http://watchtower.or...?showtopic=1478
Otóż zwycięstwo Mojżesza nad Amalekitami opisane w Wyj 17:8-13 było bardzo kuszącą opowieścią, którą trzeba było zinterpretować jako zwycięstwo dzięki przyjęciu przez Mojżesza postawy w kształcie krzyża: z rękoma wyciągniętymi na boki.
Tak na przykład opisywał to wydarzenie Justyn Męczennik (ur. 100) w "Dialogu z Żydem Tryfonem" (90:4):
"Gdy lud walczył z Amalekitami, a syn Nawego o przydomku Jezus dowodził bitwą, sam Mojżesz modlił się do Boga, mając ręce z obu stron rozciągnięte. Or i Aaron podtrzymywali je przez cały dzień, aby mu ze zmęczenia nie opadły. Jeśli bowiem Mojżesz choć trochę zmieniał tę figurę, naśladującą krzyż, naród ponosił klęskę. O ile zaś trwał w tej postawie, o tyle odnoszono zwycięstwo nad Amalekiem. Ten, co zwyciężał, przez krzyż zwyciężał. Zaprawdę nie dlatego wzrastała moc ludu, że Mojżesz tak się modlił, ale dlatego, że na czele bitwy było imię Jezusa, a ponadto dlatego, że Mojżesz wyobrażał znak krzyża".
Podobnie Barnaba oraz Tertulian w pozie Mojżesza widzieli zapowiedź ukrzyżowania Jezusa. Motyw ten był znany także w literaturze apokryficznej: Wyrocznia Sybilińska 8:251.
A więc modlitwę Mojżesza podczas bitwy z Amalekitami pisarze wczesnochrześcijańscy zinterpretowali jednoznacznie, porównując postać Mojżesza z rozłożonymi na boki rękoma jako krzyż (STAUROS).
Każdy może sam przeczytać sprawozdanie biblijne, nas jednak interesuje fragment mówiący o rękach:
Wj 17:11-12 Bg „A gdy podnosił Mojżesz rękę swoję, przemagał Izrael; a gdy opuszczał rękę swoję, przemagał Amalek.(12) Ale ręce Mojżeszowe ociężały były; wziąwszy tedy kamień, podłożyli podeń, i usiadł na nim; a Aaron, i Chur podpierali ręce jego, jeden z jednej, drugi z drugiej strony; i nie ustały ręce jego aż do zajścia słońca.”
Wj 17:11-12 BT „Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita.(12) Gdy ręce Mojżesza zdrętwiały, wzięli kamień i położyli pod niego, i usiadł na nim. Aaron zaś i Chur podparli jego ręce, jeden z tej, a drugi z tamtej strony. W ten sposób aż do zachodu słońca były ręce jego stale wzniesione wysoko.”
Wj 17:11-12 Bw „Dopóki Mojżesz trzymał swoje ręce podniesione do góry, miał przewagę Izrael, a gdy opuszczał ręce, mieli przewagę Amalekici.(12) Lecz ręce Mojżesza zdrętwiały. Wzięli więc kamień i podłożyli pod niego, i usiadł na nim; Aaron zaś i Chur podpierali jego ręce, jeden z tej, drugi z tamtej strony. I tak ręce jego były stale podniesione aż do zachodu słońca.”
Wj 17:11-12 Bp „Gdy Mojżesz wznosił ręce, przeważał Izrael, a kiedy [znużone] ręce opuszczał, przeważał Amalek. (12) Jednak ręce Mojżesza omdlewały. Oni wzięli zatem kamień i podsunęli pod niego; on więc usiadł na nim. Wtedy Aaron i Chur podtrzymali jego ręce, ten z jednej, tamten z drugiej strony. Tak więc jego ręce umocniły się aż do zachodu słońca.”
Wj 17:11-12 NS „I gdy tylko Mojżesz podnosił rękę, Izraelici uzyskiwali przewagę, lecz gdy tylko opuszczał rękę, przewagę uzyskiwali Amalekici.(12) Kiedy Mojżeszowi zaczęły ciążyć ręce, wzięli kamień i mu go podłożyli, a on na nim usiadł; Aaron zaś i Chur podpierali mu ręce, jeden z jednej strony, a drugi z drugiej strony, tak iż jego ręce pozostawały wzniesione aż do zachodu słońca.”
Wj 17:11-12 LXX „και εγινετο οταν επηρεν μωυσης τας χειρας κατισχυεν ισραηλ οταν δε καθηκεν τας χειρας κατισχυεν αμαληκ(12) αι δε χειρες μωυση βαρειαι και λαβοντες λιθον υπεθηκαν υπ αυτον και εκαθητο επ αυτου και ααρων και ωρ εστηριζον τας χειρας αυτου εντευθεν εις και εντευθεν εις και εγενοντο αι χειρες μωυση εστηριγμεναι εως δυσμων ηλιου ”
Jak widzimy Biblia Gdańska oraz Przekład Nowego Świata mówią o "podnoszeniu ręki" (liczba pojedyncza) natomiast pozostałe przekłady (w tym grecka Septuaginta) wspominają o "podnoszeniu obu rąk" (liczba mnoga). Dlaczego taka różnica w tłumaczeniu?
Poniższy rysunek przedstawia podtrzymywanie ramion Mojżesza podczas bitwy z Amalekitami:
