89 replies to this topic

[Gandalf]

tak pomyślałem. może by rozmawiać z 2 starszymi też w obecności 2 odłączonych (wykluczonych).

Znakomity pomysł. Popieram.

[Ida]

Gandalfie

Co proponujesz? Stworzenie komitetów wpierania odchodzących z Organizacji, coś na wzór komitetów łączności ze szpitalami? I jakiemu celowi miałoby służyć takowe wsparcie "duchowe" odstępców? Pokazać, że odchodzący ze zboru dostał się pod wpływ utwierdzonych odstępców i sam nie potrafi uzasadnić swojego zdania, negującego nauczanie niewolnika. Każdy z nas osobiście podejmował decyzję przystąpienia do "religii prawdziwej" i dojrzałość oliguje do bezpośredniego i samodzielnego wyplątania się z religijnych sieci. W czym pomogliby mi odstępcy na komitecie sądowniczym?

[Artur Schwacher]

W przekonaniu, żeby na komitet nie iść. Bo i po co?

A powaznie, trochę mnie dziwią takie słowa, o tym ,że kazdy musi sam. Ja sobie radę dałem sam wiec teraz każdy musi to zrobić sam.

Otóż wcale nie musi być sam. Nie wszyscy bez wsparcia sobie radzą Ido. Nie wszyscy są tacy dzielni jak Ty.

[5thavenue]

skoro sie samemu weszło do organizacji to samemu trzeba wyjsc
a tak wogole to chodzenie na spotkanie ze starszymi to poroniony pomysł, tylko niepotrzebne nerwy

lepiej sobie tego oszczedzic i napisac list , ze pa pa pa pa pa
rozmowa ze starszymi jest niepotrzebna strata czasu, zdrowia, nerwów
starsi sa rozni- trafi sie jakis prostacki cham to bedzie miał okazje aby pognebic
moja rada- list jest najlepszym rozwiazaniem bez zadnyhc komitetów
po prostu- nie chce byc SJ , koniec kropka

[babilon]

Również uważam że dla osoby która chce opuścić korporację najlepszym sposobem jest list. Szkoda czasu na dyskusję która jest przewidywalna i kończy się w wiadomy sposób.

[and]

skoro sie samemu weszło do organizacji to samemu trzeba wyjsc
a tak wogole to chodzenie na spotkanie ze starszymi to poroniony pomysł, tylko niepotrzebne nerwy

lepiej sobie tego oszczedzic i napisac list , ze pa pa pa pa pa
rozmowa ze starszymi jest niepotrzebna strata czasu, zdrowia, nerwów
starsi sa rozni- trafi sie jakis prostacki cham to bedzie miał okazje aby pognebic
moja rada- list jest najlepszym rozwiazaniem bez zadnyhc komitetów
po prostu- nie chce byc SJ , koniec kropka

słusznie samemu się weszło to i samemu się wychodzi. Dwóch wprowadzało to i dwóch wyprowadzi. Lecz nauka jaką się nabyło w organizacji podpowiada, że lepiej by było na spotkanie "pożegnalne" iść z kimś (werset Ks. Koh. rozdz 4).

Użytkownik and edytował ten post 2010-07-13, godz. 18:48

[5thavenue]

Wydaje mi się, ze nie ma sie co żegnać z nimi. Gdy byłam w zborze odczytano kiedyś , ze siostra się odłączyła . Potem powiedziano mi, ze napisała krótki list, nie chce byc SJ i koniec kropka.
Mnie wciągnęli w komitety sądownicze i to było mało przyjemne. Taki komitet z góry chce Cie wywalić a Ty chcesz odejść, więc padają często nie miłe słowa. Pamiętam ogólne wrażenie- było fatalnie, czułam się z tym źle i załowałam, ze zgodziłam sie na jakies bzdurne komitety sądownicze. Bo po ludzku było mi zwyczajnie przykro, padły niepotrzebne słowa z ich strony, niepotrzebne wersety, które miały mnie zdołować. Potem standard, wszyscy traktowali mnie jak powietrze z wyjątkiem jednej siostry, która uchodziła zawsze za słabą duchowo i ona miała gdzies zakaz ze mną rozmawiania. Jak sie spotkałysmy to rozmawiałyśmy.
Ale gdy juz ogłosili mnie w zborze , to poczułam wolność i pierwsze co zrobiłam to spakowałam wszystkie publikacje SJ, straznice, przebudzcie się ,ksiazki łacznie z Biblia Nowego świata ( miałam wtedy tylko Nowy testament) i to wszystko wywaliłam na śmietnik.
I rozpoczęłam nowy etap w zyciu, poza organizacją
Nigdy nie załowałam swojego kroku odejscia , do dzis żałuję , ze przystapiłam do SJ , straciłam trochę lat na bycie w organizacji.
Przez pare lat jeszcze nauki straznicy tkwiły w mojej glowie , zanim pozbyłam się swiadkowego myslenia.
Proces wychodzenia z organizacji trwa, samo odejscie, wykluczenie to pierwszy etap. Potem trzeba , jak kto to napisał zresetować mózg.

[oskar]

no nic.. na razie czekam... mam isc do starszych do piatku jesli nie pojde a nie pojde to moj tata na mnie doniesie... obaczymy co dalej zrobia..

Tu Marta...tam Kremówka - czy nie widać że to chora Organizacja ?
Ojciec donosi na córkę lub córka nie zaprasza matki na swój ślub -

Czy to jest wszystko prawdziwe ? Czy ja może jestem nienormalny -

Co prawda wiem że jestem tępym uczniem bo starsi zaczynali i
kończyli ze mną już kilka "studiów biblijnych"... ale to
co czytam na forum przerasta mnie - i moją dotychczasową dobrą
opinie o tym nowatorskim nieszkodliwym ugrupowaniu religijnym.

[romeo]

Mnie najbardziej bulwersował zawsze fakt , że najbliższa rodzina donosi na siebie wzajemnie a gdy doszło do wykluczenia zrywała wszelakie kontakty . Przecież taka osoba musi się czuć podle , może popaść w depresje , właśnie w takich chwilach potrzebuje zrozumienia i akceptacji . To jest przykre . A gdzie jest miłość ???

Użytkownik romeo edytował ten post 2010-08-19, godz. 22:47

[oskar]

Mnie najbardziej bulwersował zawsze fakt , że najbliższa rodzina donosi na siebie wzajemnie a gdy doszło do wykluczenia zrywała wszelakie kontakty . Przecież taka osoba musi się czuć podle , może popaść w depresje , właśnie w takich chwilach potrzebuje zrozumienia i akceptacji . To jest przykre . A gdzie jest miłość ???

Czytając kiedyś w młodości "Łuk Triumfalny" Remargue'a
czy bardziej może "Czarny Obelisk" starałem się za
wszelką cenę zrozumieć mechanizm zniewolenia motywy
i psychologię stada w pierwszych dniach władzy Hitlera.

Strach i terror zrobiły swoje ale to było za mało by tak
ogłupić ludzi - narodowe aspiracje plus kryzys gospodarczy
a nade wszystko kozioł ofiarny w postaci żydów na ołtarzu
żle pojętej religi dopełniło ogólne Szaleństwo

Dziejowa sprawiedliwość wymierzona żydom za ukrzyżowanie
Jezusa to przykład jak nienawiść nietolerancja podsycana
umiejętnie przez psychopatów może odebrać ludzkie
uczucia nawet tym zwyczajnym prawym obywatelom na co dzień

Nie wierzę w Jednomyślność Jednozbawczość !!!
i że Nienawiść Nietolerancja mogą zbudować dobro...

bo wtedy właśnie zabraknie już miejsca na miłość