Kościół, z wiadomych przyczyn, bo podanych w biblijnym ostrzeżeniu (2Tes2:3-4), zaczął zmieniać naukę Pańską o Bogu, która od samego początku istnienia człowieka była monoteistyczna (Jana17:3). Jezus powiedział przecież, że Bóg Ojciec jest jedynym prawdziwym Bogiem i to nie dlatego, że był jedynie w ludzkiej naturze. Kościół przecież twierdzi, że Maria, urodziwszy Jezusa, stała się matką Boga. To właśnie ten Bóg powiedział owe znamienne słowa iż jego bóstwo jest niższego znaczenia, bo Ojciec jest tym prawdziwym Bogiem i to jedyny w całym swoim uniwersum. Tak samo duch święty w swym boskim charakterze nie jest mu równy. Jest bowiem przejawem działania prawdziwego Boga Ojca (Jana16:15). Pan Jezus zawsze był i jest wiernym naśladowcą swego Boga i Ojca, więc ów święty duch jest przejawem również i jego działania (Jana3:2). Można to zbadać, analizując Słowo Boże (1Jana4:1). Tę monoteistyczną naukę krzewił również apostoł Piotr. Potwierdzają to jego słowa: Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei (1Pio1:3; BT). Wyraźnie i jednoznacznie stwierdza, że Bóg Ojciec jest Bogiem dla Jezusa, który wskrzeszony został przez Niego już nie w ludzkiej, ale w boskiej naturze (Jana12:23,24; 1Kor15:44,50,51). Bóg Ojciec, wskrzeszając Jezusa Chrystusa, jako decydent o jego życiu, jest jego Bogiem (Rz6:9,10; Ap4:11). Wszystkie te wersety, którymi kościół usiłuje uzasadniać równość Bogów trójcy, są niejednoznaczne i służą innym zagadnieniom, niż troistości Boga.
