No nie za bardzo sprawdziła się ta swoboda posiadania lub
czytania "odstępczej" literatury...

Właśnie straciłem wszelkie przywileje, że tak powiem i
mam szlaban na zebranie służby, głoszenie czy zabieranie
głosu w czymkolwiek...Widać Lam jest jakimś NO lub ma
wyjątkowo liberalny Zbór -

Studium jeśli chciałbym może dokończyć ze mną inny
Starszy a nawet ma być dwóch (tyle że ja polubiłem
poprzedniego więc odmówiłem) - jednym słowem już
koniec przygody..

THE-END

To szczerze gratuluję! No chyba, że tak dobrze się bawiłeś i właśnie zabawa się skończyła. Żałować z pewnością nie ma czego...

Jeżeli o mnie chodzi każdy z terminów pasuje mi tak samo. Postaram się dostosować. Bardzo chcę przyjechać

Podobno są.
Jedni to sekciarze z Berei, a kolejni to od Scandika

Oj Brzydko, brzydko... I zrób tu coś dobrego! Popieram Scandika, chociaż w życiu często dobre uczynki bywają ukarane.

Spotkanie się odbyło, było miło i " duchowo " Pozdrawiam Was bracia i siostry w odstępstwie

To prawda, było miło. warto było! Dzięki i do zobaczenia!!!

Mam przyjemność poinformować Was o terminie naszego pierwszego spotkania


17 czerwca godzina 18.00



Spotkanie naszej grupy odbędzie się na Przymorzu. Adres i wszystkie szczegóły jak dojechać dla chętnych podam na PM.

Szkoda, że jeszcze tym razem nie mogę być. A może kiedyś będzie jakieś wyjazdowe spotkanie? Na przykład w Licheniu?

Chcę Wam wszystkim Kochani Odstępcy napisać, że Jolę i Pawła poznałam wiele lat temu...w zborze.Wspólnie bardzo aż do bólu udzielaliśmy się dla Organizacji. Kilkanaście lat temu wyjechałam z Gdańska i niestety nasz kontakt urwał się gdyż ja odeszłam albo zostałam wykluczona (właściwie stało się to w tym samym czasie) i wiedziałam, że nie ma szans abym kontynuowała tę znajomość...Po latach spotkaliśmy się ... na Naszej Klasie już jako ludzie wolni! Pojechałam do Joli i Pawła, serdecznie śmy się uściskali i uradowali. Tak bardzo się cieszę, że oni oboje właśnie podjęli inicjatywę pomocy bezinteresownej exom. Ja dałam radę sama w małym miasteczku pozbawiona rodziny (jest naprawdę duża ale zaślepiona "niewolnikiem wiernym i rozumnym"). Było mi bardzo ciężko. To sekta pozbawiona jakichkolwiek uczuć! Bez litości i żadnych skrupułów! Trzymam kciuki za wszystkich exów! Dacie radę a Paweł i Jola napewno Wam pomogą! Mieszkam w Berlinie i chętnie wesprę osoby, które boją się opuścić Organizację. Jola i Paweł mają na mnie namiary.

Joanna Mamczarz

Aśka nie wiem, czy mnie pamiętasz, ale ja Ciebie tak. Przeszłaś jeszcze więcej niż ja, ale obie wiemy ile znaczą tacy ludzie, jak nasi kochani przyjaciele!!! Brawa dla Scandika za to, że ma ochotę poświęcać siły i czas na grupę wsparcia. Sama działam w pewnym stowarzyszeniu i wiem, jak trudno coś z ludzi wykrzesać. A jemu i jego kochanej żonie chce się coś zrobić dla innych! Nie rozumiem tylko osób, które próbują się doszukiwać "drugiego dna" w funkcjonującej grupie wsparcia.

i co dalej? Gdzie jest scandik? Grupa działa?

Sprawdzę niezwłocznie, osobiście... Musi trochę pomyśleć o sobie a nie tylko o innych. Pozdrowić go? Tym razem ciasteczka nie podrzucę, bo będę z trasy

Ciekawe czy te komitety sądownicze dają prawo do obrony i adwokata?
(mam na myśli świecki przewód, zeznania, świadkowie, protokolant itd.)
, czy to raczej zwykły "sąd kapturowy"?
[/quote]
Oczywiście, że to zwykły "sąd kapturowy". Czego by oskarżony nie uczynił, nie porzucił i nie obiecał, wyrok został wydany, zanim delikwenta przed komitet sądowniczy się postawi. I co z tego, że dwóch braci jest za, a dwóch przeciw? Nie ma dogrywki. Wylatujesz ze świstem!
Boże, jak ja wtedy szlochałam w tym kiblu SK, który zawsze tak chętnie myłam, bo byłam pracowitą i naiwną siostrą... Nic nie pomogło!
I dobrze się stało, bo po latach odtrułam swój umysł, odzyskałam spokój i fajnie jest. Zwisa mi i powiewa, jak byłe "teokratyczne rodzeństwo" w dalszym ciągu paraliżuje przypadkowe spotkanie. A męczcie się męczennicy...

Iam napisał:
"Nie wyklucza sie za czyny ale za stosunek do czynów czyli za brak skruchy. Jeśli robisz zło lub popełniasz nieczystość i uważasz że robisz dobrze to jest podstawa do wykluczenia".

Jak to nie wyklucza się za czyny? Niby za brak skruchy!? Bzdura. Wyklucza się według dowolnych pomysłów braci z komitetu. Można raz się potknąć i okazać skruchę, ale jeżeli umyślą sobie wykluczenie - tak na pokaz - to nie ma zmiłuj.

Mam wrażenie, że Twoja wiara w sprawiedliwość i czystość organizacji jest mocno naiwna. Według tego, co napisałeś, u mnie nie było podstaw do wykluczenia. Bardzo żałowałam, okazałam skruchę i byłam gotowa na ograniczenie, a tu wiśta wio! I było pozamiatane...
P.S. I całe szczęście!!!

Spotkanie się odbyło, a nawet dwa Pogadaliśmy se jak odstępca z fałszywym nauczycielem i wypiliśmy browara
Pozdrawiam i do następnego razu

Scandik! Ty jesteś najprawdziwszym nadzorcą podróżującym! A do Lichenia i tak mnie zabierzesz...

Niestety już mnie nie wizytuje Zmienił robotę

wiem, wiem. No ale wiesz, jakbyś zrobił tort bezowy albo "stefankę", to pewnie by przyjechał. Swoją drogą zamierzam go tym sposobem skusić...

No to odpowiem wam zgodnie z nomenklaturą. Wybierzcie sobie jakiegoś starszego z waszego zboru i poproście o pomoc, zapewne lepiej to zrobi w rozmowie niż ja na forum. Życzę powodzenia.

a ja na końcu kolejki poczekam... Swoją drogą tego się nie da logicznie wytłumaczyć - ciągle jakieś nowsze światło Więc się nie dziwię, że wolisz Iam zwalić to na kogoś innego.

Iam dziekuje za wypowiedz ktora mnie szczerze rozbawila. Moim zdaniem dzisiejsza sytuacja na swiecie jest 100% dowodem na to ze Jehova pochrapuje jednak po katach.

A propos milo mi w koncu zobaczyc w pelni zadowolonego czlonka kultu.

Chyle kapelusza

Może i pochrapuje, chociaż z Najwyższego bym się nie ośmieliła kpić. Cóż, może się zdrzemnąć, a jego jedyni prawdziwi biegają z literaturą upraszając jakby niechcący o wsparcie działalności dobrowolnym datkiem...

aa tak.... nie doczytałem dokładnie całego tematu

ojej, ojej, o czym Wy rozmawiacie! Proszę zgasić światlo...

Moja siostra studiowała na KUL-u socjologię i jej odcisnęło... chyba zbyt głęboko
KUL potrafi zrobić z ludzi takich samych bezmózgowców, jak Szkoła Teokratyczna w WTS.

A moja kuzynka po KUL-u wzięła się za rodzenie dzieci i nie ma ochoty skończyć... Zaprogramowana jest, czy jak tam uważacie?

Przepraszam, że znów się wtrącam, ale nie mogę wyjść z podziwu. Ida! Czy naprawdę tak dobrze było Ci w organizacji?
[/quote]

Ida nie wie, jaki Tobie osobiście "bracia" numer wycięli. Rozumiem Twoje stanowisko, trudno w tych okolicznościach o sentymentalne podejście

Ja w najbliższą sobotę zamierzam uczcić pamiątkę, udając się na strzelnicę serią z kałacha a następnie strzelaniem precyzyjnym z SWD.
Tak to sobie wymyśliłem.

A co ze mną? A może byśmy sobie urządzili "pamiątkę", na której spożywalibyśmy symbole??? Tort bezowy zamiast przaśnego chleba a zamiast wina napitek, po którym chociaż byśmy poczuli się niebiańsko? I na pewno nie trzęsłyby się nam ręce jak podczas przekazywania z rąk do rąk talerzyka z sucharkiem...

Trochę "świńskie", ale tak mało jest tu nowych wpisów...

Spotykają się dwaj kumple, z których jeden jest bardzo smutny. Ten drugi pyta kolegę:
- Co Ci leży na sercu?
- Ach, wiesz, moja teściowa ma jutro urodziny, a ja zupełnie nie wiem co jej kupić...
- No wiesz, i to ma być problem!? Kup jej kapelusz i wibrator!
- Co!? Kapelusz i wibrator? Dlaczego akurat taki zestaw?
- Jak jej się nie będzie podobał kapelusz, to niech się kurna p******i!

******
Wchodzi hrabia do alkowy, zdejmuje szlafrok i specuje się na hrabinę. Żeby nie być nachalnym pyta hrabinę:
- Hrabino, azaliż...
- A zaliż, zaliż - odpowiada hrabina...

Pan pyta na lekcji o to, co dla dzieci jest rarytasem. Dzieci odpowiadają różnie. A to dla kogoś rarytasem są lody czekoladowe, dla kogoś innego już bułka z szynką... Na to wstaje Jasio i mówi, że dla niego rarytasem jest pupcia szesnastolatki! Wychowawca się oburzył i nakazał, aby następnego dnia Jasio przyszedł do szkoły z ojcem.
Następnego dnia Jasio przychodzi do szkoły bez ojca, siada na samym końcu klasy, pod ścianą i się nie odzywa.
Wychowawca mówi do Jasia:
- Jasiu! Powiedziałeś ojcu, że ma przyjść do szkoły?
- Powiedziałem.
- A powiedziałeś dlaczego?
- Powiedziałem.
- No to dlaczego ojciec nie przyszedł? I dlaczego siedzisz tak daleko, pod ścianą?
- Bo tata powiedział, że jeżeli dla Pana pupcia szesnastolatki nie jest rarytasem, to Pan jesteś pedał i mam się od Pana trzymać z daleka!

Głosiciele jakoś uporali się z rokiem 1975......
Ale do dziś nie potrafią się uporać z przekonaniem że to już długo nie potrwa, że to już musi się wreszcie skończyć, że to dalej już tak trwać nie może.
Są to cytaty mojej rodziny, które często słyszę.
Więc ich psychika zrozumiała wpadkę roku 1975, ale Armagedonu wyczekują każdego dnia, każdego dnia wierzą, że to może ich ostatni dzień w tym złym świecie.

Często zastanawiam się, czy to im pomaga czy szkodzi. Bo z jednej strony żyją złudną nadzieją i pożyją nią do swojej śmierci, może jest im łatwiej znosić przeciwności losu? Ale gdyby zdali sobie sprawę z tego że wierzą w mrzonkę, może lepiej spożytkowali by swoją bytność podczas swojego życia?
W tej chwili odmawiając sobie wszystkich przyjemności, bo przecież na to będzie czas po armagedonie, umartwiają się....... Nie potrafią planować i realizować przyszłościowo. Ich "inwestycje" są, a właściwie ich nie ma, bo żyją z dnia na dzień...... przecież Armagedon tuż tuż.......

Muszę przyznać, że ta wizja rychłego armagedonu we mnie też mocno siedziała. Pamiętam, jak jakiś czas po wykluczeniu nastąpiły ataki terrorystyczne m.in. na WTC. Zastanawiałam się, co to za wydarzenie, co będzie z moimi dziećmi itd... Oglądałam wszystkie relacje, a widok nowojorskich ulic bardzo przypominał ilustracje z publikacji WTS... To było okropne uczucie

Ido-Gandalf-Qwerty...i wszyscy na Forum którzy wpadniecie
poczytać ten Gabinet Zwierzeń

Dziękuję Wam Kochani bo wiem, że mój Wybór był słuszny

i wiem to tylko dzięki waszym doświadczeniom i trosce

aby każdy kto zapuka na to forum nie odszedł samotnie

Wielki szacunek Oskar!

Dziekuję za przeprosiny.
Tak temat wywołuje u mnie duże emocje.
Nie da się tego ukryć.
Straciłam rodzinę. Moja najbliższa rodzina przestała mnie kochac. Codziennie szantażują mnie emocjonalnie, że jak tylko wrócę to będa mnie kochac jak kiedyś. Wiesz iam trudno to wytrzymać. Nie pytają mnie czy wierzę w Boga, czy się modlę. Pytają kiedy wrócę do Organizacji. Bo jak wrócę to będziemy się spotykac. Usłyszałam od rodziców, że skoro zginę w armagedonie, to oni nie mogą mnie kochac żeby później im żal nie było, że mnie z nimi nie ma.

Ciężko tak żyć. Kocham ich najbardziej na świecie, toleruję ich wierzenia. Nie chcę ich wyciągać, skoro im jest tam dobrze, skoro tak sobie zorganizaowali życie ich wybór. Jednak trudno MI zrozumieć, dlaczego nie możemy miec normalnych rodzinnych kontaktów, według mnie żyjemy tu i teraz , nie będzie nic potem. Z mojego punktu widzenia chcę mieć rodzinę, z ich punktu widzenia nie musza teraz miec rodziny bo na to będzie czas po Armagedonie. Konflikt interesów.

Tylko czy mają tę pewność? Mają na pewno wiarę.... ale czy ta wiara jest uzasadniona?

Qwerty, to, co piszesz bardzo mnie wzrusza i rozumiem Cię wyjątkowo dobrze. Mi też zabrakło po wykluczeniu osoby, którą kochałam jak rodzoną siostrę. Tylko, że ona już się nigdy do mnie nie odezwała. Wiesz, że potrafiłam wybrać jej numer telefonu, żeby tylko jej głos usłyszeć? Jakoś sobie poradziłam z tymi uczuciami, ale zastanawiam się, czy tych, którzy "trwają" nie powinny dręczyć wyrzuty sumienia? Wiem, to głupia polityka organizacji tak nakazuje nas traktować. Jezus uczył czegoś innego, nie uważasz? Pozdrawiam cieplutko!!!

"Zobacz iam, stań z boku i zobacz że WY WSZYSTKO ROBICIE DLA LUDZI a nie dla Boga "
[/quote]

Qwerty święte słowa!

Nie oceniam intencji Idy (siostrą jest dla chrześcijan), ale stwierdzam tylko, że pominęła z założenia zdanie osób niewierzących. Od kiedy to każdy kieruje się biblijnym nakazem przebaczania?!
Sądzę, że przebaczanie "na siłę", bo tak każe Bóg jest sztuczne. Do tego mam największą awersję, bo takie wymuszone i narzucone postawy dominują w organizacji.
Nie sugeruję, że Ida pisze o przebaczeniu nieszczerze, ale wybaczanie komuś ze strachu nie jest zdrowe. Czas leczy rany. Co ja mogę pisać o przebaczeniu skoro jestem świeżym odstępcą i rany są jeszcze żywe??? Chciałbym tylko jednego- by nie wlekło się to za mną do końca życia i spowodowało, że będę kiedyś zgorzkniałym staruszkiem.

Dziś wracałem z pracy autobusem i wśród rozmów usłyszałem słowa "zbór" i "zebrania". Od razu dostałem palpitacji. Chciałbym zobojętnieć emocjonalnie na takie sygnały.

Na taką odporność potrzeba chyba przynajmniej dziesięciu lat.
Niedawno spotkałam w kolejce do lekarza "siostrę", którą znałam z innego zboru. Obie chyba udawałyśmy, że siebie nie pamiętamy.I ten moment był fajny, minęło kilkanaście lat i nic mi nie "pikało". Ale (wiem, że zdania nie zaczyna się od ale...) jak ta czcigodna chrześcijanka z zadartą głową wepchnęła się przed wszystkimi czekającymi z dziećmi do gabinetu, to mnie ruszyło! Miałam ochotę poinformować całą oburzoną poczekalnię, że tak właśnie postępują Świadkowie Jehowy. To było świństwo a nie świadectwo. Teraz żałuję, że się nie odezwałam...

Sądzę że większość odbierze to 'nowe światło' o pokoleniu jako kolejne błogosławieństwo od Jehowy. Dziś mało kto pamięta jak często była zmieniana wykładnia 'niewolnika', jak niestabilne są fundamenty tej wiary, wiary...., która nie daje żadnego poczucia bezpieczeństwa. Sam pamiętam, będąc jeszcze w organizacji i wierząc w jej jedyną słuszność, że te tzw 'nowe światła' przyjmowałem bez większych emocji, bez wnikania, dopiero po czasie, kiedy odkryłem że tych zmian było tyle że nie sposób ich policzyć, zacząłem zauważać manipulację. Myślę że ważne było to iż chciałem to zauważyć i dopuściłem myśl że WTS może się mylić.
Tak jak wspomniałem, dziś coraz mniej jest tych, którzy pamiętają wykładnie chociażby sprzed 30 czy 20 lat, dlatego wielu musi przejść pewien okres w organizacji, żeby w końcu dostrzec jak dalece dał się ponieść zwodniczej sile niewolnika.

Do dziś pamiętam wrażenie, jakie odniosłam po poznaniu nowego światła z okolic 1995 roku. To niby my tak bardzo chcieliśmy urzeczywistnienia proroctwa, że wmówiliśmy sobie, że chodzi o to pokolenie, pamiętające wydarzenia z 1914 roku? Gdybym jeszcze z jakiegoś powodu trwała do dziś w organizacji, to z rozdwojeniem jaźni na wieść o dwójpokoleniu podwójnie szybkim krokiem zwiałabym podwójnie daleko...
PS. Pozdrawiam dwie osoby z Poznania

A może przyjęli je z ulgą? Z myślą, że jeszcze nie jest tak daleko, jeszcze trochę ten system potrwa, skoro to rozciągnięte pokolenie ma szansę dłużej po staremu pożyć?..