Świadkowie często usprawiedliwiają się że nie są fałszywymi prorokami. Oto jeden z przykładów: „Pilnie wyczekując drugiego przyjścia Jezusa Świadkowie Jehowy podawali przypuszczalne daty, które później okazały się błędne. Z tego powodu niektórzy nazywają ich fałszywymi prorokami. Świadkowie nigdy jednak nie twierdzili że wygłaszają te zapowiedzi w imieniu Jahwe. Nigdy nie mówili: To są słowa Jehowy” (Przebudźcie się! 1993 rok, nr 4, str. 4, przypis).

Po pierwsze, zauważmy, że już samo powyższe przyznanie się Świadków Jehowy do tego, że nie prorokowali w imieniu Boga tylko w swoim świadczy, że są oni fałszywymi prorokami. W księdze Ezechiela 13:2-4,17 Jahwe Bóg wyraźnie bowiem potępia tych, którzy prorokują we własnym imieniu (przekład Biblii Tysiąclecia), z własnej inspiracji i własnego natchnienia (Biblia warszawska), czy z własnego serca (Przekład Nowego Świata). To po pierwsze. Po drugie, powyższe stwierdzenie Świadków Jehowy, że nigdy nie prorokowali w imieniu Jahwe jest nieprawdą. Do tej sytuacji jak ulał pasują słowa Strażnicy rok XCV nr 7, która stwierdza, że to „właśnie fałszywi prorocy nigdy nie przyznawają się do pomyłki” (str. 18). Świadkowie Jehowy często bowiem zapowiadali pewne wydarzenia na określoną datę. Te zapowiedzi nigdy się nie spełniały, choć Świadkowie zapewniali, że zarówno  przepowiadane przez nich wydarzenia, jak i terminy tych wydarzeń pochodzą od samego Boga. Tak było na przykład z zapowiedzią o całkowitym zniszczeniu chrześcijaństwa, jakie według Świadków Jehowy miało nastąpić najpóźniej w roku 1918. W VII Tomie Russella pt. Dokonana Tajemnica, na str. 618, czytamy:

„Tak mówi Jehowa Bóg do kleru począwszy od Papieża do kardynałów; <<Biada, rewolucja i anarchia czeka was od 1918.>>”

,,...To są Boże daty nie nasze...''

Były też inne sytuacje, kiedy Russell powoływał się na Wszechmocnego: „Nie ulega wątpliwości, że Ten sam Wszystkowiedzący, który pouczył nas za pośrednictwem chronologii, że sześć tysięcy lat od stworzenia Adama ukończyło się R.P 1872”  „Ten sam, który przez cykle Jubileuszowe pouczył nas że Pan nasz będzie obecny i zacznie czasy restytucyi w jesieni roku 1874 (dziś odwołano tą naukę - Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi, str. 149). Ten sam wszystkowiedzący, który pouczył nas za pośrednictwem chronologii, że sześć tysięcy lat od stworzenia Adama ukończyło się R.P. 1872” (Nadszedł czas, czyli II Tom Wykładów Pisma świętego, wydanie polskie z roku 1919 lub 1923, str.  270, 271. Później, w 1943 roku w książce Prawda was wyswobodzi [str. 142] odwołano tą naukę - por. Życie wieczne w wolności Synów Bożych, str. 20 par. 41). Na  stronie 270 swego II Tomu, Russell stwierdza, że Okresy Jubileuszowe i Czasów Pogan odpowiadają dokładnie okresom równoległym Wieku żydowskiego. Co to oznacza? „Badacze Pisma Świętego zakładali, iż wydarzenia z I wieku mają swoje odpowiedniki w czasach późniejszych. Stąd też wysnuli jeszcze jeden wniosek - skoro chrzest i namaszczenie Jezusa jesienią  29 roku n. e. odpowiadają początkowi jego niewidzialnej obecności w roku 1874, to jego wjazd do Jeruzalem w charakterze Króla wiosną 33 roku n. e. wskazywałyby iż objął władzę w niebie jako Król w niebie na wiosnę roku 1878. Badacze spodziewali się otrzymać wówczas nagrodę niebiańską. Dalsze poszukiwania równoległych okresów doprowadziły do twierdzenia, że zniszczenie Jeruzalem w roku 70 n. e. (37 lat po wjeździe do Jeruzalem, gdzie uczniowie przywitali go jako króla) może wskazywać na rok 1915 (37 lat po roku 1878) jako kulminację anarchistycznego przewrotu do którego - jak sądzono - Bóg dopuści, by położyć kres instytucjom tego świata.  ...Uważano, iż takie wyjaśnienie harmonizuje z już opublikowanym informacjami na temat zakończenia Czasów Pogan w roku 1914”  (Świadkowie Jehowy głosiciele......, str. 632, i przypis oznaczony #. Patrz też strona 631 o Okresach Jubileuszowych). Rutherford kontynuował tą naukę (Harfa Boża, str. 243, 244, par. 411, por. Rząd, Brooklyn 1928, str. 207-208). Biblia nigdzie nie daje uzasadnienia i podstaw ku temu, aby uważać wydarzenia z czasów Chrystusa, za dokładne chronologicznie odzwierciedlenie wydarzeń z czasów nowożytnych. Mimo to Russell twierdził, że „podobieństwa te są zdziałane ręką Boga” (Nadszedł czas, str. 271).

„Przestroga pastora Russella dana chrześcijaństwu, pochodząca wprost od Boga, dotyczyła zupełnego upadku obecnej chrześcijańskiej cywilizacji”

A oto inny przypadek, gdy Towarzystwo fałszowało prawdę o swojej przeszłości. Książka pt. Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego, podaje: „Obliczenia oparte na tym cyklu doprowadziły do wniosku, że być może jesienią 1874 roku nastał dla całej ziemi większy rok jubileuszowy, że chyba właśnie wtedy powrócił Pan i rozpoczęła się jego ‘niewidzialna obecność’ oraz ‘czas naprawiania wszystkich rzeczy’” (str. 631). Prawda jest jednak inna niż miało by wynikać z powyższego cytatu. W rzeczywistości nigdy nie głoszono, że „chyba” w roku 1874 roku powrócił Pan, tylko że na pewno powrócił. Przyjrzyjmy się co o tym „fakcie” pisała książka pt. Harfa Boża, wydana przez Rutherforda po angielsku w 1921 roku, a później też i po polsku: „Stosując tą samą regułę, dzień za rok, 1335 dni od R.P. 539 sprowadza nas do R. P. 1874, w którym to czasie, według chronologii biblijnej, Pan po raz wtóry przyszedł na ziemię. Tu poruszymy tylko niektóre ważniejsze daty, aby pokazać, jak proroctwo spełniło się.” „Spełnione proroctwo jest dowodem fizycznym, w czem nie mogą zajść żadne pomyłki. Stoi ono jako niemy świadek, którego sprawozdania nie można powątpiewać. Czas obecności naszego Pana datuje się od R.P. 1874, jak powyżej udowodniono. Zrozumienie proroctw do ‘czasu końca’ i obecności Pana celowo zostało ukryte przez Jehowę do właściwego czasu” (str. 238 - 239). Ostatnie zdanie powyższego cytatu mówi, że wyrozumienie proroctwa o czasie  końca i obecności Pana od roku 1874, „celowo zostało ukryte przez Jehowę”.  To jasno wskazuje, że za autora tej nauki Rutherford uważał samego Boga. Tym bardziej nie mogło tu  być mowy o żadnym „chyba” co do kwestii tego, czy Pan przyszedł w 1874, czy nie przyszedł. Chyba, że Świadkowie Jehowy sami nie wierzyli wtedy w to, że Pan przyszedł, mimo iż pisali, że Bóg jest autorem tej nauki.  

„Nie jest to zwykły przypadek, ale miłościwe zamierzenie Jehowy Boga, żeby królowanie Jezusa Chrystusa, „Pana sabatu”, pokrywało się z siódmym tysiącleciem istnienia człowieka.”  „siódme tysiąclecie dziejów ludzkich rozpocznie się jesienią 1975 r. ”

W związku z rokiem 1975 Strażnica XCI (1970 rok), nr 18 (str. 13, par. 42) pouczała Boga co było by dla niego najodpowiedniejsze: „Czyż więc koniec sześciu tysięcy lat ciemiężycielskiego zniewolenia ludzi pod rządami szatana diabła nie byłoby dla Jehowy Boga odpowiednią chwilą na wprowadzenie millenium sabatniego wytchnienia całej ludzkości? Z pewnością! ”

Towarzystwo Strażnica nazywa siebie za Mt 24:45- 47 Niewolnikiem wiernym i roztropnym czy Sługą wiernym i roztropnym (Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi, str. 193, par. 8). Czy jakikolwiek Sługa wierny, albo Niewolnik Wierny mówi swemu panu, co on ma robić, tak jak to czyni Towarzystwo Strażnica w powyższym tekście mówiąc Bogu jaki jest dla Niego najodpowiedniejszy czas na wprowadzenie raju  na ziemi? 

„...czasopismo to umacnia zaufanie do danej przez Stwórcę obietnicy, że zanim przeminie to pokolenie pamiętające wydarzenia z roku 1914, nastanie nowy świat, w którym zapanuje pokój i bezpieczeństwo.” 

„Na początku lat dwudziestych Świadkowie Jehowy upowszechniali wykład publiczny noszący tytuł <<Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą>>.  Wówczas słowa te mogły świadczyć o nieco przesadnym optymizmie. Dziś jednak można je wypowiedzieć z niezachwianym przekonaniem” (Strażnica 1 stycznia 1997, str. 11, par. 18). Szkoda, że Towarzystwo Strażnica znów nie dostarcza nam, żadnych przesłanek mogących w nas ugruntować owo „niezachwiane przekonanie”.  Po wycofaniu się ze starej interpretacji słowa pokolenie, będącego określonym odcinkiem czasu, właściwie nie wiadomo skąd można czerpać podstawy dla takiego twierdzenia.