Mirku,
Właśnie całe moje pisanie na nic. laugh.gif Bo jeśli twierdzisz, że brak czy występowanie rodzajnika nie ujmuje Bóstwa Jezusa czy Boga Ojca, to dlaczego tłumaczysz J 1:1 jako "the Word was a god"?
Nie, ja tego tak nie tłumaczę
. Ja twierdzę, że takie tłumaczenie jest gramatycznie dozwolone. Mój faworyt to chyba: "and the word was a divine being", albo "and the word was divine". Oczywiście z koniecznie umieszczonym przypisem o możliwych wariantach oddania tego tekstu.
Jak spytać się Swiadków Jehowy dlaczego Strażnica tak oddała ten werset, to powiedzą Ci, że z powodu braku rodzajnika.
Zapewne będą tacy, którzy tak odpowiedzą. Poziom wiedzy ludzi jest różny. Natomiast ci bardziej "kumaci" ŚJ podadzą takie przyczyny: brak rodzajnika i kontekst (bliższy i dalszy). Tak też tłumaczy to WTS.
skoro jest mniejszym Panem, do dlaczego Strażnica nie oddaje konsekwentnie omawianego w tym wątku wersetu jako "panem Sabatu"?
Przyczyna, moim zdaniem, jest taka, że w języku polskim nazwanie kogoś Panem (z dużej litery) nie oznacza utożsamienia kogoś z Panem - Jahwe. Natomiast w przypadku Boga, rzecz ma się już inaczej.
A jeszcze jedno, jeśli dla unitarian istnieje dwóch Panów, jeden mniejszy - Jezus i drugi większy - Bóg Ojciec, to dlaczego Paweł pisał, że jest TYLKO jeden PAN?
Dlatego, że miał na myśli Pana przez którego jest wszystko, i który został dziedzicem wszechrzeczy, sprawując tą funkcję z woli Ojca. Biorąc pod uwagę to pojęcie (dzięki Gonzalo
) Pana, Pan jest tylko jeden i jest nim Jezus.
To co, dla niego już Bóg Ojciec przestał być Panem?
Nie, ale jest innym Panem.
Jeśli jedynym Panem był jednak Jezus, to dlaczego do Boga Ojca używano też tego tytułu? Masło maślane mają ci unitarianie!
Terminu "światłość świata" używano w stosunku do Jezusa i do uczniów, a terminu "król królów" do Jezusa i Nabuchodonozora
.
Widzę, że znowu wracasz do rzeczy, które trynitaryści dobrze wyjaśniają. Czyżbyś nie wiedział, iż Jezus wyparł sie samego siebie (Flp 2:5-11 Kol 2:9) i stał się człowiekiem? A skoro się uniżył, to znaczy, że wyparł się wszystkich atrybutów swego Bóstwa, w tym również swojej wszechwiedzy.
Według nauki trynitarnej, Jezus podczas swego pobytu na ziemi był w pełni Bogiem, posiadając atrybuty boskie, lecz z nich nie korzystając. Tak więc, Jezus był wszechwiedzący, choć z tej wszechwiedzy mógł nie korzystać. Co nie zmienia faktu, że Panem Jezusa uczynił Bóg
.
Zresztą istnieje gdzieś zdaje się jakiś fragment w biblii w ST, że sam Bóg Jahwe nie wszystko wie. Widać więc, że argument o wszechwiedzy, nie jest trafny. Bo skoro Bóg wszystko wie, to dlaczego nie wiedział, iż Adam z Ewą popełnią grzech,
A nie wiedział?
a jeżeli wiedział, to dlaczego za to ma ukarać diabła?
A dlaczego wiedza Boga o czyimś grzechu ma sprawiać, że grzesznik nie zostanie ukarany?
Kiedy jednak Bóg przyjął ciało (J 1:14) i stał się człowiekiem, wtedy jego Boska Natura została przesłonięta człowieczeństwem. Jeśli czytałeś książkę Marka Twaina pt. "Królewicz i żebrak" lepiej to zrozumiesz. Jezus to królewicz, Boskość to jego bogata królewska szata, człowieczeństwo to żebracze łachmany. Dopóki królewicz chodził w swej królewskiej szacie, w otoczeniu zbrojnego orszaku, po pałacowych ogrodach, wszyscy byli mu poddani i nikt ze złoczynców występujących w tej powieści nie mógł się do niego zbliżyć ani wyrządzić mu krzywdy. Gdy jednak ubrał się w łachmany, opuścił pałac, przydarzyło mu się wiele niebezpiecznych przygód i cierpień ze strony złych ludzi, których nie był już panem. ale przecież nie przestał być królewiczem, którego bogata szata czekała na niego w szafie i w którą mógł się ubrać kiedyby tylko chciał.
Rzecz w tym, że ów królewicz cały czas posiadał swe atrybuty, których co najwyżej nie wykorzystywał. Tymczasem Jezus zaprzeczył posiadaniu przez siebie atrybutu wszechwiedzy.
Zauważam też u Ciebie pewne pomieszanie pojęc niższy - wyższy, podporządkowany - niepodporządkowany, jako synonimy pojęć równy - nierówny. Otóż Jezus jest równy swojemu Ojcu, tak jak człowiek jest równy człowiekowi. Równość ta nie wyklucza jednak podporządkowania w pewnych sytuacjach. Na przykład: cżłowiek - robotnik podporządkowany jest w procesie pracy człowiekowi - dyrektorowi. Są jednak sobie absolutnie równi. Podobnie w rodzinie: mąż jest głową żony, co nie znaczy, że kobieta stoi genetycznie niżej niż mężczyzna. Obydwoje jako gatunek ludzki są sobie równi. Również Jezus nie jest ani niższy ani wyższy od swojego Ojca, obydwoje jako posiadający natury boskie są sobie równi, co nie znaczy, że w ramach realizacji planu zbawienia nie ma elementów podporządkowania, jest to jednak efekt własnej woli Syna Bożego, a nie jego genetycznej niższości (J 10:18)
OK, ale to podporządkowanie nie polega chyba na tym, że jeden ustanawia drugie Panem, skoro ów tym Panem był, jest i będzie. Poza tym, zwracam łaskawie uwagę, że wierzysz w dwóch Bogów.
A powiedz mi jeszcze, czy jeżeli mąż jest głową żony, to oznacza to, iż kobieta nie jest równa mężczyźnie i stoi genetycznie niżej niż on? Ciekawe, że nigdzie w Biblii nie znajdziemy żadnego wersetu, mówiącego, iż kobiety są równe mężczyznom, chociaz jako żony powinny być podporządkowane swoim mężom. To skąd wiemy, że kobieta nie stoi niżej genetycznie niż mężczyzna, skoro nie jest o tym napisane w Biblii? Skąd wyciągamy taki wniosek?
Nie wiem, kombinuj jeśli Cię to interesuje. Natomiast w podanym przeze mnie przykładzie pokazana jest pewna hierarchia: żona>mąż>Chrystus>Bóg. Nie chodzi o naturę, chodzi o autorytet. Chrystus posiada nad sobą kogoś, w dodatku ten ktoś, to Bóg. Bóg zaś, z definicji, nad sobą nie posiada nikogo.
Piszesz też, iż Jezus nazywa swojego Ojca Bogiem. Tym stwierdzeniem umacniasz mnie w przeświadczeniu, iż nie znasz Biblii oraz nie potrafisz myśleć logicznie. Nazywanie bowiem Ojca przez Jezusa swoim Bogiem nie musi oznaczać nierówności. Popatrz na ten fragment bibijny:
lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich. Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, i niebiosa są dziełem rąk twoich; (Hbr 1:8-10, BW)
Tu Bóg Ojciec zwraca się do Syna przez "o Boże" i wzywa go "Panie". Z Biblii wynika więc, iż dla Syna Ojciec jest zarówno Bogiem jak i Panem, oraz dla Ojca Syn jest też również Bogiem jak i Panem. Są więc wobec tego równi. Nic dziwnego, skoro są to osoby Boskie równe pod względem natury.
Bóg też nazywa inne istoty elohim/theoi:
Ps. 82:1,6
1. Psalm Asafowy. Bóg wstaje w zgromadzeniu Bożym, Pośród bogów sprawuje sąd.
...
6. Rzekłem: Wyście bogami I wy wszyscy jesteście synami Najwyższego,
(BW)
Czy to znaczy, że te istoty są bogami DLA Boga? Nie. Cały problem polega na tym, że Jezus nazywa Boga SWOIM Bogiem. Różnica taka, jak w przypadku nazwania kogoś prezydentem, i nazwania kogoś swoim prezydentem. Z drugiej zaś strony Ojciec nigdzie nie nazywa Syna "swoim Bogiem".
Jednak wnikliwy badacz Biblii wykryje tu następną niekonsekwencję twórców Przekładu Nowego Świata. Otóż gdy zajrzymy do greckiego tekstu, zauważymy, iż słowo KYRIOS jest tutaj orzecznikiem w zdaniu, stoi przed czasownikiem ESTIN i pozbawione jest rodzajnika. Taką samą wręcz konstrukcję gramatyczną w J 1:1 Strażnica oddaje jako "the Word was a god". Dlaczego więc i tutaj nie powinno byc analogicznie: "the Son of man is a lord"? Albo odwrotnie, jeśli tutaj Strażnica tłumaczy greckie wyrażenie KYRIOS ESTIN jako "is Lord", dlaczego konsekwentnie nie powinna też oddać identycznego wręcz gramatycznie sformułowania THEOS EN jako "was God"? To niestety tylko Świadkowie Jehowy mogą wiedzieć!
