W wersecie Hbr 12:23 nic nie dostrzegam o życiu ludzi po śmierci.Przypomnę o co chodzi w tym wątku. Otóż zwrócmy uwagę na różnicę w oddaniu tego wersetu przez Strażnicę:
Hbr 12:23 Bw „i zebrania pierworodnych, którzy są zapisani w niebie, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość,”
Hbr 12:23 NS „w ogólnym zgromadzeniu, i do zboru pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, i do Boga, Sędziego wszystkich. i do życia duchowego prawych, którzy zostali doprowadzeni do doskonałości,”
Widać wyraźną różnicę w tłumaczeniu tego fragmentu. Tłumacze Przekładu Nowego Świata mieli niemały kłopot z tym wersetem, skoro go sfałszowali. Omawiany fragment bowiem jest wyraźnym dowodem wiary chrześcijan w życie po śmierci. W oryginalnym tekście greckim brak jest słowa "życie", które zostało przez tłumaczy dodane, aby zaciemnić wymowę niewygodnego dla Świadków Jehowy wersetu.
Po pierwsze to, że o zebraniu pierworodnych nie dotyczy, zebrania czy zgromadzenia dusz lub duchów świadomych swej egzystencji. O jakiejkolwiek ich świadomości ani mowy. Wręcz odwrotnie, autor listu zapewnia -jak się wyraził- ,,którzy są zapisani w niebie", a nie, że będą tam kontynuowali świadome życie. Zapis wskazuje na zrealizowanie celu (zmartwychwstania), dopiero w przyszłym czasie , gdy nastąpi stosowna chwila.
Po drugie: Werset 22 mówiący o tym, że "podeszliście do uroczystego zgromadzenia w niebie", nie dotyczy osób w życiu po śmierci w niebie, lecz list przemawia do osób jeszcze żyjących na ziemi. Oznacza więc to, że mają powołanie niebiańskie (Heb 3:1). O rzeczywistym zgromadzeniu w niebie o którym pisze apostoł Jan około 40 lat później, to sprawa przyszłości nazywając to spotkanie "weselem Baranka" (Ob 19:9).
Po trzecie: Zwrot "podeszliście (22) do duchów sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość" (23), nie dotyczy egzystencji pośmiertnej. Ponieważ "duchami sprawiedliwymi", to o odpowiedniku współczesnym można parafrazować; "podeszliście do duchownych, których Bóg uznał za sprawiedliwych i przewodzą w nauczaniu mierników Bożych, tu na ziemi (o czym szerzej w poście z dn. 2009-10-10, godz. 19:37). O takich osobach można powiedzieć, że osiągnęły doskonałość na zasadzie zadatku (2Kor 5:5;Ef 1:14 BT) i są "zborem (kościołem) prawych" (świętych).
O tym, że żyjący pierwsi chrześcijanie nie wierzyli w świadomą egzystencję między śmiercią a zmartwychwstaniem jest natchniona wypowiedź apostoła Pawła. 2Tym 4:7 Bw "Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; 8. a teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego. Wyraża więc, że świadomość szczęścia będzie osiągalna podczas przyjścia Jezusa.
Podsumowując, to z powyższych argumentów wynika, że dodane przez PNŚ ,,życie" duchowe prawych dotyczy przynależności, do ziemskiego zboru Bożego i czerpanie pouczeń moralnych i ich wdrażanie. Ef 4:11 Bw "I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami, 12. aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego,
To, że nie nie ma tam słowa ,,życie", to o czym ma to dowodzić? Że demony są martwe? Nie. Gdyby nawet dodano, to byłoby tylko uzupełniającą prawdą. W żaden sposób ten fakt nie zmieniłby na rzecz innego rozumienia. Kiedy Biblia pisze o Bogu, to nie za każdym razem pisarze dodają ,,żywy". Dodał np. Mojżesz gdy napisał ,,żywego Boga". Czy zrobił źle, bo inni pisarze nie zestawiali tego słowa? Analogiczne dodanie ,,życie" w PNŚ uważam, za uzupełniające wyjaśnienie dotyczące, że na ziemi a nie w niebie należy odnaleźć zbór/kościół z "prawymi duchownymi".W tekście greckim występuje słowo PNEUMASIN oznaczające "duchy". Zobaczmy na potwierdzenie inne miejsca występowania w tekście tego słowa.
Mk 1:27 Bw [...],Lk 4:36 Bw [...] 1Tm 4:1 Bw [...] 1P 3:19 Bw
Jak widać nie ma tam mowy o żadnym "życiu", jak sugeruje PNŚ ale o konkretnych "duchach".
-- gambit
