Niezależnie od krytycznego podejścia do Przekładu Nowego Świata posiada on kilka zalet, i jedną z nich jest moim zdaniem tłumaczenie wersetów Wj 21,22-23.
Chodzi tu o karę dla osób powodujących poronienie dziecka. Według większości polskich przekładów winny ponosił karę grzywny, natomiast karany był śmiercią w przypadku śmierci matki. Tymczasem według Biblii Gdańskiej i PNŚ grzewnę płacono w przypadku przedwczesnych żywych narodzin a za spowodowanie poronienia karano śmiercią. Jest to o tyle ważne, że te wersety bywają nadużywane przez zwolenników zezwolenia aborcji.

Biblia Gdańska
"Jeźliby się też powadziwszy mężowie, uderzył który z nich niewiastę brzemienną, tak żeby z niej płód wyszedł, jednakby nie zaszła śmierć koniecznie karanie odniesie, jakie włoży nań mąż onejże niewiasty, a da wedle uznania sędziów. Ale gdzie by śmierć zaszła, tedy dasz duszę za duszę;"

Biblia Poznańska
"Jeżeli mężczyźni pokłócą się i potrącą kobietę brzemienną, tak że poroni - a nie wyniknie stąd inna szkoda - [winny] musi wypłacić karę pieniężną, jaką mu wyznaczy mąż tej kobiety. Da ją w obecności sędziów. Jeśli wyniknie inna szkoda, musi dać życie za życie,"

Biblia Tysiąclecia
"Gdyby mężczyźni bijąc się uderzyli kobietę brzemienną powodując poronienie, ale bez jakiejkolwiek szkody, to [winny] zostanie ukarany grzywną, jaką na nich nałoży mąż tej kobiety, i wypłaci ją za pośrednictwem sędziów polubownych. Jeżeli zaś ona poniesie jakąś szkodę, wówczas on odda życie za życie,"

Biblia Warszawska
"Jeżeli dwaj mężowie się biją, a przy tym uderzą kobietę brzemienną tak, że poroni, ale nie poniesie dalszej szkody, to sprawca zapłaci grzywnę, jaką mu wyznaczy mąż tej kobiety, a uiści ją w obecności rozjemców. Jeżeli zaś poniesie dalszą szkodę, to wtedy da życie za życie,"

Biblia Warszawsko-Praska
"Jeśli ludzie poróżnią się między sobą i dojdzie przy tym do obrażeń ciała niewiasty brzemiennej, która wskutek tego poroni, to sprawca obrażeń powinien - jeśli nie przydarzy się nic poza tym - zapłacić tylko karę, jaką nałoży na niego mąż kobiety brzemiennej i jaką należy zapłacić zgodnie z wyrokiem sędziów. Gdyby jednak doszło do śmierci, zapłaci życiem za życie,"

Przekład Nowego Świata
"A jeżeli mężczyźni biją się i wyrządzą krzywdę kobiecie brzemiennej, i wyjdą z niej dzieci? lecz nie nastąpi wypadek śmiertelny, to bezwarunkowo należy od niego zażądać odszkodowania zgodnie z tym, co na niego nałoży właściciel tej kobiety; i ma to dać za pośrednictwem sędziów. Ale jeśli nastąpi wypadek śmiertelny, to masz dać duszę za duszę,"

Tak to tłumaczą polskie przekłady. Natomiast przekłady angielskie najczęściej oddają to podobnie do Przekładu Nowego Świata.

Amercian Standard Version
"And if men strive together, and hurt a woman with child, so that her fruit depart, and yet no harm follow; he shall be surely fined, according as the woman's husband shall lay upon him; and he shall pay as the judges determine. But if any harm follow, then thou shalt give life for life,"

English Standard Version
"When men strive together and hit a pregnant woman, so that her children come out, but there is no harm, the one who hit her shall surely be fined, as the woman's husband shall impose on him, and he shall pay as the judges determine. But if there is harm, then you shall pay life for life,"

King James Version
"If men strive, and hurt a woman with child, so that her fruit depart [from her], and yet no mischief follow: he shall be surely punished, according as the woman's husband will lay upon him; and he shall pay as the judges [determine]. And if [any] mischief follow, then thou shalt give life for life,"

New American Standard Bible
"If men struggle with each other and strike a woman with child so that she gives birth prematurely, yet there is no injury, he shall surely be fined as the woman's husband may demand of him, and he shall pay as the judges [decide]. "But if there is [any further] injury, then you shall appoint [as a penalty] life for life,"

New King James
"If men fight, and hurt a woman with child, so that she gives birth prematurely, yet no harm follows, he shall surely be punished accordingly as the woman's husband imposes on him; and he shall pay as the judges [determine.] "But if [any] harm follows, then you shall give life for life,"

New revised Standard Version
"When people who are fighting injure a pregnant woman so that there is a miscarriage, and yet no further harm follows, the one responsible shall be fined what the woman's husband demands, paying as much as the judges determine. If any harm follows, then you shall give life for life,"

The Bible in Basic English
"If men, while fighting, do damage to a woman with child, causing the loss of the child, but no other evil comes to her, the man will have to make payment up to the amount fixed by her husband, in agreement with the decision of the judges. But if damage comes to her, let life be given in payment for life,"

The Darby Bible
"And if men strive together, and strike a woman with child, so that she be delivered, and no mischief happen, he shall in any case be fined, according as the woman's husband shall impose on him, and shall give it as the judges estimate. But if mischief happen, then thou shalt give life for life,"

The New International Version
"If men who are fighting hit a pregnant woman and she gives birth prematurely but there is no serious injury, the offender must be fined whatever the woman's husband demands and the court allows. But if there is serious injury, you are to take life for life,"

The New Jerusalem Bible
"If people, when brawling, hurt a pregnant woman and she suffers a miscarriage but no further harm is done, the person responsible will pay compensation as fixed by the woman's master, paying as much as the judges decide. If further harm is done, however, you will award life for life,"

Young's Literal Translation
"And when men strive, and have smitten a pregnant woman, and her children have come out, and there is no mischief, he is certainly fined, as the husband of the woman doth lay upon him, and he hath given through the judges; and if there is mischief, then thou hast given life for life,"

Jeśli ktoś wie, jakie tłumaczenie jest bardziej poprawne to byłbym wdzięczny.

Odnośnie Hieronima to proszę dokładniej sprawdzić

http://www.literatur...pl/progalea.pdf

Cytat:
"Również i my mamy dwadzieścia dwie księgi Starego Testamentu, to znaczy pięć [ksiąg] Mojżesza, osiem [ksiąg] Proroków, dziewięć hagiografów, chociaż niektórzy zaliczają do hagiografów Księgę Rut i Kinoth (Treny). Uważamy, że księgi te należy liczyć osobno - w ten sposób mamy dwadzieścia cztery księgi starego zakonu. Apokalipsa Jana przedstawia je jako dwudziestu czterech starców, którzy składają korony i z pochylonymi głowami oddają cześć Barankowi, podczas gdy stojące w ich obecności cztery stworzenia, mające oczy z przodu i z tyłu, to znaczy patrzące w przeszłość i w przyszłość, wołają nieustannie: Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który ma przyjść.
Ten wstęp do Pisma Świętego może służyć jako bezpieczne wprowadzenie do wszystkich ksiąg które przekładamy z hebrajskiego na łacinę, abyśmy byli pewni, że to czego nie ma na naszej liście należy zaliczyć do pism apokryficznych. Dlatego też Księga Mądrości, która powszechnie nazwana jest imieniem Salomona, księga Jezusa syna Syracha, także [księga] Judyty i Tobiasza oraz Pasterz [Hermasa] nie są ujęte w kanonie."

Luter to dla protestantów taki odpowiednik świętego, ojciec Kościoła, coś jak Matka Boska dla katolików, więc nie dziwię się, że będą próbowali go bronić.

Pierwszy raz słyszę. Może jestem za mało protestancki, będę musiał rozpytać się wsród innych ile razy dziennie modlą się do Lutra albo czynią w coś w tym stylu

To raczej zasługa św. Hieronima oraz Cyryla i Metodego

Ile chlopów i ubogich lub średniozamożnych mieszczan znało łacinę? Język nieznany zdecydowanej większości mieszkańców kraju to język zrozumiały?
A staro-cerkiewno-słowiański też chyba nie był zbyt popularny, ale nie będę uważał się za fachowca w tej dziedzinie.
W każdym razie Biblia Lutra, niezależnie od tłumaczeń wcześniejszych, była pierwszą z wielkiej ilości nowożytnych przekładów na języki narodowe.

Skoro mamy tutaj znawców, to potwierdźcie mi proszę albo zaprzeczcie: czy Luter tłumaczył Wulgatę? Jeżeli nie, to co?

Tłumaczył grecki tekst Nowego Testamentu opracowany przez Erazma z Roterdamu, tekst Starego Testamentu tłumaczony z tekstu hebrajskiego oracowanego w 1494 roku w Brescii (na podstawie tekstu masoreckiego). Nie jestem pewien, na czym opierano tłumacząc się apokryfy/księgi deuterokanoniczne, ale dostępne były wówczas jej rękopisy. Wulgata była pomocą przy tłumaczeniu, jednak i dzisiaj tłumacze Biblii wspomagają się innymi przekładami.

wiem że jego tłumaczenie było ideologiczne czyli dostosowywał tekst do tego co głosił

To opinia, nie fakt.

a o tym jak potraktował niektóre księgi wspominać nie muszę.

Umieścił je w swoim przekładzie Biblii choć ich nie uznawał? Co więcej, nie uznawali ich Hieronim i wielu innych Ojców Kościoła (co więcej, to Hieronim pierwszy nazwał księgi deuterokanoniczne apokryfami - inni nazywali je księgami "kościelnymi", bo Kościół uznał je za pożyteczne, choc niekanoniczne).

>>zabijać chłopów jak wściekłe psy (...) bo teraz nie chodzi o cierpliwość i miłosierdzie, lecz jest czas miecza i gniewu, i każdy powinien bić, kłuć i zabijać, i książę może teraz przelewem krwi lepiej na niebo zasłużyć niż inni modlitwą.<<

Można prosić o wiarygodne (z epoki) źródło tego cytatu? Bo ja wiem z niektórych katolickich źródeł nawet co powiedział o luteraniźmie Melachton do swej matki. Tyle, że został sierotą w wieku 8 lat.
Zresztą widać, że jeśli to powiedział to było to wynikiem emocji - Luter byl ostatnim, który powiedziałby jak można zasłużyć na zbawienie. A afektem w prawie karnym usprawiedliwia się nawet zabójcę.
Faktem jest, że zanim rebelianci zaczęli dopuszczać się zwyczajnych zbrodni Luter próbował mediować pomiędzy stronami i popierał zmniejszenie pańszczyzny.

>>„Niech Bóg was napełnia nienawiścią do Papieża!”<<

Czy podczas nabożeństw spiewamy Psalmy? A spójrzmy, ile razy one nawołują do "nienawiści". Czy Nowy Testament nie mówi o "znienawidzeniu" ojca i matki? Nie w tej samej Ewangelii, która zakazuje nienawidzić nieprzyjacioł, List of Efezjan mówi natomiast: "Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym". Wiadomo, że hebrajskie słowo "nienawidzić" ma inne znaczenie niż w językach indoeuropejskich. Wówczas o tym nie pisano dużo, więc nic dziwnego, że Luter zinterpretował to jako usprawiedliwienie nienawiści w pewnych przypadkach.

>>Rozum to jest największa k... diabelska; z natury swojej i sposobu bycia jest szkodliwą k...; jest prostytutką, prawdziwą k.... diabelską, k... zeżartą przez świerzb i trąd, którą powinno się zdeptać nogami i zniszczyć ją i jej mądrość... Rzuć jej w twarz plugastwo, aby ją oszpecić. Rozum jest utopiony i powinien być utopiony w Chrzcie... Zasługiwałby na to, ohydny, aby go wyrzucono w najbrudniejszy kąt domu, do wychodka.<<

Zastąpić słowo na "k" wyrazem "nierządnica" i będzie dobrze. Należy uwzględniać kontekst kulturowy i językowy.
A o jakim rozumie mówił Luter? Czyż nie o takim, jak mówi List do Rzymian? "A ponieważ nie uznali za słuszne zachować prawdziwe poznanie Boga, wydał ich Bóg na pastwę na nic niezdatnego rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi." (Rz 1,28)

oraz karania śmiercią żydów, którzy nie przyłączą się do protestantów

Dokładnie to rabinów którzy nie zaprzestaną głoszenia kazań w synagogach, ale to drobna różnica, bo fakt i tak jest godny potępienia.

Początek jego działalności był chwalebny.
Myślę, że później trochę przerosła go misja.
Sam był "zaszczuty", co nie zmienia faktu, iż nie postępował lepiej.

Zgadzam się.

Mnie nurtuje pytanie, kim byłby Luter dziś?
Ja bym obstawił, że dziś Luter byłby katolikiem!

Nie wiem kim byłby, ale ja bym obstawił, że nigdy nie usłyszelibyśmy o nim. Ale Luter żył nie dzisiaj a 500 lat temu, i żyjąc w tamtym okresie rozpoczął reformację. Gdyby nie on, to rozpocząłby ją ktoś inny. Ale innej możliwości być nie mogło, bo historia przebiega według Bożego planu, więc nie ma co rozważać.

Nie oddano tego że Luter godził się na stosy za bluźnierstwa,

Było to po tym, jak anabaptyści wywołali w Niemczech krwawą wojnę domową, więc trudno się dziwić takiemu nastawieniu przeciwko temu. Wcześniej Luter sprzeciwiał się prześladowaniu za herezje.

nie ukazano wpływu Melachtona,

Filipa Melachtona rzeczywiście było zdecydowanie za mało, zwłaszcza, że praktycznie on jest twórcą teologii ewangelickiej. Ale w końcu film ma tytuł "Luter" a nie "Historia reformacji w Niemczech". Za to dobrze, że pokazał mało znaną postać Andreasa Bodensteina/Karlstadta, bo dobrze obrazuje, jak różne formy przybierała reformacja.

co więcej Rzym to niemal antychryst a tak naprawdę w Augsburgu chodziło o powstanie Niemieckiego Kościoła Katolickiego!

...w duchu Konfesji Augsburskiej, która do dziś pozostaje wyznaniem wiary luteran na całym świecie. Nie ma w niej ustępstw co do ówczesnej nauki reformacji, różnice z katolicyzmem poglębiły się z czasem.
Poza tym chyba jest oczywiste, że lepiej reformować w ramach czegoś, niż dokonywać niepotrzebnych rozłamów. Ale w tamtej epoce było to niemożliwe.

Poza tym cesarz Karol V też chciał reformy Kościoła katolickiego, przede wszystkim zwiększenia swoich wpływów... Był gotowy na ustępstwa wobec luteran (zniesienie celibatu, komunia pod dwoma postaciami) które zamierzał zrealizować po objęciu władzy nad Kościołem, ale dla ewangelików było to za mało (i dobrze się stało, że nie zawarli kompromisu). Nie był to obrońca papietwa, 4 lata przed sejmem w Augsburgu jego wojska splądrowały Rzym i nieomal zabiły papieża, ktory został oblężony w zamku i zmuszony do ustępstw.

Jakoś nie mogę się doczytać słów Jezusa, które by wskazywały aby jego naśladowcy zamykali Boga w świątyniach, kościołach czy Salach Królestwa !za to znajduję, że jedyną świątynią Boga jest cała nasza ziemia ;-)

Czy cechą religii [edit: religii ciała] jest:
1. Budowanie dużych budynków mieszczących całe zbory, w których zbierają się zgromadzenia na chwałę Pana czy...
2. ... przywiązywanie faktu do tego, czy zbór zbiera się w specjalnych budynkach czy w domach lub katakumbach i krytykowanie tych, co postępują inaczej.
Bo jak dla mnie to drugie.

Notabene Kościół Ewangelicko-Augsburski zachęca do organizowania nabożeństw domowych, czy to odprawianych przez osoby duchowne, czy świeckie, jako uzupełnienie dla zgromadzeń całych zborów. Nie wiem, jak jest w chrześcijaństwie ewangelikalnym.

Kościół prawosławny również posiada Tradycję, która jest tożsama z Tradycją katolicką. Nie ma między nimi rożnic, poza mało istotnymi "ludowymi" szczegółami.

Skoro tradycja prawosławna nie różni się od katolickiej, to dlaczego katolicy widzą w tej tradycji podstawy dla dogmatyzowania czyśćca, niepokalenego poczęcia, wniebowzięcia, transsubstancjacji itp. itd., czego prawosławni nie czynią? Kto ma interpretować tradycję? Rozumiem, urząd nauczycielski Kościoła. A kto ma interpretować jego wypowiedzi?

Teofilu, ja już próbowałem z nią rozmowiać. Ciężki kawałek klawiatury
Skoro Anowi powiedziała, że było za ciepło (pomijając, że lodów wtedy nie jadano), można zapytać czy lubiła placki z miodem, lub prasowane figi.
Odpowiedź na to pytanie będzie tak samo trafna, jak na to czy Maria dostąpiła wniebowstąpienia.

Pomyliłem numer księgi, chodziłlo mi o 1 Księgę Królewską.
Zanim jeszcze orzekli, że Jahwe jest Bogiem tylko gór, zaatakowali Samarię i Achab z woli Bożej pokonał go, dlatego postanowili walczyć na nizinach.
Poza tym każda napaść na Naród Wybrany była grzechem przeciwko Bogu, więc to chyba lepiej, że chociaż uznali suwerenną władzę Jahwe na terenach wyżynnych.

Świadectwa tekstualne Septuaginty dowodzą, że bywał najczęściej zapisywany jako hebrajskojęzyczny tetragram z wyjątkiem jednego rękopisu w którym zapisano go jako "Jao". Przecież pisałem o tym powyżej. No ale może nie zapoznałeś się z całokształtem moich dociekań.

Oczywiście wtedy, gdy już był zapisywany tetragram, gdyż w zdecydowanej większości rękopisów pojawia się słowo "Kyrios", nie tetragram.

Gdyby nie miłość Józefa Maria również byłaby nierządnicą a uczniowie jej syna nicponiami głoszącymi dziwne nauki.

Co za ciekawa teoria! Jakieś dowody!

z niego - może należy czytać za niego?

Informuję że nie - nie można.

W przykładzie Abrahama wyraźnie to widać. W krzakach zaplątany był baranek i to jego zamiast syna Abraham złożył na polecenie Boga .

No właśnie, na polecenie Boga. Jefte uczynił to samowolnie.

Słowo Boga przeciwko Twoim słowom:
Saulowi jakoś nie pomogło chodzenie do medium. Jeroboamowi rozsypał się ołtarz z nadgorliwości, a prorocy, którzy kuleli bo mieli dwa różne poglądy - jaki był ich los?, a chciwość Gehaziego też została "nagrodzona" ... , ...,, ..., można mnożyć.

To chyba oczywiste, że w Bibli wymieniano najczęściej te przypadki, gdzie grzech zostawał szybko ukarany w sposób widoczny. Ale czy Achab, najgorszy król Izraela, wielki grzesznik, nie uzyskał od Pana zwycięstwa nad Aramem, i to dwukrotnego (2 Krl 20)? Jak to się ma do teorii, że każdy grzech uniemożliwia zwycięstwo?

Nie jest podręcznikiem historii, bo powtórzę po raz kolejny, w początkowych opisach jest sprzeczna z faktami naukowymi, historycznymi i geologicznymi.

Jeśli traktuje się je dosłownie. A zwykle krytycy Biblii starają się odczytywać Biblię zawsze dosłownie, nawet, gdy to nieodpowiednie.
Biedni poeci, gdyby ich odczytywać dosłownie... Przecież oni to dopiero piszą dyrdymały o makach pijących krew i przez to stających się bardziej czerwieńszymi ...

Jefte pomimo, że był synem kobiety nieżądnej znał prawo Boże zakazujące składania dzieci Molochowi.

Gdzie jest tak napisane? Ano nigdzie. Wiadomo za to, że nie dość, iż był synem nierządnicy, to przed objęciem przywództwa nad Gileadem włóczył się po górach z gromadą nicponiów, prawdopodobnie jako rabuś. Raczej nie sądzę, by miał okazję dobrze poznać Prawo Boże.

Napisane jest za to (Sdz 11,31):
Tedy to, cobykolwiek wyszło ze drzwi domu mego przeciwko mnie, gdy się wrócę w pokoju od synów Ammonowych, to mówię będzie Panu, albo ofiarować je będę na całopalenie. (BG)

wówczas ten, kto [pierwszy] wyjdzie od drzwi mego domu, gdy w pokoju będę wracał z pola walki z Ammonitami, będzie należał do Pana i złożę z niego ofiarę całopalną";. (BT)

to wówczas, gdy cało powrócę z wyprawy na Ammonitów, do Pana należeć będzie i na całopalenie złożę mu to, co wyjdzie na moje spotkanie z drzwi mojego domu. (BW)

Jeżeli wydasz Ammonitów w moje ręce, to ten, kto pierwszy wyjdzie mi na spotkanie z mojego domu, gdy będę wracał po zwycięstwie nad Ammonitami, zostanie złożony w ofierze całopalnej na cześć Jahwe. (BWP)

to wychodzący, który wyjdzie mi naprzeciw z drzwi mojego domu, gdy wrócę w pokoju od synów Ammona, będzie należał do Jehowy i ofiaruję go na całopalenie". (PNŚ)

Dlaczego Bóg dał Izraelowi zwycięstwo pomimo straszliwego błędy Jeftego? Po prostu Izrael był w takim stanie, że nie można było pozwolić na jeszcze jedną klęskę, niezależnie od usposobienia Izraelitów. Gdyby każdy grzech miał uniemożliwiać zwycięstwo, to Naród Wybrany zostałby dawno unicestwiony.

Wybacz mi, ale w takim razie co "weszło w zwyczaj w Izraelu? Palenie pierworodnych dzieci, a szczególnie dziewczynek?

Nie. Opłakiwanie niewinnej ofiary pochopnie złożonego ślubu, jaki nie powinien mieć miejsca, szczególnie, że ofiary z ludzi były zakazane przez Prawo. Jest to przykład, jak bardzo zakon Pański został zapomniany w czasach sędziów przez naród Izraelski, dopiero za czasów Samuela nastąpiła jako taka odnowa.

Wszechwiedzący Bóg powstrzymał rękę Abrahama aby nie skalał się dzieciobójstwem a Ty mi mówisz, że dałby zwycięstwo Jeftemu za życie córki?

Wychodzimy z błędnego założenia, że Bóg w dawnych czasach co chwilę objawiał się ludziom, dokonywał wielkie znaki i cuda, pełno było jego natchnionych proroków, a w pewnym czasie to ustało. Czy objawił się pani albo komuś na tym forum kiedkolwiek Bóg i powstrzymał go przed błędną decyzją? Czemu musiałby uczynić tak z Jeftem?

Poza tym Jefte przeznacczył na ofiarę pierwszego, kto wyjdzie na jego spotkanie. A więc równie dobrze mogłaby to być kobieto po 30 latach małżeństwa, co niszczy pani tezę.

Ps. Przepraszam za pomyłkę, jeśli ktoś zdążył zauważyć.

Pragnąłbym również zauważyć, że w czasach Jezusa północna Afryka (obecnie pustynia) była spichlerzem Rzymu. I to nie tylko Egipt, gdzie możnaby to wyjaśnić wylewami Nilu, ale także tereny obecnej Libii, Algierii czy Tunezji. Wygląda więc na to, że klimat w obszarze śródziemnomorskim był bardziej przyjazny dla rolnictwa niż obecnie.

Wiosna i żniwa? Wiosna, czas kiedy wszystko budzi się do życia.

W Polsce panuje klimat umiarkowany ciepły przejściowy, w Izraelu klimat podzwrotnikowy w odmianie śródziemnomorskiej. W Polsce średnia temeratura stycznia wynosi od -6 do 0*C, w Izraelu 14-16*C. Bez problemu osiąga się dwa zbiory rocznie.

Dodam, że w Przekładzie Ekumenicznym Pisma Świętego parakletos zostało przetłumaczone jako "Orędownik". Jest to moim zdaniem właściwe tłumaczenie. Orędownikiem nazwany jest w ten sposób zarówno Syn Boży (który wstawia się nad nami - Rz 8,34) jak i Duch Święty (który również wstawia się nad nami - Rz 8,36).
Jak dla mnie takie tłumaczenie zdecydowanie przemawiałoby za koncepcją trynitarną, gdyż o ile wspomagać nas mogą np. narzędzia, pocieszać nas mogą np. wiadomości, to orędować może jedynie osoba.

"Twoje oczy widziały mój początek, został on zapisany w Twej księdze. Moje dni zostały przeznaczone, zanim pierwszy z nich nastał." (PE)

"Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było." (BG)

"Oczy Twoje widziały me czyny i wszystkie są spisane w Twej księdze; dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał." (BT)

"Oczy twoje widziały czyny moje,W księdze twej zapisane były wszystkie dni przyszłe, Gdy jeszcze żadnego z nich nie było." (BW)

"Widziały Twoje oczy, kiedy powstawałem, wszystko było zapisane w Twej księdze. Wyznaczona była liczba dni moich, zanim pierwszy z nich mogłem przeżyć" (BWP)

"Oczy twoje widziały nawet mój zarodek, a w twej księdze były zapisane wszystkie jego cząstki – w dniach, gdy się kształtowały i nie było jeszcze ani jednej z nich." (PNŚ)

Czy ktoś znający język hebrajski mógłby powiedzieć, jakie tłumaczenie jest właściwsze? Czy Bóg zna długość życia każdego człowieka, zanim on jeszcze się narodzi czy też każda cząstka ciała była przez Boga znana, zanim powstała? Wiąże się to z negowaniem przez ŚJ prawiedzy Boga.

Odpuszczenie grzechów nie otrzymuje się przez chrzest wodny, ale na podstawie pokuty, nawrócenia i przyjęcia wiary, które to poprzedzają tenże chrzest (Rzym. 3:21-31; Dzieje 3:19). Chrzest jest tylko zewnętrznym znakiem wiary i obrazuje on pogrzebanie grzesznego człowieka, przebaczenie grzechów i narodzenie się do nowego życia w Bogu. Czy chrzest nazwiemy symbolem, czy znakiem, to i tak na jedno wychodzi.

Nie. Biblia nie mówi "symbol", "znak". Biblia mówi:
"upamiętajcie się niechaj każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych" (Dz 2,38)
"Wstań, daj się ochrzić i obmyj grzechy swoje" (Dz 22,16)
"Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony..." (Mar 16,16)

Co więcej: "które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę, w której tylko niewielu, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę. Ona jest obrazem chrztu, który teraz i was zbawia, a jest nie pozbyciem się cielesnego brudu, lecz prośbą do Boga o dobre sumienie przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa," (1 Piotra 3,20.21)

Arka Przymierza wyobrażała chrzest. Widać więc, że Biblia czyni różnice pomiędzy symbolami a rzeczami rzeczywistymi. Arka, która sama w sobie nie miała mocy zbawiającej, była obrazem chrztu który nas zbawia. Tak też Jezus mówił: "jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego.". (Jan 3,5)

Nie mam zamiaru bronić PNŚ, ale takie tłumaczenie jest absolutnie poprawne. Zastosowano je, oprócz Biblii Poznańskiej, także w Przekładzie Ekumenicznym, którego redaktor naukowy, ks. Mirosław Kiedzik napisał:

Gdy chodzi natomiast o interpunkcję wersetu 3. i 4., to krytyka teksu wykazuje, że interpunkcja wersetu 3. w naszym przekładzie jest zgodna z interpunkcją przekazaną przez najstarsze rękopisy, pochodzące z III, V i IX wieku, a także przez takich ojców Kościoła, jak: Ptolemeusz (według Ireneusza — przed 180 r.), Teofil Aleksandryjski (†412 r.), Ireneusz (przekład łaciński, przed 395 r.), Tertulian († po 220 r.), Klemens Aleksandryjski († przed 215 r.), Orygenes (†254 r.). Taką też interpunkcję przyjęto już w Biblii Poznańskiej. Interpunkcja przekazywana natomiast przez Biblię Tysiąclecia, Warszawską czy Warszawsko–Praską pojawiła się na Wschodzie w IV w. u Euzebiusza (†339), Dydyma (†398), Jana Chryzostoma (†407), Teodora (†428). Rozpowszechniła się zaś w V w., i to na skutek polemiki z arianami, którzy dla obrony swoich idei posługiwali się wersją przyjętą przez nas. Interpunkcja zaś wersetu 4. jest konsekwencją przyjętej interpunkcji w wersecie 3. i logiki tekstu, budowanej na bazie jego egzegezy.

Widać więc, że takie tłumaczenie ma silne podstawy, co nie zmienia faktu, że PNŚ w wielu innych miejscach jest błędny lub po prostu świadomie zafałszowany.

Czy to, że przypisy działają tylko w opcji szukaj (a nie w czytaj) to błąd, czy funkcja ma być dopiero dodana?

A msze i ofiary co mają do świętych?

Pana Tadeusza waćpan nie czytał, gdzie między innymi o Mszy świętego Huberta było

ołtarze są stawiane w celach liturgii eucharystycznej

To ciekawe, bo ja w życiu widziałem wiele ołtarzy bocznych, które nie były z liturgią eucharystyczną związane (nie było tabernakulum) a poświęcone były świętym. Przykład - ołtarz św. Józefa.

co ma "fundowanie" nabożeństw do świętych?

Obecnie już najczęściej zamożni ludzie nie fundują nabożeństw odprawionych w ich intencji, ale przecież kiedyś to czyniono. Również i dzisiaj ludzie proszeni są, by pomodlili się w ich intencji do... pośrednika czy pośredniczki.

Wstawiennictwo świętych. A czy jest dopuszczalne proszenie o modlitwę inną osobę? Tu chyba nie ma wątpliwości, modlitwa wstawiennicza jest praktykowana od samego początku w Kościele. Teraz uważaj: jeżeli mogę prosić o modlitwę kolegę, to czy nie mogę prosić go także po jego śmierci?

A na czym kończy się próba kontaktu ze zmarłymi (1 Księga Samuela 28)?
Ale co do prośb o modlitwę, to zacytuje "Artykuły Szmalklandzkie":

25. (...) [Wzywanie świętych] Nie zostało nakazane i nie opiera się na radzie ani na przykładzie, ani na świadectwie Pisma. Wszystko jest nam lepiej i pewniej podane w Chrystusie się, tak iż nie potrzebujemy wzywania świętych, a chociażby nawet była to rzecz cenna, jednak jest to rzeczą bardzo zgubną.
26. Chociaż aniołowie w niebie, a święci na ziemi, a może także i w niebie, modlą się za nas (jak zresztą i Chrystus czyni), to jednak z tego nie wynika, iż mamy aniołów i świętych wzywać, uwielbiać i czcić jako patronów i orędowników przez posty, dni świąteczne, msze, ofiary, wznoszenie świątyń, ołtarzy, fundowanie nabożeństw i innymi jeszcze sposobami i przypisywać każdemu z nich pewną dla nas pomoc, jak nauczają i czynią papiści. Jest to bowiem bałwochwalstwo, gdyż taki zaszczyt przyznawać należy jedynie Bogu.
27. Możesz wprawdzie jako chrześcijanin i święty (wierzący) tu na ziemi za mnie się modlić i nie w jednej tylko, lecz we wszelkiej potrzebie. Z tego powodu zaś nie muszę ci czci oddawać, ciebie wzywać i na twoją cześć obchodzić dni świąteczne, urządzać posty, składać ofiary i odprawiać msze l nabożeństwa, i tobie przypisywać to, że wiara w ciebie doprowadza do mojego zbawienia, skoro mogę cię innymi sposobami uczcić, okazać ci miłość i złożyć dziękczynienie w Chrystusie. (Artykuły Szmalklandzkie, część II, artykuł II).

Dwa pytania:
1. Czy prosząc kolegę o modlitwę wzywasz go, uwielbiasz, czcisz jako patrona i orędownika przez posty, dni świąteczne, msze, ofiary, wznoszenie świątyń pod jego wezwaniem, stawianie ołtarzy na jego cześć, fundowanie nabożeństw, noszenie na szyji medaliku z jego podobizną?
2. Czy czyni się to wobec Marii Panny i świętych?