Skocz do zawartości


Zdjęcie

Reguła Sharpa a PNŚ


  • Please log in to reply
40 replies to this topic

#21 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-19, godz. 18:16

Tekst grecki nie może mówić o dwóch osobach. LXX wyraźnie mówi o dwóch osobach. Ups.
μηθετερω = żaden z dwóch

To dlaczego PNŚ nie zawiera takiej myśli?

Prz 24:21 NS „Synu mój, bój się Jehowy i króla. Nie zadawaj się z tymi, którzy są za zmianą.”

Zresztą ten werset może być wyjątkiem, jak zresztą twierdzi Wallace. Jaką masz jednak gwarancję, że po drodze nie zgubiono rodzajnika? Zauważ jeszcze, że konstrukcja tego wersetu jest trochę dziwna.

Użytkownik mirek edytował ten post 2008-06-19, godz. 18:22

On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#22 Matuzalem

Matuzalem

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 803 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2008-06-19, godz. 18:23

To dlaczego PNŚ nie zawiera takiej myśli!

Prz 24:21 NS „Synu mój, bój się Jehowy i króla. Nie zadawaj się z tymi, którzy są za zmianą.”


Nie wiem. Nie znam hebrajskiego. NWT jest tłumaczeniem tekstu hebrajskiego a nie Septuaginty.


Zresztą ten werset może być wyjątkiem. Jaką masz gwarancję, że po drodze nie zgubiono rodzajnika?


Gwarancji nie masz odnośnie żadnego tekstu (tak jak Tyt 2:13). Natomiast mam wrażenie, że gdyby to był rażący błąd gramatyczny to by go pierwszy czy drugi przepisywacz po prostu poprawił. Różne spekulacje pod tytułem "jak wybrnąć z Przysłów 24:21" nie są potrzebne jeśli przyjmie się prostsze rozwiązanie, które było powyżej przedstawione, a o którym pisze właśnie Greg Stafford.

#23 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-19, godz. 18:32

Ojej. Ojej. Reguły gramatyczne nie działają zwykle w OBIE strony. To tak jakby twierdzić, że skoro są imiona to NIE WOLNO stawiać rodzajnika. A prawda jest taka, że po prostu NIE TRZEBA.

Nie chodzi tylko o imiona. Jak wyjaśnisz na przykład, że apostoł Piotr stawia rodzajnik w wersecie drugim

2P 1:2 „Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu Boga oraz Jezusa, naszego Pana,”

2P 1:2 WH „χαρις υμιν και ειρηνη πληθυνθειη εν επιγνωσει του θεου και ιησου του κυριου ημων

natomiast nie używa go w wersecie pierwszym?

2P 1:1 „Szymon Piotr, niewolnik i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki prawości naszego Boga i Wybawcy, Jezusa Chrystusa, dostąpili wiary równie cennej jak nasza:”

2P 1:1 WH „σιμων πετρος δουλος και αποστολος ιησου χριστου τοις ισοτιμον ημιν λαχουσιν πιστιν εν δικαιοσυνη του θεου ημων και σωτηρος ιησου χριστου”

Tak jak powiedziałem wcześniej: apostoł Piotr ZAWSZE stosował tę regułę. Możesz to uznać za żart, ale był przecież nieomylny (w kwestii wiary oczywiście). :D



Gwarancji nie masz odnośnie żadnego tekstu (tak jak Tyt 2:13). Natomiast mam wrażenie, że gdyby to był rażący błąd gramatyczny to by go pierwszy czy drugi przepisywacz po prostu poprawił.

Różne były wytłumaczenia tego faktu. Zresztą jeden wyjątek i tak potwierdza regułę. :P

Użytkownik mirek edytował ten post 2008-06-19, godz. 18:59

On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#24 Matuzalem

Matuzalem

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 803 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2008-06-19, godz. 19:00

Nie chodzi tylko o imiona. Jak wyjaśnisz na przykład, że apostoł Piotr stawia rodzajnik w wersecie drugim

2P 1:2 ?Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu Boga oraz Jezusa, naszego Pana,?

2P 1:2 WH ?????? ???? ??? ?????? ?????????? ?? ????????? ??? ???? ??? ????? ??? ?????? ?????

natomiast nie używa go w wersecie pierwszym?

2P 1:1 ?Szymon Piotr, niewolnik i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki prawości naszego Boga i Wybawcy, Jezusa Chrystusa, dostąpili wiary równie cennej jak nasza:?

2P 1:1 WH ?????? ?????? ?????? ??? ????????? ????? ??????? ???? ???????? ???? ???????? ?????? ?? ?????????? ??? ???? ???? ??? ??????? ????? ????????

Wybacz, ale nie rozumiem Twojego argumentu. Mógłbyś jakoś jaśniej mi to przedstawić? W obu przecież przykładach istnieje rodzajnik przed PIERWSZYM rzeczownikiem, natomiast NIE MA go przed DRUGIM rzeczownikiem.


Tak jak powiedziałem wcześniej: apostoł Piotr ZAWSZE stosował tę regułę. Możesz to uznać za żart, ale był przecież nieomylny (w kwestii wiary oczywiście).

Zawsze stosował jaką regułę? Tą przedstawioną przez Stafforda, Sharpa czy Wallace'a? Bo jeśli je przeanalizujesz, to zobaczysz, że Piotr zastosował się do KAŻDEJ z tych trzech reguł (a przynajmniej tak to można interpretować). Twój argument więc nie przemawia za żadną.

Różne były wytłumaczenia tego faktu.

Świetny argument na wyjątek, którego nie potrafisz wytłumaczyć. "Różne". Przekonałeś nas wszystkich ;)

Zresztą jeden wyjątek potwierdza regułę.

A teraz to już na pewno nas przekonałeś ;) O ile pamiętam to wyjątek zaprzecza regule.

Użytkownik Matuzalem edytował ten post 2008-06-19, godz. 19:08


#25 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-19, godz. 19:08

Wybacz, ale nie rozumiem Twojego argumentu. Mógłbyś jakoś jaśniej mi to przedstawić? W obu przecież przykładach istnieje rodzajnik przed PIERWSZYM rzeczownikiem, natomiast NIE MA go przed DRUGIM rzeczownikiem.

Tylko w pierwszym przypadku istnieje rodzajnik zarówno przed pierwszym jak i przed drugiem rzeczownikiem (pospolitym). W drugim przypadku istnieje rodzjanik TYLKO przed pierwszym rzeczownikiem i nie ma go przed drugim. Dlatego zgodnie z regułą Sharpa apostoł Piotr ma nam myśli tylko jedną osobę: Jezusa, który jest dla niego Bogiem i Zbawicielem. :)
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#26 Matuzalem

Matuzalem

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 803 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2008-06-19, godz. 19:27

Tylko w pierwszym przypadku istnieje rodzajnik zarówno przed pierwszym jak i przed drugiem rzeczownikiem (pospolitym).

Znowu nieprawda. Ja widzę tam (1 Pt 1:2) tylko rodzajnik przed pierwszym rzeczownikiem: tou theou kai Iesou.
"ton Kuriou hEmon" określa ten drugi rzeczownik (Iesous) i, że tak powiem, ten rodzajnik "się nie liczy" jeśli rozpatrujemy konstrukcje wchodzące/nie wchodzące w skład reguły Sharpa. Ale to też jest raczej podstawowy błąd, Mirku. Kolejny.


Dlatego zgodnie z regułą Sharpa apostoł Piotr ma nam myśli tylko jedną osobę: Jezusa, który jest dla niego Bogiem i Zbawicielem.

Jednak zgodnie z alternatywnym (uwzględniającym Przysłów 24:21) sposobem rozumienia tej reguły, Piotr miał na myśli dwie osoby. Ale który raz już to powtarzamy?

Użytkownik Matuzalem edytował ten post 2008-06-19, godz. 19:28


#27 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-19, godz. 19:36

Znowu nieprawda. Ja widzę tam (1 Pt 1:2) tylko rodzajnik przed pierwszym rzeczownikiem: tou theou kai Iesou.
"ton Kuriou hEmon" określa ten drugi rzeczownik (Iesous) i, że tak powiem, ten rodzajnik "się nie liczy" jeśli rozpatrujemy konstrukcje wchodzące/nie wchodzące w skład reguły Sharpa. Ale to też jest raczej podstawowy błąd, Mirku. Kolejny.

Właśnie że nie! Widzę, że w ogóle tego nie kumasz po co w grece są potrzebne rodzajniki. Przed imieniem własnym apostoł Piotr nie postawił rodzajnika, ale postawił go przed słowem KYRIOS. W ten sposób zaznaczył, że chodzi mu o dwie osoby. Jesli nie postawiłby żadnego rodzajnika to chodziłoby mu o jedną osobę, ale wtedy mówiłbyś, że to wyjątek (i miałbyś rację).

Kolejny raz pokazałem ci, w jaki sposób w tekscie greckim odróżniano dwie różne osoby od siebie: właśnie poprzez użycie rodzajnika. Apostoł Piotr przestrzegał tej zasady bardzo skrupulatnie.

Użytkownik mirek edytował ten post 2008-06-19, godz. 19:38

On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#28 Matuzalem

Matuzalem

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 803 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2008-06-19, godz. 20:00

Właśnie że nie! Widzę, że w ogóle tego nie kumasz po co w grece są potrzebne rodzajniki.


Aha. A ja myślałem, że to nie ja zmyślałem reguły gramatyczne przed chwilą.

Przed imieniem własnym apostoł Piotr nie postawił rodzajnika, ale postawił go przed słowem KYRIOS. W ten sposób zaznaczył, że chodzi mu o dwie osoby. Jesli nie postawiłby żadnego rodzajnika to chodziłoby mu o jedną osobę,


Moment, moment. Żebym Cię źle nie zrozumiał: czyli uważasz, że zwrot taki jak:
"Ho theos kai basileus tou kuriou hemon"= "Bóg i król naszego Pana" dotyczy jednej czy dwóch osób?

#29 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-19, godz. 20:04

Moment, moment. Żebym Cię źle nie zrozumiał: czyli uważasz, że zwrot taki jak:
"Ho theos kai basileus tou kuriou hemon"= "Bóg i król naszego Pana" dotyczy jednej czy dwóch osób?

Albo tutaj jest błąd, ponieważ przed słowem BASILEUS - król (które nie jest imieniem własnym, tylko rzeczownikiem pospolitym) brak jest rodzajnika HO; albo tutaj chodzi o jedną osobę. :D

Gdyby miało chodzić o dwie osoby to byłoby najprawdopodobniej tak napisane:

"Ho theos kai ho basileus tou kuriou hemon"= "Bóg oraz król naszego Pana"

ale oczywiście mogę się mylić, ponieważ nie wiem, czy tak w ogóle mówiono i wyrażano się w KOINE. :P

Użytkownik mirek edytował ten post 2008-06-19, godz. 20:39

On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#30 Matuzalem

Matuzalem

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 803 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2008-06-19, godz. 20:18

Jeśli rodzajnik tou przed słowem kuriou nie spowodował więc, że chodzi o dwie osoby, to dlaczego przed chwilą stwierdziłeś:

Widzę, że w ogóle tego nie kumasz po co w grece są potrzebne rodzajniki. Przed imieniem własnym apostoł Piotr nie postawił rodzajnika, ale postawił go przed słowem KYRIOS. W ten sposób zaznaczył, że chodzi mu o dwie osoby.


Mirek, wygląda na to, że kolejna zmyślona na poczekaniu reguła gramatyczna?

#31 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-19, godz. 20:21

Jeśli rodzajnik tou przed słowem kuriou nie spowodował więc, że chodzi o dwie osoby, to dlaczego przed chwilą stwierdziłeś:

dlatego, że tam jest taki sam rodzajnik (dotyczący tego samego podmiotu, ale dwóch różnych osóB) a u ciebie były dwa różne rodzajniki i dotyczyły całkiem odrębnych spraw (pierwszy rodzajnik definiował mianownik a drugi dotyczył drugiego członu).

zauważ, że nie podałeś takiego samego przykładu. Bo o ile BASILEUS TOU KYRIOU HEMON oznacza "król naszego pana", to jednak IESOU TOU KYRIOU HEMON oznacza "Jezusa, naszego Pana". Widzisz różnicę?

Użytkownik mirek edytował ten post 2008-06-19, godz. 20:43

On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#32 Matuzalem

Matuzalem

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 803 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2008-06-19, godz. 22:33

zauważ, że nie podałeś takiego samego przykładu. Bo o ile BASILEUS TOU KYRIOU HEMON oznacza "król naszego pana", to jednak IESOU TOU KYRIOU HEMON oznacza "Jezusa, naszego Pana". Widzisz różnicę?


Tak, widzę różnicę. Podałem taki przykład, bo analogiczny jest zaraz w wersecie 1 Piotra 1:3 i byłem ciekawy jak go skomentujesz.

Nadal uważam, że niestety zmyślasz reguły gramatyczne.

Odnośnie wersetu z 2 Pt 1:2 pisałeś:

Jesli nie postawiłby żadnego rodzajnika [ani przed iesou, ani przed kuriou], to chodziłoby mu o jedną osobę,

co nie jest prawdą. Jeśli jednym z członów omawianej konstrukcji jest imię własne, to dostatecznie rozróżnia on jedną osobę od drugiej i nie jest potrzebny dodatkowy rodzajnik. Brak rodzajnika przed kuriou nie świadczyłby więc o tym, że Piotrowi chodzi o jedną osobę, nie ma więc konieczności, aby był tam umieszczony.

#33 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-19, godz. 22:57

Tak, widzę różnicę. Podałem taki przykład, bo analogiczny jest zaraz w wersecie 1 Piotra 1:3 i byłem ciekawy jak go skomentujesz.

Właśnie, kolejny ciekawy przykład:

1P 1:3 „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, gdyż stosownie do swego wielkiego miłosierdzia dał nam ? przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa spośród umarłych ? nowe zrodzenie do żywej nadziei,”

1P 1:3 WH „ευλογητος ο θεος και πατηρ του κυριου ημων ιησου χριστου ο κατα το πολυ αυτου ελεος αναγεννησας ημας εις ελπιδα ζωσαν δι αναστασεως ιησου χριστου εκ νεκρων”

tutaj znowu mamy sytuację, że występuje tylko jeden rodzajnik, a więc cała fraza "Bóg i Ojciec" dotyczy jednej osoby. Bo chyba nie masz wątpliwości, że chodzi o jedną osobę: Boga Ojca. Dziwi mnie tylko, że masz wątpliwości, iż w 2 P 1:1 również jest mowa o jednej osobie: Jezusie jako Bogu i Zbawicielu, chociaż budowa gramatyczna jest wręcz taka sama.


Nadal uważam, że niestety zmyślasz reguły gramatyczne.

Czy Sharp znał swoją regułę, czy wymyślił (zmyślił) ją?


co nie jest prawdą. Jeśli jednym z członów omawianej konstrukcji jest imię własne, to dostatecznie rozróżnia on jedną osobę od drugiej i nie jest potrzebny dodatkowy rodzajnik. Brak rodzajnika przed kuriou nie świadczyłby więc o tym, że Piotrowi chodzi o jedną osobę, nie ma więc konieczności, aby był tam umieszczony.

dlaczego więc użył rodzajnika przy KYRIOS? Oczywiście nie użył przy IESOU, bo, jak zresztą słusznie zauważyłeś, jest to imię własne i nie ma takiej potrzeby. A więc cały czas dostrzegasz jak działa reguła Sharpa i kiedy może być stosowana. Szkoda tylko, że Strażnica tak mylnie wprowadza w błąd!
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#34 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-20, godz. 07:22

Odnośnie wersetu z 2 Pt 1:2 pisałeś:

co nie jest prawdą. Jeśli jednym z członów omawianej konstrukcji jest imię własne, to dostatecznie rozróżnia on jedną osobę od drugiej i nie jest potrzebny dodatkowy rodzajnik. Brak rodzajnika przed kuriou nie świadczyłby więc o tym, że Piotrowi chodzi o jedną osobę, nie ma więc konieczności, aby był tam umieszczony.

Myślę, że nie rozumiesz do czego służą rodzajniki w grece. Postanowiłem trochę poszperać i na sieci znalazłem takie na przykład stwierdzenie:

It must be pointed out that if Peter wanted to clearly distinguish Christ from His Father in this verse (2 P 1:1), he had only to add the article before "Savior" (Greek: tou theos kai tou soteros), as he does in the very next verse (Greek: tou theou kai Iesou tou kuriou hemon).

źródło: http://www.foranansw...r/2Peter1_1.htm

Podobnego zdania jest również Harris Murray w swojej książce "Jesus as God" . Jak chcesz mogę zacytować. Pewnie takich sformułowań, mozna znaleźć więcej. Ale czy tobie one pomogą?

I co, zmyślam reguły gramatyczne, czy ty nie chcesz uznać faktu, że apostoł Piotr skrupulatnie stosował rodzajniki? Zawsze więc przestrzegał zasady języka greckiego, że gdy spójnik łączy dwa rzeczowniki będące w tym samym przypadku, a rodzajnik występuje przy pierwszym z tych rzeczowników lub imiesłowów i nie jest powtórzony przed drugim, to ten drugi zawsze dotyczy osoby, która jest nazwana przez pierwszy rzeczownik lub imiesłów.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#35 Matuzalem

Matuzalem

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 803 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2008-06-20, godz. 09:21

Dziwi mnie tylko, że masz wątpliwości, iż w 2 P 1:1 również jest mowa o jednej osobie: Jezusie jako Bogu i Zbawicielu, chociaż budowa gramatyczna jest wręcz taka sama.

Myślę, że gdybyś ze zrozumieniem przeczytał post 16 w tym wątku, nie byłbyś zdziwiony, że "mam wątpliwości".

Czy Sharp znał swoją regułę, czy wymyślił (zmyślił) ją?


Sharp wymyślił swoją regułę. Tobie niestety zdarza się zmyślać reguły gramatyczne.

dlaczego więc użył rodzajnika przy KYRIOS? [[w 2 Piotra 1:2]]


Mirek, nie każde użycie rodzajnika w grece jest konieczne z gramatycznego punktu widzenia. Pisarze NT często używają rodzajników w sposób niekonsekwentny, kiedy nie są one kluczowe z gramatycznego punktu widzenia. To tak jak z rodzajnikiem przed imionami: czasami jest, czasem go nie ma. Jest to po prostu pewna specyfika języka i tyle. W momencie kiedy wystąpiło w konstrukcji rzeczownik-kai-rzeczownik imię własne, nie jest już potrzebny rodzajnik przed drugim członem tej konstrukcji, żeby wskazać, iż chodzi o dwa odrębne byty.

Szkoda tylko, że Strażnica tak mylnie wprowadza w błąd!


"Mylnie wprowadza w błąd"? ;)

Myślę, że nie rozumiesz do czego służą rodzajniki w grece. Postanowiłem trochę poszperać i na sieci znalazłem takie na przykład stwierdzenie:

It must be pointed out that if Peter wanted to clearly distinguish Christ from His Father in this verse (2 P 1:1), he had only to add the article before "Savior" (Greek: tou theos kai tou soteros), as he does in the very next verse (Greek: tou theou kai Iesou tou kuriou hemon).


Wiesz, nie bardzo rozumiem o co Ci chodzi w tym momencie. W jaki sposób pomaga Ci to "stwierdzenie" które znalazłeś "na sieci", czy które wyczytałeś u Harrisa?

I co, zmyślam reguły gramatyczne, czy ty nie chcesz uznać faktu, że apostoł Piotr skrupulatnie stosował rodzajniki? Zawsze więc przestrzegał zasady języka greckiego, że gdy spójnik łączy dwa rzeczowniki będące w tym samym przypadku, a rodzajnik występuje przy pierwszym z tych rzeczowników lub imiesłowów i nie jest powtórzony przed drugim, to ten drugi zawsze dotyczy osoby, która jest nazwana przez pierwszy rzeczownik lub imiesłów.


Znowu Cię słabo rozumiem. Czy mam rozumieć, że uważasz, że tylko Piotr "zawsze przestrzegał [tej] zasady języka greckiego"? A co z ewangelistami? Apostołem Pawłem?

Myślę, że temat nam się rozwadnia, i coraz bardziej rozmowa odchodzi od sedna, które było poruszone w pierwszych kilkunastu postach.

Użytkownik Matuzalem edytował ten post 2008-06-20, godz. 09:22


#36 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-20, godz. 10:49

Myślę, że gdybyś ze zrozumieniem przeczytał post 16 w tym wątku, nie byłbyś zdziwiony, że "mam wątpliwości".

Myślę, że Twoje wątpliwości wynikają z niezrozumienia reguły Sharpa. Ja bowiem napisałem tam:

Jeśli bowiem w tekście greckim napotkamy imiona własne, to wiadomo, ze chodzi i więcej niż jedną osobę. Reguła Sharpa nie ma więc zastosowania.

A więc imiona własne nie należą do obszaru, w którym stosujemy regułę Sharpa. Ty natomiast przekręciłeś moje słowa, pisząc:

Jeśli "wiadomo" (z samej semantyki wyrażenia bądź z kontekstu wynika), że chodzi o więcej niż jedną osobę, "reguła Sharpa" nie ma zastosowania.

Według Twojego zrozumienia wynika, że jeśli chodzi o więcej niż jedną osobę, to reguła Sharpa nie ma zastosowania. Sens jest jednak inny: jeśli w tekście greckim występuje imię własne, to reguła Sharpa nie ma miejsca. Widzisz różnicę? Jak byk!



Mirek, nie każde użycie rodzajnika w grece jest konieczne z gramatycznego punktu widzenia. Pisarze NT często używają rodzajników w sposób niekonsekwentny, kiedy nie są one kluczowe z gramatycznego punktu widzenia. To tak jak z rodzajnikiem przed imionami: czasami jest, czasem go nie ma. Jest to po prostu pewna specyfika języka i tyle. W momencie kiedy wystąpiło w konstrukcji rzeczownik-kai-rzeczownik imię własne, nie jest już potrzebny rodzajnik przed drugim członem tej konstrukcji, żeby wskazać, iż chodzi o dwa odrębne byty.

niestety nie jest to prawdą:

1Tes 3:11 Bw „A sam Bóg i Ojciec nasz, i Pan nasz Jezus Chrystus, niechaj utoruje naszą drogę do was!”

1Tes 3:11 WH „αυτος δε ο θεος και πατηρ ημων και ο κυριος ημων ιησους κατευθυναι την οδον ημων προς υμας”

Jak widzisz w tekście greckim mowa jest o dwóch osobach, występuje imię własne (Jezus) a jednak apostoł Paweł wstawił rodzajnik HO przed słowo KYRIOS. Po co to zrobił, skoro mówisz, że nie jest to konieczne? I kto tu wymyśla reguły gramatyczne? <_<



"Mylnie wprowadza w błąd"? ;)

Tak, ponieważ podaje przykłady, w których nie obowiązuje reguła Sharpa (liczba mnoga i imię własne) natomiast na tej podstawie wyciąga wniosek, że to samo obowiązuje dla rzeczowników pospolitych, co już niestety prawdą nie jest.


Wiesz, nie bardzo rozumiem o co Ci chodzi w tym momencie. W jaki sposób pomaga Ci to "stwierdzenie" które znalazłeś "na sieci", czy które wyczytałeś u Harrisa?

Ponieważ pokazuje, że apostoł Piotr w wersecie 2 P 1:2 mówiąc o dwóch osobach użył dwóch rodzajników, podcza gdy w wersecie wczesniejszym (2 P 1:1) mówi o jednej osobie używając jednego rodzajnika. Spróbuj na przykład przetłumaczyć frazę z wersetu drugiego w taki sposób:

jest:

2P 1:2 „Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu Boga oraz Jezusa, naszego Pana,”

2P 1:2 WH „χαρις υμιν και ειρηνη πληθυνθειη εν επιγνωσει του θεου και ιησου του κυριου ημων

a tak ma być:

2P 1:2 „Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu Boga oraz naszego Pana, Jezusa”

Będziesz wiedział, że użycie rodzajnika przed imieniem własnym nie jest potrzebne, ale wymagane jest przed słowem KYRIOS.


Znowu Cię słabo rozumiem. Czy mam rozumieć, że uważasz, że tylko Piotr "zawsze przestrzegał [tej] zasady języka greckiego"? A co z ewangelistami? Apostołem Pawłem?

Tak jak pokazał to Wallace, wszystkie teksty w NT spełniają tę regułę. Do tej pory nie pokazałeś żadnego wyjątku. Zajmujemy się obecnie apostołem Piotrem. jak skończymy to zajmiemy się innymi.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#37 Matuzalem

Matuzalem

    Domownik forum (501-1000)

  • Członkowie
  • PipPipPip
  • 803 Postów
  • Płeć:Male

Napisano 2008-06-20, godz. 12:12

Według Twojego zrozumienia wynika, że jeśli chodzi o więcej niż jedną osobę, to reguła Sharpa nie ma zastosowania. Sens jest jednak inny: jeśli w tekście greckim występuje imię własne, to reguła Sharpa nie ma miejsca. Widzisz różnicę? Jak byk!


Pytanie: dlaczego nie ma zastosowania kiedy mamy do czynienia z imieniem. Dlatego, że wiadomo, że chodzi o odrębną osobę. To jest przyczyna, która leży u podstaw mechanizmu rządzącym konstrukcją R-R-kai-R w języku greckim. Na podstawie tej przyczyny można zdefiniować szereg konkretnych sytuacji kiedy dochodzi do "wyjątku".


Jak widzisz w tekście greckim mowa jest o dwóch osobach, występuje imię własne (Jezus) a jednak apostoł Paweł wstawił rodzajnik HO przed słowo KYRIOS. Po co to zrobił, skoro mówisz, że nie jest to konieczne? I kto tu wymyśla reguły gramatyczne?


To, że coś nie jest konieczne nie oznacza, że nie można czegoś zrobić, ani nawet, że nie jest tak wygodniej albo wręcz lepiej to zrobić. Tak jak wspomniałem, nie idzie uzasadnić każdego użycia bądź nieużycia rodzajników. Gramatyka (ani język w ogóle) tak nie funkcjonuje. Wiele rzeczy wypływa ze stylu i decyzji podejmowanych na bieżąco przez autora.

Tak, ponieważ podaje przykłady, w których nie obowiązuje reguła Sharpa (liczba mnoga i imię własne) natomiast na tej podstawie wyciąga wniosek, że to samo obowiązuje dla rzeczowników pospolitych, co już niestety prawdą nie jest.

Ale Strażnica nie twierdzi, że zgadza się z regułą Sharpa. Ja też się z nią nie zgadzam (w każdym razie nie z taką wersją jaka została sformułowana przez Granville'a Sharpa).


Ponieważ pokazuje, że apostoł Piotr w wersecie 2 P 1:2 mówiąc o dwóch osobach użył dwóch rodzajników, podcza gdy w wersecie wczesniejszym (2 P 1:1) mówi o jednej osobie używając jednego rodzajnika. Spróbuj na przykład przetłumaczyć frazę z wersetu drugiego w taki sposób:

jest:

2P 1:2 ?Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu Boga oraz Jezusa, naszego Pana,?

2P 1:2 WH ?????? ???? ??? ?????? ?????????? ?? ????????? ??? ???? ??? ????? ??? ?????? ?????

a tak ma być:

2P 1:2 ?Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą dzięki dokładnemu poznaniu Boga oraz naszego Pana, Jezusa?

Będziesz wiedział, że użycie rodzajnika przed imieniem własnym nie jest potrzebne, ale wymagane jest przed słowem KYRIOS.

Sorry, ale nadal nie rozumiem.


Tak jak pokazał to Wallace, wszystkie teksty w NT spełniają tę regułę. Do tej pory nie pokazałeś żadnego wyjątku


Eh, kończę, bo zaczynasz mnie wyprowadzać z równowagi :P

To jest Twoja reguła:

Zawsze więc przestrzegał zasady języka greckiego, że gdy spójnik łączy dwa rzeczowniki będące w tym samym przypadku, a rodzajnik występuje przy pierwszym z tych rzeczowników lub imiesłowów i nie jest powtórzony przed drugim, to ten drugi zawsze dotyczy osoby, która jest nazwana przez pierwszy rzeczownik lub imiesłów.

A wyjątków jest mnóstwo. Chociażby te sprecyzowane przez Sharpa: imiona, liczba mnoga.

Więc mam prośbę: albo zdefiniuj DOKŁADNIE, akademicko co rozumiesz pod pojęciem reguły Sharpa i będę Cię pilnował za każdym razem jak użyjesz tego zwrotu, albo za każdym razem precyzuj, o co Ci chodzi. Bo raz definiujesz "regułę Sharpa" nie uwzględniając żadnych wyjątków (nawet l.m. czy imion), a po chwili jednak znowu wracasz do wyjątków. Raz nazywasz je wyjątkami, a raz traktujesz jako "część reguły". Pomieszanie z poplątaniem.

Zajmujemy się obecnie apostołem Piotrem. jak skończymy to zajmiemy się innymi.

Nie ma reguły gramatycznej, która dotyczy tylko apostoła Piotra. Reguły gramatyczne są uniwersalne w skali języka. Co najwyżej można mówić o stylu danego pisarza. Na przykład mogę zwrócić uwagę na to, że Piotr na 46 razy, które używa słowa Bóg, 45 razy odnosi je do Ojca, a jedno użycie jest poddawane w wątpliwość przez trynitarian (2 Piotra 1:1). To coś mówi o jego stylu i czy nie rozumiał czasem słowa "Bóg" jako imienia własnego Ojca.

Dla mnie ten temat jest już wyczerpany. Wolę poświęcić czas, w którym miałbym dalej kręcić się w kółka w tym wątku, na opisanie tematu reguły Sharpa w jakiś bardziej trwały sposób niż forum internetowe.

Pozdrawiam

Użytkownik Matuzalem edytował ten post 2008-06-20, godz. 12:13


#38 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-20, godz. 14:16

Pytanie: dlaczego nie ma zastosowania kiedy mamy do czynienia z imieniem. Dlatego, że wiadomo, że chodzi o odrębną osobę. To jest przyczyna, która leży u podstaw mechanizmu rządzącym konstrukcją R-R-kai-R w języku greckim. Na podstawie tej przyczyny można zdefiniować szereg konkretnych sytuacji kiedy dochodzi do "wyjątku".

Mówiliśmy już, że gdy wykluczy się imiona własne i liczbę mnogą nie dochodzi do wyjątku.


To, że coś nie jest konieczne nie oznacza, że nie można czegoś zrobić, ani nawet, że nie jest tak wygodniej albo wręcz lepiej to zrobić. Tak jak wspomniałem, nie idzie uzasadnić każdego użycia bądź nieużycia rodzajników. Gramatyka (ani język w ogóle) tak nie funkcjonuje. Wiele rzeczy wypływa ze stylu i decyzji podejmowanych na bieżąco przez autora.

A więc rodzajników używano sobie nie potrzebnie w grece. Jeśli wstawiono je do natchnionego tekstu, to zapewne zrozumiałe, że w jakimś celu, prawda?


Ale Strażnica nie twierdzi, że zgadza się z regułą Sharpa. Ja też się z nią nie zgadzam (w każdym razie nie z taką wersją jaka została sformułowana przez Granville'a Sharpa).

Że się nie zgadzasz to jest dla mnie zrozumiałe, po prostu byłaby niewygodna dla ciebie. Mówiliśmy już również, że Wallace skorygował tę regułę i napisał o niej pracę doktorską. Rozumiem, że nie zgadzasz się z decyzją egzaminatorów i chętnie odebrałbyś mu tytuł doktora, tak? Sądzisz, że wolna amerykanka jest najbardziej akceptowalna przez Boga?


Sorry, ale nadal nie rozumiem.

Chodziło mi o to, żebyś przetłumaczył na grecki, kiedy drugi człon ma zmieniony szyk. Ciekaw jestem do jakich wniosków dojdziesz.


Eh, kończę, bo zaczynasz mnie wyprowadzać z równowagi :P

Zrozumiałe! ;)


albo zdefiniuj DOKŁADNIE, akademicko co rozumiesz pod pojęciem reguły Sharpa i będę Cię pilnował za każdym razem jak użyjesz tego zwrotu, albo za każdym razem precyzuj, o co Ci chodzi. Bo raz definiujesz "regułę Sharpa" nie uwzględniając żadnych wyjątków (nawet l.m. czy imion), a po chwili jednak znowu wracasz do wyjątków.

Regułę Sharpa (skorygowaną przez Wallace) podałem na początku tego wątku. Ty również potwierdziłeś, że jeśli mamy liczbę mnogą i jeden z członów jest imieniem własnym to nie ma ona zastosowania. Więc trzymajmy się definicji a ciebie proszę o podanie jakiegoś wyjątku. Jak dotąd nie udało ci się tego zrobić, muszę więc niestety przyznać Wallace'owi rację.


Na przykład mogę zwrócić uwagę na to, że Piotr na 46 razy, które używa słowa Bóg, 45 razy odnosi je do Ojca, a jedno użycie jest poddawane w wątpliwość przez trynitarian (2 Piotra 1:1).

Podobnie apostoł Piotr nazwał w swoim liście Jezusa wiele razy "Panem i Zbawicielem". Dlaczego nie zgadzasz się, że mógł analogicznie również nazwać Jezusa "Bogiem i Zbawicielem"? Przecież niewierny Tomasz też nazwał Jezusa "Panem i Bogiem". Dlaczego zgadzasz się z ostatnią wypowiedzią Tomasza ale nie zgadzasz się z wypowiedzią apostoła Piotra? Czy nie jest to pewien sposób wybiórczego traktowania wypowiedzi biblijnych?
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#39 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-20, godz. 23:27

Natomiast mam wrażenie, że gdyby to był rażący błąd gramatyczny to by go pierwszy czy drugi przepisywacz po prostu poprawił. Różne spekulacje pod tytułem "jak wybrnąć z Przysłów 24:21" nie są potrzebne jeśli przyjmie się prostsze rozwiązanie, które było powyżej przedstawione, a o którym pisze właśnie Greg Stafford.

A czy Greg Stafford, taki zwolennik imienia Bożego, zauważył, że problem znika, gdy w tekście greckim występował pierwotnie tetragram? Wtedy mamy do czynienia z imieniem własnym i reguła Sharpa nie ma zastosowania:

Prz 24:21 Bp „Synu mój, Jahwe się bój i króla, nie powstawaj przeciwko żadnemu z nich,”

Prz 24:21 LXX „φοβου τον θεον υιε και βασιλεα και μηθετερω αυτων απειθησης ”

A więc tym samym reguła Sharpa nie ma żadnego wyjątku! :) Dziwne, że tego nie zauważyłeś? :unsure:
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)

#40 mirek

mirek

    Elita forum (> 1000)

  • Członkowie
  • PipPipPipPip
  • 3184 Postów

Napisano 2008-06-24, godz. 20:30

Byłoby stosowne w tym temacie podanie kilku przykładów, w jaki sposób w tekście greckim odróżniano od siebie osoby. Podam więc przykład demonstrujący fakt, iż jeśli mowa jest o więcej niż jednej osobie, to w tekście greckim poszczególne osoby oddzielone są rodzajnikami:

2Tm 1:5 Bw „przywodzę sobie na pamięć nieobłudną wiarę twoją, która była zadomowiona w babce twojej Loidzie i w matce twojej Eunice, a pewien jestem, że i w tobie żyje.”

Zgodzimy się bezsprzecznie, że tekst mówi o dwóch osobach: babce oraz matce Tymoteusza. Zobaczmy w tekście greckim w jaki sposób oddzielono te osoby od siebie:

2Tm 1:5 WH „υπομνησιν λαβων της εν σοι ανυποκριτου πιστεως ητις ενωκησεν πρωτον εν τη μαμμη σου λωιδι και τη μητρι σου ευνικη πεπεισμαι δε οτι και εν σοι”

Jak widzimy w tekście greckim występuje (podkreślone) słówko KAI (i), które znajduje się pomiędzy dwoma pogrubionymi członami poprzedzonymi rodzajnikiem TE (pogrubiono z podkreśleniem). Właśnie dzięki takiej konstrukcji wiadomo, że chodzi o dwie osoby.

Innym przykładem jest:

Mk 10:7 BT „dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę

Mk 10:7 WH „ενεκεν τουτου καταλειψει ανθρωπος τον πατερα αυτου και την μητερα

Również zgodzimy się bezsprzecznie, iż tekst mówi o dwóch różnych osobach, matce i ojcu. Także i tutaj daje się zauważyć, iż oddzielono rodzajnikami poszczególne osoby od siebie.


Trzeci przykład jest troszkę bardziej skomplikowany:

J 11:5 Bw „A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza.”

J 11:5 WH „ηγαπα δε ο ιησους την μαρθαν και την αδελφην αυτης και τον λαζαρον

Jak jednak widzimy w tekście mowa jest o trzech osobach i wszystkie zostaly rozdzielone odpowiednimi rodzajnikami.

Czwarty przykład jest również bardzo interesujący:

Dz 26:30 Bw „I powstał król i namiestnik, i Berenika, i ci, którzy z nimi siedzieli;”

Dz 26:30 WH „ανεστη τε ο βασιλευς και ο ηγεμων η τε βερνικη και οι συγκαθημενοι αυτοις”

Jest to o tyle ciekawy werset, że w tekście występują aż cztery rodzajniki, odróżniające poszczególne osoby od siebie. Rodzajnik męski HO (2x) odzielający osobę króla od osoby namiestnika, rodzajnik żeński HE stojący przed kobietą o imieniu Berenike oraz rodzajnik męski OI dla liczby mnogiej.

Oczywiście przykładów jest o wiele więcej, wybrałem jednak te, które uważałem za najciekawsze.
On zaś rzekł: Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem, i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!" (Łk 21:8, BW)




Użytkownicy przeglądający ten temat: 0

0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych