32 replies to this topic

[Sebastian Andryszczak]

Tak, Arturze, ale zauważ, że dla katolika ślub cywilny NIE jest zmianą jego sytuacji przed Bogiem, jest "zwykłą umową, kontraktem", a dopiero ślub kościelny jest sakramentem. Natomiast ŚJ nauczają, jakoby "to, co zostało zawiązane na ziemi, w USC" było "związane również w niebie". A zatem, wg wierzeń strażnicowych, tamci młodzi ŚJ powstrzymywali się od czegoś, do czego mieli już uprawnienia.

Oczywiście, ich ciała ich życie ich wola, a nam nic do tego. Jednakże, nawet jeśli nie był to fanatyzm to (w świetle powyższego wyjaśnienia) była to conajmniej nadgorliwość.

[Fly]

A ja pierwszy raz słyszę o takiej "rozmowie przedślubnej". Ani ja takiej nie miałem ani nikt z moich znajomych.

[Czesiek]

A ja pierwszy raz słyszę o takiej "rozmowie przedślubnej". Ani ja takiej nie miałem ani nikt z moich znajomych.

Fly
Widać co zbór to obyczaj. Ewentualnie są równi i równiejsi. Chociaż gdzieś czytałem (nie pamiętam, czy list WTS czy podręcznik Zważajcie) aby pochopnie nie zgadzać się na ceremonię na SK, ale ma to być dla osób, które są przykładnymi głosicielami.

[Nikita25]

Sebastian masz rację, może faktycznie nie był to fanatyzm ale moim zdaniem trochę nielogiczne. W naukach ŚJ nie istnieje sakrament ślubu kościelnego tak więc przed Bogiem zawarcie małżeństwa jakoby nie istnieje zatem po co się powstrzymywać?

[jb]

Widać co zbór to obyczaj.

Taką rozmowę przewidziano w oficjalnych zaleceniach:

Przemówienie okolicznościowe mądrze jest zaplanować tak, by nie upłynęło wiele dni od wymaganego ślubu cywilnego. Jeżeli młodzi chcieliby je usłyszeć w Sali Królestwa, powinni odpowiednio wcześniej zwrócić się w tej sprawie do starszych zboru. Zechcą się oni zorientować, czy przebieg uroczystości pozwoli im zachować czyste sumienie. Termin przemówienia do ślubu nie może kolidować z żadną działalnością zborową. Brat mający je wygłosić spotka się wcześniej z narzeczonymi, aby udzielić praktycznych rad i upewnić się, że nie ma żadnych przeszkód natury moralnej ani prawnej przemawiających przeciw ich małżeństwu i że zgadza się z planami, co do przebiegu późniejszego spotkania towarzyskiego.

(źródło: Strażnica z 15 kwietnia 1997 roku, ss.23-26)

Całość w temacie "ślub w zborze", link.

[Sebastian Andryszczak]

W naukach ŚJ nie istnieje sakrament ślubu kościelnego tak więc przed Bogiem zawarcie małżeństwa jakoby nie istnieje

Ściśle rzecz biorąc, ŚJ utożsamiają zawarcie małżeństwa "przed Bogiem" z zawarciem go "przed urzędnikiem". I na logikę nie ma żadnego powodu (poza powodami natury cykliczno-biologicznej czy zdrowotnej), aby się wstrzymywać przez dodatkowych kilka dni...

Może istnieć jednak potrzeba psychologiczna. Wiele osób wychowanych po katolicku stara się jakoś zrekompensować sobie utracone ceremonie i wymyśla coś wzamian. Stąd jeśli nie wolno obchodzić urodzin ani imienin swojego partnera, spontanicznie tworzone są święta zastępcze, np. rocznica poznania się i rocznica zaręczyn. Wysuwałbym hipotezę, że rozbudowywanie wykładu ślubnego o elementy przysięgi małżeńskiej którą udziela przedstawiciel zboru może być dla niektórych ex-katolików będących ŚJ jakąś namiastką utraconej możliwości zawarcia ślubu kościelnego. I w ich umyśle może istnieć przeszkoda.

A jeśli z powodu 3 dni "pośpiechu" mieliby mieć wyrzuty sumienia, to faktycznie, może lepiej poczekać, zamiast po tem odchorować to psychosomatycznie i wylądować u psychologa...

[Nikita25]

Bardzo interesująca wypowiedź, dziękuję Sebastianie. Dużo w tym prawdy i zgadzam się z Tobą.
Jeśli chodzi o wizyty u psychologa to spośród ŚJ których znam kilku ewidentnie potrzebuje takiej wizyty. Powody są różne niemniej jednak zaczynam się zastanawiać czy nie są to ludzie o słabej odporności psychicznej? Nie radzą sobie ze sobą i swoim skomplikowanym życiem pomimo to nie chcą odejść z organizacji. Chciałabym jakoś pomóc takim osobom tymczasem oni jej nie oczekują.
Zabawną rzeczą jest, że nie znam katolika który został ŚJ choć to pewnie możliwe.
Pozdrawiam.

[Sebastian Andryszczak]

widać, że jestem już kilka lat poza organizacją... fajnie mi się napisało "wylądować u psychologa"...

każdy kto był ŚJ wie, jak bardzo ŚJ unikają psychiatrów lub psychologów... Przecież ludzie ze świata za Chiny Ludowe nie powinni się dowiedzieć, jak bardzo stresujące jest życie ŚJ i jak wiele powikłań zdrowotnych na tle emocjonalnym ono wywołuje...

[Terebint]

każdy kto był ŚJ wie, jak bardzo ŚJ unikają psychiatrów lub psychologów... Przecież ludzie ze świata za Chiny Ludowe nie powinni się dowiedzieć, jak bardzo stresujące jest życie ŚJ i jak wiele powikłań zdrowotnych na tle emocjonalnym ono wywołuje...

To też się zmieniło. W moim zborze dosłownie na moich oczach. Gdy przychodziłem do zobru psychologia u wielu była w pogardzie. Później jednak wielu braci skorzystało, ba! Niektórzy to po prostu nie mieli wyboru. Wielu też świadków, podjęło się studiowania psychologii.

[Nikita25]

Znam świadka, który chodzi do psychologa ale nie mam pojęcia czy wiedzą o tym w jego zborze. Z opowiadań wiem jak stresujące jest życie świadka i jak bezradni są gdzy trzeba działać. Zaznaczam, że nie mam na myśli wszystkich ŚJ a jedynie tych których sytuacja jest mocno skomplikowana i uwikłana w wewnętrzne procedury organizacji. Porażające jak mocno zdenerwowani są to ludzie.

[brooklyn_hunter]

Znam starszych leczących się psychicznie. Nawet otwarcie o tym mówią. Jednak nie jestem całkowicie pewnym, czy na takich wizytach wyjawiają lekarzom cała prawdę o swojej sytuacji, gdyż ich wyjaśnieniem przyczyny zaistniałej u nich choroby jest rozwścieczony na nich szatan diabeł, ktory stwarza stres swoim sługom.

Przyglądając się tak z boku, można stwierdzić, iż zborowa codzienność przypomina często zakład psychiatryczny, z tą małą różnicą, a mianowicie, że pacjenci przybierają rolę lekarzy, a ci którzy potrafiliby nieraz leczyć lub pomóc, stają się ich pacjentami.

Użytkownik brooklyn_hunter edytował ten post 2007-03-20, godz. 14:52

[Nikita25]

Bardzo ale to bardzo trafna interpretacja.

[Terebint]

"Lot nad kukułczym gniazdem" - Ken Kesey.