Pominę ironiczny ton twej wypowiedzi i dorzucę kilka sprostowań:

- w każdym zborze dział nagłośnienia jest zorganizowany inaczej, a wpływa na to jak starsi patrzą na możliwość zachęcania młodziezy do angażowania się w życie zborowe, a więc i w kwestię pomocy w nagłośnieniu i jego obsługi. Niektóre grona faktycznie wyznaczają do tego tylko sług pomocniczych (trzymając się wskazówek w literaturze), inne kieruja się rozsądnym podejściem do tematu i starają się dawać taki przywilej usługiawania większości z młodych w zborze, nawet nieochrzczonym głosicielom (zazwyczaj dzieciom ŚJ) - przynajmniej zawsze tak było w moim zborze - liczy się też znajomość sprawy - ale dzisiejsi chłopcy nie mają z tym najmniejszych problemów!
- czasami sposób w jaki przykładają się do powierzanych im zadań mógłby zawstydzic niejednego starszego - rutyniarza zwłaszcza, ale są to, być może sporadyczne przypadki , ale byłem ich naocznym obserwatorem
- co do lektorów - podobnie jak i z nagłośnieniem czasami są nimi bracia młodsi lub starsi wiekiem wcale nie będąc na jakimkolwiek przywileju.

No cóż, co zbór to inny obyczaj.

Pozdrawiam

Tylko króciutkie spostrzeżenie co do tego co napisał Mirek

napisano 2005-12-17 21:32
Jak już jesteśmy przy zmienianiu ilustracji w publikacjach Towarzystwa Straznica, to może warto przypomnieć jeszcze jedną ciekawostkę. Otóż Strażnica z 15 lutego 1989 roku na stronie 12 zapowiadała zakończenie głoszenia jeszcze w XX wieku. Skan ze Strażnicy polskiej przedstawiam poniżej

Sprawdziłem z ciekawości wczoraj na Sali Królestwa w biblioteczce ten rocznik, który był już oprawiany i dostarczany do Polskich zborów przez Nadarzyn i nie ma w nim żadnych zmain.
Zapewne zmainy w wydaniu angielskim nastąpiły póżniej, albo to jakieś niedopatrzenie w wersji polskiej (choć to mało możliwe), chyba, że ... to sprzysiężenie krasnoludków ???

Zapewne nie rozglądałeś się zbyt dokładnie przed obiektem, ale zapewniam cię, że jakbyś wyszedł w czasie przerwy,będąc w Sosnowcu przed obiekt na ul. Mikołajczyka tuż obok głównej bramy (tej z portiernią) to zaraz z boku (po lewej str.) na chodniku (oczywiście już nie na terenie obiektu) rozkładają swoje podwoje osoby/firmy, które oferują takie artykuły. Niektóre osoby (handlujące - są tu od lat) nawet zanim powstało Centrum Kongresowe, zresztą, niektórzy to Świadkowie Jehowy. Osobiście to mi nie przeszkadza, czy jakoś bulwersuje, ot normalna rzeczywistość do której zdążyłem się przyzwyczaić, od momentu kiedy corocznie w kraju odbywają się takie Zgromadzenia.
Skoro nie przeszkadzają innym odpusty czy inne tego rodzaju "imprezy" towarzyszące wydarzeniom religijnym innych wyznań, myślę, że to co dzieje sie przed stadionami czy obiektami, w których odbywają sie zgromadzenia ŚJ, można patrzeć podobnie.
Nawet zauważyłem tam ofertę w postaci spisu wszystkich Strażnić i Przebudźcie się! od lat chyba 40-tych, a nawet Pytań czytelników - oczywiśćie w formie elektronicznej - na specjalne zamówienie.

Pozdrawiam

W Strażnicy z 1 marca 2009 na str 31 pojawiło się taka ramka w tym temacie:

ZGROMADZENIA OKRĘGOWE W ROKU 2009

16 do 19 LIPCA
BYDGOSZCZ, Stadion Zawiszy, ul. Gdańska 163
KRAKÓW, Stadion Wisły, ul. Reymonta 22
POZNAŃ, Stadion Miejski, ul. Bułgarska 5/7
SOSNOWIEC, Centrum Kongresowe w Sosnowcu, ul. Mikołajczyka 84
WARSZAWA, Stadion Legii, ul. Łazienkowska 3
WROCŁAW, Stadion Olimpijski, ul. Paderewskiego 35
ZABRZE, Stadion Górnika, ul. Roosevelta 81
ZAMOŚĆ, Stadion OSiR, ul. Królowej Jadwigi 8

24 do 26 LIPCA
BIAŁYSTOK, Stadion Hetmana, ul. Słoneczna 1
GDYNIA, Stadion GOSiR, ul. Olimpijska 5
LUBLIN, Hala Globus, ul. Kazimierza Wielkiego 10
ŁÓDŹ, Stadion Widzewa, ul. Piłsudskiego 138
RZESZÓW, Hala Podpromie, ul. Podpromie 10
SZCZECIN, Stadion Pogoni, ul. Karłowicza 28
WARSZAWA, Sala Zgromadzeń, ul. Posag 7 Panien 4 (program w języku migowym)

Witam wszystkich!
Mam pytanie. Czy słyszeliście cośkolwiek o zmianach jakie zaszły w greckim biurze oddziału WTS? Ostatnio, bo pod koniec maja br. dowiedziałem się z listu jaki otrzymała moja znajoma (czynny śJ) iż doszło do wykluczeń i zwolnień wielu braci w tym biurze. Niestety nie podano szczegółów dot. czystki, ale osoba która pisała ten list (z Austrii), była proszona przez Towarzystwo o zmianę terenu (oboje z mężem są pionierami ) właśnie na Grecję. Ponieważ jednak nie zdecydowali się na zmianę kraju, wspomnieli iż biuro w Grecji jest (podobno) obsadzane braćmi z innych krajów.
Pytam, ponieważ coś może komuś obiło się o "uszy".
Ponieważ dołączyłem dziś do FORUM więc nie mam jeszcze wprawy w sprawnym komunikowaniu się.
Proszę o kontakt
PANTER_ e-mail: [email protected]
PS. Raczej nie udało mi się wysłać posta wczoraj, może uda się dziś!

Nie wiem jak wy, ale ja w słowach:

Nie jest przewidziane przekazywanie mowcy wykladu pozdrowien dla jego zboru." (tlumaczenie)

nie widzę zakazu przekazywania pozdrowień, co najczęściej odbywa się w sprawach lokalnych na zebraniu służby. Jest mowa o przekazywaniu pozdrowień dla zboru mówcy wykładu. Dla tych, którzy nie wiedzą, albo zapomnieli jak to wygląda, przypominam:

Przyjeżdża zaproszony mówca z innego zboru i wygłasza wykład publiczny. Po wykładzie wchodzi na podium prowadzący zebranie i zwyczajowo mówi, że "cieszymy się, że brat nas odwiedził z takiego a takiego zboru i prosimy go o zabranie ze sobą pozdrowień dla tego zboru".

WTS postanowił to ciachnąć, pewnie w ramach usztywniania programu zebrań, zwłaszcza tych niedzielnych czyli "publicznych", przeznaczonych nie tylko dla członków zboru. Jakoś tam to współgra ze ściślejszą kontrolą rozdawania NSK, czy dwoma wydaniami Strażnicy - wewnętrznym i publicznym. Ale nie róbcie z tego zakazu przekazywania pozdrowień w ogóle, zwłaszcza na zebraniu służby, bo ja niczego takiego nie umiem się tu doczytać.

Trochę się zagalopowaliście.

Znając język teokratyczny każdy wie, iż stwierdzenie "nie jest zalecane" oznacza " jest zabronione" lub przynajmniej "niemile widziane".
Jeżeli pozdrowienia od brata mówiącego wykład w niedzielę będą przekazane dopiero w następny czwartek lub piątek, jaki to będzie miało sens, gdyż i tak większość nie pamięta tytułu i treści wykładu, nie mówiąc już o nazwisku mówcy.

Jak narazie, wiadomość ta kursuje na zagr. Forach, i nie jest powiedziane, iż ukaże się ona w polskim wydaniu NSK.

A może chodzi o nieaautoryzowane pozdrowienia jakie często składa wykładowca przed wygłoszeniem wykładu. Tzn. przekazuje takowe od swego macierzystego zboru, bez faktycznego przekazania ich przez zbór, np. na wcześniejszym zebraniu poprzedzającym dzień wygłoszenia wykładu.
Jest to nagminną praktyką, bo w swojej karierze bardzo rzadko spotkałem się z faktem, aby np. w czasie zebrania NSK np. w wiadomościach loklanych informowano zbór, że "akutat w niedzielę brat X będzie gościł z wykładem w zborze Y i czy pragniemy za pomocą jego osoby przekazać nasze braterskie pozdrowienia dla zboru Y"?

Choć czy teraz do przekazywania pozdrowień, będą potrzebne odpowiednie potwierdzenia i zaświadczenia Komitetu Służby potwierdzone pieczątką zboru i podpisem członków komitetu?

Poczekajmy na tą NSK, a dopiero potem zobaczymy, czy to legalizm, czy "porządkowanie na ludzki sposób"

Nie znam jeszcze Eiche, Huberta też raczej niewiele,
A z ”harmonii nie ciał, lecz umysłów” wielu tu się śmieje.
Jeśli zatem i ja tu, coś do rymu słów kilka napiszę,
Czy tym serię domysłów przerwę, a może tylko wyciszę?
Cokolwiek z tego wynika i jakiekolwiek wniosek nasuwa,
Osoba pode mną do napisania riposty chyba się poczuwa.

W NSK z września 2006, strona 1, par. w artykule “Specjalna kampania od 16 października do 12 listopada!”" czytamy:

3 Do każdego zboru dotrze tyle Wiadomości Królestwa, by każdy głosiciel i pionier otrzymał 50 egzemplarzy. Zainteresowani, którzy jeszcze nie są głosicielami, mogą otrzymać po pięć traktatów dla rodziny i bliskich znajomych. Należy odnotować liczbę rozpowszechnionych Wiadomości Królestwa i wpisać ją na odwrocie sprawozdania ze służby za październik oraz za listopad. Po upływie każdego z tych miesięcy sekretarz poda w sprawozdaniu wysłanym do Biura Oddziału liczbę traktatów rozpowszechnionych przez zbór. Egzemplarze, które pozostaną po kampanii, można wykorzystać później w innych dziedzinach służby kaznodziejskiej.

Kiedy czytałem wcześniej ten artykuł i zawartą w nim informację, jakoś dziwnie zasugerowałem się tym, że raportowanie wiadomości będzie dotyczyć tylko sprawozdania całego zboru a nie indywidualnie każdego z głosicieli, – nawet w czasie omawiania tego art.. w zborze – fakt ten jakoś nie został podkreślony, (lub go przeoczyłem) – dopiero niedzielna rozmowa z jednym bratem, uzmysłowiła mi, iż autorytatywnie nakazano głosicielom skrupulatne rozliczenie się z rozpowszechnionych traktatów.

Może wydawać się to mało istotne czy nie warte nawet uwagi, ale … no właśnie jest „małe”, ale.
Dlaczego jak nigdy dotąd mamy raportować traktaty (Wiadomości), które dotychczas (nawet przy innych podobnych kampaniach) nie były raportowane?
Jaki głębszy cel przyświeca takiemu zabiegowi?
Czy nie tendencja do podkreślania wartości cyfr i późniejszego chlubienia się nimi?
Czy poza czysto biurokratyczno-sprawozdawczym zabiegiem, nie będzie przesadą zauważyć istotnego czynnika nacisku i presji, jaki będzie wywierany w ten sposób na głosicieli?
Jak zareaguje na „owoc” przeciętny starszy czy sługa pomocniczy - zbierając go od głosicieli w grupie,- jeśli na jego odwrocie nie będzie żądanej informacji?
Jakie mogą paść komentarze lub pytania pod adresem takiego głosiciela?
Jak myślicie?

W dużym stopniu mierzenie chrześcijańskości ilością godzin i rozpowszechnionej literatury, praktyka, jaką od dziesiątków lat stosuje organizacja, polega na precyzyjnym ustalaniu takich ludzkich standardów i nacisków na ich skrupulatne przestrzeganie, a w razie nie dostosowywania się do nich, czuje się zmuszona do przywraca do porządku a czasem nawet napominania i karania. Cały czas praktyka ta uświadamia, że nie podporządkowanie się spowoduje, że nasze oddanie Bogu będzie zakwestionowane, że będzie się nas uważało za pozbawionych wiary i prawości, za cieleśnie i duchowo słabe osoby, próbujące wykręcić się od głoszenia.
Skutek bywa taki, iż często sumienia wielu są spętane, niejako w ludzkiej uprzęży, jeśli idzie o służbę Bogu.
Czując presję i uczucie nacisku, jako potrzebę podporządkowania się temu, wielu z nas traci radość płynącą z pełnienia służby, która staje się nałożonym ciężarem, a z której wielu wydaje się, że nigdy się nie wyzwoli.

Tak to teraz czuję.

A jak to wy czujecie?

Pytanie to kieruję zwłaszcza (albo najlepiej - wyłącznie) do Świadków Jehowy, którzy zaglądając tu, zarazem uczestniczą (w miarę aktywnie) w życiu zborowym, uczestniczą cały czas (lub jeszcze) w służbie polowej, a być może zmagają się z pewnymi wątpliwościami lub swoistym kryzysem sumienia, jeśli idzie o politykę i nauczanie jakie stosuje organizacja Strażnica.

Pojawiła się już w zborach najświeższa wersja biblioteczki 2008

Oto jej zawartość:

LISTA PUBLIKACJI
Biblie
bi12 Przekład Nowego Świata (1997)
bi7-app Dodatki w Chrześcijańskich Pismach Greckich (1994)

Publikacje o układzie hasłowym
rs Prowadzenie rozmów (2001)
dx86-07 Skorowidz 1986-2007
dxs60-89 Skorowidz wersetów 1960-1989
it-1 Wnikliwe poznawanie Pism, tom 1 (2007)
it-2 Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2 (2007)

Czasopisma
br1 Artykuły do studium (1989)
km Nasza Służba Królestwa (1980-2008)
g Przebudźcie się! (1980-2008)
g70 Przebudźcie się! — 1970-1979 (17 numerów)
w Strażnica (1970-2008)

Książki
cf „Bądź moim naśladowcą” (2007)
si „Całe Pismo” (1998)
bh Czego uczy Biblia? (2005)
sh Człowiek poszukuje Boga (1994)
is Czy Biblia rzeczywiście jest Słowem Bożym? (1973)
yb74 Działalność w Niemczech (Rocznik — 1974)
jd Dzień Jehowy (2006)
re Finał Objawienia (1993)
jv Głosiciele (1995)
lv „Miłość Boża” (2008)
my Mój zbiór (2004)
gt Największy z ludzi (1991)
kj „Narody mają poznać” (1974)
lr Nauczyciel (2003)
wt Oddawaj cześć Bogu (2002)
sg Poradnik (1992)
tp Prawdziwy pokój (1988)
dp Proroctwa Daniela (1999)
ip-1 Proroctwo Izajasza, tom I (2000)
ip-2 Proroctwo Izajasza, tom II (2001)
yp Pytania młodych ludzi (1994)
yp2 Pytania młodych ludzi, tom 2 (2008)
gm Słowo Boże (1992)
ce Stwarzanie (1989)
ct Stwórca (1998)
hp Szczęście (1984)
fy Szczęście rodzinne (1996)
be Szkoła teokratyczna (2002)
Ssb Śpiewnik (1989)
yy Twoja młodość (1979)
po „Wieczyste zamierzenie” (1978)
kl Wiedza (1995)
te Wielki Nauczyciel (1989)
cl Zbliż się do Jehowy (2002)
uw Zjednoczeni (1989)
fl Życie rodzinne (1983)
pe Żyć wiecznie (1990)

Roczniki
yb Roczniki Świadków Jehowy (1994-2008)

Broszury
fu Bezpieczna przyszłość (1976)
td Biblijne tematy do rozmów (1997)
yb90 Ciekawe szczegóły z Rocznika — 1990
es08 Codzienne badanie Pism — 2008
es09 Codzienne badanie Pism — 2009
es10 Codzienne badanie Pism — 2010
ie Co się dzieje po śmierci? (1998)
kp Czuwajcie! (2004)
dg Czy Bóg się o nas troszczy? (2002)
gc Czy istnieje Bóg (1976)
gl Dobra ziemia (2003)
sp Duchy zmarłych (2005)
we Gdy umrze ktoś bliski (2007)
na Imię Boże (1987)
hb Jak krew może ocalić twoje życie? (1990)
ba Księga dla wszystkich ludzi (1997)
bq Kwestia krwi (1992)
gf Przyjaciel Boga (2000)
le Rozkoszuj się (1987)
pr Sens życia (1993)
la Szczęśliwe życie (2001)
sj Szkoła (1990)
jt Świadkowie Jehowy — kim są? (2001)
br78 Świadkowie Jehowy w XX wieku (1989)
je Świadkowie Jehowy zjednoczeni (1988)
ti Trójca (1989)
Lmn Wszystko nowe (1987)
ed Wykształcenie (1995)
rq Wymagania (1996)

Traktaty
T-26 Czy chciałbyś lepiej poznać Biblię? (2001)
kt Czy chciałbyś poznać prawdę? (2008)
T-25 Czy masz nieśmiertelnego ducha? (2001)
T-19 Czy ten świat ocaleje? (2006)
T-13 Dlaczego można zaufać Biblii (1989)
T-16 Jaka jest nadzieja dla umarłych? (1990)
T-23 Kim jest Jehowa? (2005)
T-24 Kim jest Jezus Chrystus? (1999)
kn37 Kres religii fałszywej (2006)
T-27 Kres wszelkich cierpień już bliski! (2005)
T-22 Kto naprawdę rządzi światem (1992)
yi Młodzi — jak pokierujecie swym życiem? (2002)
kn36 Nowe tysiąclecie (2000)
T-20 Pociecha dla przygnębionych (2000)
T-21 Prowadź szczęśliwe życie rodzinne (1992)
T-14 W co wierzą Świadkowie Jehowy? (1989)
kn35 Wzajemna miłość (1997)
kn34 Życie pełne problemów (1995)
T-15 Życie w pokojowym nowym świecie (1995)

Dla porównania zawartość CD z rocznika 2007

LISTA PUBLIKACJI

Biblie

bi12 Przekład Nowego Świata (1997)

bi7-app Dodatki w Chrześcijańskich Pismach Greckich (1994)



Publikacje o układzie hasłowym

rs Prowadzenie rozmów (2001)

dx86-06 Skorowidz 1986-2006

dxs60-89 Skorowidz wersetów 1960-1989

it-1 Wnikliwe poznawanie Pism, tom 1 (2007)

it-2 Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2 (2007)



Czasopisma

br1 Artykuły do studium (1989)

km Nasza Służba Królestwa (1980-2007)

g Przebudźcie się! (1980-2007)

g70 Przebudźcie się! — 1970-1979 (17 numerów)

w Strażnica (1970-2007)



Książki

cf „Bądź moim naśladowcą” (2007)

si „Całe Pismo” (1998)

bh Czego uczy Biblia? (2005)

sh Człowiek poszukuje Boga (1994)

is Czy Biblia rzeczywiście jest Słowem Bożym? (1973)

yb74 Działalność w Niemczech (Rocznik — 1974)

jd Dzień Jehowy (2006)

re Finał Objawienia (1993)

jv Głosiciele (1995)

my Mój zbiór (2004)

gt Największy z ludzi (1991)

kj „Narody mają poznać” (1974)

lr Nauczyciel (2003)

wt Oddawaj cześć Bogu (2002)

sg Poradnik (1992)

tp Prawdziwy pokój (1988)

dp Proroctwa Daniela (1999)

ip-1 Proroctwo Izajasza, tom I (2000)

ip-2 Proroctwo Izajasza, tom II (2001)

yp Pytania młodych ludzi (1994)

gm Słowo Boże (1992)

ce Stwarzanie (1989)

ct Stwórca (1998)

hp Szczęście (1984)

fy Szczęście rodzinne (1996)

be Szkoła teokratyczna (2002)

Ssb Śpiewnik (1989)

yy Twoja młodość (1979)

po „Wieczyste zamierzenie” (1978)

kl Wiedza (1995)

te Wielki Nauczyciel (1989)

cl Zbliż się do Jehowy (2002)

uw Zjednoczeni (1989)

fl Życie rodzinne (1983)

pe Żyć wiecznie (1990)



Roczniki

yb Roczniki Świadków Jehowy (1994-2007)



Broszury

fu Bezpieczna przyszłość (1976)

td Biblijne tematy do rozmów (1997)

yb90 Ciekawe szczegóły z Rocznika — 1990

es08 Codzienne badanie Pism — 2008

es09 Codzienne badanie Pism — 2009

ie Co się dzieje po śmierci? (1998)

kp Czuwajcie! (2004)

dg Czy Bóg się o nas troszczy? (2002)

gc Czy istnieje Bóg (1976)

gl Dobra ziemia (2003)

sp Duchy zmarłych (2005)

we Gdy umrze ktoś bliski (2007)

na Imię Boże (1987)

hb Jak krew może ocalić twoje życie? (1990)

ba Księga dla wszystkich ludzi (1997)

bq Kwestia krwi (1992)

gf Przyjaciel Boga (2000)

le Rozkoszuj się (1987)

pr Sens życia (1993)

la Szczęśliwe życie (2001)

sj Szkoła (1990)

jt Świadkowie Jehowy — kim są? (2001)

br78 Świadkowie Jehowy w XX wieku (1989)

je Świadkowie Jehowy zjednoczeni (1988)

ti Trójca (1989)

Lmn Wszystko nowe (1987)

ed Wykształcenie (1995)

rq Wymagania (1996)



Traktaty

T-26 Czy chciałbyś lepiej poznać Biblię? (2001)

T-25 Czy masz nieśmiertelnego ducha? (2001)

T-19 Czy ten świat ocaleje? (2006)

T-13 Dlaczego można zaufać Biblii (1989)

T-16 Jaka jest nadzieja dla umarłych? (1990)

T-23 Kim jest Jehowa? (2005)

T-24 Kim jest Jezus Chrystus? (1999)

kn37 Kres religii fałszywej (2006)

T-27 Kres wszelkich cierpień już bliski! (2005)

T-22 Kto naprawdę rządzi światem (1992)

yi Młodzi — jak pokierujecie swym życiem? (2002)

kn36 Nowe tysiąclecie (2000)

T-20 Pociecha dla przygnębionych (2000)

T-21 Prowadź szczęśliwe życie rodzinne (1992)

T-14 W co wierzą Świadkowie Jehowy? (1989)

kn35 Wzajemna miłość (1997)

kn34 Życie pełne problemów (1995)

T-15 Życie w pokojowym nowym świecie (1995)

Zatem oczekiwania na dołączenie do zbioru wydawnictw (choćby samych Strażnic) z lat 60 czy nawet i 50-tych okazały się płonnymi.

Wnioski chyba nasuwają się same, albo to nowy trend w ekologi

A co do strażnic z lat 50 i 60, to może w następnych wydaniach się pojawią. Zawsze mogą poprosić światusów i odstępców o udostępnienie tego co mają.

Tylko że w wersji elektronicznej wydania z lat 60 były już obrabiane przez "Nadarzyn" w 2003 (albo jeśli się nie mylę nawet i wcześniej), więc nie sądzę aby to był jakiś wielki problem techniczny z ich dołączeniem do biblioteczki.

Powody są raczej innej natury ....

E no nie jest znów aż tak, źle bo jest jeszcze

yb74 Działalność w Niemczech (Rocznik — 1974) no i jeszcze
yb90 Ciekawe szczegóły z Rocznika — 1990

Powinno wystarczyć

Dla pasjonatów i poszukiwaczy znalazłem coś takiego:

http://rapidshare.com/files/186159542/WTLIB08PL.part1.rar 
http://rapidshare.com/files/186215632/WTLIB08PL.part2.rar 
http://rapidshare.com/files/186102174/WTLIB08PL.part3.rar

ja się musiałem dobrze naharować dla Organizacji... np 4 letnia obsługa sprzętu nagłośnieniowego

Widzisz Dementor mamy podobne doświadczenia w tej kwestii jeśli chodzi o Dział Nagłośnienia, tylko, że ja nie traktuję tego w kategorii "harówki". To prawda, że trzeba było się napracować nieraz slęczeć do b. pożnych godzin nocnych żeby wszystko "grało". (...)
Ale pomimo to, nie robiłem tego tylko dla Organizacji, nie uważam teraz tego za formę straconego czasu, niepotrzebnego wysiłku, czy nawet wykorzystania; chyba że robiłeś to bez serca, bo przecież więcej radości jest z dawania "siebie" niż otrzymywania.

Ale też, ... serce nie sługa

Cześć

Sprawdzę zapasy i jutro powinienem ci podać co mogę załatwić.

Co do kosztów to oczywiście koszty przesyłki pocztowej + "piwko" za fatygę

Witam!
Najprawdopodobniej będę mógł Ci pomóc. Jeśli sprawa jest aktualna, to postaram dostarczyć w miarę pełną listę roczników z lat 50-tych (oczywiście tytuły i numeracja). Ale to może potrwać, nawet kilka dni.
Sam muszę sprawdzić jakie mam ew. numery z tych lat. Jeśli byś miał te których nie mam ja , może udało by się niekóre z kserować. Ale o tym póżniej.
Pozdrawiam
Panter e-mail [email protected]

[quote="Czesiek"]Otrzymałem nieco starych Strażnic z lat 50-tych i nie mogę dojść jakie są to numery i z jakich lat. Jeśli ktoś mógłby mi pomóc w ustaleniu tego, to z góry dziękuję.
--------------------------------------------------------------------------------------
Cześć!
Udało mi się zlokalizować większość podanych przez ciebie tytułów. Najpierw legenda:>
Kolor czerwony -to nieustalony rok i nr. najprawdopodcobniej lata 1951 i mniej (mam spis Strażnic do 1952)
k. niebieski- tu masz bieżący nr. i rok
podkreślenie- (nr. i rok, ew. tytuł) to te których nie mam ,a interesowało by mnie kiedyś ksero. Zapewne w większości są to egz. z powielacza o słabrej jakości druku, ale takie wtedy były realia.
Oto tytuły artykułów z pierwszej stron:
1. Prawdziwy Izrael Obecnie Znów Przywrócony
2. Boża droga miłości
3. Unikać hańby przez studiowanie
4. Czy kompromisy mogą być wybaczone?
5. Czy zdrowy sens domaga się ognia czyśćcowego
6. Pojednajcie się z Bogiem -12/1955
7. Oni będą mówić o chwale Królestwa Jehowy -5/1955
8. Zaprowadzenie panowania Królestwa -3/1955
9. Chodzić w imieniu Jehowy naszego Boga na wieki wieków -7/1955
10. Zasługa okupu dostarczonego przez Jezusa Chrystusa -13/1955
11. Chybienie celu – nienaganności -15/1955
12. Objawienie się Jezusa Chrystusa -18/195513. Wymogi dla usługiwania -19/1955
14. Zachowajmy swe szczęście przez wypłoszenie szemrania -11/1956
15. Umiłowana niewiasta z Pieśni nad Pieśniami -10/1958
16. Dlaczego Jehowa „opróżnia” ziemię -9/1958
17. Nigdy nie wdawajcie się w kompromisy kosztem zasad chrześcijańskich -16/1958
18. Nadzorcy w czasach apokaliptycznych -8/1958
19. Miłościwa dobroć Boża a Królestwo -20/1959
20. Umiejętne pasienie owiec -14/1959
21. Precz ze starym niech nastaje nowe! -22/1959
22. Jak ci dopisuje apetyt duchowy? -15/1959
23. Miłować uczynkiem tak jak słowem[/quot

Powodzenia!
Panter

Dla spragnionych owej książki do pobrania wersja z 1991 r. oraz zrzut "porównania wydań" .

Hasło: watchtower

http://rapidshare.com/files/202997466/Prowadzenie_Rozmow.rar

Książka (aktualny link do pobrania) był podawany na 2 str. tego wątku patrz tu http://watchtower.or...post__p__114222

ew pobierz sobie całą WTS Library 2008 PL i będziesz mieć najaktualniejsze wydanie patrz tu:

Fajnie, ale chyba coś płacić trzeba, bo jak "free user" kliknę to error wyskakuje...

Jak da radę to na maila poproszę:
[email protected]

Nie, wszystko działa OK. Rapid ogranicza częstotliwość zasysania pilków pow. 1 MB i po 14-15 min możesz ponownie ściągąć pliki jako "free user".

Najwidoczniej coś ściągałeś i twoje IP zostało zapamiętane (zablokowane) - po prostu po kwadransie spróbuj ponownie, na pewno się uda

Jeśli masz zmienne IP (np. Netia, Neostrada) restartujesz modem i możesz ściągać bez dodatkowego czekania (to na przyszłość).

Wśród Świadków Jehowy istnieje takie nieformalne określenie na osoby, z którymi są prowadzone od jakiegoś czasu studia biblijne typu "wieczny student czy zainteresowany", a mają na celu określać raczej słaby postęp tej osoby w przyjmowaniu wiedzy biblijnej (zazwyczaj odnosi się to raczej do informacji jakie Towarzystwo Strażnica klasyfikuje za wiedzę biblijną).
Juz samo to, zdradza fakt, iż samo studium (w różnej postaci) nie jest w stanie "zniewolić umysłowo" potencjalnego zainteresowanego, zwłascza jeśli posiada on jako taką wiedzę biblijną, lub wyskształcił w sobie mocną osobowość w obronie swojego stanowiska lub przekonań na takie zapatrywania religijne.
Nie przesadzałby również z określeniami "omotany" czy temu podobnych, a które by sugerowały jakieś szczególne niebezpieczeństwo wynikające z tego rodzaju kontaktów, czy nawet wspólnego dyskutowania o Biblii i sprawach wiary.
Osobiście prowadziłem kiedyś parę takich studiów (lub podejmowałem takie starania), aby zapoznawać osoby na moim terenie z orędziem biblijnym (zgodnie z zaleceniami WTS i w opaciu o wszystkie dostępne poddręczniki i publikacje) i nie udało mi się nikogo "zniewolić" czy "omotać" by został Świadkiem Jehowy w taki sposób jak to odmalowujesz.
Wiele osób wycofało się z takich studiów różnie motywując swoja decyzję podając swoje argumenty wprost lub nie, ale nikomu nic nie zostało narzucone na siłę, lub dzięki jakimś mniej czy bardziej subtelnym technnikom psychomanipulacyjnym.
Jeśli ktoś zostawał ŚJ to zazwyczaj była to świadoma decyzja (oczywiście pobudki i motywy takiego kroku u wielu osób mogą być nieco oddmienne - dopuszczam także mozliwość nawet pewnego rodzaju nieszczerości takiego kroku) wynikająca z mocnego przekonania, że to musi być PRAWDA!, lub chcenia takiego myślenia, iż to co poznaję musi być PRAWDĄ skoro zawiodłem(am) się w poprzedniej religii.

Oczywiście inną sprawą jest atmosfera jaka wytwarza się wokół takiego studium, stosunku prowadzących ŚJ wobec zaimneresowanego - emocjonalnego nacisku jaki może być wywierany nawet w sposób nieświadomy - wszak jest to "owca Jehowy" i czasami nadmierna nadopiekuńczość i zainteresowanie drugą osobą może wręcz wyglądać karykaturaklnie (dla obserwatorów z zwenątrz), ale również jest to sprawa jednostkowa i nie uogólniłbmy tego, dla każdego przypadku takiego studium.
Nie da się również pominąć i zlekceważyć zbliżenia emocjonalnego pomiędzy obiema stronami, pewnego rodzaju przyjażni czy zaprzyjażnienia, które szczególnie jest miłe dla osób które z różnych wzgledów cierpią na brak takich kontaktów, co również może mieć (ale niekoniecznie za każdym razem) wpływ na fakt prowadzenia takiego studium i pożniejszych tego skutków.
Ciekawy jestem odczuć i opini w tym temacie moich współbraci (ŚJ)

Kloo  napisano 2006-04-04 12:54
http://www.commentar...holyspirit.html

tu jest w języku polskim Link

Chętnie służę pomocą w tym temacie

Przebudźcie się! 8 marca 1993 str 19-21 (PL)

Gorzka prawda o gwałcie

ZANIM zdążysz przeczytać tę stronę, gdzieś w USA zostanie zgwałcona kobieta. Będzie sama, a ktoś, kogo prawdopodobnie zna, siłą zmusi ją do uległości i upokorzy. Może zostać pobita. Przypuszczalnie będzie stawiała opór. Bez wątpienia ogarnie ją lęk o własne życie.

Wskaźnik zgwałceń w USA, który już teraz należy do najwyższych na świecie, rośnie szybciej niż wskaźniki innych przestępstw z użyciem przemocy. Według raportów policji w ciągu godziny dochodzi tam do 10 zgwałceń i 16 prób gwałtu. Trzeba przy tym dodać, że nie zgłoszonych przypadków może być dziesięć razy więcej!

W tej ponurej statystyce Stany Zjednoczone nie są wyjątkiem. We Francji liczba ofiar gwałtu, które to zgłosiły, wzrosła w latach 1985-1990 o 62 procent. W Kanadzie w roku 1990 zanotowano 27 000 napaści na tle seksualnym, co oznacza dwukrotny wzrost w ciągu zaledwie sześciu lat. A w Niemczech notuje się jeden taki atak co siedem minut.

Z powodu gwałtów cierpią także niewinni mężczyźni. „Doznają przykrości, gdyż połowa społeczeństwa, w którym żyją, ma powody do obaw, nieufności i żywienia urazy” — wyjaśnia psycholog Elizabeth Powell. Mogą być ofiarami także w tym sensie, iż muszą żyć w ciągłym strachu o swe żony, matki, siostry, córki bądź przyjaciółki lub też borykać się z poczuciem winy i bólem, gdy ktoś z najbliższych zostanie zgwałcony.

Skąd ten wzrost?

Fala gwałtów zalewa te społeczności, które pobłażliwie odnoszą się do przemocy i uwodzenia kobiet. W wielu krajach kobiety i mężczyźni już od dzieciństwa są bombardowani szkodliwymi lub fałszywymi informacjami na temat seksu, upowszechnianymi przez środki przekazu, rodziny i rówieśników. Wyrabiają sobie bardzo niebezpieczny pogląd, że seks musi iść w parze z przemocą oraz że kobiety istnieją po to, by zaspokajać męskie żądze, choćby wcale nie miały na to ochoty.

Zwróćmy uwagę na postawę 23-letniego urzędnika imieniem Jay. „Mówi się, że prawdziwy mężczyzna musi być bardzo aktywny seksualnie i mieć wiele kobiet” — oznajmił. „No a jeśli tego nie robisz, to co wtedy? Kim wówczas jesteś?” Wskutek takiej presji społecznej mężczyzna ten mógłby zgwałcić kobietę, gdyby ta go rozgniewała lub nie spełniła jego oczekiwań.

Zdaniem naukowca Lindy Ledray w społecznościach, w których często dochodzi do gwałtów, taka agresywna postawa i skłonność do użycia przemocy są powszechne. „Zazwyczaj gwałciciele po prostu odgrywają role zapisane w scenariuszu stworzonym przez społeczeństwo” — oświadczyła. Do powstania tego zgubnego scenariusza przyczyniają się telewizja i kino. Gwałt jest jednym z głównych tematów pornografii, ale nie tylko ona ponosi winę. Z badań wynika, że filmy pełne przemocy, choć pozbawione scen erotycznych, bardziej skłaniają do napastliwego zachowania wobec kobiet niż te, które są przesycone seksem, ale nie ukazują aktów agresji. Wkład telewizji polega także na „przedstawianiu najbardziej przebiegłych metod uwodzenia” — oświadczyła E. Powell. A jakie przesłanie kryje się za informacjami płynącymi ze środków masowego przekazu? „Jeśli jesteś zły, wyładuj się na kimś”.

Przesłanie to znajduje odbicie w codziennych stosunkach międzyludzkich, czego następstwa bywają tragiczne. W coraz bardziej rozwiązłym świecie niejeden mężczyzna uważa, że kobieta ma obowiązek mu się oddać, zwłaszcza jeśli wydaje na nią pieniądze lub jeśli początkowo zdawała się przychylnie reagować na jego umizgi.

„Jeżeli chodzi o stosunki płciowe, słowo ‚nie’ wypowiedziane przez kobietę częstokroć w ogóle nie jest brane pod uwagę” — zauważył dziennikarz Robin Warshaw. I bardzo często dochodzi wtedy do gwałtu.

„Powtórny gwałt”

Piętnastoletnia Kathi została zgwałcona przez trzech kolegów z tej samej szkoły średniej, grających w szkolnej drużynie hokejowej. Kiedy rodzina Kathi wniosła oskarżenie do sądu, przyjaciele, sąsiedzi i nieznajomi odwrócili się od dziewczyny i zaczęli jej mocno dokuczać. „Chłopcy już tacy są” — mówiono jej rodzinie. W szkole obrzucano Kathi ordynarnymi wyzwiskami, a na jej szafce wypisywano pogróżki. Gwałciciele zostali jedynie oddani pod dozór kuratora i mieli wykonać pewne prace na rzecz społeczeństwa, a później stali się w szkole gwiazdami sportu. Natomiast Kathi przez całe miesiące musiała znosić upokorzenia. W końcu targnęła się na życie.

Tragedia Kathi nie jest odosobnionym wypadkiem: Osoba, która przeżyła literalną napaść gwałciciela, często musi potem znosić agresję psychiczną ze strony innych osób. Wiele kobiet przekonuje się, że wskutek nastawienia ludzi do gwałtu oraz błędnych opinii na jego temat winą za to przestępstwo obarcza się poszkodowaną. Przyjaciele, rodzina, policja, lekarze, sędziowie i przysięgli — a więc ci, którzy powinni udzielić wsparcia — nierzadko podzielają takie fałszywe poglądy i zadają rany niemal równie bolesne, jak sam gwałciciel. Jest to tak poważny problem, iż niektórzy określają go mianem „powtórnego gwałtu”.

Mity na temat gwałtu dają fałszywe poczucie bezpieczeństwa. Oto przykład: Jeżeli możesz doszukać się czegoś niewłaściwego w postępowaniu zgwałconej kobiety — ubierała się w obcisłe stroje, chodziła sama po nocy lub rzeczywiście pragnęła zbliżeń fizycznych — a ty lub bliska ci osoba tego unikacie, to czujecie się bezpieczni, nie obawiacie się żadnego gwałtu. Pogląd przeciwny, iż gwałt to bezsensowny akt przemocy, z którym może się spotkać każda kobieta, niezależnie od sposobu ubierania, jest odrzucany jako zbyt przerażający.

Pewna niewiasta, zgwałcona przez kogoś, kto wydawał się jej „miły i godny szacunku”, oświadczyła: „Najgorsze, co możesz zrobić, to uwierzyć, że ciebie to nie spotka”.

Mity o gwałcie a rzeczywistość

Rozważmy kilka głęboko zakorzenionych, fałszywych wyobrażeń o gwałcie, z powodu których winą obarcza się ofiary i które utrwalają w ludziach postawy stanowiące wręcz zachętę dla przestępców:

Mit: Gwałt może spotkać kobietę jedynie ze strony nieznajomego.
Fakty: Na ogół gwałcicielem jest ktoś, kogo zaatakowana kobieta zna i komu dotychczas ufała. Z pewnego badania wynika, że 84 procent poszkodowanych znało napastników, a 57 procent gwałtów zdarzyło się w czasie randek. Co siódmą mężatkę zgwałci własny mąż. Gwałt jest aktem przemocy i zostawia uraz psychiczny bez względu na to, czy dopuszcza się go obcy mężczyzna, małżonek, czy sympatia.

Mit: Jeżeli rzeczywiście doszło do gwałtu, to na ciele kobiety są widoczne ślady świadczące o stawianym oporze, na przykład siniaki.
Fakty: Bez względu na to, czy kobiety stawiały opór fizyczny, tylko nieliczne mają na ciele stłuczenia, skaleczenia lub inne dostrzegalne ślady.

Mit: Jeśli ofiara gwałtu nie stawiała czynnego oporu, ponosi część winy.
Fakty: Gwałt — zgodnie z definicją — ma miejsce wtedy, gdy ktoś używa siły lub grozi jej użyciem w celu odbycia stosunku płciowego (w dowolnej postaci) wbrew woli drugiej osoby. Właśnie użycie siły wobec osoby nie zgadzającej się na współżycie czyni napastnika gwałcicielem. A zatem poszkodowana nie jest winna rozpusty. Podobnie jak ofiara kazirodztwa, tak i ona może zostać zmuszona do wzięcia udziału w czymś, czego nie chce, gdyż jest świadoma przewagi fizycznej napastnika. Jeżeli kobieta ulega gwałcicielowi wskutek zastraszenia lub dezorientacji, nie oznacza to, że zgadza się na współżycie. O takiej zgodzie można mówić dopiero wtedy, gdy dana osoba miała możliwość dokonania wyboru, i to nie pod wpływem groźby, oraz gdy przyjmuje postawę czynną, a nie bierną.

Mit: Gwałt to akt namiętności.
Fakty: Gwałt jest aktem przemocy. Mężczyźni gwałcą nie tylko w celu zaspokojenia popędu płciowego, ale także po to, by poczuć swą władzę nad drugą osobą.

Mit: Kobieta może rozdrażnić mężczyznę lub doprowadzić go do takiego stanu, że nie potrafi on zapanować nad swym pożądaniem.
Fakty: Gwałciciele wcale nie wyróżniają się szczególnie silnym popędem płciowym. Przeciwnie, jedna trzecia z nich nie potrafi dopełnić aktu płciowego. Na ogół gwałt nie jest wynikiem nagle rozbudzonego pożądania, lecz został zaplanowany wcześniej. Gwałciciel — bez względu na to, czy zna swą ofiarę — zazwyczaj wybiera odpowiedni moment do ataku: obcy mężczyzna tak długo się skrada za kobietą, aż w pobliżu nie będzie nikogo, a znajomy stwarza taką sytuację, by znaleźć się z nią sam na sam.

Mit: Kobiety kłamliwie oskarżają mężczyzn o gwałt, gdyż chcą się na nich zemścić lub pozbyć się poczucia winy wywołanego odbytym stosunkiem.
Fakty: Wśród powiadomień o gwałtach fałszywe oskarżenia nie pojawiają się częściej niż w wypadku innych przestępstw z użyciem przemocy — jest ich 2 procent. Znawcy tematu zaś są zgodni, że całe mnóstwo zgwałceń nie zostaje zgłoszone.

Mit: Kiedy kobieta nosi wyzywające stroje, pije alkohol, pozwala, by mężczyzna wydawał na nią pieniądze, lub wchodzi do jego mieszkania, to niejako sama „prosi”, żeby ją zgwałcić.
Fakty: Lekkomyślność, naiwność czy brak rozeznania wcale nie oznaczają, że dana kobieta zasłużyła sobie na zgwałcenie. Pełną odpowiedzialność za czyn ponosi sprawca.

[Przypisy]
Mniej więcej co dziesiąta ofiara gwałtu jest płci męskiej.
Do gwałtu w małżeństwie dochodzi wtedy, gdy mąż siłą zmusza żonę do współżycia. Niejeden mężczyzna sądzi być może, że ‛władza nad ciałem żony’, o której wspomina apostoł Paweł, jest nieograniczona. Jednakże Paweł oświadczył także, iż „mężowie powinni miłować żony swoje, jak własne ciała”. A jak podaje apostoł Piotr, winni też darzyć je „szacunkiem jako naczynia słabsze, żeńskie”. W małżeństwie nie ma więc miejsca na przemoc ani na wymuszone stosunki płciowe (1 Koryntian 7:3-5, NW; Efezjan 5:25, 28, 29; 1 Piotra 3:7, NW; Kolosan 3:5, 6; 1 Tesaloniczan 4:3-7).
„Zbliżenie fizyczne jest nie tyle celem, ile środkiem stosowanym przez napastnika, by dokonać brutalnego przestępstwa” (Wanda Keyes-Robinson, z Zespołu do Spraw Przestępstw Seksualnych w Baltimore, stan Maryland).
[Napis na stronie 19]
W USA co czwarta kobieta może zostać zgwałcona lub przeżyć próbę gwałtu
[Napis na stronie 20]
Fala gwałtów zalewa te społeczności, które pobłażliwie odnoszą się do przemocy i uwodzenia kobiet

Przebudźcie się! 8 marca 1993 str 21-23 (ed-PL)

Jak się chronić przed zgwałceniem

Eric był wysoki, przystojny i pochodził z zamożnej rodziny. Dziewiętnastoletnia Lori przyjęła jego zaproszenie na randkę w dwie pary — miał przyjść jeszcze współlokator Erica z dziewczyną. Przybyła na spotkanie towarzyskie do domu Erica, nie wiedząc, że ta druga para zmieniła plany. Wkrótce pozostali goście zaczęli opuszczać przyjęcie.

„Pomyślałam: ‚Coś tu jest nie tak, coś mi się tu nie podoba’, ale zbagatelizowałam to odczucie” — opowiada.

Kiedy zostali tylko we dwoje, Eric ją zgwałcił. Lori nigdy nie powiadomiła policji, a później zamieszkała 240 kilometrów dalej, żeby nigdy więcej nie spotkać Erica. Po roku w dalszym ciągu bała się umówić na randkę.

GWAŁTY zdarzają się coraz częściej, wobec czego najlepszą ochroną dla kobiet jest czujność i liczenie się z taką możliwością. Nie da się przewidzieć każdej próby zgwałcenia, ale znajomość sposobu myślenia gwałciciela i metod, które stosuje, może pomóc zauważyć sygnały ostrzegawcze. Starożytne przysłowie oznajmia: „Ludzie rozsądni dostrzegają nadciągające kłopoty i unikają ich, osoba bezmyślna wpada w nie, a potem tego żałuje” (Przypowieści 27:12, Today’s English Version).

Najlepiej jest się chronić przed próbą zgwałcenia przez unikanie gwałcicieli. Powinnaś zatem wiedzieć, jak rozpoznać potencjalnego gwałciciela, nawet gdyby miał się nim okazać dobry znajomy (zobacz ramkę na stronie 23). Dla niejednego mężczyzny wystarczającym bodźcem do popełnienia gwałtu jest sposób ubierania się kobiety lub jej gotowość do spędzenia z nim czasu na osobności. Chociaż to nie ona ponosi winę za szerzenie się takich spaczonych poglądów, niemniej postąpi mądrze, pamiętając o ich istnieniu.

Nie pozwól sobie na przebywanie sam na sam z mężczyzną, którego dobrze nie znasz. (Nawet w wypadku dobrego znajomego nie zapominaj o ostrożności). Obcy mężczyzna noszący się z zamiarem zgwałcenia cię może przyjść do twego domu pod pretekstem dokonania jakiejś naprawy. Sprawdź, czy jest tym, za kogo się podaje. Natomiast jeśli gwałciciel jest znajomym ofiary, to aby znaleźć się z nią na osobności, często prosi o drobną przysługę wymagającą wstąpienia do jego mieszkania lub kłamliwie twierdzi, że na miejscu spotkania będzie więcej osób. Nie daj się zwieść.

Chcąc uniknąć kłopotów podczas randki, umawiaj się w większym gronie lub poproś inną osobę, by ci towarzyszyła. Dobrze poznaj swego partnera, a jeśli w ogóle zamierzasz się zgodzić na jakieś formy kontaktu fizycznego, ustal nieprzekraczalne granice. Bądź ostrożna z piciem jakiegokolwiek alkoholu! Mając przytępiony umysł, nie zdołasz dostrzec niebezpieczeństwa (porównaj Przypowieści 23:29-35). Zaufaj swemu instynktowi. Jeżeli w towarzystwie jakiegoś mężczyzny źle się czujesz, nie zakładaj, że nie ma on złych intencji. Po prostu odejdź.
Ponieważ większość gwałcicieli oraz ich ofiar to ludzie młodzi, więc rodzice nastolatków koniecznie powinni wyjaśnić dzieciom, jak się chronić przed gwałtem, oraz szczególnie dokładnie omówić niebezpieczne sytuacje.

Działaj szybko

Nie każdą próbę gwałtu da się przewidzieć. Mimo woli możesz się znaleźć na osobności z mężczyzną, który jest od ciebie silniejszy i zamierza zmusić cię do stosunku płciowego. Co wtedy?

Działaj szybko, mając przed oczami cel: ucieczkę. Gwałciciel często sprawdza swą ofiarę przed podjęciem decyzji o ataku, toteż trzeba pokrzyżować mu szyki możliwie jak najszybciej, zanim nabierze dostatecznej śmiałości. Specjaliści proponują dwa sposoby działania: opór bierny i czynny. Najpierw możesz spróbować użyć pierwszego, a jeśli zawiedzie, zastosuj drugi.

Opór bierny może obejmować wszystko — od gry na zwłokę za pomocą rozmowy z napastnikiem po udawanie, że cierpisz na jakąś chorobę przenoszoną drogą płciową, a nawet zwymiotowanie na gwałciciela (porównaj 1 Samuela 21:13, 14). „Metod jest bez liku, wystarczy puścić wodze wyobraźni” — napisał w swej książce Gerard Whittemore (Street Wisdom for Women: A Handbook for Urban Survival).

Stosując bierny opór — w zakres którego wchodzi wszystko oprócz walki wręcz — należy zachować zimną krew i dążyć do rozproszenia uwagi napastnika lub ostudzenia jego zapędów. Jeżeli twe działania wzbudzają w nim jeszcze większą złość i agresję, spróbuj czegoś innego. Uważaj jednak, by w czasie, gdy się zastanawiasz, nie sprowadził cię w bardziej odludne miejsce. I pamiętaj o jednej z najskuteczniejszych form biernego oporu, jaką jest krzyk (porównaj 5 Mojżeszową 22:23-27).

Kolejną metodą jest kategoryczna odmowa. Stanowczo oznajmij napastnikowi, że w żadnym wypadku nie zastosujesz się do jego żądań. Jeżeli do napaści dochodzi w czasie randki, możesz spróbować zaskoczyć przeciwnika przez nazwanie rzeczy po imieniu. Wykrzycz mu: „To gwałt! Zaraz wezwę policję!” — może zmusisz tym niedoszłego gwałciciela, żeby się dobrze zastanowił, czy posunąć się dalej.

Broń się

Jeżeli same słowa nie skutkują, nie wahaj się stawić czynnego oporu. Bynajmniej nie narazisz się przez to na zranienie czy śmierć w większym stopniu, niż gdybyś mu uległa, a poddanie się i tak nie zapewniłoby ci bezpieczeństwa. Dlatego też znawcy tematu na ogół radzą walczyć.

Podjęcie walki może sprawiać kobietom trudność, ponieważ od urodzenia są uczone uprzejmości, łagodności oraz uległości, nawet wobec groźby użycia siły. Jeżeli więc w chwili napaści nie chcesz stracić cennego czasu wskutek niezdecydowania, musisz z góry postanowić, że będziesz się bronić.

Powinnaś się oburzyć, że ktoś się ośmiela ci grozić lub narzucać swą wolę. Pamiętaj, iż atak został zaplanowany oraz że gwałciciel liczy na twoją uległość. Okaż więc gniew, a nie lęk. „Twój strach to najsilniejsza broń napastnika” — powiedziała Linda Ledray. Nie martw się o to, czy twoje reakcje nie są przesadzone, ani o to, czy się nie ośmieszysz. „Lepiej być niegrzeczną niż zostać zgwałconą” — powiedziała pewna specjalistka. Kobiety, które skutecznie stawiły opór gwałcicielowi, na ogół czyniły to w sposób aktywny, stosując kilka metod jednocześnie, między innymi gryzły, kopały i krzyczały.

Jeżeli nie możesz obronić się przed gwałtem, uważnie się przyjrzyj napastnikowi, byś później umiała go rozpoznać. Spróbuj go podrapać i rozedrzeć mu ubranie — na twym ciele pozostaną wtedy dowody rzeczowe w postaci krwi i resztek materiału. Niewykluczone jednak, że w tym momencie po prostu nie będziesz w stanie dłużej walczyć. W takim wypadku „nie wyrzucaj sobie, że ‚pozwoliłaś’ się zgwałcić” — napisał Robin Warshaw w książce I Never Called It Rape (Nigdy nie nazywałam tego gwałtem). „Aby ‚udowodnić’, że zostałaś zgwałcona, wcale nie musisz doznać obrażeń ani umrzeć”.

[Przypis]
Nie ma dwóch jednakowych sytuacji, toteż żadna z rad, jak się chronić przed gwałtem, nie jest niezawodna. Nawet znawcy tematu nie są zgodni co do tego, jak silny opór powinna stawiać zaatakowana kobieta i w jaki sposób się bronić.
[Ramka na stronie 23]
Sylwetka potencjalnego gwałciciela
□ Znęca się nad tobą pod względem psychicznym: obraża cię, lekceważy twe poglądy, a gdy wysuwasz jakąś propozycję, irytuje się lub wybucha gniewem.
□ Usiłuje kontrolować całe twoje życie: w co się ubierasz, z kim przyjaźnisz i tak dalej. Na randce sam chce o wszystkim decydować, na przykład gdzie pójdziecie coś zjeść lub jaki obejrzycie film.
□ Bez powodu okazuje zazdrość.
□ Na ogół pogardliwie wypowiada się o kobietach.
□ Upija się lub narkotyzuje i próbuje ciebie do tego nakłonić.
□ Usilnie cię namawia do spotkań na osobności lub do stosunków płciowych.
□ Na randce nie pozwala ci pokryć części wydatków, a gdy to proponujesz, wybucha gniewem.
□ Jest brutalny nawet w drobnych sprawach, na przykład szarpie cię lub popycha.
□ Onieśmiela cię, siadając zbyt blisko, zastępując ci drogę, dotykając, chociaż mu tego zabroniłaś, lub prowadząc z tobą zbyt poufałe rozmowy.
□ Nie potrafi sobie poradzić z frustracją, jeśli nie wpadnie w gniew.
□ Nie uważa cię za kogoś równego sobie.
□ Lubuje się w broni i z przyjemnością pastwi się nad zwierzętami, dziećmi lub ludźmi, wobec których może sobie na to pozwolić.
Na podstawie książki Robina Warshawa I Never Called It Rape
[Ilustracja na stronie 23]
Kobiety, które skutecznie stawiły opór gwałcicielowi, na ogół czyniły to w sposób aktywny, stosując kilka metod jednocześnie

SKRZYNKA PYTAŃ

Czy „niewolnik wierny i roztropny" popiera tworzenie niezależnych grup Świadków Jehowy spotykających się w celu zgłębiania zagadnień biblijnych lub toczenia dyskusji na takie tematy? (Mat. 24:45,47).

Nie, klasa „niewolnika" nie zachęca do tego typu działań. Mimo to w różnych częściach świata nieliczne osoby identyfikujące się z naszą organizacją tworzą grupki, które na własną rękę zajmują się roztrząsaniem zagadnień biblijnych. Jedni grupowo studiują hebrajszczyznę i grekę z myślą o analizie dokładności Przekładu Nowego Świata. Inni zgłębiają zagadnienia naukowe związane z Biblią. W celu wymiany poglądów i prowadzenia dyskusji osoby takie zakładają strony internetowe oraz czaty. Organizują też konferencje i wydają publikacje, w których przedstawiają rezultaty swoich badań, aby uzupełnić informacje przekazywane podczas chrześcijańskich zebrań i na łamach naszej literatury.
Lud Jehowy na całej ziemi otrzymuje pod dostatkiem pouczeń i zachęt na zebraniach zborowych, zgromadzeniach, kongresach oraz w publikacjach wydawanych przez organizacje Bożą. Jehowa za pośrednictwem swego świętego ducha oraz Słowa prawdy dostarcza swoim sługom wszystkiego, czego potrzebują, by byli „stosownie zjednoczeni, mając ten sam umysł i ten sam tok myśli", oraz by pozostawali „ustaleni w wierze" (1 Kor. 1:10; Koi. 2:6, 7). Jesteśmy bardzo wdzięczni Jehowie za wszystko, co dla nas czyni w tych dniach ostatnich. Dlatego „niewolnik wierny i roztropny" nie popiera publikacji, spotkań czy stron internetowych, które nie są tworzone lub organizowane pod jego nadzorem (Mat. 24:45-47).
To godne pochwały, gdy poszczególne jednostki pragną korzystać z umiejętności myślenia, by wspierać dzieło głoszenia dobrej nowiny. Jednak żadne osobiste przedsięwzięcia nie powinny odwracać naszej uwagi od tego, co Jezus Chrystus czyni dziś za pośrednictwem swego ziemskiego zboru. W I wieku n.e. apostoł Paweł przestrzegał przed angażowaniem się w wyczerpujące, czasochłonne badanie różnych spraw, miedzy innymi „rodowodów, które prowadzą donikąd, a które raczej powodują powstawanie pytań wywołujących dociekania, zamiast sprzyjać udzielaniu czegoś przez Boga w związku z wiarą" (1 Tym. 1:3-7). Wszyscy chrześcijanie starają się stronić „od głupich dociekań i rodowodów, i waśni, i walk dotyczących Prawa, są bowiem nieużyteczne i daremne" (Tyt. 3:9).
Tym, którzy chcieliby dodatkowo poszerzyć zakres osobistego studium Biblii, polecamy leksykon Wnikliwe poznawanie Pism, książkę „Cale Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne" oraz inne nasze publikacje— na przykład omawiające proroctwa Daniela i Izajasza oraz Księgę Objawienia. Można tam znaleźć wiele materiałów pomocnych w studiowaniu Biblii, dzięki którym będziemy 'napełnieni dokładnym poznaniem woli Boga we wszelkiej mądrości i w duchowym pojmowaniu, tak byśmy chodzili w sposób godny Jehowy, aby mu się w pełni podobać, dalej wydając owoc we wszelkim dobrym dziele oraz wzrastając w dokładnym poznaniu Boga' (Kol. 1:9, 10).