Kiedyś, gdy poznawałem "prawdę" to też miałem wrażenie, że ŚJ to ludzie naprawdę wyróżniający się. Dopiero gdy zacząłem chodzić na zebrania a zwłaszcza spotykać się w gronie młodzieży ŚJ zrozumiałem że to całe gadanie o czystości itp. jest trochę przesadzone w stosunku do tego co naprawdę się dzieje "w środku". Co innego na zewnątrz a co innego wewnątrz. Nawet na zebraniach lub przed/po nich da się zauważyć że nie wszyscy się trzymają zasad ustalonych przez Organizację. Zauważyłem na przykład, że nie są przestrzegane zasady co do skromnego ubioru, moralności, kulturalnego zachowania i zasad współżycia z innymi. Wśród ŚJ bardzo rozpowszechnione jest plotkarstwo które zresztą jest normą prawie w każdym kręgu religijnym, bo zazwyczaj ludzie lubią rozmawiać o innych, niekoniecznie dobrze. Plotkarstwo jednak spełnia niemal kluczową rolę w Organizacji ponieważ poprzez plotki starsi zboru dowiadują się o różnych przewinieniach współwyznawców. Oczywiście nie powinni słuchać plotek i w nie wierzyć a jednak to robią przez co również sami łamią zasady ustalone przez Organizację do przestrzegania których są podwójnie zobowiązani. Da się zauważyć też nierzadko niemoralne zachowania wśród par chodzących lub zaręczonych. Pamiętam pewnego brata który przyszedł do mnie ze swoją dziewczyną. Oboje byli ŚJ. Siedzieli oboje obok siebie i rozmawialiśmy. W pewnym momencie dostrzegłem jak brat przesuwa ręką po nodze swojej dziewczyny. Nie protestowała, wręcz była zadowolona z tego, że pozwalają sobie przy mnie na takie czułości. Zresztą to była flirciara, podrywała często gęsto różnych braci nie mając wobec nich żadnych zamiarów uczuciowych. Uwielbiała flirtowanie. Była bardzo szczupła i popisywała się swoją figurą. Kilka razy zmieniała narzeczonych. Pewien brat przeklął podczas sprzątania hali po zgromadzeniu. Inny brat groził mi pobiciem. Jeszcze inny nie oddał pożyczonych pieniędzy. Był też przypadek, że pewien sługa pomocniczy zapraszał innego brata na spotkanie towarzyskie w celu "wymacania siostry". Czy tak mają wyglądać zasady wyłuszczone przez Organizację?
Na pewno wielu z was zauważyło takie lub podobne zjawiska wśród społeczności ŚJ. Osobiście uważam, że ŚJ wyróżniają się tylko tym, że "starają się" postępować zgodnie z zasadami Organizacji i/lub Biblii. Tylko że to staranie to tak naprawdę w wielu przypadkach albo opiera się na ukrywaniu pewnych rzeczy "pod maską" albo na tym że jedynie pewne osoby się do tego w pełni stosują. Czasami dla wielu przestrzeganie wszystkich zasad Organizacji jest niemal uciemiężeniem. Np. pewien brat dowiadując się na zebraniu że nie będzie miał punktu w Szkole Teokratycznej odetchnął z ulgą i bardzo się ucieszył. Wielu z trudnością wyrusza do służby a po tych po których tego nie widać udają że służba sprawia im radość. Innym po zakończonej służbie "kamień spada z serca" dlatego że "w końcu koniec i można iść do domu, ofiara spełniona". Jeszcze inni służbę traktują "po łepkach" aby szybciej obejść ulice lub mieszkania i zakończyć służbę. Wielu braci dolicza sobie nie wiadomo skąd wzięty czas. Pewnie z chodzenia w służbie po sklepach lub odwiedzania braci. Czy tak ma wyglądać pełnowartościowy owoc warg do składania którego raz po raz nawołuje Organizacja?
Tym którzy chodzą ze sobą lub są zaręczeni często bardzo trudno jest panować nad sobą i niemal zmuszają się do wstrzemięźliwości ale w duchu nadal myślą swoje że "chciałoby się skosztować tego ciała". Spotkałem się również ze zjawiskiem że wielu ŚJ (chociaż głośno o tym nie mówią) nie może "wytrzymać" i zawierają związki małżeńskie głównie po to aby móc legalnie uprawiać seks odkładając dokładne poznanie wybranki/wybranka na "potem". Jednak potem takie małżeństwa nierzadko przeżywają rozmaite trudności lub nawet się rozpadają (z wiadomych powodów). Czy tak mają wyglądać związki i małżeństwa czyste w oczach Bożych?
Przykłady takie można mnożyć i mnożyć.
Wiele razy zgorszyłem się złym postępowaniem braci. Jednak sam nigdy nie uważałem się za prawdziwego ŚJ. Wcale nie byłem "święty". Np. pozwalałem sobie z przyszłą żoną na różne niemoralne rzeczy przed ślubem (rzecz jasna wyłączając współżycie). Oczywiście jestem niewinny bo bracia starsi powiedzieli, że "prawo Boże nie działa wstecz i to już jest nieważne". Taka sama zasada została zastosowana do innych przypadków "przedawnionych grzechów". Liczyły się tylko grzechy w miarę "świeże". Dziwne zasady.
Bardzo denerwowało mnie drętwe kategoryzowanie stopnia grzechu. Np. ktoś kto rozwiódł się z żoną bez podstawy "biblijnej" i zaczął się spotykać z inną kobietą jest uznawany za grzesznika zasługującego na wykluczenie i zniszczenie podczas Armagedonu. Natomiast ktoś kto groził bratu w wierze pobiciem nadal jest pionierem i ma się dobrze, nie ma grzechu oraz nie zasługuje na zniszczenie w Armagedonie tym bardziej że starsi zboru się o tym dowiedzieli i nic z tym nie zrobili. Dostrzegacie ten paradoks? Ludzie wyżej postawieni w Organizacji mają chyba silne przekonanie że to nie do Boga i Biblii należy rozpatrywanie wielkości grzechów ale do nich. Ale to już chyba temat na osobną dyskusję.
W Organizacji po prostu toleruje się pewne karygodne zachowania, uznając je za grzechy "małego kalibru". Kiedyś takie zjawisko chyba było nie do pomyślenia. Nic więc dziwnego, że coraz więcej ŚJ jest ŚJ tylko z nazwy.
Użytkownik ble edytował ten post 2009-02-25, godz. 09:51
Jestem nowa i jestem wychowana w rodzinie katolickiej. Moj narzeczony jest nieochrzczonym SJ, ktory odstapil od organizacji pare lat temu. Spotykam sie z jego rodzina, w ktorej wszyscy sa praktykujacymi, ochrzonymi SJ. Musze powiedziec, ze wiem co sie dzieje u SJ, wiem ze jest wiele brudow (o ktorych dowiedzialam sie od narzeczonego), ale prawda jest to, ze nie dali mi do zrozumienia, ze cos jest ze mna nie tak. Raz czy dwa pokretnymi sposobami probowali mnie wciagnac do organizacji, nic jednak na sile. Poszlam na pogrzeb SJ, podobaly mi sie piesni i to wszystko. Jego rodzina to bardzo mili, kulturalni ludzie. Nie odczulam nigdy dyskryminacji z powodu mojej narodowosci czy ogromnej niecheci z powodu religii mojej czy moich rodzicow. Powiem wiecej, moja przyszla tesciowa zastapila mi moja mame przy zakupie sukni slubnej, sluzac rada i poswiecajac swoj czas na bieganie po sklepach. Jedyny problem byl w tym, ze chce wziac slub koscielny, na ktory nie przyjda. Tlumacza sie tym, ze dluga droga do Polski i stanem zdrowia, nieznajomoscia jezyka polskiego itd. Wiem jednak, ze problem tkwi w tym, ze to KOSCIELNY (w domysle bleee). Jedyny ogromny problem to to, ze pale 
Podsumowujac, nie uwazam, ze sa nadludzmi ale tak naprawde tylko od nich uzyskalam tyle ciepla i zrozumienia bedac w obcym kraju. Moze to jednak sprawa tego jakimi sa ludzmi, a nie tego, ze sa SJ.
