4 replies to this topic

[mirek]

Rdz 2:2-3 Bg „I dokończył Bóg dnia siódmego dzieła swego, które uczynił; i odpoczął w dzień siódmy od wszelkiego dzieła swego, które uczynił.(3) I błogosławił Bóg dniowi siódmemu, i poświęcił go; iż weń odpoczął od wszelkiego dzieła swego, które był stworzył Bóg, aby uczynione było.”

Rdz 2:2-3 BT „A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął.(3) Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.”

Rdz 2:2-3 Bw „I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił.(3) I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu.”

Rdz 2:2-3 Bp „A kiedy ukończył Bóg swe dzieło w szóstym dniu, odpoczął w dniu siódmym po całym dziele, którego dokonal. I błogosławił Bóg dzień siódmy, i świętym go uczynił, albowiem odpoczął w tym dniu po całym dziele, które pracą swoją stworzył.”

Rdz 2:2-3 NS „I do dnia siódmego Bóg ukończył swą pracę, którą wykonał, i w siódmym dniu zaczął odpoczywać od wszelkiego swego dzieła, którego dokonał.(3) I Bóg zaczął błogosławić dzień siódmy i go uświęcać, w nim bowiem odpoczywa od wszelkiego swego dzieła, które Bóg stworzył, aby było uczynione.”

Rdz 2:2-3 LXX „και συνετελεσεν ο θεος εν τη ημερα τη εκτη τα εργα αυτου α εποιησεν και κατεπαυσεν τη ημερα τη εβδομη απο παντων των εργων αυτου ων εποιησεν (3) και ηυλογησεν ο θεος την ημεραν την εβδομην και ηγιασεν αυτην οτι εν αυτη κατεπαυσεν απο παντων των εργων αυτου ων ηρξατο ο θεος ποιησαι ”

Które tłumaczenie jest właściwe? Czy mamy tutaj znów do czynienia z tendencyjnym naciąganiem wersetów biblijnych? Według starego bowiem poglądu Towarzystwa Strażnica, jeden dzień stwarzania trwał 7000 lat. Ponieważ Jezus miał przekazać swojemu Ojcu władzę po 1000 letnim Dniu Sądu, wynika z tego, iż ludzkość miałaby 6000 lat na udowodnienie kwestii spornej. Należało więc znowu poprawić biblię, aby zasugerować, iż Bóg cały czas odpoczywa w siódmym dniu stwarzania. Skończenie tego dnia nastąpiłoby bowiem po 1000 letnim Dniu Sądu, kiedy to Jezus przekazałby władzę swojemu Ojcu. Bóg mógłby wtedy spokojnie przejąć tę władzę. Czy jednak taki sposób tłumaczenia tego wersetu ma swoje uzasadnienie? Pozostale przekłady biblii wyrażnie mówią, iż Bóg odpoczął od swojego dzieła, a nie że zaczął odpoczywać.

Użytkownik mirek edytował ten post 2007-01-07, godz. 22:34

[mirek]

aktualizacja: 18.01.07

W książce ŻYCIE WIECZNE W WOLNOŚCI SYNÓW BOŻYCH, na stronie 20 i 21 Strażnica przedstawiła pogląd, że dni stwarzania trwały 7000 lat. Dlatego też tak bardzo wierzono w rok 1975, jako 6000 lat od stworzenia Adama. Pisano wtedy tam: Rezultatem tych niezależnych badań było ogłoszenie tabeli chronologicznej, która ustala datę stworzenia człowieka na rok 4026 p.n.e. Według tej godnej zaufania chronologii biblijnej 6000 lat od stworzenia człowieka skończy się w roku 1975, a siódme tysiąclecie dziejów ludzkich rozpocznie się jesienią 1975 roku n.e. Tak więc sześć tysięcy lat istnienia człowieka na ziemi upłynie już wkrótce, jeszcze za życia obecnego pokolenia.

Podobne słowa pisano również w czasopismach Towarzystwa Straznica na krótko przed rokiem 1975. Nic dziwnego, iż taki pogląd musiał znaleźć swoje potwierdzenie w biblii. Taka sytuacja wyjaśnia więc postępowanie twórców Przekładu Nowego Świata w związku z wersetem Rdz 2:2-3. Co ciekawe rok 1975 przeminął a Biblia Świadków Jehowy nadal zawiera myśl, iż Bóg odpoczywa po swoim dziele stwarzania, chociaż tekst oryginalny wyrażnie mówi, że odpoczął.

Więcej szczegółow na temat historii roku 1975:

http://brooklyn.org.pl/zatajanie.htm

[mirek]

Oto jeszcze jeden przykład tendencyjnego tłumaczenia Strażnicy:

Wj 31:17 Bg „Między mną i między syny Izraelskimi znakiem jest wiecznym; bo w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, a dnia siódmego przestał i odpoczął.”

Wj 31:17 BT „To będzie znak wiekuisty między Mną a Izraelitami, bo w sześciu dniach Pan stworzył niebo i ziemię, a w siódmym dniu odpoczął i wytchnął.”

Wj 31:17 Bw „Między mną a synami izraelskimi będzie on znakiem na wieki, bo w sześciu dniach stworzył Pan niebo i ziemię, a dnia siódmego odpoczął i wytchnął.”

Wj 31: Bp „Ma on być zawsze znakiem między mną i synami Izraela. W sześciu dniach uczynił bowiem Jahwe niebo i ziemię, a w dniu siódmym wypoczął i odetchnął.”

Wj 31:17 NS „Między mną a synami Izraela jest to znak po czas niezmierzony, gdyż w sześciu dniach Jehowa uczynił niebiosa i ziemię, a w dniu siódmym odpoczął i zażywa wytchnienia'".”

Wj 31:17 LXX „εν εμοι και τοις υιοις ισραηλ σημειον εστιν αιωνιον οτι εν εξ ημεραις εποιησεν κυριος τον ουρανον και την γην και τη ημερα τη εβδομη επαυσατο και κατεπαυσεν ”

Jednak Strażnica sama przyznaje, że grecki wyraz KATEPAUSEN oznacza "odpoczął" a nie "odpoczywa" czy "zażywa wytchnienia":

Hbr 4:4 BT „Powiedział bowiem /Bóg/ na pewnym miejscu o siódmym dniu w ten sposób: I odpoczął Bóg w siódmym dniu po wszystkich dziełach swoich.”

Hbr 4:4 Bw „O siódmym dniu bowiem powiedział gdzieś tak: I odpoczął Bóg dnia siódmego od wszystkich dzieł swoich.”

Hbr 4:4 NS „Bo w którymś miejscu tak powiedział o siódmym dniu: "I w siódmym dniu Bóg odpoczął od wszelkich swoich dziel",”

Hbr 4:4 WH „ειρηκεν γαρ που περι της εβδομης ουτως και κατεπαυσεν ο θεος εν τη ημερα τη εβδομη απο παντων των εργων αυτου”

Widać więc jak dostosowuje Biblię do swoich ludzkich nauk.

aktualizacja: 08.09.07

[mirek]

Dosłownie parę wersetów dalej znajdujemy podobną myśl:

Hbr 4:10 Bg „Albowiem ktobykolwiek wszedł do odpocznienia jego i on także odpoczął od spraw swoich, jako i Bóg od swoich.”

Hbr 4:10 BT „Kto bowiem wszedł do Jego odpoczynku, odpocznie po swych czynach, jak Bóg po swoich.”

Hbr 4:10 Bw „kto bowiem wszedł do odpocznienia jego, ten sam odpoczął od dzieł swoich, jak Bóg od swoich.”

Hbr 4:10 Bp „Ten bowiem, kto wejdzie do Jego odpoczynku, odpocznie od swych czynów, tak jak Bóg od swych własnych.”

Hbr 4:10 NS „Bo człowiek, który wszedł do odpoczynku Bożego, sam też odpoczął od swoich dzieł, tak jak Bóg od swoich.”

Hbr 4:10 WH „ο γαρ εισελθων εις την καταπαυσιν αυτου και αυτος κατεπαυσεν απο των εργων αυτου ωσπερ απο των ιδιων ο θεος”

Jak widzieliśmy na podanych przykładach Pismo Święte wyraźnie mówi, że Bóg odpoczął dnia siódmego po całym swoim trudzie związanym ze stworzeniem świata. Oczywiście mamy tu do czynienia z antropomorfizmem, ale zwróćmy jednak uwagę, że pogląd ten jest całkowicie sprzeczny z naukami Strażnicy, która nie uznaje Jezusa za Boga. Skoro bowiem to Jezus stwarzał świat, a tak mówi Pismo Święte, to słusznie więc Biblia podaje, że w siódmym dniu odpoczął po całym dziele stworzenia. Zauważmy, że znowu interpretacja Strażnicy nie trzyma się kupy, bo to Jezus przecież powinien odpoczywać a nie Bóg. Natomiast interpretacja trynitarian jest całkowicie zgodna w tej kwestii z Biblią - Jezus jako Bóg odpoczął w siódmym dniu.

Ale jak myślicie o jakim odpoczynku jest mowa we fragmencie Hbr 3:7-4:13? Jak rozumieć te słowa?

[hi fi]

Rdz 2:2-3 Bg „I dokończył Bóg dnia siódmego dzieła swego, które uczynił; i odpoczął w dzień siódmy od wszelkiego dzieła swego, które uczynił.(3) I błogosławił Bóg dniowi siódmemu, i poświęcił go; iż weń odpoczął od wszelkiego dzieła swego, które był stworzył Bóg, aby uczynione było.”

Rdz 2:2-3 BT „A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął.(3) Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.”

Rdz 2:2-3 Bw „I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił.(3) I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu.”

Rdz 2:2-3 Bp „A kiedy ukończył Bóg swe dzieło w szóstym dniu, odpoczął w dniu siódmym po całym dziele, którego dokonal. I błogosławił Bóg dzień siódmy, i świętym go uczynił, albowiem odpoczął w tym dniu po całym dziele, które pracą swoją stworzył.”

Rdz 2:2-3 NS „I do dnia siódmego Bóg ukończył swą pracę, którą wykonał, i w siódmym dniu zaczął odpoczywać od wszelkiego swego dzieła, którego dokonał.(3) I Bóg zaczął błogosławić dzień siódmy i go uświęcać, w nim bowiem odpoczywa od wszelkiego swego dzieła, które Bóg stworzył, aby było uczynione.”

Rdz 2:2-3 LXX „και συνετελεσεν ο θεος εν τη ημερα τη εκτη τα εργα αυτου α εποιησεν και κατεπαυσεν τη ημερα τη εβδομη απο παντων των εργων αυτου ων εποιησεν (3) και ηυλογησεν ο θεος την ημεραν την εβδομην και ηγιασεν αυτην οτι εν αυτη κατεπαυσεν απο παντων των εργων αυτου ων ηρξατο ο θεος ποιησαι ”

Które tłumaczenie jest właściwe? Czy mamy tutaj znów do czynienia z tendencyjnym naciąganiem wersetów biblijnych? Według starego bowiem poglądu Towarzystwa Strażnica, jeden dzień stwarzania trwał 7000 lat. Ponieważ Jezus miał przekazać swojemu Ojcu władzę po 1000 letnim Dniu Sądu, wynika z tego, iż ludzkość miałaby 6000 lat na udowodnienie kwestii spornej. Należało więc znowu poprawić biblię, aby zasugerować, iż Bóg cały czas odpoczywa w siódmym dniu stwarzania. Skończenie tego dnia nastąpiłoby bowiem po 1000 letnim Dniu Sądu, kiedy to Jezus przekazałby władzę swojemu Ojcu. Bóg mógłby wtedy spokojnie przejąć tę władzę. Czy jednak taki sposób tłumaczenia tego wersetu ma swoje uzasadnienie? Pozostale przekłady biblii wyrażnie mówią, iż Bóg odpoczął od swojego dzieła, a nie że zaczął odpoczywać.

za zgodą wydawcy (Vocatio)