4 replies to this topic

[Chakmach]

Jeden z pisarzy p. Lewandowski lub Bednarksi pisał i podważał że ew. Mateusza mogła byc napisana pierwotnie po hebrajsku i ze zawarto w niej imie Jahwe. Bardziej byli skłonni uznac aramejski a dokładnie czytanie Jezusa w synagodze. Niezaleznie od tego czy to Hebrajski czy aramejski dialekt to imie Boga JHWH było w zwojach na co wskazuje znalezisko w Qumran zwłaszcza księga Izajasza którą Pan Jezus czytał( Łuk. 4:16-21). Biorac pod uwage takze że czytał w synagodze na terenie Izraela a nie diaspory to tym bardziej był to 'zwój' hebrajski lub aramejski. Żeby ustalić także w jakim języku mówił dokładnie nasz Pan wystarczy spojrzeć na napis, czy był to aramejski czy hebrajski Łuk. 23:38 'hebrajsku'. Albo słowo Boga tu mówi prawde albo nie. Zaś Dzieje 26:14 mówią w jakim jezyku Pan Jezus mówił do Pawła: 'po hebrajsku'. Ciekawym znaleziskiem jest też ew. Mateusza po hebrajsku Nestora Hakomera IV w n.e , gdzie w miejscu Pan np. Mat 4:10 jest słowo 'On' stawiane jako substytut 'Ha Szem' czyli 'On imie' w znaczeniu żydowskim 'On osoba'. Do tej pory wprowadza sie ten wyraz zamiast Jahwe. Zwoje jednak z Qumran podają ze imie w momencie Łuk 4:16-21 było.

Użytkownik Chakmach edytował ten post 2008-02-06, godz. 11:55

[Olo.]

Cześć Chakmach.

W swej Historii Kościoła Euzebiusz z Cezarei (264-340r.) wspomina o owej Ewangelii pisząc o niejakim Pantajnosie z Aleksandrii, żyjącym w połowie II wieku (do około 185r).

Historia Koscioła V,10 1-3

1 Powstał wtedy na czele tamtejszej szkoły wiernych mąż słynący ze swej wiedzy, imieniem Pantajnos. Od czasów niepamiętnych istniała w Aleksandrii szkoła nauk świętych, która przetrwała aż po dni nasze, i jak wiemy, stała pod kierownictwem mężów, odznaczających się wymową i gorliwością w sprawach Bożych. Spośród nich miał naonczas najwięcej się odznaczać Pantajnos, który zresztą wyszedł z szkoły filozoficznej tak zwanych stoików.
2 Powiadają, że gorzał takim bohaterskim zapałem dla słowa Bożego, iż się stał heroldem Ewangelii Chrystusowej wśród ludów Wschodu i dotarł aż do Indii. Rzeczywiście było wciąż wielu kaznodziejów Słowo Bożego, którzy starali się poważnie wykorzystać swą gorliwość, wziętą z przykładu apostołów, dla wzrostu płynącego ze Świętego Słowa.
3 Jednym właśnie z nich był Pantajnos, i wieść niesie, że dotarł do Indii, gdzie go już przecież wyprzedziła Ewangelia Mateuszowa, którą podobno znalazł u niektórych mieszkańców, znających Chrystusa. Miał ją tam opowiadać Bartłomiej, jeden z apostołów, i zostawić im dzieło Mateuszowe w hebrajskim spisane języku, które się też aż do owych przechowało czasów. Pantajnos, po dokonaniu wielu czynów wspaniałych, stanął wreszcie na czele szkoły aleksandryjskiej, gdzie ustnie i piśmiennie objaśniał skarby nauk bożych.

Mamy tu potwierdzenie poglądu, że w owym czasie, czyli za apostoła Bartłomieja funkcjonowała hebrajskojęzyczna Ewangelia Mateusza. Pamiętam opracowania przeciwko imieniu Bożemu i podważanie poglądu jakoby apostolskim językiem owej Ewangelii był hebrajski. Jednak nie przypominam sobie, aby ktoś z tych autorów pisał cokolwiek o tym świadectwie w necie. Oczywiście może mnie pamięć zawodzić. Euzebiusz wspomina też o Ewangelii Hebrajczyków, bo owszem istniała takowa oprócz Mateuszowej. Uznana obecnie za opokryf. Jednak to dwie oddzielne księgi.

Kiedyś podałem do niej link, ale niestety strona została zlikwidowana. A były tam teksty kilku apokryficznych Ewangelii w tym Hebrajczyków.
http://watchtower.or...p?showtopic=712

Użytkownik Olo. edytował ten post 2008-02-06, godz. 16:22

[Olo.]

Wiem, że przeciwnicy takiego poglądu jaki Ty wyraziłeś będą starać się dowieść, że Ewangelia Mateusza, to według samego Euzebiusza właśnie Ewangelia Hebrajczyków. Bo tak czasami robią. Jednak sam Euzebiusz wyraźnie rozgranicza te Ewangelie. Ewangelia Mateuszowa, jest dla niego czym innym niż Ewangelia Hebrajczyków. Pierwsza według niego jest natchniona, a druga nie. Pisze o tym w swej Historii Kościoła w obszernym fragmencie wymieniającym księgi kanoniczne NT.

Tak pisze o uznawanej Ewangelii Mateusza:
Otóż Mateusz Żydom najpierw naukę ustnie głosił, i dopiero gdy się wybierał do innych narodów, napisał swą Ewangelię w języku ojczystym, by dla tych, których opuszczał, pismem zastąpić to, co tracili przez nieobecność jego.

A tak o odrzuconej Ewangelii Hebrajczyków:
Do podsuniętych powinno się zaliczyć: Dzieje Pawłowe, pismo zwane Pasterzem, Apokalipsę Piotra, prócz tego List przypisywany Barnabie, Apostołów tak zw. Nauki i jak powiedziałem, jeśli się to komu słusznym wydaje, Jana Apokalipsę. Są bowiem tacy, którzy ją odrzucają, inni zaś znowu ją umieszczają pośród pism powszechnie uznanych. Do ksiąg tego samego rodzaju zaliczają niektórzy jeszcze Ewangelię według Hebrajczyków, w której się lubują przede wszystkim chrześcijanie pochodzenia żydowskiego. Wszystkie te pisma powinny być umieszczone pośród wątpliwych....

Historia Kościoła Euzebiusz z Cezarei III.24.2-25.7
całość wraz z kontekstem >> http://www.literatur...pl/eusecano.htm

Jak więc widzimy Euzebiusz wyraźnie rozróżnia Ewangelię według Hebrajczyków, od Ewangelii Mateuszowej. Hieronim wspomina, że niektórzy je mylili i utożsamiali ze sobą. Jednak nie Euzebiusz. A to właśnie Euzebiusz wspomina o Ewangelii Mateusza w języku hebrajskim, która funkcjonowała od czasów apostoła Bartłomieja, aż do połowy II wieku, według niego.

Pozdrawiam.

Użytkownik Olo. edytował ten post 2008-02-06, godz. 17:15

[Chakmach]

Cześć Chakmach.

W swej Historii Kościoła Euzebiusz z Cezarei (264-340r.) wspomina o owej Ewangelii pisząc o niejakim Pantajnosie z Aleksandrii, żyjącym w połowie II wieku (do około 185r).

Historia Koscioła V,10 1-3

1 Powstał wtedy na czele tamtejszej szkoły wiernych mąż słynący ze swej wiedzy, imieniem Pantajnos. Od czasów niepamiętnych istniała w Aleksandrii szkoła nauk świętych, która przetrwała aż po dni nasze, i jak wiemy, stała pod kierownictwem mężów, odznaczających się wymową i gorliwością w sprawach Bożych. Spośród nich miał naonczas najwięcej się odznaczać Pantajnos, który zresztą wyszedł z szkoły filozoficznej tak zwanych stoików.
2 Powiadają, że gorzał takim bohaterskim zapałem dla słowa Bożego, iż się stał heroldem Ewangelii Chrystusowej wśród ludów Wschodu i dotarł aż do Indii. Rzeczywiście było wciąż wielu kaznodziejów Słowo Bożego, którzy starali się poważnie wykorzystać swą gorliwość, wziętą z przykładu apostołów, dla wzrostu płynącego ze Świętego Słowa.
3 Jednym właśnie z nich był Pantajnos, i wieść niesie, że dotarł do Indii, gdzie go już przecież wyprzedziła Ewangelia Mateuszowa, którą podobno znalazł u niektórych mieszkańców, znających Chrystusa. Miał ją tam opowiadać Bartłomiej, jeden z apostołów, i zostawić im dzieło Mateuszowe w hebrajskim spisane języku, które się też aż do owych przechowało czasów. Pantajnos, po dokonaniu wielu czynów wspaniałych, stanął wreszcie na czele szkoły aleksandryjskiej, gdzie ustnie i piśmiennie objaśniał skarby nauk bożych.

Mamy tu potwierdzenie poglądu, że w owym czasie, czyli za apostoła Bartłomieja funkcjonowała hebrajskojęzyczna Ewangelia Mateusza. Pamiętam opracowania przeciwko imieniu Bożemu i podważanie poglądu jakoby apostolskim językiem owej Ewangelii był hebrajski. Jednak nie przypominam sobie, aby ktoś z tych autorów pisał cokolwiek o tym świadectwie w necie. Oczywiście może mnie pamięć zawodzić. Euzebiusz wspomina też o Ewangelii Hebrajczyków, bo owszem istniała takowa oprócz Mateuszowej. Uznana obecnie za opokryf. Jednak to dwie oddzielne księgi.

Kiedyś podałem do niej link, ale niestety strona została zlikwidowana. A były tam teksty kilku apokryficznych Ewangelii w tym Hebrajczyków.
http://watchtower.or...p?showtopic=712

Bardzo ciekawe

[Jan Lewandowski]

Jeden z pisarzy p. Lewandowski lub Bednarksi pisał i podważał że ew. Mateusza mogła byc napisana pierwotnie po hebrajsku i ze zawarto w niej imie Jahwe. Bardziej byli skłonni uznac aramejski a dokładnie czytanie Jezusa w synagodze. Niezaleznie od tego czy to Hebrajski czy aramejski dialekt to imie Boga JHWH było w zwojach na co wskazuje znalezisko w Qumran zwłaszcza księga Izajasza którą Pan Jezus czytał( Łuk. 4:16-21).

Kolejny odkrywca już dawno temu odkrytej Ameryki. Nie ma żadnego dowodu na to, że Jezus przeczytał w synagodze akurat zwój z tetragramem. Dużo prędzej czytał ten zwój po aramejsku (hebrajski był już wtedy martwym językiem w Palestynie) a aramejskie pisma przeważnie zastępowały tetragram 'Panem'

http://brooklyn.org.pl/lukasa4.htm

Nawet gdyby Jezus czytał w synagodze z hebrajskiego zwoju Izajasza to zwoje z Qumran też nie są żadnym dowodem na to, że przeczytał na pewno imię Jahwe, gdyż w Qumran znaleziono też zwoje biblijne w których zastępowano tetragram substytutami. Takiego zastępstwa dokonano w qumrańskim 1 QH 7, 28, który jest swobodnym przekładem Wj 15, 11. Tetragram jest też wymiennie używany z Adonay (Pan) właśnie w jednym ze zwojów Izajasza z Qumran (1 QIs a - np. 3:20-25). Tetragram zastępowano też kropkami w Zwojach. Tak jest w tłumaczeniu Iz 40, 3 gdzie w hebrajskim tekście jest Jahwe. Qumrański 1 QS 8, 14 wstawia zamiast tetragramu kropki w tym miejscu. Inne teksty qumrańskie które tak robią to:

Zwój A Izajasza z groty 1 (33,7 w dodatku powyżej linii Iz 40,7).

Ponadto:

4QSam 1,3 (odpowiednik 1 Sam 25,31)
4QSam 3,7 (odpowiednik 2 Sm 15,8)
4Q Testim [4Q175] 1:19 (odp. Wj 20,21b w odmianie samarytańskiej i Pwt
33:11).
4Q Tanh [4Q176] 1-2 i 6.7.9. (odp. Iz 40,1-5)
4QTanh 1-2 ii 3 - (odp. Iz 49,14).
4 Q Tanh 8-11, 6.8.10 (odp. Iz 54,5.6.8, z zastąpieniem czyli dodaniem
tetragramu tam gdzie nie występuje on w TM).

Inne teksty Qumrańskie zastępowały tetragram YHWH na jeszcze inne sposoby. Np. przez substytut hw'h.

Więcej http://watchtower.or...bin/jehowa2.htm

Biorac pod uwage takze że czytał w synagodze na terenie Izraela a nie diaspory to tym bardziej był to 'zwój' hebrajski lub aramejski. Żeby ustalić także w jakim języku mówił dokładnie nasz Pan wystarczy spojrzeć na napis, czy był to aramejski czy hebrajski Łuk. 23:38 'hebrajsku'. Albo słowo Boga tu mówi prawde albo nie. Zaś Dzieje 26:14 mówią w jakim jezyku Pan Jezus mówił do Pawła: 'po hebrajsku'.

To co piszesz to czysty przejaw ignorancji. 'Hebrajski' w NT oraz dla innych ówczesnych autorów starożytnych jest synonimem pojęcia 'aramejski'. Ówcześni autorzy nie dokonywali rozróżnienia na 'hebrajski' i 'aramejski'.

Najlepszym dowodem na to, że NT pisząc 'hebrajski' ma na myśli 'aramejski' są ewidentnie aramejskie słowa w NT, które są tam określane jako 'hebrajskie' - Gabbata i Golgota (J 19,13 i J 19,17).

Więcej http://brooklyn.org.pl/legenda.htm

Ciekawym znaleziskiem jest też ew. Mateusza po hebrajsku Nestora Hakomera IV w n.e , gdzie w miejscu Pan np. Mat 4:10 jest słowo 'On' stawiane jako substytut 'Ha Szem' czyli 'On imie' w znaczeniu żydowskim 'On osoba'. Do tej pory wprowadza sie ten wyraz zamiast Jahwe

Ewangelia Nestora Hakomera nie jest żadnym dowodem na to, że tetragram był w Ewangelii Mateusza, o czym napisałem kiedyś specjalny tekst

http://brooklyn.org.pl/szemtob.htm

Zwoje jednak z Qumran podają ze imie w momencie Łuk 4:16-21 było.

To co piszesz to czysty kosmos. Zwoje nic takiego nie podają.