87 replies to this topic

[rhundz]

Nie jesteś w stanie ocenić pobudek wszystkich starszych w Polsce.

a czy Ty jestes w stanie zdementowac w pełni tą opinie?

[Liberal]

Ja tak sobie myślę, że tacy starsi-pastuchy to 70-80%.
Przez moje sześć lat starszeństwa napatrzyłem się dość... a byłem baaardzo zaangażowany i poznałem wielu starszych.

[skywalker]

Ja tak sobie myślę, że tacy starsi-pastuchy to 70-80%.
Przez moje sześć lat starszeństwa napatrzyłem się dość... a byłem baaardzo zaangażowany i poznałem wielu starszych.

ja bym jednak powiedział 60 - 70 %.

Każdy starszy jest inny. W zborach gdzie "władzę" sprawują MŁODZI starsi jest nie do wytrzymania. Mają jazdy ostre, ścigają każdego, wtrącają się do życia, wyszukują pretekstu by odbyć jakąś rozmowę.
W zborach gdzie jest wielu STARSZYCH starszych może być znowu druga skrajność. Nic się wujkom nie chce robić, olewają wszystko co się da itp. A jak jest PÓŁ na PÓŁ to są wieczne kłótnie w gronie )))
czyli reasumując - tak źle i tak niedobrze

[Ida]

Starsi to tacy sami ludzie jak my. Nie są od nas doskonalsi, choć właśnie tego od nich zazwyczaj oczekujemy. Oprócz zajęć teokratycznych, zwykle mają obowiązki rodzinne i zawodowe, mają swoje lepsze i gorsze dni, swoje problemy. Ulegają zniechęceniu, mają wątpliwości i starają się "jakoś" wypełnić misję pasterzowania. Prawdę mówiąc, to ja nie zauważyłam w swoim zborze szczególnego parcia braci na władzę w zborze. Ci, którym marzyłoby się duchowe przywództwo nie mieli odpowiednich kwalifikacji, a ci, którzy nadawaliby się na starszego w zborze, zupełnie nie byli tym przywilejem zainteresowani. I zazwyczaj mieliśmy w zborze dojezdnych braci starszych ( zresztą częściowo to pozostało). A duch karierostwa w zborze nadmiernie się nie rozwinął.

[ewa]

ja bym jednak powiedział 60 - 70 %.

Każdy starszy jest inny. W zborach gdzie "władzę" sprawują MŁODZI starsi jest nie do wytrzymania. Mają jazdy ostre, ścigają każdego, wtrącają się do życia, wyszukują pretekstu by odbyć jakąś rozmowę.

Hm, z tego wynika, że niczym nie różnią się od ludzi z zewnątrz. Zauważyłam, że jak przychodzą orzekać ludzie młodzi, to też często robi się NIE DO WYTRZYMANIA. To chyba kwestia rozdmuchanych ambicji i chęci wykazania się.

Na szczęście jednak nauczyłam się temperować nadgorliwych (przynajmniej żeby nie wtrącali się w moje sprawy), a jeśli ktoś jest niereformowalny (jednak chciałby włazić z butami tam, gdzie go nikt nie zapraszał) - unikam jak zarazy ...

Dobrze ktoś kiedyś powiedział - nadgorliwość gorsza od faszyzmu.

Hm, z tego wynika, że niczym nie różnią się od ludzi z zewnątrz. Zauważyłam, że jak przychodzą orzekać ludzie młodzi, to też często robi się NIE DO WYTRZYMANIA. To chyba kwestia rozdmuchanych ambicji i chęci wykazania się.

Hm, tak między Bogiem a prawdą to nie wydaje mi się, aby to wynikało ze złych intencji. Młode osoby zazwyczaj mają duże ambicje, za to małe doświadczenie życiowe.

To drugie raczej przychodzi z wiekiem i wtedy też nabiera się dystansu do wielu spraw (i już tak bardzo nie dzieli się przysłowiowego włosa na czworo).

No ale jak rzekłam - jeśli ktoś jest niereformowalny, to należy go unikać jak ognia ...

Użytkownik ewa edytował ten post 2009-08-10, godz. 19:33

[paradise1874]

Nie jesteś w stanie ocenić pobudek wszystkich starszych w Polsce.

Nawet nie zamierzam. Wystarczy to co zobaczyłem na własnych podwórkach (a byłem na kilku), relacje innych zaprzyjaźnionych osób, a obraz tworzy się sam.

[nauti]

Starsi to tacy sami ludzie jak my. Nie są od nas doskonalsi, choć właśnie tego od nich zazwyczaj oczekujemy. Oprócz zajęć teokratycznych, zwykle mają obowiązki rodzinne i zawodowe, mają swoje lepsze i gorsze dni, swoje problemy. Ulegają zniechęceniu, mają wątpliwości i starają się "jakoś" wypełnić misję pasterzowania. Prawdę mówiąc, to ja nie zauważyłam w swoim zborze szczególnego parcia braci na władzę w zborze. Ci, którym marzyłoby się duchowe przywództwo nie mieli odpowiednich kwalifikacji, a ci, którzy nadawaliby się na starszego w zborze, zupełnie nie byli tym przywilejem zainteresowani. I zazwyczaj mieliśmy w zborze dojezdnych braci starszych ( zresztą częściowo to pozostało). A duch karierostwa w zborze nadmiernie się nie rozwinął.

Ależ oczywiście, że tak. Starsi są tylko ludźmi, więc powinno się ich traktować jak "tylko ludzi" z całym dobrodziejstwem bycia niedoskonałym człowiekiem. Ale... ich decyzje lub nawet "sugestie" mają znaczący wpływ na życie członka zboru. Bynajmniej taki wpływ miały na moje i kilku bliskich mi osób. To, że mają problemy - OK, swoje rodziny - OK, nie są do końca wykształceni do sprawowania funkcji starszego - OK. Czyli starsi są OK, "jakoś" wypełniają swoje obowiązki. A co jeśli głosiciel będzie "jakoś" wypełniał swoje?

W swoim wywodzie zmierzam do tego, że często ta niedoskonałość starszych ma wymierny wpływ na szeregowych członków zboru. Z osobistych obserwacji mogę powiedzieć, że niewielu starszych zdaje sobie sprawę z ciążących na nich odpowiedzialności.

[qwerty]

Idąc dalej tym tropem, dochodzimy do tego że ciało kierownicze także składa się z niedoskonałych ludzi......
I to jest jasne, szeregowi głosiciele są niedoskonali, starsi sa niedoskonali cialo kierownicze jest niedoskonałe...... Mają wszyscy prawo do pomyłek, do grzechów
Więc NA BOGA dlaczego wszyscy sa wyrocznią w sprawach i tłumaczeniach czego od Ludzi chciałby Bóg?
Dlaczego dla nich wszystkich wyrocznią są niedoskonałe słowa w strażnicy a nie SŁOWO BOGA z Bibli?