154 replies to this topic

[ninaw]

myślę że zakaz urodzin i imienin ma za zadanie zerwać dotychczasowe więzi ze świecką rodzina i znajomymi aby powstałą w ten sposób pustkę zapełnić zajęciami teokratycznymi.

A tym samym ,aby przejąć kontrolę nad "owieczką".Wiadomo,ze Rodzina ma największy wpływ na swojego członka,totez trzeba wymysleć takie zasady,aby maksymalnie ograniczyć spotkania rodzinne,a potem może i zerwać w ogóle kontakt.
To działanie charakterystyczne jest dla sekt.

[rhundz]

Gdyby był zapisany jakiś wzór z Pism, prócz wieloznacznego i niepewnego przykładu dzieci Hioba, Świadkowie pewnie chętnie by to zaakceptowali, a tak.. nic na to nie wskazuje. A jest wręcz odwrotnie.

Uzasadnij swoje "wrecz odwrotnie".

[Czesiek]

Gdyby był zapisany jakiś wzór z Pism, prócz wieloznacznego i niepewnego przykładu dzieci Hioba, Świadkowie pewnie chętnie by to zaakceptowali, a tak.. nic na to nie wskazuje. A jest wręcz odwrotnie.

Możesz wyjaśnić w jaki sposób przykład dzieci Hioba jest wieloznaczny? cóż złego mówi Pismo o tym, że ucztowali w swoim dniu? I może poza wieloznacznymi sugestiami podasz gdzie Pismo wypowiada się przeciwko świętowaniu urodzin? Bo jak na razie poza insynuacjami to niewiele potrafisz wykazać

[P.K.Dick]

Uzasadnij swoje "wrecz odwrotnie".

Właściwie to ty powinieneś udowodnić występowanie czegoś, czego nie było, ale niech ta wklejka ze znakomitej publikacji Niewolnika rozjaśni ci sprawę:

URODZINY

Rocznica dnia, w którym się ktoś urodził; po hebrajsku jom hullédet (Rdz 40:20), a po grecku genésia (Mt 14:6; Mk 6:21).

Biblijne rodowody oraz wzmianki o wieku różnych ludzi wskazują na to, że Hebrajczycy mieli zwyczaj zapisywać, kiedy ktoś się urodził (Lb 1:2, 3; Joz 14:10; 2Kn 31:16, 17). Dokładnie wiadomo było, ile lat mają lewici, kapłani i królowie (Lb 4:3; 8:23-25; 2Kl 11:21; 15:2; 18:2). Znany był też wiek Jezusa (Łk 2:21, 22, 42; 3:23).

Z Pisma Świętego wynika, że narodziny dziecka budziły w rodzicach ogromną radość oraz wdzięczność — i całkiem słusznie, gdyż „synowie są dziedzictwem od Jehowy; owoc łona jest nagrodą” (Ps 127:3; Jer 20:15; Łk 1:57, 58). Jednakże nigdzie w Biblii nie wspomniano, by wierni chwalcy Jehowy kiedykolwiek praktykowali pogański zwyczaj corocznego obchodzenia urodzin.

Biblia donosi jedynie o dwóch ludziach, którzy świętowali swe urodziny — byli nimi egipski faraon (XVIII w. p.n.e.) i Herod Antypas (I w. n.e.). Obaj urządzili z tej okazji wystawną ucztę i rozdawali zaszczyty, obaj też w czasie jej trwania wydali wyrok śmierci: pierwszy rozkazał ściąć głowę przełożonemu piekarzy, a drugi — Janowi Chrzcicielowi (Rdz 40:18-22; 41:13; Mt 14:6-11; Mk 6:21-28).

Wyrażenie „w dniu naszego króla”, występujące w Ozeasza 7:5, może nawiązywać do przyjęcia z okazji urodzin odstępczego króla izraelskiego — kiedy to „książęta nabawili się choroby (...) z powodu wina”. Ale równie dobrze może chodzić o uroczyste obchody rocznicy wstąpienia na tron.

Synowie Hioba „urządzali ucztę w domu każdego w jego dniu”, co jednak nie oznacza, że obchodzili urodziny (Hi 1:4). Słowo „dzień” w tym wersecie jest tłumaczeniem hebrajskiego jom i odnosi się do okresu od wschodu do zachodu słońca. Natomiast określenie „urodziny” po hebrajsku składa się z dwóch wyrazów: jom hullédet (dosł. „dzień narodzin”). Różnicę między zwykłym „dniem” a „dniem narodzin” (czyli ich rocznicą) można dostrzec w Rodzaju 40:20, gdzie pojawiają się oba określenia: „A trzeciego dnia [jom] były urodziny [jom hullédet] faraona”. Fragment ten z całą pewnością mówi więc o obchodzeniu urodzin, natomiast zdecydowanie nie o taką uroczystość chodzi w Hioba 1:4. Siedmiu synów Hioba najprawdopodobniej urządziło siedmiodniowe spotkanie rodzinne (być może z okazji jakiegoś wiosennego święta lub po zebraniu plonów) i każdy z nich przygotowywał u siebie ucztę ‛w swoim dniu’, czyli w kolejnym dniu tygodnia.

Po powstaniu chrystianizmu pogląd na uroczystości urodzinowe ani trochę się nie zmienił. Nakazując uczniom: „Czyńcie to na moją pamiątkę”, Jezus ustanowił obchody rocznicy swej śmierci, a nie narodzin (Łk 22:19). Skoro pierwsi chrześcijanie nie świętowali urodzin swego Wybawcy, tym bardziej nie obchodzili własnych. Historyk August Neander napisał: „W tym okresie wszelka myśl o świętowaniu urodzin była chrześcijanom zupełnie obca” (Allgemeine Geschichte der christlichen Religion und Kirche, 1842, t. 1, s. 518). „Orygenes [III w. n.e.] (...) twierdzi, że ‚żadna ze świętych osób wymienionych w Piśmie Świętym nie urządzała uczty ani przyjęcia z okazji swych urodzin. Tylko grzesznicy (tacy jak faraon i Herod) hucznie święcili dzień, w którym pojawili się na tym padole’” (The Catholic Encyclopedia, 1913, t. X, s. 709).

Nie ulega zatem wątpliwości, że zwyczaj obchodzenia urodzin nie wywodzi się ani z Pism Hebrajskich, ani z Greckich. Co więcej, w dziele Cyclopædia (red. J. M’Clintock, J. Strong, 1882, t. I, s. 817) powiedziano, że Żydzi „uważali uroczystości urodzinowe za element pogańskiej religii (...) prawdopodobnie ze względu na towarzyszące im bałwochwalcze obrzędy ku czci boga uchodzącego za patrona dnia, w którym urodził się solenizant”.

Jak to dobrze że bracia umożliwiają zrozumienie prostych i trudniejszych zagadnień z przeszłości !
Dobrze wykonują swoją pracę.

[and]

niewątpliwie wykazałeś brak samodzielnego myślenia.

Po pierwsze określenie, że urodziny po hebrajsku to dzień narodzin, według tego toku rozumowania żydzi zapraszali na dzień narodzin a nie na urodziny. Na pewno nie mówili zapraszam na dzień narodzin bo nie wiedziano by o kogo chodzi, prawdopodobnie mówili zapraszam na dzień moich narodzin. I każdy miał swój dzień nie mówił dzień narodzin tylko to jest mój dzień, czego dowodem jest
"Księga Hioba
3 Potem Hiob otworzył usta i zaczął złorzeczyć swemu dniowi.
2 Odezwał się Hiob i rzekł:
3 „Niech przepadnie dzień, w którym się narodziłem,

może się mylę przedstaw własne zrozumienie.

[Artur Schwacher]

Ponieważ ludzie rosądni i myslacy siegają po Strażnice wyłącznie w celu polemiki i jako źródło argumentów przeciwko SJ wiec zdanie jakiegos anonimowego przedstawiciela tajemniczego niewolnika inteligentnych i madrych ludzi zbytnio mnie interesuje.

I nie zachwycaj się tak bo dostaniesz zadyszki - zachowujesz sie jak fantyk wielbiący wielkich i wspaniałych braci......

Krótko:

Plus: No ktos się nauczył cytować
Minus: Cytujemy źródła nie opracowania bo opracowania sie mogą mylić, wiek, wiek i jeszcze raz wiek źródeł, nie ma czegoś nowszego na ten temat?

Pytanie:
1. Skor nie obchodziło ise ujrodzin to skad odzielen okręslenie na ten dzien już w ksiedze rodzaju?
2. Dlaczego obchodzono rocznicę wstapineia na tron i to było dozwolone a nie obchodzić dnia, w którym "owoc łona jest nagrodą"?
3. Nikt inny poza faraonem i herodem urodzin nie swiętował? Bo nie ma wzmianki? To były tylko dwie uroczystosci na przestrzeni 1700 lat???
4.To na obchodzeniu rocznicy królowania mozna było się upijać i to nie był zły przykład - więc to obchodzono?
5. Moje ulubione: A co Biblia nie wystarczy, po co ludzkie nawet nie autorytety, bo znowu cytowani jacys mało znani goscie, z dawnych dziejów a cytat z Orygenesa niepewny?

[and]

podając przykłady urodziny faraona i Heroda zakłada się, że urodziny są po to by ścinać głowy, tylko jakoś nie widać tego stosu głów.

[Terebint]

podając przykłady urodziny faraona i Heroda zakłada się, że urodziny są po to by ścinać głowy, tylko jakoś nie widać tego stosu głów.

Ale tym trzem królom (czy tam magom) Józef chyba też ściął głowy...

[and]

Ale tym trzem królom (czy tam magom) Józef chyba też ściął głowy...

to było na urodzinach?

[P.K.Dick]

niewątpliwie wykazałeś brak samodzielnego myślenia.

Po pierwsze określenie, że urodziny po hebrajsku to dzień narodzin, według tego toku rozumowania żydzi zapraszali na dzień narodzin a nie na urodziny. Na pewno nie mówili zapraszam na dzień narodzin bo nie wiedziano by o kogo chodzi, prawdopodobnie mówili zapraszam na dzień moich narodzin. I każdy miał swój dzień nie mówił dzień narodzin tylko to jest mój dzień, czego dowodem jest
"Księga Hioba
3 Potem Hiob otworzył usta i zaczął złorzeczyć swemu dniowi.
2 Odezwał się Hiob i rzekł:
3 „Niech przepadnie dzień, w którym się narodziłem,

może się mylę przedstaw własne zrozumienie.

"Prawdopodobnie mówili?" Te zdanie to pobożne życzenie a nie argument.
Niewątpliwie twoje przypuszczenia oparte są na prawdopodobieństwach. To dla mnie za mało aby dać temu wiarę o to czym tu marzysz

Ponieważ ludzie rosądni i myslacy siegają po Strażnice wyłącznie w celu polemiki i jako źródło argumentów przeciwko SJ wiec zdanie jakiegos anonimowego przedstawiciela tajemniczego niewolnika inteligentnych i madrych ludzi zbytnio mnie interesuje.

I nie zachwycaj się tak bo dostaniesz zadyszki - zachowujesz sie jak fantyk wielbiący wielkich i wspaniałych braci......

Krótko:

Plus: No ktos się nauczył cytować
Minus: Cytujemy źródła nie opracowania bo opracowania sie mogą mylić, wiek, wiek i jeszcze raz wiek źródeł, nie ma czegoś nowszego na ten temat?

Pytanie:
1. Skor nie obchodziło ise ujrodzin to skad odzielen okręslenie na ten dzien już w ksiedze rodzaju?
2. Dlaczego obchodzono rocznicę wstapineia na tron i to było dozwolone a nie obchodzić dnia, w którym "owoc łona jest nagrodą"?
3. Nikt inny poza faraonem i herodem urodzin nie swiętował? Bo nie ma wzmianki? To były tylko dwie uroczystosci na przestrzeni 1700 lat???
4.To na obchodzeniu rocznicy królowania mozna było się upijać i to nie był zły przykład - więc to obchodzono?
5. Moje ulubione: A co Biblia nie wystarczy, po co ludzkie nawet nie autorytety, bo znowu cytowani jacys mało znani goscie, z dawnych dziejów a cytat z Orygenesa niepewny?

Nie odpowiadam treściwie na listy pisane w jakimś slangu: "Skor" , "ise" "ujrodzin".
Wybacz, nie będę dalej sobie kaleczył polszczyzny czytając takie bohomazy. Gość który nie umie pisać wyrażnie po polsku, nie poda też rozsądnych argumentów. Proste.

podając przykłady urodziny faraona i Heroda zakłada się, że urodziny są po to by ścinać głowy, tylko jakoś nie widać tego stosu głów.

To bardzo istotny szczegół: tylko dwie takie imprezy wyraźnie nazwane urodzinami i na każdej są trupy.
Daje do myślenia.

[Artur Schwacher]

Ponieważ ludzie rosądni i myslacy siegają po Strażnice wyłącznie w celu polemiki i jako źródło argumentów przeciwko SJ wiec zdanie jakiegos anonimowego przedstawiciela tajemniczego niewolnika inteligentnych i madrych ludzi zbytnio nie interesuje.

I nie zachwycaj się tak bo dostaniesz zadyszki - zachowujesz sie jak fantyk wielbiący wielkich i wspaniałych braci......

Krótko:

Plus: No ktoś się nauczył cytować
Minus: Cytujemy źródła nie opracowania bo opracowania sie mogą mylić, wiek, wiek i jeszcze raz wiek źródeł, nie ma czegoś nowszego na ten temat?

Pytania:
1. Skoro nie obchodziło się urodzin to skąd określenie na ten dzien już w księdze rodzaju?
2. Dlaczego obchodzono rocznicę wstąpienia na tron i to było dozwolone a nie obchodzić dnia, w którym "owoc łona jest nagrodą"?
3. Nikt inny poza faraonem i Herodem urodzin nie swiętował? Bo nie ma wzmianki? To były tylko dwie uroczystosci na przestrzeni 1700 lat???
4 Na obchodzeniu rocznicy królowania mozna się upili - to zły przykład - więc rozumiem ,ze nie powinno się obchodzić takiej rocznicy tak jak urodzin?
5. Moje ulubione: A co Biblia nie wystarczy, po co ludzkie nawet nie autorytety, bo znowu cytowani mało znani goście, z dawnych dziejów? Acytat z Orygenesa dla mnie jest niepewny.....

Teraz, lepiej Strażniku, mowy ojczystej?

[and]

Dickuś, czemu złorzeczył Hiob

wersety do 1 do 3 trzeciego rozdziału księgi Hioba całą pewnością mówią więc o dniu urodzin.
a przypuszczenia anonimowych manipulatorów rodem ze strażnicy to nie są argumenty tylko gdybania ja wolę sprawdzić.

Teraz podaj jak po hebrajsku są urodziny, bo dzień urodzin to nie to samo.

[P.K.Dick]

Ponieważ ludzie rosądni i myslacy siegają po Strażnice wyłącznie w celu polemiki i jako źródło argumentów przeciwko SJ wiec zdanie jakiegos anonimowego przedstawiciela tajemniczego niewolnika inteligentnych i madrych ludzi zbytnio nie interesuje.

I nie zachwycaj się tak bo dostaniesz zadyszki - zachowujesz sie jak fantyk wielbiący wielkich i wspaniałych braci......

Krótko:

Plus: No ktoś się nauczył cytować
Minus: Cytujemy źródła nie opracowania bo opracowania sie mogą mylić, wiek, wiek i jeszcze raz wiek źródeł, nie ma czegoś nowszego na ten temat?

Pytania:
1. Skoro nie obchodziło się urodzin to skąd określenie na ten dzien już w księdze rodzaju?
2. Dlaczego obchodzono rocznicę wstąpienia na tron i to było dozwolone a nie obchodzić dnia, w którym "owoc łona jest nagrodą"?
3. Nikt inny poza faraonem i Herodem urodzin nie swiętował? Bo nie ma wzmianki? To były tylko dwie uroczystosci na przestrzeni 1700 lat???
4 Na obchodzeniu rocznicy królowania mozna się upili - to zły przykład - więc rozumiem ,ze nie powinno się obchodzić takiej rocznicy tak jak urodzin?
5. Moje ulubione: A co Biblia nie wystarczy, po co ludzkie nawet nie autorytety, bo znowu cytowani mało znani goście, z dawnych dziejów? Acytat z Orygenesa dla mnie jest niepewny.....

Teraz, lepiej Strażniku, mowy ojczystej?

masz nowszy cytat z wikpedii:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Urodziny
Obchodzenie urodzin wywodzi się z religii starożytnego Rzymu, jest to święto ku czci Geniusza. Z tego powodu było pierwotnie tępione przez chrześcijan, którzy zamiast tego woleli obchodzić imieniny i rocznicę śmierci.
Poczytaj dalej, to nie jest pisane przez SJ i pomyśl nad duchem takich uroczystości. Czy dalej uważasz że to typowe dla chrześcijan ?

[Terebint]

to było na urodzinach?

Przecież oddali mu hołd dlatego, że się urodził, a nie dlatego, że umarł.

[Artur Schwacher]

Biblia donosi jedynie o dwóch ludziach, którzy świętowali swe urodziny — byli nimi egipski faraon (XVIII w. p.n.e.) i Herod Antypas (I w. n.e.).

Obchodzenie urodzin wywodzi się z religii starożytnego Rzymu, jest to święto ku czci Geniusza

No comments

[rhundz]

A ja w tej ksiazce przez PK zacytowanej bardzo ciekawa rzecz przeczytalem, mianowicie:

Doch finden wir in dieser Periode wahrschenlich schon eine Spur des WEIHNACHTSFESTES. Die Geschichte desselben steht in genauer Beruehrung mit der Geschichte eines anderen verwandten Festes: das Fest der OFFENBARUNG JESU in seiner Messiaswuerde, seine Weihe zum Messiasberufe bei der Taufe durch Johannes, und der Anfang seiner oeffentlichen messianischen Würksamkeit, nachher die (xxxx) genannt. Wir finden spaeterhin, daB die Verbereitung dieser Feste in umgekehrtem Verhaeltnisse stand, das erstere verbreitete sich Von Westen nach Osten, das zweite von Osten nach Westen

Co przetłumaczyłbym tak:

Jednak w tym już okresie znajdujemy prawdopodobnie ślad BOŻEGO NARODZENIA (Weihnachten). Historia tegoże jest w ścisłym powiązaniu z innym świętem, świętem OBJAWIENIA JEZUSA, jego poświęceniem przy chrzcie poprzez Jana (Johana) i początkiem jego mesjańskiej [działalności(?)], zwanej później (xxx - znam tylko niemiecki niestety). Dowiadujemy się później, iż rozprzestrzenianie się tychże świąt miało odwrotne trendy: pierwsze wędrowało z zachodu na wschód, drugie ze wschodu na zachód.

Ac, przepraszam, to samo wydanie co podał PK, strona 519 "allgemeine geschichte (...)"


NOO.... a to ciekawe, 'weihnachten' w tak młodym wieku?

Użytkownik rhundz edytował ten post 2009-02-04, godz. 22:59

[Agape]

Straznica 07 15.2 s. 30 Pytania czytelników podaje:

Oczywiście sam fakt, że jakiś przedmiot, motyw czy zwyczaj sięga korzeniami starożytnej religii fałszywej bądź ma w niej jakiś odpowiednik, nie zawsze oznacza, iż prawdziwy czciciel Boga nie może się nim posługiwać. Rozważmy to na przykładzie owocu granatu. W pewnej encyklopedii biblijnej powiedziano: „Owoc granatu najwyraźniej był też wykorzystywany jako święty symbol w religiach pogańskich”. Mimo to Bóg polecił wykonać na brzegu szaty arcykapłana jabłka granatu; owoce te zdobiły również miedziane kolumny w świątyni Salomona (Wyjścia 28:33; 2 Królów 25:17). W pewnym okresie także obrączka miała znaczenie religijne. Obecnie jednak mało kto o tym wie, a większość uważa ją jedynie za symbol zawarcia małżeństwa.

Kto decyduje ze pewne zwyczaje poganskiego pochodzenia sa dozwolone a inne nie?
Jesli potraktowac urodziny jako kontynuacje poganskiego swieta ku czci Geniusza to faktycznie jest niedopuszczalne dla chrzescijanina. Natomiast jesli obchodzone sa jedynie jako rocznica narodzin, bez religijnych podtekstow, to zupelnie inne swieto, a raczej swiecki zwyczaj.

[Czesiek]

Właściwie to ty powinieneś udowodnić występowanie czegoś, czego nie było, ale niech ta wklejka ze znakomitej publikacji Niewolnika rozjaśni ci sprawę:

URODZINY

Rocznica dnia, w którym się ktoś urodził; po hebrajsku jom hullédet (Rdz 40:20), a po grecku genésia (Mt 14:6; Mk 6:21).

Biblijne rodowody oraz wzmianki o wieku różnych ludzi wskazują na to, że Hebrajczycy mieli zwyczaj zapisywać, kiedy ktoś się urodził (Lb 1:2, 3; Joz 14:10; 2Kn 31:16, 17). Dokładnie wiadomo było, ile lat mają lewici, kapłani i królowie (Lb 4:3; 8:23-25; 2Kl 11:21; 15:2; 18:2). Znany był też wiek Jezusa (Łk 2:21, 22, 42; 3:23).

Z Pisma Świętego wynika, że narodziny dziecka budziły w rodzicach ogromną radość oraz wdzięczność — i całkiem słusznie, gdyż „synowie są dziedzictwem od Jehowy; owoc łona jest nagrodą” (Ps 127:3; Jer 20:15; Łk 1:57, 58). Jednakże nigdzie w Biblii nie wspomniano, by wierni chwalcy Jehowy kiedykolwiek praktykowali pogański zwyczaj corocznego obchodzenia urodzin.

Biblia donosi jedynie o dwóch ludziach, którzy świętowali swe urodziny — byli nimi egipski faraon (XVIII w. p.n.e.) i Herod Antypas (I w. n.e.). Obaj urządzili z tej okazji wystawną ucztę i rozdawali zaszczyty, obaj też w czasie jej trwania wydali wyrok śmierci: pierwszy rozkazał ściąć głowę przełożonemu piekarzy, a drugi — Janowi Chrzcicielowi (Rdz 40:18-22; 41:13; Mt 14:6-11; Mk 6:21-28).

Wyrażenie „w dniu naszego króla”, występujące w Ozeasza 7:5, może nawiązywać do przyjęcia z okazji urodzin odstępczego króla izraelskiego — kiedy to „książęta nabawili się choroby (...) z powodu wina”. Ale równie dobrze może chodzić o uroczyste obchody rocznicy wstąpienia na tron.

Synowie Hioba „urządzali ucztę w domu każdego w jego dniu”, co jednak nie oznacza, że obchodzili urodziny (Hi 1:4). Słowo „dzień” w tym wersecie jest tłumaczeniem hebrajskiego jom i odnosi się do okresu od wschodu do zachodu słońca. Natomiast określenie „urodziny” po hebrajsku składa się z dwóch wyrazów: jom hullédet (dosł. „dzień narodzin”). Różnicę między zwykłym „dniem” a „dniem narodzin” (czyli ich rocznicą) można dostrzec w Rodzaju 40:20, gdzie pojawiają się oba określenia: „A trzeciego dnia [jom] były urodziny [jom hullédet] faraona”. Fragment ten z całą pewnością mówi więc o obchodzeniu urodzin, natomiast zdecydowanie nie o taką uroczystość chodzi w Hioba 1:4. Siedmiu synów Hioba najprawdopodobniej urządziło siedmiodniowe spotkanie rodzinne (być może z okazji jakiegoś wiosennego święta lub po zebraniu plonów) i każdy z nich przygotowywał u siebie ucztę ‛w swoim dniu’, czyli w kolejnym dniu tygodnia.

Po powstaniu chrystianizmu pogląd na uroczystości urodzinowe ani trochę się nie zmienił. Nakazując uczniom: „Czyńcie to na moją pamiątkę”, Jezus ustanowił obchody rocznicy swej śmierci, a nie narodzin (Łk 22:19). Skoro pierwsi chrześcijanie nie świętowali urodzin swego Wybawcy, tym bardziej nie obchodzili własnych. Historyk August Neander napisał: „W tym okresie wszelka myśl o świętowaniu urodzin była chrześcijanom zupełnie obca” (Allgemeine Geschichte der christlichen Religion und Kirche, 1842, t. 1, s. 518). „Orygenes [III w. n.e.] (...) twierdzi, że ‚żadna ze świętych osób wymienionych w Piśmie Świętym nie urządzała uczty ani przyjęcia z okazji swych urodzin. Tylko grzesznicy (tacy jak faraon i Herod) hucznie święcili dzień, w którym pojawili się na tym padole’” (The Catholic Encyclopedia, 1913, t. X, s. 709).

Nie ulega zatem wątpliwości, że zwyczaj obchodzenia urodzin nie wywodzi się ani z Pism Hebrajskich, ani z Greckich. Co więcej, w dziele Cyclopædia (red. J. M’Clintock, J. Strong, 1882, t. I, s. 817) powiedziano, że Żydzi „uważali uroczystości urodzinowe za element pogańskiej religii (...) prawdopodobnie ze względu na towarzyszące im bałwochwalcze obrzędy ku czci boga uchodzącego za patrona dnia, w którym urodził się solenizant”.

Jak to dobrze że bracia umożliwiają zrozumienie prostych i trudniejszych zagadnień z przeszłości !
Dobrze wykonują swoją pracę.

Jaka fajna typowa manipulacja Biblią. Biblia nie zajmuje się tematem świętowania urodzin i jedynie o nich wspomina przy okazji ważniejszych spraw. Przy urodzinach faraona chodzi o wypełnienie się tłumaczenia snów jakiego udzielił Józef, natomiast przy urodzinach Heroda o opisanie jak doszło do śmierci Jana Chrzciciela. I Pismo nie wypowiada się ani za, ani przeciw obchodzeniu urodzin.
A na podstawie tego wyrokować, że jest to zły zwyczaj niepodobający się Bogu jest po prostu wstrętnym nadużywaniem Biblii, a nie "umożliwieniem zrozumienia prostych i trudniejszych zagadnień z przeszłości" jak to zachwala P.K.Dick. Takie wykonywanie "pracy" nie jest dobrym jej wykonywaniem, ale jest "wiązaniem ciężkich brzemion i kładzeniem ich na barki ludzkie" (Mt 23,4) jak to robili uczeni w piśmie i faryzeusze.

[and]

Przecież oddali mu hołd dlatego, że się urodził, a nie dlatego, że umarł.

czy chodzi o Józefa który wyjaśniał sny czy o innego podaj gdzie mam szukać.

[Artur Schwacher]

Co tu szukać - skoro Diki za nową publikacje daj mi pod rozwagę: wikipedię, z którego wynika ,ze zwyczaj obchodzenia urodzin pochodził z Cesarstwa Rzymskiego, co powoduje iż niemożliwym staje sie fakt obchodzenia urodzin przez faraona zyjącego 1000 lat wczesniej!