — A.D. 75, rok 1956, strona 13.
18 Uznane autorytety współczesne przyjmują bez zastrzeżeń, że Cyrus Wielki opanował Babilon w roku 539 p.n.e. W uzupełnieniu powyższych. cytatów podajmy niżej jeszcze szereg dalszych wyjątków z książek historycznych, aby ukazać, jak na ten temat wypowiadają się autorzy czy to ogólnych wydawnictw informacyjnych, w rodzaju encyklopedii, czy też szczegółowych opracowań. Poniższe krótkie przytoczenia dowodzą również, że nie jest to data podawana od niedawna, lecz gruntownie zbadana i ogólnie przyjęta już co najmniej od sześćdziesięciu lat.
(...)
19 Posiadając tak dokładnie ustalony i przez wielu uczonych uznawany punkt oparcia, jak rok 539 p.n.e., możemy z dużą pewnością określić, gdzie się obecnie znajdujemy w stosunku do upadku Babilonu sprzed dwudziestu pięciu wieków.
Przypis:
„VII/14/17” oznacza: siódmy miesiąc kalendarza hebrajskiego, Tiszri, czternasty dzień tego miesiąca, w siedemnastym roku panowania Nabonida.