Aele ja skupie sie na tym sluzeniu Bogu. Twierdze, ze swiadkow sie oszukuje iz sluza Bogu, i nakazuje sie sluzyc organizacji tylko pod pretekstem sluzby Bogu.

Prawda to ino czy fałsz ;]?

Co za uparty człowiek! (i to nie jest komplement).

OK. Jeśli koniecznie chcesz znać odpowiedź na tak sformułowane pytanie, proszę bardzo.
Odpowiedź brzmi: Fałsz.

Wiec komu sluza SJ jesli nie cialu kierowniczemu?

Służą sobie.

Wiec czemu sluzy klamstwo wpajane Swiadkom, ze sluza Bogu?

Służeniu ego.

Przyznaj się bez bicia, do jakiej religii chcesz nas wkręcić?

Do żadnej.

Daleko mi do podniet takimi bzdetami, bo mimo młodego wieku ciut życia i religianctwa liznąłem
Nie będę tu krytykował pana Michała, gdyż to forum publiczne i każdy ma prawo wyrazić swoje zdanie, ale takie mam skrome podejrzenia, że coś tu się kroi za tymi pięknymi gadkami i słodkimi słówkami, jakie nam serwuje.
Fajnie jest czasem spotkać "uduchowionego" człowieka, jednak chyba p. Michał nie trafił na odpowiednie dla siebie forum dla swoich idei.

Jestem parę lat młodszy więc nie będę się sprzeczał odnośnie Twego osobistego doświadczenia co do "bzdet" i "religianctwa".
Ja również jestem przeciwny religianctwu obojętne w czyim wykonaniu i uważam, że świat byłby lepszy i ludziom żyłoby się lepiej bez religianctwa a nawet bez religii. Jednocześnie mam świadomość, że większość ludzi po prostu jeszcz nie jest w stanie się bez tego obyć. Aha, i buddystą też nie jestem. W ogóle unikam przypinania sobie etykietek że jestem tym czy tamtym, gdyż w pierwszym rzędzie jestem sobą i to ma wystarczyć.
Dlaczego się tutaj znalazłem ni w pięć ni w dziewięć po trzyletniej przerwie? Odpowiedź w sensie negatywnym brzmi, że nie chciało mi się robić co innego i poszedłem na łatwiznę. To gra mojego ego - z czego zdaję sobie sprawę. Początkowo myślałem sobie, że "a - poudzielam się przez jakieś dwa, trzy dni, a potem dam sobie spokój".
W pozytywnym aspekcie natomiast chciałem pomóc i zainspirować tych z Was, którzy są na to gotowi.
Sam kiedyś byłem przez dobrych kilka lat Świadkiem i wiem, "jak to jest". Doświadczyłem początkowej radości "z poznania Prawdy", przeszedłem etapy świadkowej gorliwości i czytania Biblii, wreszcie przeszedłem przez etapy zniechęcenia, rozczarowania i wewnętrznych rozterek. Wiem jak to boli, kiedy cały dotychczasowy świat - wszystko w co się dotychczas wierzyło i uznawało za niezmienną prawdę zaczyna pękać i rozpadać się w proch. Doświadczyłem odczucia pustki i strachu, wiem, jak to jest być wykluczonym, wiem, jak to jest gdy się nie wie, co myśleć, w co wierzyć i co dalej robić.
Bardzo dobrze, że to forum pomaga takim ludziom odnaleźć się w nowej sytuacji.
Ja też to wszystko przeszedłem. A teraz potrafię się z tego śmiać.

Tak więc dobrze, że istnieje to forum. Jednak brak tu czegoś i to czegoś ważnego.

Najpierw co tu jest, a więc jakie tu są grupy ludzi:
Po pierwsze, jest tu grupa osób "zafiksowanych" jak to określam na Biblii i na dociekaniu tego, co rzekomo Bóg od nich chce.
Ludzie ci są nastawieni na zewnętrzny autorytet typu Bóg-Biblia i nie potrafią wyjść poza ten schemat myślenia.
Co prawda niby Biblia jest jedna, ale paradoksalnie różnej maści chrześcijanie wzajemnie oskarżają się o wypaczenia i przepychają w tematach takich jak "która religia jest prawdziwa", jak Bóg 'wygląda' i czego od ludzi wymaga.

Jak widzicie, nie przeprowadzam podziału na linii świadkowie - katolicy - protestanci, tylko ujmuję w powyższą kategorię na podstawie sposobu myślenia. Oczywiście nie wszyscy katolicy, protestanci czy nawet świadkowie Jehowy muszą być od razu "zafiksowani". Może lepiej byłoby powiedzieć "gorliwi" niż zafiksowani. Chodzi mi jednak o podejście "nie myślę inaczej niż Bóg/Biblia/Tora/Koran pozwala mi myśleć".

Kolejną i to bardzo dużą grupą tutaj są "rozgoryczeni". Oczywiście na Organizację i na byłych współbraci. To ci, co szukają "haków" na śJ, przykładów na to, jak to ŚJ nie żyją w zgodzie z tym, w co wierzą, i jak źle się prowadzą, jak bezsensownie się zachowują, jak na wskutek bycia ŚJ cierpią i tak dalej. A więc punktem odniesienia tutaj nie jest Bóg-Biblia-Prawda tylko "zraniony Ja", tylko własne bolesne negatywne emocje którym trzeba dać upust. A więc jak pierwsza grupa była nastawiona na "prawda-fałsz" to ta jest nastawiona na "boli mnie, a więc Oni są winni".

Przedstawicielom obu tych grup może "gul skoczyć" gdy mają wrażenie, że ktoś próbuje im "zabrać" to co jest dla nich cennego, to z czym tak usilnie się utożsamiają, to na czym zbudowali swoją tożsamość, swoje ego.
Wiadomo, że jak się chce zabrać psu kość to pies może ugryźć.
OK. Nie musicie mnie lubić.

Te dwie kategorie które określiłem w moim poprzednim poście zapewne nie są jedynymi czy wyłącznymi na tym forum.
Zarówno członkom tych dwóch grup jak i wszystkim innym chciałem po prostu pokazać że - jak to się mówi, "na tym się świat nie kończy" i że można a nawet powinno się iść dalej. W tych konkretnych dwóch przypadkach chciałem wykazać, że możliwe jest uwolnienie się. W pierwszym przypadku od niewoli dogmatów, od niewoli koncepcji religijnych, w drugim że można uwolnić się od niewoli negatywnych emocji. Krótko mówiąc, można inaczej.

To oczywiście nie znaczy, że po takim 'uwolnieniu się' już się nie ma żadnych koncepcji religijnych czy dogmatów, i że już się nie odczuwa żadnych emocji.

Ma się po prostu świadomość tych mechanizmów co się pozytywnie przekłada jeśli chodzi o wpływ na własne życie.

Witam,
odnośnie tematu zawartego w pierwotnym wątku...

Obserwuję to forum od jakiegoś czasu (powiedzmy że od miesiąca). Zauważyłem, że więszość z was to ludzie inteligentni. Mam więc pytanie: czemu nie byliście na tyle inteligentni przed decyzją o chrzcie - przecież chrzest oznacza dobrowolne usymbolizwanie swojego oddania Bogu. Mogliście przecież wtedy dostrzec to samo co teraz... (nie traktujcie tego pytania jako zarzut lecz jedynie proszę o odpowiedź).
Chcę również powiedzieć, że wiele z przeczytanych przeze mnie postów bardzo mnie zaciekawiło. W większości przypadków mogę nawet zgodzić się z niektórymi wypowiadanymi przez was twierdzeniami.
Ale tu zadam kolejne pytanie. Czy nie sądzicie, że tak naprawdę zostaliście skrzywdzeni nie przez Boga, lecz przez NIEDOSKONAŁYCH ludzi , którzy są w zborze ? Przecież każdy np. starszy , który wychodzi coś mówć na mównicę, może powiedzieć coś co nie jest oparte na Biblii i potem reszta zboru będzie myślała że tak trzeba postępować... Przyznaję - jest wiele osób, które bezkrytycznie przyjmują to co usłyszą, bez sprawdzania poparcia tego w Biblii. JA NIE POPIERAM TAKIEJ POSTAWY. Stąd wzięły się wszystkie twierdzenia o roku 1975 itp... Dlatego jakieś postanowienia niezgodne z Biblią z pewnością nie podobają się Bogu. Czy nie sądzicie, że z takimi rzeczami można się pogodzić, kiedy jest się uległym władzy jaka jest w zborze ? Niektóre sprawy są prostowane po jakimś czasie. To dowodzi, że CK widzi swoją niedoskonałość i próbuje dostosować to do tego co naprawdę mówi Biblia. Poza tym starsi, którzy nie nauczali zgodnie z Biblią po jakimś czasie przestają nimi być... Czy jest zatem sens pozostawać w srogim gniewie na Boga przez NIEDOSKONAŁYCH ludzi ?

Resztę myśli z jakimi chciałbym się podzielić zostawię sobie na później... Mam nadzieję że kontakt z odstępcami nie wyjdzie mi na złe ))

Aby podejmować inteligentne decyzje potrzebna jest wiedza i to wiedza zaczerpnięta z najrozmaitszych, przeciwstawnych sobie źródeł oraz trochę życiowego doświadczenia które umożliwia ujrzenie sprawy w szerszym kontekście.
Zdecydowanie bardzo mało wiedziałem o życiu i o świecie kiedy jako kilkunastolatek zetknąłem się ze świadkami. Zdecydowanie nie miałem żadnej wiedzy na temat Świadków, Biblli, katolicyzmu, czy w ogóle religii. Byłem co prawda katolikiem, ale wszyscy wiedzą jak to jest. Mgliste dogmaty i chodzenie do kościoła. U świadków Jehowy wszystko miało sens. Pytanie - werset - odpowiedź. Na studium biblijnym łyknąłem wszystko a póxniej wziąłem chrzest. Spora część mojej rodziny również, więc nie byłem sam. W zborze było miło i przyjemnie więc to czego uczyłem się potwierdzało się w bezpośrednim doświadczeniu i jak to się mówi "umacniało" mnie.
W sensie intelektualnym natomiast miałem jasną, prostą koncepcję świata:
Jest Bóg Jehowa który wszystko stworzył. Wkrótce po stworzeniu sprawy trochę się pokiełbasiły - powstała kwestia sporna: z Bogiem czy z Szatanem? Dlatego Bóg dał nam Biblię gdzie jest napisane jak mamy żyć i w co wierzyć aby przeżyć Armageddon i żyć wiecznie. Cały świat jest poddany władzy Szatana ale mamy Biblię i jest niewolnik wierny i rozumny. Trzeba być wiernym i pamiętać, że przyjaźń ze światem to wrogość z Bogiem. No i trzeba głosić.
Na wszystkie pytania czy wątpliwości - werset i prosta odpowiedź.
Tak więc wsadziłem głowę pod biblijny i strażnicowy szablon i na pewnym etapie życia jak najbardziej mi to odpowiadało.
Później doszedłem do wniosku, że człowiek wierzy w to, w co chce wierzyć.
Natomiast inteligencja może pomagać mu wynajdować powody dlaczego wierzyć w to w co chce wierzyć.
Po prostu zaprogramowałem się jak komputer. Co nie pasowało do przyjętej koncepcji - odrzucałem.

Jednak z czasem ten biblijno-teokratyczny program zwany "Prawdą" który wsadziłem sobie do głowy zaczął mi szwankować. Co oczywiście przysparzało mi cierpień w stylu: "co ze mną jest nie tak?" gdy przyjęte założenia kłóciły się z moim doświadczeniem.
Dlaczego nie jestem szczęśliwy pomimo że robię wszystko jak trzeba? (głoszę, studiuję Biblię, chodzę na zebrania, modlę się, itd) Dlaczego to wszystko wymaga takiego wysiłku? Czy Bóg rzeczywiście wymaga czegoś takiego? Dlaczego mam wrażenie, że coś jest nie tak, że czegoś brakuje?
Gdy zrobiłem się bardziej wrażliwy zaczęło mi przeszkadzać to, że Bóg najwyraźniej nie ma problemu z zabijaniem ludzi którzy chociażby tylko myślą inaczej. Stary testament zaczął wydawać się odrażający z tymi wszystkimi rzeziami. To ze mną coś nie tak, czy też z Bogiem, który jest miłością?
I w ogóle jak to jest, że taki doskonały, mądry i potężny Bóg uzależnił nasze zbawienie od poznania jednej jedynej książki i od znalezienia schronienia w jednej, jedynej organizacji? A przecież ta książka (i organizacja) jest w niektórych kulturach całkiem nieznana lub co gorsza całkowicie niepopularna! W końcu stworzył nas z sumieniem, to czy nie mógł wszystkich swoich wymagań wszczepić do ludziom do serca, tak, aby każdy miał taką wewnętrzną instrukcję obsługi co do tego, co jest dobre a co złe?

Tak więc z czasem na "Prawdzie" pojawiły się rysy, ale oczywiście z retorycznym pytaniem: "Panie, a do kogo pójdziemy?"

Największym wysiłkiem było przeprogramować mój sposób myślenia. Wyjść poza schematyczny czarno-biały sposób myślenia.
W gruncie rzeczy aby zobaczyć sprawy tak jak się one mają, musiałem zakwestionować i odrzucić wszystko w co wierzyłem. Dopiero wówczas, po jakimś czasie ułożyły mi się wszystkie elementy rozsypanej układanki. Dla Świadka wydaje mi się to bardzo trudne a nawet niemożliwe z uwagi na charakterystyczny sposób myślenia.

Bardzo sensownie i ładnie tutaj piszecie o tej samodzielności w myśleniu. Pozdrawiam!

Trudno nie zgodzić się z twoimi odczuciami.
Jednak ja cały czas drążę temat:
Jeśli Bóg istnieje (a wierzę że tak) to jaki jest jego stosunek do ludzi ?
To w jaki sposób postrzegamy Boga zależy od tego JAK nas wychowano i "jaki program zapodano". To tak jak z windowsem. Od poprawności jego instalacji zależy czy będzie działał dobrze. Ale potem pojawiają się aktualizacje, które często powodują konflikty. I wtedy decyzja - żyję ze zaktualizowanym Windowsem, który często się zawiesza czy formatuję dysk i instaluje od nowa. (i teraz część z was zapyta dlaczego akurat Windowsa) - no właśnie - nie wiedzieć czemu
Ja jestem na etapie formatu dysku - uzasadnieniu biblią to czego się do tej pory dowiedziałem. Dzięki temu forum zacząłem się zastanawiać : jak to w co wierzę uzasadnić. Ale najważniejsze - odkryłem że wiele tak sztucznie rozstrząsanych kwestii (np. urodziny, rok 1914, koniec świata ) nie ma wpływu na moją wiarę , bo wierzę w Boga a nie w jakieś wymyślone zabobony... Boga , który gdzieś jest i ma jakieś wymagania wobec ludzi, który stworzył ich po coś w jakimś celu... teraz ustalam w jakim

Doświadczenie nie istnieje bez obserwatora.
Gdy nie ma tego kto doświadcza, nie ma doświadczenia.
W tym sensie Bóg nie istnieje niezależnie od Twojego doświadczenia
i istnieje zależnie od Twego doświadczenia - jak go doświadczasz.
Tak więc od ciebie zależy, czy i jak doświadczasz lub postrzegasz Boga.
Tak więc równie dobrze możesz się sam zapytać jaki jest Twój stosunek do ludzi.
To wszystko jest kwestią Twojej świadomości.
Interpretujesz wszystko, co się dzieje w Twoim życiu - czyli nadajesz temu sens.
Im lepszy program tym lepiej działa.
Program "wierzę w Boga" jest wciąż dość popularny, ale istnieje tyle najrozmaitszych wersji tego programu że program przestaje być kompatybilny. Nadmierne rozbudowanie zaciemnia istotę rzeczy.

A nie wydaje się Wam, że wszystkie tak zwane religie są fałszywe? Lub ewentualnie, w jakimś sensie wszystkie są prawdziwe?
Idea, że spośród tysięcy najrozmaitszych religii, a w tym że spośród setek religii chrześcijańskich istnieje rzekomo tylko jedna prawdziwa religia, jest sprzeczna ze zdrowym rozsądkiem.
To trochę tak jakbyś chciałpowiedzieć, że na całym świecie, w jednym tylko kraju jest tylko jedna i jedyna szkoła która uczy dobrze i której ukończenie umożliwia zdanie egzaminu. Wszystkie pozostałe są złe, uczą źle i w ogóle są do bani, bo kuratorium oświaty uznaje tylko tę jedną, choć wszystkie szkoły na kuratorium oświaty się powołują.