Prawdziwy człowiek
J 1:14 Bw „A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy.”
Dz 17:31 Bw „gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych.”
Rz 5:15 Bw „Lecz nie tak jak z upadkiem ma się sprawa z łaską; albowiem jeśli przez upadek jednego człowieka umarło wielu, to daleko obfitsza okazała się dla wielu łaska Boża i dar przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa.”
1Tm 2:5 Bw "Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus,"
Prawdziwy Bóg
J 1:1 Bw „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.”
J 20:28 Bw „Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój.”
Kol 2:9 Bw „gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości"
Tt 2:13 Bw „oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa,”
1J 5:20 Bw „Wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali tego, który jest prawdziwy. My jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie. On jest tym prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.”
A ja chciałbym niniejszym przedstawić jeszcze jeden kolejny biblijny dowód no to, że Syn Boży posiada dwie natury: człowieka i Boga. Tym razem znajdziemy je również w dwóch bardzo ciekawych fragmentach z listu do Hebrajczykow 1:8-9 oraz 1:10-12:
Hbr 1:8-9 Bw „lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.(9) Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich.”
Gdy zajrzymy do PŚ dowiemy się, iż apostoł Paweł cytuje tutaj z Psalmu 45:
Ps 45:7-8 Bg „Stolica twoja, o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laska królestwa twego.(8) Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; przetoż pomazał cię, o Boże! Bóg twój olejkiem wesela nad uczęstników twoich.”
Psalm ten był wyrazem hołdu składanego królowi. Występujące w nim hebrajskie słowo ELOHIM (greckie THEOS) jest niekiedy także użyte w stosunku do ludzi, którzy sprawują władzę jako zastępcy Boga (Wyj 22:7; 1 Sam 2:25; Ps 58:2; Ps 82). Oczywiście, że nie przypisuje się im jednak przez to atrybutu boskości, ale trzeba wziąść pod uwagę, że w Hbr 1:8-9 słowa te wypowiada sam Bóg Ojciec do swojego Syna. Podobnie więc jak dawniej ludzie nazywali króla bogiem, tak również i Ojciec nazywa swojego Syna BOGIEM. Jednak sam Bóg Wszechmocny może tytułować tak tylko osobę przynajmniej równą sobie. A więc Jezus, Syn Boży nazwany jest przez swojego Ojca BOGIEM.
Z wersetu tego (Hbr 1:8-9) można więc wyciągnąć jeszcze inne wnioski. Ponieważ Psalm ten (Ps 45:7-8) skierowany był do człowieka, więc i również Jezus jest człowiekiem. Psalm ten śpiewany był na zaślubiny króla, a przecież Jezus również jest królem. Wreszcie w Psalmie tym użyto w stosunku do człowieka tytułu ELOHIM, więc również i Jezusowi przysługuje ten tytuł.
Z powyższym rozumowaniem zgadzają się najczęściej również i inni antytrynitarianie (a wśród nich także ŚJ). Zapominają jednak być konsekwentnymi i zastosować swoją regułę do dalszej części omawianego wersetu:
Hbr 1:10-12 Bw „Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, i niebiosa są dziełem rąk twoich;(11) one przeminą, ale Ty zostajesz; I wszystkie jako szata zestarzeją się,(12) i jako płaszcz je zwiniesz, jako odzienie, i przemienione zostaną; ale tyś zawsze ten sam i nie skończą się lata twoje.”
Zauważmy, że tutaj z kolei Bóg Ojciec nazywa Jezusa PANEM, podobnie jak dwa wersety wczesniej nazwał go BOGIEM. Jest więc zachowana pewna symetria zarówno sposobu wypowiadania się ludzi jak i samego Boga:
J 20:28 Bw „Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój.”
Jest to bardzo ciekawy werset (Hbr 1:10) również z tego względu, że apostoł Paweł cytuje tutaj z Psalmu 102:
Ps 102:2 Bw „Panie, wysłuchaj modlitwy mojejI wołanie moje niech dojdzie do ciebie!”
Ps 102:25 Bw „Rzekłem: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie dni moich, Wszak lata twoje trwają z pokolenia w pokolenie.”
Ps 102:26-28 Bw „Tyś z dawna założył ziemię, A niebiosa są dziełem rąk twoich.(27) One zginą, Ty zaś zostaniesz, I wszystkie jak szata się zużyją; Jak szata, która się zmienia, one się zmienią.(28) Ale ty pozostaniesz ten sam I nie skończą się lata twoje.”
Werset ten w PNŚ brzmi:
Ps 102:1,25 NS „Jehowo, ... Boże mój, ...,
Ps 102:26-28 Bw „Tyś z dawna założył ziemię, A niebiosa są dziełem rąk twoich.(27) One zginą, Ty zaś zostaniesz, I wszystkie jak szata się zużyją; Jak szata, która się zmienia, one się zmienią.(28) Ale ty pozostaniesz ten sam I nie skończą się lata twoje.”
Psalm ten był śpiewany kiedyś na cześć samego Boga Jahwe. Warto zadać sobie więc pytanie: jeśli Psalmem tym zwracano się do samego Jahwe, to kim jest Chrystus, jeśli jego słowami zwraca się do swojego Syna sam Bóg Ojciec?
A więc o ile wczesniejszy werset (Hbr 1:8-9) udowadniał, że Jezus jest człowiekiem, to ten z kolei wskazuje, że Jezus jest Bogiem Wszechmogącym Jahwe. Łatwiej zrozumieć teraz inny biblijny werset, nazywający go podobnie:
Ap 1:8 Bw „Jam jest alfa i omega (początek i koniec), mówi Pan, Bóg, Ten, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący.”
Przecież tym który miał ponowny raz przyjść jest Jezus!!! Tak wierzyli i uważali pierwsi chrześcijanie.
Ap 22:20 Bw "Mówi ten, który świadczy o tym: Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przyjdź, Panie Jezu!"
Drodzy antytrynitarianie, jeśli zatem twierdzicie, że apostoł Paweł w Hbr 1:8-9 cytował z Psalmu 45:7-8, skierowanego do człowieka, to bądźcie więc konsekwentni i uznajcie, że w Hbr 1:10 apostoł Paweł cytował z Psalmu 102, który był z kolei kierowany do samego Boga Jahwe. Każdy więc Żyd czytający początek listu do Hebrajczyków i znający te Psalmy od razu wiedział kim dla niego powinien być sam Jezus.
W ogóle jeśli przeczyta się z uwagą Hbr 1:5-10 to z kontekstu wynika, że Syn Boży został zrodzony (a nie stworzony), nie jest żadnym aniołem, ponieważ stoi na wyższym szczeblu (a więc nie jest archaniołem Michałem), mają oddawać mu cześć wszyscy aniołowie, jest nazywany przez samego Ojca zarówno BOGIEM jak i PANEM. Z podanych wersetów wynika więc nawet podwójna natura Jezusa, jako prawdziwego człowieka i prawdziwego Boga, o czym właśnie wspominałem wyżej.
Użytkownik mirek edytował ten post 2006-12-15, godz. 19:59