Każdy zgrzeszył! Tak mówi Biblia. Podaje tylko jeden wyjątek, kto był bez grzechu. I chodzi o Jezusa.
Jezus umarłą za wszystkich? Dlaczego? Bo wszyscy zgrzeszyli.
Logicznie więc, Maryja jest również objęta tą śmiercią! A więc jak można twierdzić, że jest bez grzechu? Wtedy kłamstwem byłoby, twierdzić, że Jezus umarł za wszystkich.
Jeśli za wszystkich, to za wszystkich, wtedy sam miał grzech. Ale jeśli był wyjątkiem, to znaczy, że wtedy pojęcie 'wszyscy' jest już relatywne i nie zaprzecza niczemu.
Cytat
Wszechpośredniczce Łask
A co to za dziwoląg słowny.
Jeden pośrednik człowiek Jezus Chrystus.
Łask? W którym miejscu Pisma pada taka konkluzja?
PS.
A co to za dziwoląg słowny. Jeden pośrednik człowiek Jezus Chrystus.
Celowo nie podaje namiarów biblijnych. Bo sprawy są dla mnie przynajmniej oczywiste.
Subiektywna oczywistość nie jest oczywistością obiektywną.
Cóż, to tak widzę ujmując wiarę z perspektywy logiki. Ale wiara to coś więcej. Wiara Katolicka nie wywodzi się w całości z Biblii. Wiara ta ma inne źródła autorytetu. Więc konflikt na poziomie biblijnym "murowany".
Nie może być konfliktu tam, gdzie są nie pokrywające się autorytety.
Pismo Święte jednoznacznie stwierdza, że nie ma wyjątków do jakiegokolwiek człowieka.
Rz 5:12 BT "Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć,
i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli..."
Jak powyżej, jeśli nie ma wyjątków dla jakiegokolwiek człowieka, to i Jezus był grzeszny. A jeśli nie był, to od tej pory pojęcie 'wszyscy' nie jest już absolutne.
Rz 5:12 BT "Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć,
i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli..."
W tekście greckim mamy tu pantes - "wszyscy", które to słowo wcale nie musi zawsze oznaczać wszystkich bez wyjątku. Np. w Łk 15,1 czytamy, że do Jezusa zbliżali się "wszyscy" (pantes) grzesznicy i celnicy, aby go słuchać, co oczywiście nie może być rozumiane dosłownie, bo przecież w ówczesnym świecie starożytnym byli też tacy grzesznicy i celnicy, którzy nigdy o Nim nie słyszeli. W Dz 8,10 czytamy, że Szymon Mag, czarownik, był poważany przez "wszystkich" (pantes) i że uważali go za "moc Bożą", co również nie może być rozumiane dosłownie. Na pewno choćby wielu Żydów postępujących wedle Prawa ST nie uważało go za moc Bożą, bo Prawo ST potępiało przecież magików i czarowników (por. Kpł 19,26; por. też Lb 23,23; Pwt 18,10; Na 3,4; Ml 3,5). Nie "wszyscy" w ówczesnym świecie słyszeli też o Szymonie. W Flp 2,21 czytamy, że "wszyscy" (pantes) szukają już tylko własnego pożytku, a nie Jezusa Chrystusa, co również nie może być rozumiane dosłownie, bo z tego wynikałoby, że nawet Paweł i inni wierni chrześcijanie z tego okresu nie szukali już Chrystusa, tylko własnego pożytku itd. W takim samym nieabsolutnym znaczeniu używa też słowa pantes grecki Stary Testament. Np. w Iz 14,18 czytamy, że "wszyscy królowie ziemi" (pantes hoi basileis ton ethnon) leżą w grobowcach, co oczywiście nie może być rozumiane dosłownie, bo w tym czasie byli też żyjący królowie na ziemi. W Jr 43,2 (LXX: Jr 50,2) czytamy, że Azariasz, Jochanan "oraz wszyscy ludzie" (kai pantes hoi andres) odezwali się do Jeremiasza. Oczywiste jest, że słowo "wszyscy" nie może być w tym wypadku rozumiane dosłownie. W Jdt 13,13 czytamy, że zbiegli się "wszyscy, od najmniejszego do największego" (pantes apo mikru heos megalu), aby zobaczyć Judytę. W tym wypadku słowo pantes ("wszyscy") znów nie jest użyte w absolutnym znaczeniu. W Wj 7,24 czytamy, że z powodu zanieczyszczenia Nilu "wszyscy" (pantes) Egipcjanie kopali w pobliżu Nilu w poszukiwaniu wody, co oczywiście nie może być rozumiane dosłownie, bo Egipcjanie zamieszkiwali nie tylko obszar Nilu (można ich było spotkać nawet poza Egiptem, w Kanaan - por. np. Rdz 16,1,3; 21,9; 25,12; 1 Sm 30,11; Ez 29,13). Podobnie w Rdz 47,15 czytamy, że "wszyscy" (pantes) Egipcjanie przychodzili do Józefa, prosząc go o jedzenie, co również nie może być rozumiane dosłownie z wymienionych wcześniej powodów. W 1 Krl 10,24 (por. też 2 Krl 9,23) czytamy, że "wszyscy" (pantes) przybywali do Salomona po radę, co oczywiście nie może być rozumiane dosłownie, bo na pewno byli tacy ludzie gdzieś na świecie, którzy do niego po tę radę przybyć nie mogli (choćby ze względów odległości geograficznych). Przykłady takiego zastosowania słowa pantes i słów z nim związanych można by mnożyć, jednak jak widać już choćby z powyższych przykładów, słowo to może zakładać wyjątki i jest relatywne.
Zatem zaprzeczanie jakimś (w tym wypadku katolickim) naukom za pomocą poszczególnych wersecików biblijnych z względnymi słówkami jest bezsensowne. Nikt zresztą nie upiera się, że są to w 100% biblijne nauki.
